ΟΙ ΕΠΤΑ ΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΠΑΤΡΩΝ

φωτογραφίες: Ιωάννης Μαραζιώτης

Ουσιαστική η χθεσινή συναυλία της Ορχήστρας Πατρών υπό τη διεύθυνση του Δημήτρη Μποτίνη στο Δημοτικό Θέατρο Απόλλων της Πάτρας.
Στο πρώτο μέρος η Αδαμαντία Πανούτσου ερμήνευσε το δημοφιλές κοντσέρτο για πιάνο του Μότσαρτ (αρ. 21) με άρτια τεχνική και χαρίεσσα διάθεση, ενθουσιάζοντας το κοινό.

Στο δεύτερο μέρος το έργο του Γιόζεφ Χάυδν Οι επτά λόγοι του Χριστού στον Σταυρό, με κείμενο που επιμεληθήκαμε ειδικά για τη συναυλία αυτή.
Φυσικά κύριος οδηγός τα Ευαγγέλια. Οι περικοπές που αναφέρονται στη Σταύρωση. Όμως προσθέσαμε κι άλλα χωρία του Ευαγγελίου, που είχαν σχέση με τα λόγια του Χριστού από τον Σταυρό, και στίχους και ποιήματα των: Ρωμανού Μελωδού, Νίκου Γκάτσου, Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου, Ντίνου Χριστιανόπουλου.
Το κείμενο που ακούστηκε έχει ως εξής:

1. Πάτερ άφες αυτοίς· ου γαρ οίδασι τι ποιούσιΚαὶ ὅτε ἀπῆλθον ἐπὶ τὸν τόπον τὸν καλούμενον Κρανίον, ἐκεῖ ἐσταύρωσαν αὐτὸν καὶ τοὺς κακούργους, ὃν μὲν ἐκ δεξιῶν, ὃν δὲ ἐξ ἀριστερῶν. ὁ δὲ Ἰησοῦς ἔλεγε· Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς· οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι.
Να αγαπάτε τους εχθρούς σας, να ευλογείτε εκείνους που σας καταριούνται, να κάνετε καλό σ' εκείνους που σας μισούν και να προσεύχεστε για κείνους που σας κακομεταχειρίζονται και σας κατατρέχουν, για να γίνεται γιοί του πατέρα σας που είναι στους ουρανούς...
Πάτερ, άφες αυτοίς... Πάτερ... άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών. Κύριε, μη στήσεις αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην.

2. Αμήν, λέγω σοι, σήμερον μετ' εμού έση εν τω παραδείσωΕις δε των κρεμασθέντων κακούργων εβλασφήμει αυτόν λέγων· ει συ ει ο Χριστός, σώσον σεαυτόν και ημάς. αποκριθείς δε ο έτερος επετίμα αυτώ λέγων· ουδέ φοβή συ τον Θεόν, ότι εν τω αυτώ κρίματι ει; και ημείς μεν δικαίως· άξια γαρ ων επράξαμεν απολαμβάνομεν· ούτος δε ουδέν άτοπον έπραξε. και έλεγε τω Ιησού· μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου. και είπεν αυτώ ο Ιησούς· αμήν λέγω σοι, σήμερον μετ’ εμού έση εν τω παραδείσω.

Βαριά τα βήματά μου σέρνω
στο φως της μέρας το θαμπό
κρίνα της άνοιξης σου φέρνω
και στο σταυρό σου τ’ ακουμπώ
φίλε δακρυοπότιστε
των πρωτίστων πρώτιστε.

Σήμερα ο Άδης ηνεώχθη
γεφύρι εγίνη ο Γολγοθάς
και στου θανάτου εσύ την όχθη
άφατο δρόμο ακολουθάς
έγγιστε κι ανέγγιστε
των μεγίστων μέγιστε.


3. Γύναι ιδού ο υιός σου - Ιδού η μήτηρ σουΕἱστήκεισαν δὲ παρὰ τῷ σταυρῷ τοῦ Ἰησοῦ ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ ἡ ἀδελφὴ τῆς μητρὸς αὐτοῦ Μαρία ἡ τοῦ Κλωπᾶ καὶ Μαρία ἡ Μαγδαληνή.
Ἰησοῦς οὖν ἰδὼν τὴν μητέρα καὶ τὸν μαθητὴν παρεστῶτα ὃν ἠγάπα λέγει τῇ μητρί αὐτοῦ, Γύναι ίδε ὁ υἱός σου εἶτα λέγει τῷ μαθητῇ Ἰδού, ἡ μήτηρ σου καὶ ἀπ᾽ ἐκείνης τῆς ὥρας ἔλαβεν αὐτὴν ὁ μαθητὴς εἰς τὰ ἴδια (Ιω. 19. 25-27).

Πηγαίνεις, Παιδί μου, σὲ ἄδικο φόνο
καὶ κανεὶς δὲν Σὲ πονεῖ.
Οἱ μαθητές σου, ποὺ πρόκειται νὰ κρίνουν τὶς φυλὲς τοῦ Ἰσραήλ, τώρα ποῦ βρίσκονται;
Κανένας ἀπ᾿ ὅλους καὶ Ἕνας γιὰ ὅλους.
Πεθαίνεις, Τέκνο μου, Μόνος, μιᾶς καὶ ὅλους τοὺς ἔσωσες,
μιᾶς καὶ ὅλους τους ευεργέτησες.
Σὺ ὁ Υἱὸς καὶ Θεός μου».

4. Θεέ μου, Θεέ μου ίνα τι με εγκατέλιπες;Απὸ δὲ ἕκτης ὥρας σκότος ἐγένετο ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν, ἕως ὥρας ἐνάτης. Περὶ δὲ τὴν ἐνάτην ὥραν ἀνεβόησεν ὁ ᾿Ιησοῦς φωνῇ μεγάλῃ, λέγων· Ἠλὶ, Ἠλί, λαμὰ σαβαχθανί, τοῦτ᾿ ἔστι, Θεέ μου, Θεέ μου, ἱνα τί με ἐγκατέλιπες; Τινὲς δὲ τῶν ἐκεῖ ἑστώτων ἀκούσαντες, ἔλεγον· ὅτι ᾿Ηλίαν φωνεῖ οὗτος. Καὶ εὐθέως δραμὼν εἷς ἐξ αὐτῶν, καὶ λαβὼν σπόγγον, πλήσας τε ὄξους, καὶ περιθεὶς καλάμῳ, ἐπότιζεν αὐτόν. Οἱ δὲ λοιποὶ ἔλεγον· Ἄφες, ἴδωμεν εἰ ἔρχεται ᾿Ηλίας σώσων αὐτόν. Ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς, πάλιν κράξας φωνῇ μεγάλῃ, ἀφῆκε τὸ πνεῦμα.

5. Διψώεἰδὼς ὁ Ἰησοῦς ὅτι πάντα ἤδη τετέλεσται, ἵνα τελειωθῇ ἡ γραφή, λέγει· Διψῶ. σκεῦος οὖν ἔκειτο ὄξους μεστόν· οἱ δὲ πλήσαντες σπόγγον ὄξους καὶ ὑσσώπῳ περιθέντες προσήνεγκαν αὐτοῦ τῷ στόματι· και γευσάμενος ουκ ήθελε πιείν.

Μες στην τόση μου εκμηδένιση Κύριε,
εδίψησέ σε η ψυχή μου
Ἐν γῇ ἐρήμω καὶ ἀβάτω καὶ ἀνύδρω.
Θέλω ν’ ἀγγίξω τὸ χέρι σου καὶ νὰ σωπάσω.
Νὰ καρτερέσω τὴν Κυριακή, τὴν ἀνάπαυση,
νὰ λυτρωθῶ ἀπὸ τὴ μνήμη τοῦ σώματος,
νὰ σοῦ μιλήσω γιὰ τὸν πολὺ θερισμό,
γιὰ τὴν ὥρα ποὺ ἔρχεται.
Ἐδίψησέ σε ἡ ψυχή μου.
Μες στην τόση εκμηδένιση...

Όλα στερέψαν σιγά σιγά.
Τα περιστέρια πετούν αργά
σε λίμνες άνυδρες βάλτους υγρούς
σε διψασμένους κήπους κι αγρούς.
Εδίψησέ σε η ψυχή μου, Κύριε, εδίψησέ σε η ψυχή μου.

6. Τετέλεσταιὅτε οὖν ἔλαβεν τὸ ὄξος ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· τετέλεσται, καὶ κλίνας τὴν κεφαλὴν παρέδωκεν τὸ πνεῦμα.
Πάτερ, ἐλήλυθεν ἡ ὥρα· δόξασόν σου τὸν υἱόν, ἵνα καὶ ὁ υἱὸς σου δοξάσῃ σε ... ἵνα πᾶν ὃ δέδωκας αὐτῷ δώσῃ αὐτοῖς ζωὴν αἰώνιον. αὕτη δέ ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σε τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν. ἐγώ σε ἐδόξασα ἐπὶ τῆς γῆς, τὸ ἔργον ἐτελείωσα ὃ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω· καὶ νῦν δόξασόν με σύ, πάτερ, παρὰ σεαυτῷ τῇ δόξῃ ᾗ εἶχον πρὸ τοῦ τὸν κόσμον εἶναι παρὰ σοί.

7. Πάτερ, εις χείρας σου παρατίθεμαι το πνεύμα μουἮν δὲ ὡσεὶ ὥρα ἕκτη καὶ σκότος ἐγένετο ἐφ᾿ ὅλην τὴν γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης, τοῦ ἡλίου ἐκλείποντος, καὶ ἐσχίσθη τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ μέσον·
καὶ φωνήσας φωνῇ μεγάλῃ ὁ Ἰησοῦς εἶπε· πάτερ, εἰς χεῖράς σου παρατίθεμαι τὸ πνεῦμά μου· καὶ ταῦτα εἰπὼν ἐξέπνευσεν.
Εἰς χεῖράς σου παραθήσομαι τὸ πνεῦμά μου· ἐλυτρώσω με, κύριε ὁ θεὸς τῆς ἀληθείας.
Και τότε το καταπέτασμα του ναού σκίστηκε στα δύο από πάνω ως κάτω, και η γη σείστηκε και οι πέτρες σκίστηκαν, και τα μνήματα άνοιξαν και πολλά σώματα κεκοιμημένων αγίων αναστήθηκαν και μπήκαν στην αγία πόλη και εμφανίστηκαν σε πολλούς. Αλλά και ο εκατόνταρχος κι αυτοί που ήταν μαζί του και φύλαγαν τον Ιησού, βλέποντας τον σεισμό και τα γενόμενα φοβήθηκαν πολύ και είπαν: "Αληθινά, γιός Θεού ήταν αυτός".

Επιμέλεια κειμένου-Αφήγηση: Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος