ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΗ ΥΣΤΕΡΙΑ

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου

Ο Ιωάννης Καποδίστριας βρίσκεται δυναμικά στο προσκήνιο της Ελλάδας των τελευταίων χρόνων.

Είναι ο «άγιος» της πολιτικής, είναι ο κυβερνήτης που μετά από αυτόν το ...χάος, αλλά είναι και ο κυβερνήτης που είπε  ότι το Σύνταγμα στα χέρια των Ελλήνων «είναι σαν το ξυράφι στα χέρια μικρού παιδιού».

Ένα κείμενο, προ ετών, του Αριστείδη Χατζή, καθηγητή Φιλοσοφίας και Θεωρίας Θεσμών και Δικαίου στο ΕΚΠΑ, που αφορά στην ...σχετικοποίηση του Συντάγματος από τον Καποδίστρια, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από όσους θέλουν τον πρώτο κυβερνήτη της Ελλάδας οιονεί άγιο!

Ήδη από το 2013 ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος πρότεινε στην Ι. Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος την αγιοποίηση (ή αγιοκατάταξη, αν προτιμάτε) του Ιωάννη Καποδίστρια, αλλά η πρόταση παραπέμφθηκε - ευτυχώς - στις καλένδες...

Αυτό δεν πτόησε πολλούς και διάφορους ...πατριώτες να προβάλλουν μετ’ επιτάσεως την «αγιότητα» του κυβερνήτη, ο οποίος πήρε και θέση σε μια σύγχρονη εικόνα της Παναγίας της «Πατριώτισσας». Αυτήν την εικόνα εγκατέστησε με τιμές και δόξες στο Πεντάγωνο, επί των ημερών του, ο Πάνος Καμμένος.

Οι φανατικοί υποστηρικτές του Καποδίστρια θεωρούν πως ο κυβερνήτης αποτελεί «γέφυρα μεταξύ Ελλάδας και Ρωσίας», αφού διετέλεσε υπουργός των Εξωτερικών της ομόδοξης χώρας. Μάλιστα έχουν επιστρατεύσει όλες τις σύγχρονες ρωσικές δυνάμεις (πολιτικές και εκκλησιαστικές), προκειμένου να προβληθεί η «αγιότητα» του κυβερνήτη από πολλές πλευρές.

Αυτοί οι ένθερμοι υποστηρικτές του Καποδίστρια ...διέρρηξαν τα ιμάτια τους στην ανάγνωση του κειμένου του καθηγητή Αριστείδη Χατζή, ο οποίος αμφισβητεί την ...δημοκρατικότητα του κυβερνήτη. 

Η «αγιοποίηση» του Καποδίστρια είναι μια αστεία υπόθεση. Δεν του χρειάζεται το «φωτοστέφανο» του κυβερνήτη.

Από την άλλη, η όποια προσπάθεια αντικειμενικής, ας πούμε, προσέγγισης της περίπτωσής του, θέλει καθαρότητα και όχι ιδεοληψίες. Και φυσικά γνώση των εξαιρετικά δύσκολων συνθηκών κάτω από τις οποίες εργάστηκε ο Καποδίστριας, με αληθινό πάθος για την ανάσταση του Γένους.

Αλλά ο κυβερνήτης δεν θα πρέπει, επίσης, σε καμία περίπτωση να γίνεται σημαία των εν Ελλάδι φιλορώσων, οι οποίοι πιστεύουν ακόμα – φευ! - στη σωτηρία της Ελλάδας από το «ξανθό γένος».

Τα κάθε λογής περιττά και ιδεοληπτικά επιχρίσματα θα πρέπει να αφαιρεθούν από την «αγιογραφία» του Καποδίστρια.

Τώρα, με αφορμή την ταινία του Γιάννη Σμαραγδή για τον Καποδίστρια, βλέπουμε μια Καποδιστριακή υστερία! Η ταινία "αγιοποιεί" τον Κυβερνήτη και λειτουργεί αναγωγικά δια τα καθ' ημάς. Ο Καποδίστριας είναι ο αδιάφθορος, ενώ εμείς υποφέρουμε από τους διεφθαρμένους πολιτικούς, από το 1831 που δολοφονήθηκε. Σα να σταμάτησε ο χρόνος την ημέρα της δολοφονίας του και μετά ενέσκηψε στη χώρα η άφατη διαφθορά. Υστερικές υπερβολές που χαϊδεύουν τα ταπεινά ένστικτα του λαού. Ο Καποδίστριας προβάλλεται ως το απόλυτο πρότυπο. Μια υστερία που καταντά επικίνδυνη. 

Η Ελλάδα πάντα ανέτρεχε στον Καποδίστρια. Ενδεικτικά θυμίζουμε το έργο του Νίκου Καζαντζάκη, που έγινε και θεατρική παράσταση ήδη από το 1946, στο Εθνικό Θέατρο, και επαναλήφθηκε το 1976 και το 1982. Στις μέρες μας, το 2022, ανέβηκε το πρωτότυπο έργο μουσικού θεάτρου "Καποδίστριας: Μονόδραμα μιας μυστικής ζωής" της Καλλιόπης Τσουπάκη, στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Το 2022 ανέβηκε και το θεατρικό έργο "Ιωάννης Καποδίστριας – στα βήματα ενός μεγάλου ηγέτη", παραγωγή του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. Επίσης, "Ιωάννης Καποδίστριας, Δόξα και Μοναξιά": Ένα πρωτότυπο ιστορικό έργο της Ιωάννας Παπανδρόπουλου Berthoud, που παρουσιάστηκε από το Θέατρο Ελλήνων Γενεύης και στην Πάτρα, με αφορμή τα 200 χρόνια από την Επανάσταση. Επίσης, ο Καποδίστριας έχει μεγάλη μερίδα και στο ραδιοφωνικό θέατρο, αλλά και στο συνεδριακό κομμάτι. 

Όμως, η υστερία έγινε με την ταινία του Γιάννη Σμαραγδή, γιατί - δυστυχώς - η ταινία λειτουργεί καταγγελτικά για το σήμερα, έχει, δηλαδή, αρκετή δόση λαϊκισμού. 

Ο Καποδίστριας απαιτεί, επιτέλους, νηφαλιότητα και επιστημοσύνη. Το μεγαλείο του δεν έχει ανάγκη υστερίας.