ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΟΝΤΩΣ ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΕΩΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΤΙΝΩΝ

“Τὴν ὑψηλόφρονα γνώμην τῶν κακίστων Φαρισαίων ὁ πάντων Κύριος παραβολικῶς ἐκφεύγειν ταύτην ἐδίδαξε καὶ μὴ ὑψηλοφρονεῖν, παρ' ὁ δεῖ φρονεῖν, πάντας ἐπαίδευσεν...” (δοξαστικό αίνων Κυριακής Σταυροπροσκυνήσεως)

Tου Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου

amen.gr

“Περίζωσαι την ρομφαίαν σου επί τον μηρόν σου” (Ψαλμ. 44,4) αγαπητέ ΑΝΩΝΥΜΕ του ιστολογίου ΠΕΤΡΑ, που μπαίνεις στον κόπο να απαντήσεις στο ημέτερο άρθρο “Της Συνόδου τα παράλογα...” και τυγχάνεις αναδημοσιεύσεως ου της τυχούσης, με την προκαλούσαν θυμηδίαν υποσημείωση: “Το περιεχόμενο των αναδημοσιευμένων κειμένων δεν εκφράζουν τις θέσεις και απόψεις του Πρακτορείου...”.

Πολύ σύντομα προβαίνω ευθύς αμέσως σε μερικές διευκρινίσεις του κειμένου μου κι όχι σε απάντηση του ανωνύμου της Πέτρας.

1. Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος είναι, καλώς ή κακώς, ο κύριος υπεύθυνος της υπόθεσης Μπεζενίτη, για να μιλήσουμε έξω απ' τα δόντια. Από την μετάθεσή του στην Μητρόπολη Αττικής μέχρι την τοποθέτηση του φακέλου στο αρχείο δις. Για τους γνωρίζοντες ο πρ. Αττικής ήταν μια εποχή ατύπως το τέταρτο μέλος της τρόϊκας. Αυτή είναι η αλήθεια είτε μας αρέσει είτε όχι. Το γεγονός ότι στα δύσκολα (κρίση του 2005) εγκατέλειψε τον φίλο του είναι μια ακόμα παράμετρος της ...θυελλώδους σχέσης Χριστόδουλου – Παντελεήμονα.

2. Έχω ξαναγράψει ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος είναι σημαντικός ως διάλογος! Σαρκώνει την συνάντηση και την συνύπαρξη με τους εγγύς και τους μακράν. Έτσι, η παρουσία του και η ομιλία του σε Εβραϊκή Συναγωγή στην Αμερική είναι κορυφαία στιγμή, αφού και οι αλλόθρησκοι Εβραίοι θέλησαν να τον ακούσουν και να τον έχουν εν τω μέσω αυτών και γι' αυτό τον προσκάλεσαν, κι όχι φυσικά “προδοσία της πίστεως” όπως την εμφανίζουν νυχθημερόν τα τάγματα των φαρισαίων, που κάνουν ό,τι και οι Ιουδαίοι τους οποίους κατηγορούν: “και ιδόντες πάντες διεγόγγυζον λέγοντες ότι παρά αμαρτωλώ ανδρί εισήλθε καταλύσαι...” (συνάντηση Ιησού με τον Ζακχαίο, Λουκ.,19, 7). Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος εκφράζει την Ορθόδοξη ανθρωπολογία που δεν γνωρίζει αποκλεισμούς: “δέχεται τον έσχατον (για τους φονταμενταλιστές) καθάπερ και τον πρώτον” (Κατηχητικός Λόγος Ιω. Χρυσοστόμου) κι αυτή είναι η ουσιαστική προσφορά του στον κόσμο μας.

3. Μου αρέσει που οι “ευσεβιστές” είναι ολόιδιοι οι Φαρισαίοι του Ευαγγελίου και θεωρούν πως η εκκοσμίκευση της Εκκλησίας συνίσταται σε εξωτερικά χαρακτηριστικά! Πλανώνται πλάνην οικτράν! Η όντως εκκοσμίκευση, που παρατηρείται ανάγλυφη σε “παραδοσιακούς” ιεράρχες, κληρικούς και πιστούς είναι να λες πως “μαύρισε ο τόπος” ή ότι “μολύνθηκε το ελληνικό αίμα” από τους μετανάστες, παραγνωρίζοντας εντελώς το Παύλειον ότι ο Θεός “εποίησεν εξ' ενός αίματος παν έθνος ανθρώπων κατοικείν επί παν το πρόσωπον της γης” (Πραξ. 17,26). Να διαμαρτύρεσαι με σφοδρότητα για τις περικοπές που επιβάλλει μια κυβέρνηση στις παρελάσεις ή στις δεξιώσεις επί τη εθνική επετείω, δηλ. να ανάγεις σε μείζονα, ζητήματα που δεν έχουν καμία σχέση με την προοπτική της Βασιλείας, όπου “ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην...” (Γαλ., 3,28). Εκκοσμίκευση είναι να μεταθέτεις τις ευθύνες σου ή να μην παίρνεις θέση στα εκκλησιαστικά προβλήματα που αναφύονται κατά καιρούς χάριν της τήρησης ισορροπιών – άκρως φιλοτομαριστική στάση που οδηγεί σε τραγικά αδιέξοδα και κυρίως σε σχετικοποίηση του Ευαγγελικού μηνύματος – περιφρονώντας προκλητικά το Κυριακόν: “Ουαί υμίν όταν καλώς υμάς είπωσι πάντες οι άνθρωποι” (Λουκ. στ΄ 24). Εκκοσμίκευση είναι ακόμα η διαστροφή της χρήσης ακόμη και αυτής της νοεράς προσευχής προς επίδειξιν πνευματικότητος και άγρας οπαδών. Μ' ένα λόγο η χρήση ενδοκοσμικών μεθόδων με σκοπό την επιβολή ιδεολογιών, ιδεοληψιών και πάσης φύσεως επιδιώξεων, παντελώς ασχέτων με το ανακαινιστικό πνεύμα του Ευαγγελίου που αγκαλιάζει τον όλο άνθρωπο και σύμπασα την κτίση εν ελευθερία και αγάπη.

Έτσι, σήμερα που ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος γιορτάζει τα 70στά γενέθλιά του εύχομαι πολλά τα έτη του, για να συνεχίσει την πορεία του προς τον κόσμο στην ίδια οικουμενική προοπτική της αγάπης, ήτοι της Βασιλείας του Θεού, που υπάρχει ακόμα και για τους ανυποψίαστους (βλ. παραβολή του Μεγάλου Δείπνου, Λουκ. 14, 16-24), τη στιγμή που τους αδελφούς τους μετά μένους εξω-εκκλησιάζουν οι φαρισαίοι της σήμερον, επιμένοντας στην κοσμικότατη λογική των προγραφών και των υπογραφών.

φωτό: Δημ. Πανάγος