ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΠΑΠΑΣΤΕΦΑΝΟΥ: Η ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΕΡΜΗΝΕΥΤΡΙΑ ΣΤΟΝ ΜΠΑΧ

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

Η Αλεξάνδρα Παπαστεφάνου ανεδείχθη πια, πανηγυρικά και διεθνώς, η εθνική μας ερμηνεύτρια της μουσικής του μεγάλου J.S. Bach. Μία ελληνίδα προτείνει τον δικό της Bach και η ερμηνεία της γίνεται με ενθουσιασμό αποδεκτή από την διεθνή μουσική κοινότητα. 

Τον Ιούλιο του 2018 μας χάρισε το τετραπλό άλμπουμ με το εμβληματικό "Καλώς Συγκερασμένο Κλειδοκύμβαλο", ένα έργο που ανήκει στα παγκόσμια αριστουργήματα της ανθρώπινης τέχνης. Η υποδοχή διεθνώς ήταν διθυραμβική. 

Τώρα, μετά από ενάμισι χρόνο, η ακάματη πιανίστρια μας δίνει ένα διπλό CD, πάλι από την First Hand Records, με τις Γαλλικές Σουίτες του Μπαχ. 

Η ίδια έχει πει σε συνέντευξή της για την δική της ερμηνευτική προσέγγιση: «Αν και υπάρχει διάχυτη η εντύπωση ότι η μουσική του Μπαχ δεν επιδέχεται εκφραστικότητας στην πραγματικότητα αυτό είναι μια τεράστια παρεξήγηση. Το πιάνο είναι ένα όργανο εξαιρετικά πλούσιο εκφραστικά και το να παίζεις πιανιστικά έργα του Μπαχ σήμερα δεν είναι ούτε πρόκληση ούτε πρωτοπορία. Μπορεί τα συναισθήματα και οι συγκινησιακές φορτίσεις να ήταν στιλιζαρισμένα στο μπαρόκ αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν υπήρχαν. Ο Μπαχ μπορεί τυπικά να ανήκε στο μπαρόκ ή ακόμα και να διακρίνεται για το θρησκευτικό συναίσθημα του όμως είναι διαχρονικός στο έπακρο, υπερβαίνει τον χρόνο σαν ένα φως που έχει ξεκινήσει από μακριά το ταξίδι του στο σύμπαν και μεταφέρει παλμούς του απείρου. Μια ολόκληρη ζωή δεν αρκεί προκειμένου να αποκρυσταλλώσει κανείς μια προσωπική ερμηνεία του έργο του. Απαιτείται μελέτη, έρευνα, ευελιξία, διαρκής αμφιβολία και επανεξέταση. Εξάλλου μόνο μέσα από μια υγιή εμμονή προσεγγίζει κανείς την ωριμότητα!». 

Ακούγοντας τώρα τις Γαλλικές Σουίτες του Μπαχ από την Αλεξάνδρα Παπαστεφάνου αντιλαμβάνεται ο καθείς πόσο αυτή η μουσική είναι άπειρα μοντέρνα! Αρκεί να μαθητεύσεις σ’ αυτήν. Άλλωστε αυτή η μαθητεία είναι μαθητεία στην ομορφιά. 

Αυθόρμητα μου έρχεται στο μυαλό ο Παπαδιαμάντης για να χαρακτηρίσω κάπως την ερμηνεία της Παπαστεφάνου στον Μπαχ: «…πνοή, ίνδαλμα αφάνταστον, όνειρον…». 

Η εργασία της Αλεξάνδρας Παπαστεφάνου είναι υπόθεση εθνικού περιεχομένου, αλλά και οικουμενικού, στη συνέχεια. Πρόκειται για μια κατάθεση στον παγκόσμιο πολιτισμό από μια ελληνίδα. 

Δεν περιμένω από το επίσημο ελληνικο κράτος να καταλάβει. Θα περίμενα, όμως, από την μουσική κοινότητα της χώρας να αντιληφθεί το μουσικό γεγονός και να το κάνει σημαία! 

Στη θέση της Αλεξάνδρας Παπαστεφάνου θα είχα φύγει από την χώρα. Όμως αυτή επιμένει ελληνικά! Και από αυτή την άποψη η περίπτωσή της είναι μοναδική! 

Την ευχαριστούμε ειλικρινά!