Η ΤΖΟΑΝ ΚΟΛΟΚΥΘΑ ΚΑΙ ΤΑ ΤΗΣ ΕΞΟΔΙΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΣ ΤΗΣ

Η φίλη Τζόαν Κολοκυθά εγκατέλειψε τον μάταιο αυτό κόσμο πριν λίγες μέρες. Είχαμε συνεργαστεί στενά στην Ορχήστρα Πατρών (τότε Σολίστ της Πάτρας) κατά τη διετία 1996-1998. Ήταν υπόδειγμα υπευθυνότητας, εργατικότητας και ανθρωπιάς. Πάντα την έβλεπα στις συναυλίες της Ορχήστρας, κι όταν άλλαξε πόστο στο Δήμο Πατρέων, όπου εργαζόταν, κι εγώ είχα πια αποχωρήσει από την επιμέλεια των προγραμμάτων της Ορχήστρας. Ήταν αληθινά φιλόμουσος! Ανυπόκριτη, ευγενέστατη και με πάθος για ζωή. Κάτι που δεν την εγκατέλειψε μέχρι την τελευταία στιγμή...

Δημοσιεύω στη συνέχεια επιστολή μιας φίλης της Τζόαν Κολοκυθά που μεταφέρει στο ιστολόγιό μας την θετική εμπειρία της από την εξόδιο ακολουθία της αείμνηστης Τζόαν.

Εξαιρετικέ μου κύριε

Για λόγους εντελώς προσωπικούς και οικογενειακούς παρακολουθώ εδώ και καιρό την διαμάχη που γίνεται στο blog σας μεταξύ των σοβαρά σκεπτόμενων χριστιανών και των άλλων, των στενόμυαλων, με εχθρικά αισθήματα στην ψυχή. Είμαι Αγγλίδα αλλά έχω παντρευτεί έλληνα άντρα και ζω στην Πάτρα πολλά χρόνια. Συγγνώμη που θα κρατήσω ανωνυμία αλλά το κάνω για κοινωνικούς λόγους και γιατί φοβάμαι το εκδικητικό μίσος των χριστιανών ανθρωποφάγων.

Το πρωί της Τρίτης 9 Φεβρουαρίου έφυγε από κοντά μας η Αγγλίδα φίλη μας Τζόαν, σύζυγος του Πατρινού Μίμη Κολοκυθά.

Η Τζόαν ήταν στο θρήσκευμα «χριστιανή διαμαρτυρόμενη», αλλά είχε παντρευτεί με ορθόδοξο γάμο και είχε βαφτίσει ορθόδοξα το παιδί της στην ορθόδοξη εκκλησία του αγίου Ανδρέα.

Παρά τα εμπόδια που δημιουργήθηκαν αρχικά, παρέμβηκε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Πατρών και επέτρεψε να γίνει η κηδεία της κατά το ορθόδοξο δόγμα, επιφέροντας μια-δυό τροποιήσεις στους τύπους, για να είναι σύμφωνος με το γράμμα του νόμου. Δηλαδή είπε να μην γίνει η κηδεία στον ναό του αγίου Ανδρέα, αλλά στον ναό Παναγίας Αλεξιώτισσας, και να μην διαβαστεί μία ευχή που λέγεται «ο θεός των πνευμάτων».

Κατά τα άλλα, χάρη στο ανοιχτό πνεύμα του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη, όλοι οι φίλοι της Τζόαν –Ορθόδοξοι και Διαμαρτυρόμενοι- μαζευτήκαμε, την Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2010, κάτω από την στέγη του Θεού και ενώσαμε τις προσευχές μας για την φίλη μας που έφυγε. Μαζί με εμάς και ο πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος του Αγίου Ανδρέα, ο οποίος δεήθηκε χωρίς μικρότητες «υπέρ της αναπαύσεως… της δούλης του Θεού Ιωάννας-Τζόαν» καθώς και ο αγγλικανός πάστορας ο οποίος, σε όλη τη διάρκεια της εξόδιας τελετής, ενδυμένος τα δικά του λευκά άμφια, στεκόταν δίπλα στους πονεμένους γονείς της Τζόαν και, συμβουλευόμενος το κόκκινο βιβλίο που κρατούσε στα χέρια του, ψιθύριζε τις προσευχές της δικής μας θρησκείας, χωρίς να ενοχλεί καθόλου την διεξαγωγή της ορθόδοξης ακολουθίας. Στο τέλος δε, ο σεβάσμιος πάστορας συνόδευσε μαζί με τον πατέρα του νεκροταφείου την σoρό της Τζόαν και, αφού ο ορθόδοξος ιερέας ολοκλήρωσε το έργο του, εκφώνησε στην αγγλική γλώσσα τις δικές του ευχές για την κοινή μας φίλη.

Κλείνοντας, θέλω να επαναλάβω το τροπάριο που ακούσαμε όλοι και που, με τη βοήθεια ενός φίλου φιλόλογου, μπόρεσα να εξηγήσω και να καταλάβω:

«το τριλαμπές της μίας θεότητος

ευσεβώς υμνήσωμεν βοώντες

άγιος ει ο πατήρ ο άναρχος, ο συνάναρχος υιός

και το θείον πνεύμα

φώτισον ημάς πίστει σοι λατρεύοντας

και του αιωνίου πυρός εξάρπασον»

Γιατί αυτό που έχει σημασία σήμερα είναι η πίστη στην μία θεότητα. Κι αυτό φαίνεται πως ο έξυπνος Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών το έχει καταλάβει πολύ καλά. Θα μπορούσε να έχει αρνηθεί να δώσει την άδειά του γι’ αυτήν την τελετή. Θα μπορούσε να μας έχει στείλει στην Αγγλικανική εκκλησία της οδού Καρόλου. Και όμως, δεν το έκανε. Τον ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό. Και μαζί με εμένα και άλλοι πολλοί.

φωτό: Nαός Παναγίας Αλεξιωτίσσης, από το λεύκωμα H Πάτρα στις αρχές του 20ού αιώνα μέσα από γυάλινες φωτογραφικές πλάκες - Aνέκδοτο υλικό Επιμέλεια, εισαγωγή και σχόλια των Ξενοφώντα Αργ. Παπαευθυμίου και Παναγιώτη Στ. Φωτίου.