Κείμενο - φωτογραφίες: Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος
Απόψε το δειλινό στην ιστορική οικία Κατακουζηνού στο Σύνταγμα, για μια συνάντηση με τον συγγραφέα Θοδωρή Καλλιφατίδη, τον σημαντικότερο ίσως συγγραφέα της Σουηδίας!
Για όσους δεν γνωρίζουν ο Θοδωρής Καλλιφατίδης γεννήθηκε στους Μολάους Λακωνίας το 1938. Γιος δασκάλου από τον Πόντο, ήρθε στην Αθήνα το 1946 και αποφοίτησε από το πέμπτο γυμνάσιο αρρένων. Σπούδασε στη σχολή του Καρόλου Κουν και μετά τη στρατιωτική του θητεία εγκαταστάθηκε στη Σουηδία. Σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης και δίδαξε αργότερα στην ίδια σχολή. Επί τέσσερα χρόνια διηύθυνε το σημαντικότερο λογοτεχνικό περιοδικό της Σουηδίας "Μπόνιερς Λιττερέρα Μαγκαζίν". Αυτός ένας μετανάστης!
Από το 1976 ζει αποκλειστικά από το γράψιμο. Έχει εκδώσει μυθιστορήματα, ποιητικές συλλογές, ταξιδιωτικά δοκίμια, θεατρικά έργα· έχει γράψει σενάρια για τον κινηματογράφο και έχει σκηνοθετήσει μια ταινία. Έχει τιμηθεί με σημαντικά διεθνή βραβεία για το έργο του και σχεδόν όλα τα βιβλία του κυκλοφορούν σε είκοσι γλώσσες.
Στην Ελλάδα τον ανακαλύψαμε μάλλον αργά, πριν είκοσι χρόνια, όταν ο Γαβριηλίδης ανέλαβε να εκδώσει έργα του στα ελληνικά.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε το Γράμματα στην κόρη μου, που θα παρουσιαστεί την Τετάρτη 2 Οκτωβρίου στις εκδόσεις Γαβριηλίδης.
Απόψε, λοιπόν, στην οικία Κατακουζηνού ο Θοδωρής Καλλιφατίδης είχε έναν γόνιμο διάλογο, αρχικά με τον δημοσιογράφο Νίκο Βατόπουλο και στη συνέχεια με το εκλεκτό - πραγματικά - κοινό, που είχε προσκληθεί, τη ευγενεί φροντίδι της κ. Σοφίας Πελοποννησίου του Ιδρύματος Κατακουζηνού.
Τόσο ο Ν. Βατόπουλος όσο και ο προσκεκλημένος συγγραφέας της διασποράς, ήσαν ουσιαστικοί, φυσικοί, χωρίς ίχνος επιτήδευσης, καίριοι και σαφέστατοι.
Ο Θ. Καλλιφατίδης υπογράμμισε μερικά σημεία του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού - γιατί το θέμα ήταν "το μέλλον του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού" - που τα θεωρεί απαραίτητα συστατικά του, όπως οι ιδέες των δικαιωμάτων του ατόμου, της ισότητας των ανθρώπων, του διαλόγου.
Αναφέρθηκε στην υποβάθμιση, παγκοσμίως, των ανθρωπιστικών σπουδών στις μέρες μας, στην ανοιχτή κοινωνία της Σουηδίας του 1964 που τον υποδέχτηκε νεαρό μετανάστη, και στην εξέλιξη αυτής της κοινωνίας στην οποία ζει μισόν αιώνα τώρα.
Κομβικό σημείο στη σκέψη του Καλλιφατίδη είναι η ανάληψη της προσωπικής ευθύνης και όχι η μετάθεσή της. Τον απογοητεύει ο Έλληνας που διαρκώς αυτοδικαιώνεται και πάντα ρίχνει τις ευθύνες σε άλλους.
Η αδιαπραγμάτευτη ελληνική του αλήθεια είναι η ελληνική γλώσσα, την οποία λατρεύει.
Σήμερα το πρωί, μας είπε, παραβρέθηκε στην επιμνημόσυνη δέηση για τα 69 χρόνια από την εκτέλεση της ηρωίδας Λέλας Καραγιάννη -“Μπουμπουλίνας”, στο χώρο που βρίσκεται η προτομή της, στην οδό Τοσίτσα (μεταξύ Μουσείου και Πολυτεχνείου) και συγκινήθηκε ακούγοντας τον γηραιό ιερέα, γεγονυία τη φωνή, να ψάλει στη γλώσσα της εκκλησίας. "Ένιωσα ότι αυτή η γλώσσα υπερβαίνει τον κόσμο", είπε.
Ο Καλλιφατίδης γράφει στα σουηδικά, αλλά στον εαυτό του μιλάει μόνο ελληνικά, μας είπε.
Ωραίος ως έλλην!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου