Β' ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΑΘΟΛΙΚΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΥΡΟΥ

Όπως ίσως θα θυμάστε, αγαπητοί φίλοι της Ιδιωτικής Οδού, είχα αποστείλει προ καιρού μια ανοιχτή επιστολή προς τον Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο, για το γνωστό θέμα: Καθολικοί, Κύριλλος Κωστόπουλος, δική μου θέση.
Την επιστολή αυτή είχα κοινοποιήσει και στον Καθολικό Επίσκοπο Σύρου κ. Φραγκίσκο, ο οποίος ευγενώς μου απάντησε. Δημοσίευσα την απάντησή του, η οποία προκάλεσε πολλά σχόλια. Σήμερα, προς έκπληξίν μου, έλαβα μια δεύτερη επιστολή του Επισκόπου Φραγκίσκου, δια της οποίας απαντά σε κάποια από τα σχόλια των αναγνωστών του ιστολογίου. Την δημοσιεύω αυτούσια φυσικά.

Αξιότιμε κ. Καθηγητά,
Ο Γραμματέας μου βρήκε στο site ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΟΔΟ την επιστολή που σας είχα στείλει στις 13 Ιουνίου. Οι αναγνώστες κάνουν πολλά σχόλια, με αρκετή δόση πολεμικής που ξεσήκωσε απρόσμενα εκείνη η επιστολή μου. Εγώ δεν γνωρίζω ούτε έχω καιρό, να ψάχνω στο Computer και ούτε να απαντήσω μέσω Ίντερνετ, γι’ αυτό σας στέλνω αυτή τη δεύτερη επιστολή με το ταχυδρομείο.
Δεν θα παρασυρθώ από τον πειρασμό της πολεμικής, δύο πράγματα θα ήθελα μόνο να τονίσω.
1. Πρέπει όλοι να έχουμε υπόψη ότι θα κριθούμε ο καθένας σύμφωνα με τις προσωπικές του πράξεις. Ούτε τα καλά που έκαναν οι πρόγονοί μας θα μας ωφελήσουν ούτε τα κακά που έπραξαν θα καταλογιστούν εναντίον μας.
Θα ήθελα να υπενθυμίσω, και στους Καθολικούς και στους Ορθοδόξους που πήραν μέρος στην «πολεμική» με αφορμή την επιστολή μου, ότι δεν κερδίζουμε τίποτα με το να κατηγορούμε τους άλλους, έστω και αν αυτές οι κατηγορίες είναι αληθινές.
Παρ’ όλο που η Εκκλησία του Χριστού (Ορθόδοξη και Καθολική) είναι Αγία, τα μέλη των Εκκλησιών μας δεν είναι όλα άγια. Και τα μέλη της Καθολικής Εκκλησίας αλλά και της Ορθόδοξης Εκκλησίας δεν αποτελούν «clubs» αγίων, αλλά «νοσοκομεία» αμαρτωλών, όπου ο καθένας προσπαθεί να θεραπευτεί και να βρει τη χριστιανική του υγεία.
Γράφει ο Απόστολος Παύλος στους Γαλάτες (5, 16 – 25, αντιγράφω από μετάφραση έκδοσης της Βιβλικής Εταιρίας): «Να καθορίζει το Πνεύμα τη διαγωγή σας, και τότε δεν θα ακολουθείτε τις αμαρτωλές επιθυμίες σας».
Αν καθορίζει το Πνεύμα τη διαγωγή μας, τότε θα έχουμε τους καρπούς του Πνεύματος που «είναι η αγάπη, η χαρά, η ειρήνη, η μακροθυμία, η καλοσύνη, η αγαθότητα, η πίστη, η πραότητα, η εγκράτεια» (Γαλ. 5, 22 – 23).
Αν δεν καθορίζει τη διαγωγή μας το Πνεύμα τότε «είναι ολοφάνερα τα αμαρτωλά έργα. Που είναι η μοιχεία, η πορνεία, η ηθική ακαθαρσία, η αισχρότητα, η ειδωλολατρία, η μαγεία, οι έχθρες, οι φιλονικείες, οι ζήλιες, οι θυμοί, οι διαπληκτισμοί, οι διχόνοιες, τα σχίσματα, οι φθόνοι, οι μέθες, οι ασωτίες και τα παρόμοια» (Γαλ. 5, 19 – 21).
Γνωρίζοντας αυτό που συμβαίνει τριγύρω μας, τα λόγια του αποστόλου μας βοηθούν να διακρίνουμε αν την διαγωγή των βαπτισμένων (Καθολικών και Ορθοδόξων) την καθορίζει το Πνεύμα που έλαβαν στο βάπτισμα ή κάτι άλλο… Οι κοινωνίες μας αποτελούνται από βαπτισμένους χριστιανούς, αλλά δεν νομίζω ότι η ζωή των χριστιανών (Ορθοδόξων και Καθολικών) δημιουργούν κοινωνίες τόσο χριστιανικές. Δυστυχώς!

2. Επειδή στις επεμβάσεις των διαφόρων θίγεται η μνήμη νεκρών, θα μου επιτρέψετε να υπενθυμίσω ότι, δυστυχώς, κατά τη διάρκεια της ιταλογερμανικής κατοχής, δεν συμπεριφέρθηκαν όλοι οι συριανοί (και όχι μόνο οι συριανοί) ως ήρωες. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι υπήρξαν και δωσίλογοι. Αλλά δεν νομίζω ότι εμείς, οι σημερινοί χορτασμένοι, έχουμε το δικαίωμα να κατηγορούμε τους χθεσινούς πεινασμένους επειδή δεν ήταν ήρωες. Η πείνα η πραγματική τους μάστιζε και το αίσθημα επιβίωσής τους κυριαρχούσε.
Τώρα αν οι δωσίλογοι ήσαν Καθολικοί ή Ορθόδοξοι, λέω στους σημερινούς κατακριτές ότι στη Δημοτική Βιβλιοθήκη του Δήμου Ερμούπολης υπάρχουν εφημερίδες της εποχής εκείνης που μαρτυρούν ποιοι τότε καλοπερνούσαν με τις σχέσεις φιλίας που είχαν με τους κατακτητές. Δυστυχώς υπήρξαν και από τις δυο πλευρές, και Καθολικοί και Ορθόδοξοι. Διαθέτουμε αδιάψευστα ντοκουμέντα και στο Αρχείο μας.
Επειδή σε μερικές επεμβάσεις κάποιοι κατηγόρησαν τους καθολικούς κληρικούς ότι συμμάχησαν με τους κατακτητές, αναφέρω:
1. Τον προκάτοχό μου Επίσκοπο Σύρου Αντώνιο Γρηγόριο Βουτσίνο, ο οποίος πρωτοστατούσε με κάθε λογής διαμαρτυρίες στην υπεράσπιση των πολιτών, συνεργαζόμενος με τον (Ορθόδοξο) Μητροπολίτη Σύρου Φιλάρετο. Στις τοπικές εφημερίδες της εποχής μπορούν να βρουν τους πύρινους λόγους τους κατά των κατακτητών. Οι Ιταλοί κάπως τον σεβόντουσαν και οι διαμαρτυρίες του δεν έπεφταν στο κενό. Ακολουθώντας την ίδια τακτική με τους Γερμανούς δεν πέτυχε. Οι Γερμανοί, ούτε λίγο ούτε πολύ, του πέρασαν χειροπέδες, τον μετέφεραν στην Αθήνα, τον έκλεισαν στις φυλακές Αβέρωφ όπου έμεινε περίπου ένα χρόνο.
2. Τον άλλο προκάτοχό μου ως Επίσκοπος Θήρας, τον Τιμόθεο Ρεμούνδο, Καθολικό Επίσκοπο Θήρας. Ένα ωραίο πρωί οι Ιταλοί τον συνέλαβαν, τον μετέφεραν σε πολεμικό πλοίο στο Μέσα Γιαλό Φηρών, τον φόρτωσαν σε πολεμικό ιταλικό πλοίο και τον οδήγησαν στην εξορία διότι τους ήταν ενοχλητικός. Από τότε πέρασε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του στο Παρίσι σε μοναστήρι των Φραγκισκανών Καπουκίνων.

Σας ευχαριστώ και πάλι και σας εύχομαι κάθε ευλογία από τον Κύριο.
Φραγκίσκος
Καθολικός Επίσκοπος Σύρου, Θήρας και Κρήτης

Ευχαριστώ κι εγώ, με τη σειρά μου, τον Καθολικό Επίσκοπο Σύρου για την επιστολή του, με το πνεύμα της οποίας συμφωνώ. Θα με πουν πάλι κάποιοι «φιλοκαθολικό» ή «υποταγμένο στον Πάπα», αλλά ουδόλως με ενδιαφέρει η γνώμη απανθρώπων ανδρεικέλων.