ΣΤΗΝ PINAKOTHEK DER MODERNE

Robert Motherwell, Je t'aime, 1955

Joan Miro, Composition, 1925

Στην Μοντέρνα Πινακοθήκη του Μονάχου πήγα για δεύτερη φορά. Την πρώτη, τον περασμένο Νοέμβριο, απήλαυσα πραγματικά μια μεγάλη έκθεση έργων του Max Beckmann (1884-1950) στημένη με φαντασία και οργάνωση. Τώρα είδα πολλά και διάφορα. Bacon, Picasso, Ernst, Magritte, Dalí, Giorgio de Chirico, Klee και πολλούς άλλους νεώτερους (Segal, Warhol) και τον δικό μας Γιάννη Κουνέλλη.

Μπροστά από τους πίνακες του Blinky Palermo (1943 – 1977) με πλησίασε μια νεαρή φοιτήτρια της Σχολής Καλών Τεχνών η οποία, στο πλαίσιο εργασίας της, με ρώτησε – στα αγγλικά - πώς μου φαίνονται οι συγκεκριμένοι πίνακες, ποιον ξεχωρίζω και γιατί, αν μου αρέσει ο Palermo κ.λ.π.

Σε άλλη αίθουσα της Πινακοθήκης ομάδα φοιτητών παρακολουθούσε την ανάλυση έργων από τον καθηγητή της. Στην επόμενη ηλικιωμένοι άνθρωποι παρατηρούσαν με σοβαρότητα την κατηγορία new media, photographs and video. Σε όλη την Πινακοθήκη ένα ήσυχο πλήθος ανθρώπων κάθε ηλικίας φαινόταν να απολαμβάνει την περιδιάβαση και την σπουδή στον κόσμο της μοντέρνας τέχνης.

Πολλές σύγχρονες κατασκευές ήταν ελκυστικά βαλμένες στο χώρο, ώστε να σου τραβούν την προσοχή και τον θαυμασμό ακόμη.
Διακριτική η παρουσία των υπαλλήλων οι οποίοι ήσαν ευγενικοί και έτοιμοι να σε εξυπηρετήσουν, αλλά και να προστατεύσουν τον χώρο από εξ αγνοίας, τυχόν, ενέργειες των επισκεπτών.

Μ’ ένα λόγο Πολιτισμός. Σύγχρονος, στιβαρός, μελλοντικός.

Θυμήθηκα ξαφνικά τον ποιητή της Ιδιωτικής Οδού και τις αισθητικές του προτιμήσεις: «Σαφώς προτιμώ τον Πλυμένο αέρα του Max Ernst από το Κυνηγημένο Δάσος του της ίδιας χρονιάς (1969), χωρίς να ξέρω γιατί. Πολύ περισσότερο το Ποιμενικό του Klee από το Επιλεγμένο τοπίο του της ίδιας επίσης χρονιάς (1927). Όμως εδώ, το φόβητρο της Ψυχολογίας με σταματά. Δεν έχω τη διάθεση – και το δικαίωμα – να πατήσω ξένα χωράφια. Μόνο ν’ ακούω ξέρω και να βλέπω. Να συλλαμβάνω τα πράγματα που συγκρούονται μέσα μας ή πιο σωστά και με άκρα προσοχή, τα μηνύματα που εκπέμπονται από την κρούση των μυστικών της ζωής επάνω στην ψυχή μας».