ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ - ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ - Η ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ!

Πάλι τα ίδια και φέτος! Πυρκαγιές, σκάνδαλα, ανευθυνότητα κ.ο.κ. Άρα ισχύει στο ακέραιο το περσινό μου άρθρο για τη μεγάλη καταστροφή από τις φωτιές. Δεν έχει αλλάξει τίποτα και, προσέξτε φίλοι μου. Δεν πρόκειται ν' αλλάξει κάτι. Άρα ο σώζων εαυτόν...

Η εθνική καταστροφή που έχει προκληθεί από τις πυρκαγιές - που ακόμα, δυστυχώς, μαίνονται σε αρκετές περιοχές – είναι αποτέλεσμα μιας σάπιας νοοτροπίας, η οποία χαρακτηρίζει κυβερνώντες και κυβερνώμενους. Αυτή συνίσταται στην παντελή έλλειψη πρόληψης, υποδομής, συντονισμού, ανάληψης των ευθυνών, συνειδητοποίησης των προβλημάτων και καλλιέργειας στοιχειώδους οικολογικής συνείδησης.
Η υιοθέτηση από το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας ενός άκρατου εαυτουλισμού, μας έχει οδηγήσει σε κοινωνική και πνευματική αφασία, δηλ. σε πλήρη ανικανότητα διάκρισης και αντικειμενικής εκτίμησης των πραγμάτων.
Τα πάντα υποτάσσονται στη λογική του εγώ και του στενού συμφέροντός μας.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι από τη σύγχρονη Ελλάδα απουσιάζει η σοβαρότητα. Πρέπει, επιτέλους, να αλλάξουμε νοοτροπία, πράγμα που αποτελεί κατόρθωμα ελευθερίας, προκειμένου να μην εγκλωβιζόμαστε σε μικροπολιτικές και μικρονοϊκές συμπεριφορές, οι οποίες επιφέρουν, αργά ή γρήγορα, εθνικές καταστροφές.
Το κύρος της χώρας έχει πληγεί ανεπανόρθωτα, ειδικά μετά την αναποτελεσματικότητα του κράτους να προστατεύσει, όπως θα έπρεπε, τον οικουμενικής εμβέλειας χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας. Όταν η κυβέρνηση έπαιρνε δρακόντεια μέτρα ασφαλείας, στο πλαίσιο των Ολυμπιακών Αγώνων, για την αποτροπή τρομοκρατικών ενεργειών, ποιός φανταζόταν ότι το λίκνο του Ολυμπισμού θα καταστρεφόταν, τρία χρόνια αργότερα, από την εγκληματική αμέλεια ημών των Ελλήνων…
Τι κι αν διασώθηκε το Μουσείο; Ο ευρύτερος αρχαιολογικός χώρος τραυματίστηκε βαρύτατα.
Τώρα, η όποια Ελληνική Κυβέρνηση θα επανέρχεται στο αίτημα της επιστροφής των Μαρμάρων του Παρθενώνα στην Ελλάδα; Και η διεθνής κοινότητα θα μπορούσε να εμπιστευθεί στη χώρα μας αρχαιολογικούς θησαυρούς που, αν και τής ανήκουν, αποδεικνύεται μάλλον ανίκανη να τους διαφυλάξει;
Χρειάζεται σοβαρότητα λοιπόν. Η οποία ούτε πουλιέται ούτε αγοράζεται. Κατακτάται. Με κόπους και θυσίες! Πρέπει να καταδικάζονται στη συλλογική συνείδηση όσοι υπεύθυνοι αποποιούνται τις ευθύνες τους. Πρέπει να κατανοήσουμε όλοι ότι στη διαχείριση κρίσεων απαιτείται γνώση, σοβαρότητα και ρίσκο! Όχι ευθυνόφοβες πρακτικές που δημιουργούν σύγχυση και τελικά αποβαίνουν καταστροφικές.
Οι πολίτες που υπέστησαν την πύρινη λαίλαπα, προσκυνούσαν κι αυτοί μέχρι χθες τους διάφορους πολιτικάντηδες, οι οποίοι, φυσικά, δεν μπορούσαν να τους σώσουν τη δύσκολη στιγμή. Πρέπει να απαγκιστρωθούμε από την απίστευτη, λόγω μικροσυμφερόντων, δουλοπρέπεια απέναντι σε αρχές και εξουσίες, που τελικά μας προδίδουν.
Πρέπει να ασκηθούμε στη σοβαρότητα και να την απαιτήσουμε απ’ όσους διεκδικούν την ψήφο μας και την εμπιστοσύνη μας. Και πρέπει να συνειδητοποιήσουμε μια και καλή ότι δεν πρέπει να βιάζουμε τη φύση ούτε κατ’ ελάχιστον. Αντιθέτως, θα πρέπει να διαθέσουμε όλες μας τις δυνάμεις στην προστασία της, με οποιοδήποτε τίμημα. Ας αποκτήσουμε λογική πρόληψης. Γιατί είναι προτιμότερο να διατίθενται χρήματα σε θέματα υποδομής, παρά να διατίθενται, αναγκαστικά, σε πυροπαθείς, πλημμυροπαθείς, σεισμοπαθείς κ.ο.κ. Αλλά ποιος ακούει; Κανείς!

Πίνακας, Πυρκαγιά στην Πεντέλη του Νίκου Κεσσανλή