ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΛΘ'

Στιγμές αλήθειας

Υπάρχουν νύχτες που οι Ερινύες
εμπλέκουν την ψυχή μου
σε ρόλους άλλους απ’ αυτόν,
που καθημερινά νομίζω ότι παριστάνω.
Με κάνουν Κλυταιμνήστρα και Ορέστη,
Ιφιγένεια και Κασσάνδρα,
Κάλχα και Αίγισθο,
αλλά και πολλά άλλα συνάμα.

Αναρωτιέμαι αν όντως είμαι
αυτή που νομίζω,
ή καθημερινά γίνομαι
και κάτι ακόμη
πιο αλλιώτικο από χθες,
μετά τις μάχες τις νυχτερινές.
Αναρωτιέμαι αν αυτό που κουβαλάω
είναι πλούτος ή φτώχεια...

Ανεβαίνω στον Όλυμπο απεγνωσμένη,
ψάχνοντας να βρω μια ήσυχη λιμνούλα,
να καθρεφτιστεί το πρόσωπό μου,
αλλά κι αυτές ξεράθηκαν.

Κατεβαίνω ξανά στην Αθήνα
και χωρίς να με θυμάμαι από χθες,
αφήνομαι στους πολέμους και στις χαρές
και κάνω το σταυρό μου.

Μαγνητίστηκε η ματιά μου ξαφνικά
από μια ανταύγεια.
Ένα ουράνιο τόξο μου αγνάντεψε
και μου ‘δωσε μια κούνια σα τόξο λυγερή.
Ένιωσα ξαλαφρωμένη.
……………………………….
Μετά οι ερινύες
δεν με πείραζαν πια·

…όμως κι αυτό για λίγο.

Αταλάντα, 10-6-08