ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ - ΚΡΑΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΑΞΗ

Επανέρχομαι, αγαπητοί συνοδίτες, με κάποια καίρια σημεία από τη χθεσινή εκδήλωση του περιοδικού Σύναξη με θέμα τις σχέσεις Κράτους – Εκκλησίας.
Ο Μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος μίλησε για τα “επίμαχα” θέματα (εκκλησιαστική περιουσία, μάθημα θρησκευτικών, σύμβολα) με γλώσσα ρεαλιστική, αξιοποιώντας, όπως είπε, και την εμπειρία της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών που ίδρυσε και λειτουργεί ο ίδιος στον Βόλο και η οποία μόνο θετικά μπορεί να αξιολογηθεί κατά τη γνώμη μου.
Η Ακαδημία, παρά τις όποιες επιμέρους ενστάσεις μπορεί και δικαιούται να έχει ο καθείς, αγγίζει σημαντικότατα σύγχρονα θέματα και ασκείται συστηματικά στην διαλεκτική με την επιστήμη, τον πολιτισμό και τον κόσμο. Συν οι εκδόσεις των κατά καιρούς θεματικών, υπό την άγρυπνη διεύθυνση του Παντελή Καλαϊτζίδη, η Ακαδημία προάγει τον θεολογικό λόγο και τον διάλογο Εκκλησίας και κόσμου. Εκεί ετέθη και το ζήτημα Εκκλησία και έθνος και άλλα συναφή, που μας επιτρέπουν, όπως τόνισε και ο καθηγητής Νίκος Αλιβιζάτος, να αισιοδοξούμε ότι η Εκκλησία αρχίζει να ανοίγεται και να διαλέγεται περισσότερο από χθες.
Ο Μητροπολίτης Δημητριάδος τόνισε και την πρόθεση του Αρχιεπισκόπου για διάλογο με την Πολιτεία και την εξεύρεση των ενδεδειγμένων λύσεων για τα κοινά θέματα, που εκδηλώθηκε με την δημιουργία ειδικών Συνοδικών Επιτροπών που άρχισαν ήδη το έργο τους.

Ο διευθυντής της Νέας Εστίας Σταύρος Ζουμπουλάκης ήταν, όπως πάντα, καταλυτικός. Περιέγραψε την σκληρή πραγματικότητα των ημερών μας: Ο Χριστιανισμός φαίνεται να έχει χάσει το “παιχνίδι” της Ευρώπης: η αποχριστιανοποίηση προχωρά ακάθεκτη, ο χριστιανισμός ανθεί εκτός Ευρώπης (Ασία, Αφρική, Λατινική Αμερική), ο λόγος της Εκκλησίας δεν πείθει τον σημερινό άνθρωπο, η Εκκλησία οφείλει να “μεταφράσει” (χρησιμοποίησε την συλλογιστική του Χάμπερμας) τον λόγο της για να μπορέσει να συνομιλήσει και με τους εκτός της μάνδρας της. Αυτό απαιτεί πολύ κόπο και δεν διαφαίνεται πως κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει, π.χ. από την Εκκλησία της Ελλάδος, η οποία αν και έχει δημόσια παρουσία δεν μπορεί να ανταποκριθεί στον διάλογο με τους καιρούς. Η Εκκλησία πρέπει να παραμείνει στον δημόσιο χώρο, αλλά μ' ένα λόγο που να προβληματίζει και τους ολότελα ανυποψίαστους, χωρίς κούφιες ρητορείες και χωρίς την “θωράκιση” της εθιμοταξίας που είναι το ορατό της σημείο στην Ελλάδα. Αντί να αμύνεται για να μη χάσει τα κενά ουσιαστικού περιεχομένου προνόμιά της, πρέπει να ανασκουμπωθεί για να παρέμβει με λόγο “όλως άλλο” από τον συνηθισμένο για τα μείζονα θέματα της σήμερον, όπως π.χ. η βιοηθική.

Κάποιοι “αγανακτισμένοι πιστοί” άρχισαν να διαμαρτύρονται ακούγοντας τον Σταύρο Ζουμπουλάκη, αλλά εκείνος με τρόπο κοφτό τους σταμάτησε και ολοκλήρωσε την εισήγησή του. Βέβαια, όπως αποδείχθηκε από τον εκτενέστατο διάλογο που ακολούθησε, οι “αγανακτισμένοι πιστοί” είχαν ακροβολιστεί στην αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων με σκοπό την ένταση. Και το πέτυχαν! Αφού είναι εργολάβοι της μισαλλοδοξίας.
Θα δείτε, αγαπητοί συνοδίτες, την εκδήλωση σύντομα στο διαδικτυακό κανάλι intv.gr.
Το θετικό της εκδήλωσης ήταν ότι λέγονται πια τα πράγματα με τ' όνομά τους. Αν οι “ταλιμπάν” περιχαρακώνονται γύρω από τους κομπασμούς του 98% του Ελληνικού Λαού που είναι χριστιανοί ορθόδοξοι, αποτελεί προσωπικό τους πρόβλημα. Εδώ, όπως σημείωσε με έμφαση και ο καθηγητής Νίκος Αλιβιζάτος, και η συζήτηση για τις σχέσεις Εκκλησίας και Κράτους είναι πια παρωχημένη...


Ας σημειώσω, τέλος, πως αισθάνθηκα "δικαιωμένος" όταν άκουσα τον καθηγητή Νίκο Αλιβιζάτο να λέει ότι περίμενε από την Εκκλησία της Ελλάδος να καταδικάσει την διπλή εμπρηστική απόπειρα κατά της Συναγωγής στα Χανιά, αλλά κάτι τέτοιο δεν έγινε, που σημαίνει ότι έχουμε δρόμο ακόμα...