ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ MΕ'

ΝΑΥΑΓΟΙ ΟΝΕΙΡΩΝ

Ο καιρός ήταν καλός. Ούριος ο άνεμος.
Πάνω στο κατάστρωμα ήμασταν όλοι μαζεμένοι.
Ο καπετάνιος όρθιος με φωνές και χειρονομίες
έδινε οδηγίες για το πώς θα φτάσουμε στο όνειρο.
Όμως ξαφνικά σηκώθηκε αέρας, η θάλασσα φουρτούνιασε,
τα κύματα σκάγανε με δύναμη πάνω στο καράβι.
Ο καπετάνιος δίνει την εντολή. «Εγκαταλείψατε το σκάφος».

Πολλοί σύντροφοι σώθηκαν
κολυμπώντας μέχρι τη στεριά.
Μετά στοιχήθηκαν στους νέους αρχηγούς,
έγιναν κι αυτοί αρχηγοί με υπηρέτες και λεφτά.

Άλλοι πήραν το τρένο για το πουθενά βλαστημώντας
για το χρόνο που χάσανε πάνω στο καράβι.

Άλλοι καθόμαστε σε μικρά νησιά, ναυαγοί ονείρων,
περιμένοντας το καινούργιο καράβι να περάσει.

Η ΚΡΑΥΓΗ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ

Τα νερά της λίμνης αχνίζουν στην πρωινή ομίχλη.
Στις όχθες περιπλανιούνται ακόμη αρχαία ονόματα
και βυζαντινές εικόνες.

Άκου την κραυγή της λίμνης.
Ελληνικά ονόματα, ξεχασμένα τώρα πια,
φωνές απόμακρες με καλούν.
Το βράδυ στις όχθες ακούγονται ψαλμωδίες.
Την αυγή οι φωνές ταξιδεύουν και πάλι
στο βάθος της λίμνης μέχρι το επόμενο σκοτάδι.

Όρθιος μπροστά στο παράθυρο του ξενοδοχείου,
βλέπω μόνον εγώ σκιές να λάμνουν πάνω στο νερό,
να με κοιτούν ζητώντας μου δικαιοσύνη.
Σε ξένο τόπο τώρα πια περιπλανώμενες,
εξόριστες της μνήμης, στα βάθη ενός ενδόξου παρελθόντος.

Εμείς τουρίστες αναζητούμε τι,
ξεφυλλίζοντας παλιά ψαλτήρια
και ακουμπώντας αρχαίες κολόνες;

Πάσχα 2006, λίμνη Οχρίδα (Σκόπια)

Από την ποιητική συλλογή «Στην άκρη του ονείρου» του ΓΙΑΝΝΗ Η. ΠΑΠΠΑ (Μεταίχμιο, Μάρτιος 2008)

Διάβασα τα ποιήματα του Γιάννη και τα βρήκα αρκούντως ενδιαφέροντα. Άλλοι αρμοδιότεροι εμού, θα αποτιμήσουν την ποιητική-αισθητική αξία της δουλειάς του. Γι' αυτό αντί σχολίων, προτίμησα να σας προωθήσω δύο από τα ποιήματα της συλλογής που ξεχώρισα για δικούς μου λόγους.
Γ.Μ.