Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Την περασμένη Παρασκευή, 16 Ιανουαρίου [2009], κατέστην κοινωνός μιας σπάνιας μουσικής εμπειρίας στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β&Μ Θεοχαράκη: Lamento Barocco από τέσσερις εξαιρετικούς μουσικούς.
Μάρκελλος Χρυσικόπουλος στο τσέμπαλο και την γενική επιμέλεια, Θοδωρής Κίτσος – θεόρβη, Ανδρέας Λινός – βιόλα ντα γκάμπα και η ιταλίδα mezzosoprano Romina Basso.
Στη συναυλία πήγα κυρίως ένεκα του Μάρκελλου Χρυσικόπουλου, τον οποίο εκτιμώ βαθιά ως μουσικό και πνεύμα σπινθηροβόλο. Με παρασύρει στο πάθος του για το μπαρόκ και σε ανατρεπτικές σκέψεις και δράσεις που ζωογονούν το πνεύμα μου.
Παρακολουθώ στενά το έργο του την τελευταία τριετία και δεν θα έχανα μια πρωτότυπη συναυλία με θρήνους!
Ο ίδιος μας καλεί στη μέθεξη μέσα από το σημείωμά του στο πρόγραμμα της βραδιάς: «Το μπαρόκ – ένας άλλος κήπος της Εδέμ όπου βασιλεύει ως μήλο το δέλεαρ του σημαίνοντος. Lamento – το ιδανικό άλλοθι ώστε πολιτικώς ορθοί συνθέτες να γράψουν πολιτικώς απρεπή έργα. Κάψτε τα όλα, η μουσική αρχίζει…».
Και αρχίζει η μουσική και… καιγόμαστε! Lamenti των Luigi Rossi, Giacomo Carissimi, Claudio Monteverdi και της συνθέτριας Barbara Strozzi.
Μπαρόκ όργανα στην κόψη του ξυραφιού, σα να νύττονταν απ' αγγέλους, και μια φωνή που σε αφήνει ενεό, μας πήραν και μας …σήκωσαν εκ των γηΐνων και απατηλών σ’ ένα κόσμο που δεν… σηκώνει τίποτε άλλο από ομορφιά.
Η Romina Basso ήταν μια παρουσία κατακλυσμιαία! Μια μέτζο με υπέροχες χαμηλές νότες, ολοστρόγγυλες σαν καρπούς του κήπου της Εδέμ, με μια φωτεινότητα φωνής αφάνταστη και μια εκφραστικότητα που σε αφήνει απορημένο με το τι τελικά μπορεί να είναι ο άνθρωπος!…
Οι μουσικοί, με τον Μάρκελλο Χρυσικόπουλο προεξάρχοντα, ζωγράφιζαν με περισσή τέχνη ένα θρηνητικό πίνακα που όμως ανέδυε από παντού ελπίδα και κάλλος!
Δεν θα πω άλλα γιατί θα αδικήσω το βίωμά μου. Ο κόσμος που γέμισε την αίθουσα κρατούσε την ανάσα του την ώρα της συναυλίας. Και ξέσπασε στο τέλος σε ακατάπαυστα χειροκροτήματα, εκφράζοντας τον απόλυτα δικαιολογημένο ενθουσιασμό του γι’ αυτήν την πρωτόφαντη εμπειρία.
Μια συναυλία τότε έχει νόημα όταν φεύγεις απ’ αυτήν και σε συνέχει.
Από την Παρασκευή ηχούν στ’ αυτιά μου τα Lamenti του Μάρκελλου και της Romina. Σαν αναγεννησιακό ζευγάρι ακούγονται τα ονόματά τους!
Αν σκεφτεί κανείς, κάτι που τόνισε ο Μάρκελλος Χρυσικόπουλος, ότι αυτές οι μουσικές γράφονταν κάτω από και για πολύ συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες και γεγονότα, τότε αναλογίζεται γιατί το μπαρόκ είναι όντως διαχρονικό. Και γίνεται άκρως ελκυστικό, έως εκστατικό, όταν παρουσιάζεται από μουσικούς που πιστεύουν σ’ αυτό και ξέρουν πώς να το απολαύσουν πρώτα οι ίδιοι.
Χθες βράδυ, 30 Οκτωβρίου 2014, στην Αίθουσα "Δημήτρης Μητρόπουλος" του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, η συναυλία εκείνη επαναλήφθηκε αλλά ...αναλήφθηκε, δηλαδή απογειώθηκε. Ένα μπαρόκ απολύτως ροκ! Ό,τι έγραφα για τη συναυλία του 2009 ισχύει στο ακέραιο και για την χθεσινή, με την διαφορά ότι η ...τρέλα του Μάρκελλου Χρυσικόπουλου έχει επιδεινωθεί και την συμμερίζεται και η Romina Basso. Γιατί πώς αλλιώς θα τραγουδούσε στα ελληνικά τα "ό,τι να 'ναι" μέρη του θρήνου - παρωδία της συνθέτριας Barbara Strozzi.
Το ευτύχημα είναι ότι αυτή η ...φευγάτη, αλλά υψηλοτάτου επιπέδου, δουλειά με τους θρήνους κυκλοφόρησε και σε δίσκο.
«Αληθινή Μαρία Κάλλας του Μπαρόκ»... χαρακτηρίστηκε πρόσφατα από το έγκριτο βρετανικό έντυπο BBC Music Magazine η Ρομίνα Μπάσσο, που αναμφισβήτητα λάμπει στο διεθνές στερέωμα της προκλασικής μουσικής, τα τελευταία χρόνια. Το ζεστό και σκούρο ηχόχρωμα, η εντυπωσιακή εκφραστικότητα και η εξαιρετική μουσικότητα της ιταλίδας μεσοφώνου συνθέτουν το προφίλ μίας έντονης καλλιτεχνικής προσωπικότητας, η οποία υπηρετεί με έξοχο τρόπο το ρεπερτόριο συνθετών του 16ου και 17ου αιώνα, και όχι μόνο.
Αλλά περί του δίσκου "Lamento" σε άλλη ανάρτηση.
«Αληθινή Μαρία Κάλλας του Μπαρόκ»... χαρακτηρίστηκε πρόσφατα από το έγκριτο βρετανικό έντυπο BBC Music Magazine η Ρομίνα Μπάσσο, που αναμφισβήτητα λάμπει στο διεθνές στερέωμα της προκλασικής μουσικής, τα τελευταία χρόνια. Το ζεστό και σκούρο ηχόχρωμα, η εντυπωσιακή εκφραστικότητα και η εξαιρετική μουσικότητα της ιταλίδας μεσοφώνου συνθέτουν το προφίλ μίας έντονης καλλιτεχνικής προσωπικότητας, η οποία υπηρετεί με έξοχο τρόπο το ρεπερτόριο συνθετών του 16ου και 17ου αιώνα, και όχι μόνο.
Αλλά περί του δίσκου "Lamento" σε άλλη ανάρτηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου