ΠΑΣΧΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ - Μ. ΤΡΙΤΗ

Το πρωΐ η Προηγιασμένη στον Πατριαρχικό Ναό χοροστατούντος του Πατριάρχου. Όπως και χθες η τάξη δίνει τον τόνο της κατάνυξης. Ασάλευτη λειτουργική ζωή. Λες και οι αιώνες δεν έχουν περάσει. Ο αυτός Κύριος χθες και σήμερον και εις τους αιώνας, όπως λέει ο Απ. Παύλος. Το εκκλησίασμα και πάλι λιγοστό. Κάποιοι προσκυνητές μπαίνουν για ένα κερί και μια φωτογραφία, αλλά φεύγουν γρήγορα για …ψώνια. Έτσι είναι οι σημερινοί Έλληνες: αμνήμονες, άγλωσσοι, ανιστόρητοι. Αν καταλάβαιναν τι συντελείται στο Φανάρι… Θ’ άλλαζε η «μοίρα» του Ελληνισμού…

Το μεσημέρι η ακολουθία του Νυμφίου στο Βαλουκλή. Η ίδια ησυχία, η ίδια ακινησία, ή ίδια αφή του απείρου. Στο τέλος προσκυνώ στους τάφους των Πατριαρχών. Δεν μπορεί κανείς να περιγράψει τα κινήματα της ψυχής…

Το απόγευμα ο Νυμφίος στην κοινότητα της Αγίας Παρασκευής στο Μπουγιούκ Ντερέ της Μητροπόλεως Δέρκων. Ένας κατανυκτικός ναός μέσα σε περίβολο, με αγίασμα και δίπλα κτίσματα της κοινότητας. Εκεί ψάλλει όλο το χρόνο μια παπαδοκόρη. Είναι η κόρη ενός παλιού ιερέως, η οποία είχε μάθει την τάξη και την πρακτική ψαλτική απ’ τον πατέρα της και είναι η ψάλτρια της κοινότητας. Συγκινητικές ιστορίες… Κρατάνε οι άνθρωποι με όλο τους το είναι την πίστη τους. Ανάσταση τα μεσάνυχτα του Μ. Σαββάτου έκαναν για πρώτη φορά πέρυσι, γιατί τότε τους έδωσαν άδεια οι Τουρκικές αρχές!
Οι Ρωμιοί δέκα όλοι κι όλοι συναγμένοι στο ναό τους ρουφάνε κυριολεκτικά την ακολουθία. Στο τέλος μου λένε πόσο μόνοι αισθάνονται, αφού όλοι έφυγαν, και πως η μόνη τους απαντοχή είναι η Εκκλησία.

Στις επάλξεις οι Ρωμιοί της Πόλης και σήμερα. Πάνω στα τείχη της πίστης δίνουν την μάχη για να κρατηθούν οι εκκλησιές ανοιχτές και οι κοινότητες ενεργές. Απτόητοι από τις συμφορές προσδοκούν Ανάστασιν!
Όπως μου είπε και ο κυρ Στέλιος, ένας ωραίος άνθρωπος, οδηγός στο Πατριαρχείο: «Αυτή είναι η Πόλη μας. Πού να πάμε; Εδώ γεννηθήκαμε, εδώ και θα πεθάνουμε. Και θα ταφούμε στο Μπαλουκλή ή στο Σισλί, πλάι στους πατέρες μας».

Η Πόλις των πατέρων ημών!