ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΟΔΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΠΤΑ: "...καὶ νῦν πασῶν τῶν αἱρέσεων, λῆξις εἰς ἰσάριθμον Σύνοδον".

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

Είναι γνωστή πλέον η λυσσώδης προσπάθεια του Μητροπολίτου Πειραιώς Σεραφείμ και των ομοφρόνων του, να ανακηρύξουν δύο συνόδους της Βυζαντινής περιόδου ως 8η και 9η Οικουμενική αντιστοίχως. 
Ο λόγος είναι επίσης γνωστός. Θέλουν να περιβάλλουν με κύρος «οικουμενικό» την καταδίκη των Ρωμαιοκαθολικών ως αιρετικών και τα τοιαύτα. Ο Μητροπολίτης Πειραιώς, μάλιστα, προέβη ήδη – όλως αυθαιρέτως και μόνος αυτός σε όλη την Ορθοδοξία – στον «εορτασμό» των Συνόδων αυτών στην επαρχία του.
Με παλαιότερο σημείωμά μας καταδείξαμε την όλως προβληματική ένταξη στο εορτολόγιο της Εκκλησίας, από πλευράς λειτουργικής, των Συνόδων αυτών, κάτι που φαίνεται δεν έλαβαν υπ’ όψιν τους οι τάχα και παραδοσιακοί «αντι-οικουμενιστές».
Επανερχόμαστε για να παραθέσουμε απλώς κάποια τροπάρια από την Ακολουθία της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου, την οποία γιορτάζουμε κάθε χρόνο μέσα στον Οκτώβριο (την Κυριακή στο διάστημα από 11-17 Οκτωβρίου).
Στα τροπάρια αυτά οι υμνογράφοι αναδεικνύουν την ιερότητα του αριθμού επτά, θεωρώντας πως με αυτές τις επτά Συνόδους, έκλεισε ο κύκλος των αιρέσεων: καὶ νῦν πασῶν τῶν αἱρέσεων, λῆξις εἰς ἰσάριθμον Σύνοδον. 
Αν «αναγνωρίσουμε» 8η και 9η Οικουμενικές, θα πρέπει να αλλάξουμε την υμνογραφία που ψάλλουμε στην Εκκλησία, και να …εφεύρουμε νέα θεολογία προς στήριξη του αριθμού εννέα, πλέον. Εκτός και το αφήσουν ανοικτό το νούμερο – ο Πειραιώς και οι συν αυτώ – για να ανακηρύξουν και καμιά δική τους «σύνοδο» ως «Οικουμενική»! Άπαγε.
Τα τροπάρια που σταχυολογούμε είναι τρία από τον Εσπερινό και τρία από τον Κανόνα του Όρθρου. Όσοι λευκοφόροι εννοήτωσαν.

Ἦχος πλ. β’ 

Ἡ ἀπεγνωσμένη. 

Τὰς ἑπτὰ Συνόδους τὰς τῶν Πατέρων, κατὰ διαφόρους καιροὺς συστάσας, εἰς ἕνα συνήθροισεν ἑνὶ Κανόνι τῷ δέ, μάλα καλῶς ὁ Πατριάρχης, ὁ Γερμανὸς ὁ νέος, γράφων ὁμοῦ τε καὶ κρατύνων, τὰ δόγματα τὰ τούτων, ὃς καὶ πρέσβεας αὐτοὺς ἀγρύπνους, τῆς σωτηρίας τῷ Κυρίῳ προβάλλεται, καὶ τοῦ ποιμνίου συμποίμενας.
Τὸ τοῦ Νόμου γράμμα παισὶν Ἑβραίων, ἔθετο τιμίαν τὴν ἑβδομάδα, σκιᾷ προσανέχουσι, καὶ λατρεύουσι ταύτῃ, ἣν περ Πατέρες συνδραμόντες, ἐν ἑπτάδι Συνόδων, νεύσει Θεοῦ τοῦ ἐν ἐξάδι, ἡμερῶν σύμπαν τόδε, ἀπαρτίσαντος, καὶ τὴν ἑβδόμην εὐλογήσαντος, σεμνοτέραν εἰργάσασθε, ὅρον ἐκθέμενοι Πίστεως.
Τὴν Τριάδα πᾶσιν ἐκ τῶν πραγμάτων, τῆς κοσμογενείας οὖσαν αἰτίαν, τρανῶς παρεδώκατε, τρισόλβιοι Πατέρες· τρεῖς γὰρ καὶ τέσσαρας Συνόδους, μυστικωτάτῳ λόγῳ θέντες, καὶ ἔκδικοι φανέντες, τοῦ ὀρθοδόξου λόγου, τὰ στοιχεῖα τὰ τέσσαρα ὄντα, καὶ τὴν Τριάδα ἐνεφήνατε, κτίσασαν ταῦτα, καὶ κόσμον ποιήσασαν.

Ὁ Κανὼν τῶν Ἁγίων, οὗ ἡ Ἀκροστιχίς· 

Ὑμνῶ μακάρων συνδρομὴν τὴν ἑβδόμην. 

Ποίημα Θεοφάνους. 

Ὠδὴ α’ Ἦχος πλ. δ’ 

Ἁρματηλάτην. 

Ὑμνολογῆσαι τὴν ἑβδόμην ἄθροισιν, ἐφιεμένῳ μοι νῦν, τὴν τῶν ἑπτὰ δίδου, χαρισμάτων σύνοδον, τοῦ Παρακλήτου Κύριε, τὴν σοφίσασαν ταύτην, γλωσσοπυρσεύτως, καὶ βλάσφημον, πᾶσαν γλωσσαλγίαν σιγήσασαν. 
Μείζων ἀρχῆθεν ἀριθμῶν ὁ ἕβδομος, δημιουργίας καὶ γάρ· τῆς τοῦ Θεοῦ πάσης, πρωτοτύπως γέγονεν, ἡ παντελὴς κατάπαυσις, εἰς ἑβδόμην ἡμέραν, καὶ νῦν πασῶν τῶν αἱρέσεων, λῆξις εἰς ἰσάριθμον Σύνοδον.

Ὠδὴ δ’ 

Σύ μου ἰσχύς, Κύριε. 

Ὥσπερ ἑπτά, σάλπιγγες Ἱεριχούντια, εἰς ἑβδόμην, τείχη κατηδάφισαν, περιδρομήν, οὕτως αἱ ἑπτά, Σύνοδοι πᾶν στῖφος, κατὰ Θεοῦ ἐπαιρόμενον, κατήγαγον εἰς χάος, συνδρομὴν εἰς ἑβδόμην, τῶν εὐήχων σαλπίγγων τοῦ Πνεύματος.