ΑΠΟΗΧΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑ

Φίλος της Ιδιωτικής Οδού μου έστειλε ένα σύντομο "ρεπορτάζ" για την χθεσινή εκδήλωση στην Πρωτοπορία, όπου παρουσιάστηκε το Ενάντια στη θρησκεία του Χρήστου Γιανναρά. Αναλυτικότερα μπορείτε να διαβάσετε στο
http://manitaritoubounou.wordpress.com/2008/04/19/enantia-sti-thriskeia-patra-1/
απ' όπου και η φωτογραφία της ανάρτησής μας.
Παρέστησαν αρκετοί στην εκδήλωση, η αίθουσα του βιβλιοπωλείου ήταν γεμάτη για περίπου δυόμισι ώρες. Μεταξύ αυτών θεολόγοι και άλλοι και αρκετοί νέοι, κληρικός κανείς όμως. Ο δημοσιογράφος της Καθημερινής Νίκος Παπαχρήστου αναφέρθηκε στο ότι ο Χ. Γιανναράς πάντα προκαλεί με τη σκέψη και τη συγγραφή του παρεμβάσεις, αντιρρήσεις, συζητήσεις, γενικότερα διάλογο. Το βιβλίο Ενάντια στη θρησκεία αντιδιαστέλλει τη θρησκευτικότητα από το καθαυτό εκκλησιαστικό γεγονός που είναι κοινωνία προσώπων. Σήμερα έχουμε την τυποποιημένη θρησκευτικότητα πολλές φορές σε στυλ θρησκείας a la carte!!! Για τον Παπαχρήστου το βιβλίο δεν κλόνισε τα πιστεύω του, αντίθετα του έδωσε πολλά ερεθίσματα για σκέψη.

Ο καθηγητής Χρήστος Τερέζης είδε το βιβλίο από ακαδημαϊκή περισσότερο οπτική και του απέδωσε τρία χαρακτηριστικά, ότι διασώζει τον ιστορικό χαρακτήρα, ότι έχει συστηματικότητα στη σκέψη και ότι έχει κριτική διάθεση σαν κείμενο (δεν καταγγέλει, αλλά οριοθετεί λόγους και αιτίες και προτείνει δυνατότητες και τρόπους επίλυσης των θεμάτων). Για τον Τερέζη το βιβλίο αποπνέει μια «ηχώ από το βάθος των αιώνων» στη σχέση μεταξύ ψυχολογίας-θρησκείας-θεολογίας.

Ο Χρήστος Γιανναράς είπε ότι το βιβλίο θέλει να φέρει στο φως τη θεμελιακή διαφορά στη σχέση θρησκείας και εκκλησιαστικού γεγονότος (το οποίο αποτελείται από τους λαϊκούς και τους προεδρεύοντες επισκόπους και πρεσβυτέρους). Παρουσιάζει το αντιθετικό ζεύγος θρησκεία (περιέχει τον θάνατο και τη θνητότητα για τον άνθρωπο) και εκκλησιαστικό γεγονός (περιέχει την έξοδο από την αναγκαιότητα της φύσεως και του θανάτου) και παραβάλλει αυτό το ζεύγος με το αντίστοιχο ζεύγος της ιδιοτέλειας και του έρωτα. Στη διάσταση αυτή τοποθετεί την αποκαλυπτική παραβολή του Ευαγγελίου για τον σπόρο και τα συναυξανόμενα μαζί με το σπόρο ζιζάνια μέχρι την ώρα του θερισμού και παρατηρεί πως η θρησκεία «παρακολουθεί» το εκκλησιαστικό γεγονός, ενυπάρχει ιστορικά μαζί του. Μετά από την παραβολή του Ευαγγελίου, ένα άλλο κείμενο οδηγεί τη σκέψη μας στη διάκριση αυτή, ο περίφημος «Μέγας Ιεροεξεταστής» του Ντοστογιέφσκι. Περαιτέρω η θρησκεία θεωρείται σαν θηριώδης ανάγκη σιγουριάς και θωράκισης της ατομικής σωτηρίας, προσοικείωση του υπερβατικού με όρους ανταλλαγής «do ut des», δίνω για να πάρω! Και επίσης βοηθά η θρησκεία στη μετάθεση των ατομικών ευθυνών(παράδειγμα η προσήλωση στον «γέροντα» αρκεί να αναδεχθεί τις προσωπικές ευθύνες μας!!!) και την άσκηση ή όχι της ελευθερίας μας. Επακολούθησε ενδιαφέρουσα συζήτηση φιλοσοφικού και θεολογικού χαρακτήρα.

Σας χαιρετώ, φίλοι μου από το Ελευθέριος Βενιζέλος. Σε λίγο "πετάω" για την Πόλη! Καλή αυριανή.