Ένα τραγούδι από το πρόγραμμα Deux sur la Deux Τζο Ντασέν (1970).
Οι στίχοι και η μουσική αποδίδονται στον Μάνο Χατζιδάκι, βλέπω σε αρκετές σελίδες στο ίντερνετ. Και μου μοιάζει περίεργο, γιατί ο Χατζιδάκις δεν το αναφέρει πουθενά στη δισκογραφία του ή στην εργογραφία του, και δεν υπάρχει ούτε στο cd Η Μελίνα του Μάνου. Μάλλον δεν ισχύει αυτό και ισχύει το άλλο που εντόπισα. Στίχοι: Ραχήλ Ντασσέν και μουσική του Τζο Ντασσέν.
Το παραθέτω εδώ γιατί φέτος είναι - ως γνωστόν - τα 20χρονα από την αναχώρηση της αιώνιας Ρωμιάς απ' αυτή τη ζωή.
Και επειδή το τραγούδι έγινε διάσημο και γαλλιστί, παραθέτω και το βίντεο με τους γαλλικούς στίχους.
Ιστορίες, φασαρίες, που 'σαστε, μωρέ παιδιά
Τι μου λένε, τι μου λένε, πως δεν είμαι πια Ρωμιά
Ήρθαν οι καραβανάδες και μου πήραν τα χαρτιά
Και μου φέραν τα μαντάτα πως δεν είμαι πια Ρωμιά
Μαμά μου, ήσουν φρόνιμη, το ξέρω εγώ καλά
Και ο μπαμπάς μου το 'λεγε πως ήσουνα Ρωμιά
Να βρισκόμουνα στην Τήνο και ν' ανάψω ένα κερί
Να μιλήσω, να δακρύσω, να ρωτήσω το γιατί
Πες μου, πες μου, Παναγιά μου, τι είναι τούτα τα στοιχειά
Που μας βάλανε στο γύψο και μας πήραν τα χαρτιά
Μαμά μου, ήσουν φρόνιμη, το ξέρω εγώ καλά
Και ο μπαμπάς μου το 'λεγε πως ήσουνα Ρωμιά
Αχ, ραγιάδες, γαλονάδες, Αμερικανών παιδιά
Πώς το λέτε, πώς το λέτε, πως δεν είμαι εγώ Ρωμιά
Θα σας πάρουν το κεφάλι, θα 'ρθουν πίσω τα παιδιά
Θα μου δώσουν τα χαρτιά μου και θα ζήσω σα Ρωμιά
Η ιστορία τέλειωσε, τα ζώα στα κλουβιά
Η θάλασσα απέραντη κι εγώ πάλι Ρωμιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου