Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012

Melina: Je suis Grecque


Σαν σήμερα γεννήθηκε η Μελίνα. 
Μια Ρωμιά οικουμενική! 
Το 18 ήταν το τυχερό της νούμερο. Στις 18 ενός Μαΐου γνώρισε στις Κάννες τον άντρα της ζωής της, τον Ζιλ Ντασέν. Στις 18 του Δεκεμβρίου γιόρταζαν τα γενέθλιά του. Στις 18 κάποιου Ιουνίου γεννήθηκε ο παππούς της και «αγαπημένος δήμαρχος των Αθηναίων» Σπύρος Μερκούρης. 
Και στις 18 ενός Οκτώβρη, ήρθε στην ζωή και η ίδια. 
Σήμερα συμπληρώνονται 90+2 χρόνια από την γέννηση της μεγάλης ντίβας. 
Όταν κάποιοι κάποτε της φέραν "τα μαντάτα πως δεν είναι πια Ρωμιά", εκείνη τους τραγούδησε δεόντως τη Ρωμιοσύνη της, ελληνιστί και γαλλιστί, όπως θα ακούσετε στα βίντεο που παραθέτουμε στη συνέχεια.


Ιστορίες, φασαρίες, που 'σαστε, μωρέ παιδιά
Τι μου λένε, τι μου λένε, πως δεν είμαι πια Ρωμιά
Ήρθαν οι καραβανάδες και μου πήραν τα χαρτιά
Και μου φέραν τα μαντάτα πως δεν είμαι πια Ρωμιά

Μαμά μου, ήσουν φρόνιμη, το ξέρω εγώ καλά
Και ο μπαμπάς μου το 'λεγε πως ήσουνα Ρωμιά

Να βρισκόμουνα στην Τήνο και ν' ανάψω ένα κερί
Να μιλήσω, να δακρύσω, να ρωτήσω το γιατί
Πες μου, πες μου, Παναγιά μου, τι είναι τούτα τα στοιχειά
Που μας βάλανε στο γύψο και μας πήραν τα χαρτιά

Μαμά μου, ήσουν φρόνιμη, το ξέρω εγώ καλά
Και ο μπαμπάς μου το 'λεγε πως ήσουνα Ρωμιά

Αχ, ραγιάδες, γαλονάδες, Αμερικανών παδιά
Πώς το λέτε, πώς το λέτε, πως δεν είμαι εγώ Ρωμιά
Θα σας πάρουν το κεφάλι, θα 'ρθουν πίσω τα παιδιά
Θα μου δώσουν τα χαρτιά μου και θα ζήσω σα Ρωμιά

Η ιστορία 
τέλειωσε, τα ζώα στα κλουβιά
Η θάλασσα απέραντη κι εγώ πάλι 
Ρωμιά 




Si tu aimes
Les aubaines
Les problèmes
Les échecs

Prends le risque
Et viens vite
Je t'invite
Je suis Grecque

Je vais te tirer les cartes
Et dans ta vie, je vois
Des voyages, des nuages
Des orages avec moi

Des voyages, des nuages
Des orages avec moi

Chez moi, là-bas au bord de l'eau
On joue toute la nuit
Chez moi, des hommes jeunes et beaux
Parfois parient leurs vies

Prends tes armes
Tout ton charme
Mets des larmes
À tes yeux secs

Je regarde
Je bavarde
Prends bien garde
Je suis grecque
Allons viens ouvre ma porte
Et rentre avec le soir
Sois superbe
Viens te perdre
Oui, viens perdre
La mémoire

Sois superbe
Viens te perdre
Oui, viens perdre
La mémoire

Chez moi, là-bas au bord de l'eau
On joue toute la nuit
Chez moi, des hommes jeunes et beaux
Parfois parient leurs vies

Si tu aimes
Les aubaines
Les problèmes
Les échecs

Prends le risque
Et viens vite
Je t'invite
Je suis grecque


Je vais te tirer les cartes
Et dans ta vie, je vois
Des voyages, des nuages
Des orages avec moi

Des voyages, des nuages
Des orages avec moi

Chez moi, là-bas au bord de l'eau
On joue toute la nuit
Chez moi, des hommes jeunes et beaux
Parfois parient leurs vies

12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ευτυχισμενες εποχες . Που ειμασταν ελληνες χωρις βυζαντινοπληξιες και χριστιανοι χωρις βαρυγδουπες επιστροφες στην καλπικη μεταμοντερνα ορθοδοξια που δεν ειναι καν ορθοδοξια . Την προλαβα την εποχη σαν εφηβος και νεαρος δεκαετια 80 πριν την ιδιωτικη tv . Aλλα και συ μπρε παναγιωτη ενω εισαι φαν και καλα κανεις του μεγα Χατζηδακη πως ασχολεισαι απο φαναριωτικης μαλιστα πλευρας με ολη αυτη την μεσαιωνικη μπιχλα . Δηλαδη απο την μια η Μερκουρη που ζητησε και καλα εκανε πισω τα αιωνια μαρμαρα του Παρθενωνα και απο την αλλη πιον εκανε η καμαριλα του Φαναριου μεγα πρωτοψαλτη και μεγα αρχοντα και στις ευχαριστιες τους οι οφικοιουχοι να λενε ευχαριστουμε μεγα αυθεντη δεν κολαει πως να το κανουμε , Ο κακος ορθοδοξος και φαν των FLOYD . A,M

Ανώνυμος είπε...

Όλη το προηγούμενο διάστημα και με αφορμή το βλάσφημο Corpus Cristi λύσαξες για την υποκριτική παρουσία των χρυσαυγιτών στις διαμαρτυρίες. Συμφωνώ κι εγώ κι επαυξάνω. Αλλά πώς να το κάνουμε, υποκριτικά-ξεϋποκριτικά αυτοί μόνοι (πολιτικά) διαμαρτυρήθηκαν, όταν όλοι οι άλλοι "δημοκρτικά" απείχαν (εάν δεν βλακολογούσαν τα χιλιομασημένα περί... "ελευθερίας του λόγου" και δη οι του "προοδευτικού" πολιτικού χώρου στον οποίο αισθάνεσαι συγγενής...) Γιατί λοιπόν τώρα που δεν παρέλειψες να τιμήσεις τη μνήμη της βαλιντέ σουλτάνας του αλήστου μνήμης παπανδρεϊσμού της δεκαετίας του '80 δεν μας θύμισες και πόσο... δύσκολα παιδικά χρόνια πέρασε η κατατρεγμένη η Μελίνα κατά τα μαύρα χρόνια της γερμανικής κατοχής στην Αθήνα εξαιτίας της... αντιστασιακής δράσης του πατέρα της; Ξέρεις, τότε που τα κάρα του δήμου μάζευαν καθημερινά τα κουφάρια από σκελετωμένα παιδάκια που πέθαιναν από πείνα. Για την ελληνική εθνικοσοσιαλιστική οργάνωση του μεσοπολέμου ΕΣΠΟ έτυχε να πάρει κάτι το αυτάκι σου; Και για το ποιος ήτονε αρχηγός της; Ε; Ε; Ε;

Ανώνυμος είπε...

Ξέχασες να γράψεις ότι η μεγάλη αυτή κυρούλα συζούσε με τον άνδρα της χωρίς να έχει κάνει θρησκευτικό γάμο. Όλα τα άλλα για μένα είναι περιττά.

Ανώνυμος είπε...

Ξεχειλίζουν από μεγαλείο ψυχής και αγάπης τα δυο τελευταία σχόλια.Είμαι σίγουρος οτι οι πεφωτισμένοι αγωνιστές μητροπολίτες Ιερεμίας και Σεραφείμ θα αποδώσουν στους πνευματοφόρους σχολιαστές τις δέουσες τιμές..

Ανώνυμος είπε...

Προς 19 Οκτωβρίου 2012 2:36 μ.μ.

Το σίγουρο είναι ότι δεν ξεχειλίζουν από ψέμμα, συκοφαντία και διαστρέβλωση. Γι' αυτό και δεν τόλμησες άλλωστε να τα αμφισβητήσεις ως τέτοια. Η απόκρυψη όμως (όσων επισημαίνονται) με σκοπό να παρουσιαστεί ως μεγάλη καλλιτέχνις, αντιστασιακή, πολιτικός κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο, αυτό ναι, συνιστά και ψεύδος και διαστρέβλωση. Τώρα το πώς αντιλαμβάνεσαι το "μεγαλείο ψυχής", να υποθέσω όπως ο Τατσόπουλος, ο Μπίστης, η Ρεπούση, ο Σηφουνάκης και η... Φώφη; Μήπως όπως η Κανέλλη; Αν ναι, τότε να μην κρίνεις εξ ιδίων τα αλλότρια.
Και μια ερώτηση για τον κ. Ανδριόπουλο, που αδυνατεί ο δυστυχής να ελέγξει ή, τουλάχιστο να αποκρύψει, τα συμπλέγματα που τον κατατρέχουν και τον καθιστούν συχνά πυκνά γραφικό, για να μην χρησιμοποιήσω κανένα βαρύτερο χαρακτηρισμό. Προσφάτως διερρήγνυε τα ιμάτιά του για το ότι μια καλλιτεχνική μετριότητα (κατ' αυτόν), ο Ρώσος Μητροπολίτης Ιλαρίων Αλφέγιεφ παρουσιάζεται ως δήθεν μεγάλος συνθέτης κ.λπ. Με βάση την παρούσα δημοσίευσή του συμπεραίνει κανείς ότι θεωρεί τη Μελίνα μεγάλου βεληνεκούς καλλιτέχνιδα. Μετριότητα ο Αλφέγιεφ, σούπερ η Μερκούρη... Λίγη σοβαρότητα δεν θα έβλεπτε κ. Ανδριόπουλε.

Ανώνυμος είπε...

Να με συγχωρεί η χάρη σας Μεγάλε Ιεροεξεταστή,αλλά το φτωχό μου μυαλό αδυνατεί να κατανοήσει το πως επηρεάζουν την καλλιτεχνική και πολιτική υπόσταση κάποιου οι πράξεις των συγγενών του και ο τρόπος που επιλέγει να ζήσει με τον ερωτικό του σύντροφο.Όσον αφορά την απορία σας περί του πως αντιλαμβάνομαι το μεγαλείο ψυχής,δε γνωρίζω αν οι απόψεις μου συμπίπτουν με τις κυρίες και τους κυρίους που σπεύσατε να με συναριθμήσετε,σίγουρα όμως δε συμπίπτουν με εκείνες των θαυμαστών του Χίτλερ,του Γκέμπελς, του Ες,του Μαγγανά και του Παπαδόπουλου..

Ανώνυμος είπε...

Μα τι λες ρε φίλε 11.30μμ; Τι σχεση έχει ο Αλφέγιεφ με τη Μελίνα; Από το πάθος σου εναντίον του Ανδριόπουλου κάνεις συνδυασμούς εντελώς άσχετους; Δεν το καταλαβαίνεις;

Ανώνυμος είπε...

Τον χαρακτηρισμό "Μεγάλε Ιεροεξεταστή" σού τον επιστρέφω αυτούσιο. Μη προβάλλεις στους άλλους δικά σου χαρακτηριστικά που ενδεχομένως σου προκαλούν δυσφορία. Για την καλλιτεχνική υπόσταση που λες δεν γνωρίζω (αρμοδιότερος ο κ. Ανδριόπουλος...), πάντως η πολιτική υπόσταση κάποιου σίγουρα δεν επηρεάζεται από τις πράξεις των συγγενών του... αρκεί βέβαια να είναι "προοδευτικός". Αν τύχει και δεν είναι, τότε επηρεάζεται και παραεπηρεάζεται, όπως π.χ. ο Θάνος Πλεύρης που, πρωτοεκλεγείς βουλευτής, υπέστη επί μακρόν τη ρετσινιά του "γιου του φασίστα Κ. Πλεύρη". Κι αν μου αντιτείνεις ότι το μήλο πέφτει κάτω απ' τη μηλιά, γιατί τότε να μην ισχύει το ίδιο και για το γιο του στελέχους του (Τ)ΣΥΡΙΖΑ Ν. Βούτση (που συνελήφθη επ' αυτοφόρω να ληστεύει Τράπεζα) και, ασφαλώς, για τη μακαρίτισσα τη Μελίνα; Κι αν θες, πάνω σ' αυτή την υποκριτική λογική των δύο μέτρων και δύο σταθμών πατώντας υπενθύμισα (σε πολύ λιγότερους) και έκανα γνωστό (σε πολύ περισσότερους) το οικογενειακό παρελθόν της Μερκούρη. Τέλος, αν δεν ξέρεις εσύ αν οι απόψεις σου συμπίπτουν με τους αξιότιμους κυρίους και κυρίες που απαρίθμησα, τότε ποιος θες να ξέρει; Απαντώντας όμως ευθέως στον υπαινιγμό σου ότι είμαι θαυμαστής του Χίτλερ, του Γκαίμπελς και του Ες, σε πληροφορώ ότι είμαι τόσο θαυμαστής τους, όσο και του Στάλιν, του Εμβέρ Χότζα και του Τσαουσέσκου, αυτών που ενδεχομένως εσύ θαυμάζεις και νοσταλγείς. Για τον Μαγγανά λεπτομέρειες ομολογώ ότι δεν γνωρίζω, αυτό που ξέρω όμως είναι ότι Βελουχιώτηδες και Μπελογιάννηδες, ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί για σφαγές αμάχων με κονσερβοκούτια σε Πηγάδες, είναι ό,τι πρέπει για να αναδείξουν πολλούς Μαγγανάδες, Πούλους και άλλα παρόμοια καλόπαιδα...

Ανώνυμος είπε...

Δεν πίνουμε μπύρες με τον Τατσόπουλο και την Κανέλλη,επομένως δε μπορώ να ξέρω τι θεωρούν αυτοί "ψυχικό μεγαλείο".Ούτε φυσικά διαθέτω διορατικό χάρισμα όπως η Υμετέρα Εξοχότης,για να διεισδύω στα μύχια των καρδιών τους.Από εκεί και πέρα,σχόλια επιπέδου Τατιάνας στα οποία αρέσκεσθε δεν είμαι σε θέση να παρακολουθήσω,όπως επίσης και την συγκλονιστικά ενδιαφέρουσα ανάλυση σας περί του αν η κότα έκανε το αυγό ή το αντίστροφο.Αφήνω πεδίο δόξης λαμπρόν σε εσάς και τους ομόφρονες σας να γράψετε άλλη μια χρυσή σελίδα στην πνευματική ιστορία της πολυβασανισμένης μας ανθρωπότητας.

'Ερρωσθε και μη λησμονείτε τα χάπια σας!

Ανώνυμος είπε...

Το ηθικό δίδαγμα από τον τελευταίο εμβριθέστατο και περινούστατο σχολιασμό είναι ότι ο ψυχίατρος έχει ανάγκη επειγόντως από ψυχίατρο. Αντέρρωσθε!

Ανώνυμος είπε...

Ο Μαγγανάς υπήρξε, όπως πληροφορήθηκα, ένας βδελυρός εγκληματίας. Το έγκλημά του; Ήταν ένας από τους δύο (2) που κατόρθωσαν να επιζήσουν (σα δε ντρέπεται) από το μακελειό στο Μελιγαλά! Δεν χωρά καμία αμφιβολία πως ένα τόσο φρικιαστικό έγκλημα δικαιολογεί τον κάθε Μέγα Ιεροεξεταστή να τον ελεεινολογεί και να τον στέλνει στον πυρ το εξώτερο μαζί με τον όμοιό του τον Χίτλερ.
Επίσης είναι απορίας άξιον. Πώς ένας ψυχίατρος περιωπής, που μπορεί και θέτει διαγνώσεις έχοντας διαβάσει μόνο μια παράγραφο, χωρίς να έχει πιει ούτε καν μια μπύρα με τον ασθενή, να μην μπορεί να βγάλει απλά συμπεράσματα. Για τη συγκρότηση και το ήθος από τηλεπερσόνες τύπου Τατσόπουλου και Κανέλλη που "απολαμβάνουμε" κάθε τρεις και λίγο από τους δέκτες μας, ποιος στη χάρη μας.
Όμως αρκετά. Πάνω να πάρω τώρα τα χάπια μου και να αρχίσω τη συγγραφή μιας χρυσής σελίδας... κλπ κλπ, κατά τη σοφή ρήση (ή ρύση;)του καλού ψυχίατρου.

Ανώνυμος είπε...

"Στο πυρ το εξώτερο" δεν τον έστειλα εγώ τον ήρωα σας αγαπητέ,αλλά η βενζίνη της μοτοσικλέτας του «Το 1966 τον Ιούνιο περνώντας με τη μοτοσυκλέτα του τις στροφές της Καζάρμας στην Εθνική οδό Πύλος-Καλαμάτα, τουμπάρισε και καταπλακωμένος κάτω από το δίκυκλο, που έχυνε βενζίνη στο στόμα του, παρέδωσε την αμαρτωλή του ψυχή. Λένε, ότι αυτό έγινε ακριβώς στο σημείο, που κάποτε είχε σταματήσει το λεωφορείο, κατέβηκε μια δασκάλα και
την εκτέλεσε επί τόπου».

Ας ερμηνεύσει ο καθείς όπως νομίζει το τέλος του εν λόγω..Από εκεί και πέρα,όσον αφορά τά μεστά ουσίας,επικαιρότητος και επιχειρημάτων σχόλια σας,ισχύουν οι προηγούμενες διαπιστώσεις εκ μέρους όχι ενός επαγγελματία ψυχιάτρου,αλλά ενός ατόμου με τεράστια πείρα από την συναναστροφή πεφωτισμένων,ελληνορθοδόξων θιασωτών της Δεξιάς του Κυρίου...













Related Posts with Thumbnails