MYSTIFY

Το βράδυ της Κυριακής πήγα στην «Τεχνόπολις» στο Γκάζι για την παράσταση Mystify του Χοροθεάτρου του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, στο πλαίσιο της διοργάνωσης «6ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Αθήνας».
Ομολογώ ότι δεν είχα ιδέα τι θα δω κι έτσι βρέθηκα προ μιας εκπλήξεως, αφού η χορογραφία του Αντώνη Φωνιαδάκη, η μουσική του Γάλλου Julien Tarride, οι νέοι χορευτές, σπουδαστές και απόφοιτοι της Δραματικής Σχολής του ΚΘΒΕ, μας έδωσαν με δυναμισμό και ευαισθησία το μυστήριο, το σκοτεινό, το θαυμαστό, το πολυσύνθετο της πορείας της ανθρωπότητας μετά από μια μεγάλη καταστροφή. Η χορογραφία του Φωνιαδάκη περιγράφει ανάγλυφα την απόγνωση και το χάος της ανθρώπινης ύπαρξης, αλλά και την ελπίδα και το ιδεώδες του υπέρτατου ανθρώπου. Η δημιουργία του βασίστηκε σε φωτογραφικό και οπτικοακουστικό υλικό από τα κατά καιρούς κατεστραμμένα πολεοδομικά τοπία της Μέσης Ανατολής στη διάρκεια των πολέμων της τελευταίας δεκαετίας.
Το σώμα καταγγέλλει την αδιαφορία, την απάθεια. Και τέλος, ανακαλύπτει τα όριά του σε μια νέα φόρμα δίνοντας νόημα στον κόσμο που αναδύεται μέσα από τα συντρίμμια.
Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα η άποψη του Αντώνη Φωνιαδάκη για το σώμα και τη φυσική λειτουργία του στο χορό:

Πιστεύω ότι το σώμα είναι φορέας μνήμης αλλά και ένα είδος ευφυΐας. Το κορμί κρύβει και αποκαλύπτει, προδίδει αισθήσεις αλλά και νοήματα που ο νους και η γλώσσα δεν μπορούν να μεταδώσουν. Το κορμί φαίνεται να έχει τη δυνατότητα μιας υπέρβασης, γιατί δεν μιλά εκ των υστέρων για τα πράγματα, αλλά είναι παρόν και συμμετέχει στη διαμόρφωσή τους. Το βασικό μου εργαλείο λοιπόν είναι το πώς μεταφράζει το σώμα στη δική του γλώσσα όλα αυτά που αποτελούν αντικείμενο της παράστασης. Η τεχνική είναι το ένα κομμάτι για την πρόσβαση σε αυτή τη γλώσσα του σώματος. Στόχος μου είναι να προσεγγίσω μια πιο ανθρώπινη, φυσική κατάσταση του σώματος. Αυτό απαιτεί μια διαδικασία καταπόνησής του, ώστε χαλαρό και λυμένο να παραδοθεί στη δράση και την αντίδραση μέσα σε ένα θεματικά ορισμένο πλαίσιο. Προσδοκία μου είναι το κορμί να «σκέφτεται» και να δρα απλά κι ανθρώπινα, όχι «χορευτικά».