HELEN MUDIE – IOANNIDOU
ὑπὸ Γέροντος Χαλκηδόνος Ἀθανασίου
Ἡ Ἕλεν γεννήθηκε στὴ Σκωτία τὸ 1957. Εἶναι μιὰ γλύπτρια, ζωγράφος καὶ σκηνογράφος, ποὺ σχετίζεται καὶ μὲ τὴν πόλη μας, καθ’ ὅτι ἔμεινε ἐδῶ, ἐργάσθηκε καὶ εἶναι σύζυγος τοῦ ἐπιχειρηματία καὶ Ἀντιπροέδρου τοῦ ΕΦΚ Κ. Ἰωαννίδη. Σπούδασε γλυπτικὴ ἐπὶ ἕξι χρόνια σὲ σχολεῖο (SYS ἰσοδύναμο μὲ τὸ ἀγγλικὸ A-Level), καὶ στὸ Craigie College of Education ἔχοντας, ὡς κύριο μάθημα τὴν τέχνη.
Μετὰ πῆγε στὴν Ἑλλάδα, ὅπου συνέχισε τὴ ζωγραφικὴ καὶ γλυπτική. Γοητεύθηκε ἀπὸ τὸν διαφορετικὸ πολιτισμὸ καὶ τοὺς ἀνθρώπους, καὶ πέρασε τὰ ἑπόμενα χρόνια καταγράφοντας τὶς ἐντυπώσεις της σὲ ἀκουαρέλα καὶ τοπία. Ἔλαβε μαθήματα σχεδίου, ἱστορίας τῆς τέχνης καὶ κεραμικῆς στὸ Κέντρο Ζωγραφικῆς Τέχνης στὴ Γλυφάδα, ὅπου μποροῦσε νὰ ἐργάζεται κατ’ εὐθείαν σὲ πηλὸ μὲ ζωντανὰ μοντέλα.
Στὴ συνέχεια μετακόμισε στὴν Πόλη. Ἐδῶ, κατὰ τὴν ἑξάχρονη παραμονή της, δίδαξε τέχνη καὶ μουσικὴ στὸ Istanbul International Community School.
Συμμετεῖχε στὴ σκηνοθεσία πολλῶν μιούζικαλ, συμπεριλαμβανομένων τῶν "Γάτος", "Εἶσθε καλὸς ἄνθρωπος Charlie Brown", "Ὁ Ἰωσὴφ καὶ τὸ Amazing Technicolor Dream παλτό", "Oliver καὶ Grease". Γιὰ τὰ ἔργα αὐτὰ σχεδίασε κοστούμια καὶ σκηνικά.
Μετὰ τὴν ἐπιστροφή της στὴν Ἑλλάδα, δίδαξε μαθήματα τέχνης στὸ Σπίτι τοῦ Παιδιοῦ, στὸ Παλαιὸ Φάληρο.
Ἐξετέλεσε ἠθογραφίες (γέροντες στὰ καφενεῖα, γερόντισσες, ἀνθρώπους στοὺς ἀγρούς, μικροὺς πλανώδιους στιλβωτὲς ὑποδημάτων [μπογιατζῆδες] κ.ἄ.).
Ἔχει λάβει μέρος σὲ πολλὲς ὁμαδικὲς ἐκθέσεις ζωγραφικῆς, σχεδίου καὶ γλυπτικῆς στὴν Ἀθήνα (2007), στὴν Πόλη (2007) καὶ στὸ Elgin τῆς Σκωτίας (2005, 2006, 2007). Ἐξέθεσε ἀτομικὰ στὴν Αἴγινα (2004) καὶ τὴν Μύκονο (2007), καὶ πῆρε ὁρισμένες διακρίσεις.
Ἔργα της βρίσκονται σὲ ἰδιωτικὲς συλλογὲς σὲ ὅλο τὸν κόσμο, στὴν Aegina Gallery στὴν Αἴγινα καὶ τὸ Studio Art Gallery στὴ Μύκονο.
Στὰ ἀρχεῖα της ἔχει γλυπτικὰ ἔργα ἐμπνευσμένα ἀπὸ φωτογραφίες, σκίτσα καὶ ἄλλους καλλιτέχνες (κυρίως τὸν E. Schiele) καὶ ἀπὸ φίλους, τὴν οἰκογένεια καὶ μοντέλα.
Στὴ ζωγραφικὴ χρησιμοποιεῖ τὴν τεχνικὴ τῆς ἀκουαρέλας, καὶ στὴ γλυπτικὴ τῆς τερρακότας καὶ τοῦ μπρούντζου, μὲ πολλὲς χειροποίητες τεχνικές. "Ἡ μέθοδος ποὺ προτιμᾶ εἶναι νὰ δημιουργεῖ, χρησιμοποιώντας περιτυλίγματα. Ἐπιλέγει διάφορα χρώματα καὶ ὑφὲς τοῦ πηλοῦ καὶ χρησιμοποιεῖ διάφορες τεχνικὲς ψησίματος, συμπεριλαμβανομένου καὶ τοῦ καπνίσματος. Ἐπίσης χρησιμοποιεῖ σατινὲ βερνίκια (glaze, glasur), ὀξειδώσεις (patina) καὶ χρωματισμοὺς (stain) γιὰ νὰ πετύχει τὸ ἐπιθυμητὸ φινίρισμα".
Τὰ ἔργα της εἶναι διαφόρων μεγεθῶν, συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν τοῦ φυσικοῦ μεγέθους. Ρυθμολογικά, ἡ Ἕλεν ἀκολουθεῖ τὴν ρεαλιστικὴ τεχνοτροπία, ἐνθυμίζουσά πως τοὺς Rodin καὶ Bourdelle, τόσο εἰκονογραφικά, ὅσο καὶ τεχνικά, πρᾶγμα βέβαια τὸ ὁποῖον ἐξαρτᾶται καὶ ἀπὸ τὰ ὑλικὰ ποὺ δουλεύει. Ἔτσι ἡ τεχνική της φαίνεται κάπως πλαδαρὴ καὶ ἐλεύθερη, οἱ μορφές της ἀτημέλητες, ἰδίως στὰ ἄκρα, σὰν νὰ περιορίζεται στὰ βασικὰ στοιχεῖα τοῦ σώματος καὶ μόνον, ἐνῶ στὰ πρόσωπα δείχνει μεγαλύτερη προσοχὴ στὴ λεπτομέρεια καὶ προσπάθεια ἀπεικόνισης ὄχι τοῦ μοντέλου, ἀλλὰ τῆς οὐσίας του. Οἱ στάσεις δὲ τῶν μορφῶν της εἶναι ποικίλες: ὄρθιες, κάπως ξαπλωμένες, σχεδὸν ὅμως πάντοτε ἐν περισυλλογῇ. Συχνὰ τὰ γυμνὰ ζευγάρια παρίστανται ἀγκαλιασμένα. Σ’ ὅλες δὲ αὐτὲς τὶς περιπτύξεις καὶ στάσεις τῶν μεμονωμένων μορφῶν καὶ συνθέσεων παρὰ τὴν "ὀγκώδη" τους ἐμφάνιση, προβάλλει μία συμπαθὴς "σαρκικὴ" τρυφερότητα. Δὲν ἐλλείπουν ὅμως καὶ torsa σὲ ὑπερβολικὴ μεγέθυνση, σὰν μιὰ "μνημειοποίηση" μελῶν τοῦ σώματος, ὅπως τοῦ κατωτέρου τμήματος τῶν ποδιῶν, ποὺ θυμίζουν ἔργα ρωμαϊκῆς ἀρχαιότητος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου