ΧΑΙΡΕΤΕ ΛΑΟΙ… ΚΑΙ ΑΓΑΛΛΙΑΣΘΕ…
«Δράξασθε παιδείας μήπω ὀργισθεῖ ὁ Κύριος»
ὑπό Γέροντος Χαλκηδόνος Ἀθανασίου
Μέσα στὴν ἐν πολλοῖς "εὐλογημένην" πορείαν τῆς ἐποχῆς μας, ἰδιαιτέραν, ὅπως παντοῦ καὶ πάντοτε, θέσιν κατέχει τὸ σημαντικότατον θέμα τῆς παιδείας. Τῆς παιδείας, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τὴν βάσιν τῆς κοινωνίας. Τῆς παιδείας, ἡ ὁποία ἀρχίζει ἀπὸ τὴν οἰκογένειαν καὶ συνεχίζεται εἰς τὸ σχολεῖον καὶ τὴν Ἐκκλησίαν. Ὅμως τί συμβαίνει, ὅταν σήμερον κλονίζεται ὁ θεσμὸς τῆς οἰκογένειας, ὅτε "τυφλὸς ἐὰν τυφλὸν ὁδηγῇ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται" (Ματθ. 15, 14), πολλά δὲ καὶ ὀξέα εἶναι τὰ προβλήματα τοῦ σχολείου καὶ τῆς Ἐκκλησίας;
Ἰδοὺ τί γράφει ὁ μὲ χιοῦμορ διακρινόμενος φιλόλογος-ἱστορικὸς καὶ στοχαστὴς Σαράντος Καργᾶκος εἰς τὸ τελευταῖον του κείμενον τῆς 7.1.2011, μὲ τίτλον "Κρίσις ἢ ἐπιθανάτιος ρόγχος" ἐπὶ τοῦ θέματος αὐτοῦ:
"Δὲν ὑπάρχει κρίση στὴν παιδεία· ὑπάρχει ἐπιθανάτιος ρόγχος. Γι’ αὐτὸ εἶναι ἀναγκαία ἡ παρέμβαση τῆς Ἐκκλησίας: νὰ τὴν ἐξομολογήσει, νὰ τῆς δώσει ἄφεση ἁμαρτιῶν νὰ τὴν κοινωνήσει καὶ ἀκολούθως νὰ ψάλει τὸ "Ἄμωμοι ἐν ὁδῶ, ἀλληλούϊα". Ἡ παιδεία μας ἀπὸ παλαιῶν ἐτῶν θυμίζει τὸ ὑπέροχον πτῶμα τῶν Ντανταϊστῶν… Τὸ πνευματικὸ σκοτάδι ἔγινε χρόνια τώρα περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα στὸν τόπο μας (καὶ ὄχι μόνον). Ἀμετάτρεπτο πεπρωμένο· ποὺ τώρα εἶναι πετρωμένο. Ἡ εὐφημιστικά λεγόμενη παιδεία μας δὲν θερμαίνει, δὲν φλογίζει, δεν φωτίζει· σκοτίζει. (Παρὰ τὰ περὶ Θρησκευμάτων, Παιδείας καὶ "διὰ βίου μάθησης"). Τὸν τόνο στὰ σχολεῖα μας δὲν τὸν δίνει ἡ κατάρτιση, ἀλλὰ ὁ ἐξυπνακισμὸς… Ἔτσι, ἀδιαπαιδαγώγητη ἡ ἑλληνικὴ νεολαία τρέφεται μὲ συνθήματα τοῦ τύπου: "Ἕλληνας δὲν γεννιέσαι οὔτε γίνεσαι· καταντᾶς". Αὐτὸ πιπιλᾶνε σὰν καραμέλα στὰ σχολεῖα μας τὰ παιδιά. Ἂς μὴ μᾶς δυσαρεστεῖ αὐτό. Τί ἦταν μέχρι σήμερα ἡ ἐκπαιδευτική μας πολιτική; Ὁδήγηση μὲ ἁμάξι χωρίς φρένα καὶ μὲ ὁδηγό ἀτζαμῆ… Ὅσο γιὰ τὰ θρησκευτικά, αὐτὰ θὰ γίνουν παραθρησκευτικά. Περισσότερο θὰ διδάσκεται ὁ "Κώδικας Ντά Βίντσι" καὶ οἱ θεωρίες τῆς Μπλαβάτσκι, παρὰ ἡ ἐπί τοῦ ὄρους ὁμιλία, ὁ λόγος περὶ ἀγάπης τοῦ Παύλου καὶ ἡ περίφημη ἐπιστολὴ τοῦ Βασιλείου "Πρὸς τοὺς νέους ὅπως ἄν ἐξ ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων". Ἀλλὰ ἡ σωτηρία τοῦ μυαλοῦ ἀπαιτεῖ ἕνα σχολεῖο, ποὺ νὰ μὴν εἶναι σφαγεῖο ὀνείρων".
Ἂς ἀναφερθοῦν τώρα ἐδῶ μερικὰ μόνον παραδείγματα πρὸς ἐπίρρωσιν τῶν ἀνωτέρω, ἑκ τοῦ ἀμέσου παρελθόντος μας, δῶρα, ὡς μὴ ὤφελεν, τῆς σοφῆς καὶ κατά τινας πολιτικοὺς ἀναλυτὰς δι’ ἐγκεφαλικῶν καὶ προστατοειδῶν ἐστεμμένης πολιο–σεβάστου Ἑσπερίας -ἀπότοκα τοῦ μετα –μοντέρνου ματεριαλισμοῦ καὶ τῆς πολυπολιτισμικότητος– ἐκ τῆς ὁποίας βεβαίως πολλὰ τὰ καλά, ἀλλὰ καὶ κακὰ κυοφοροῦνται, τὰ ὁποῖα καταλλήλως διοχετευόμενα, πιθηκικῶς ἀπομιμοῦνται καὶ δή: Ἡ ἀπομάκρυνση τῶν χριστιανικῶν συμβόλων ἐκ τῶν σχολείων, τὰ προβλήματα ἐπὶ τῶν θρησκευτικῶν μαθημάτων καὶ τελευταίως ἡ διαγραφὴ τῶν χριστιανικῶν ἑορτῶν ἐκ τοῦ ἑορτολογίου. Πάντα δὲ ταῦτα ἐν ὀνόματι τῆς πολυφιλήτου δημοκρατίας, τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, τῆς ἰσότητος τῶν φύλων, ἀνεξαρτήτως φυλῆς καὶ θρησκεύματος, τῆς ἀνοχῆς, τῆς ἄρσεως τῶν συνόρων – πρβλ. τοὺς ἄνευ συνόρων ἰατρούς, καλλιτέχνας κ.ἄ.-, τὰ ὁποῖα ἐπέφεραν τὸ χάος τῆς παγκοσμιοποιήσεως μὲ ἀπροβλέπτους ἐθνικάς, πολιτικάς, κοινωνικάς, οἰκονομικάς, πολιτισμικὰς κ.ἄ. ἀναστατώσεις. Ἂς μὴ λησμονῶμεν τὸ σοφόν, ὅτι "ὁ ἐπιθυμῶν νὰ διαλύσει ἓν κράτος, δέον νὰ προσβάλει τὴν θρησκείαν, τὴν γλῶσσαν καὶ τὸν πολιτισμὸν αὐτοῦ", τ.ἔ. τὴν ταυτοτητά του.
Ποῖα δὲ τὰ "ἀντίδωρα" τῆς Καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολῆς; Τὰ φολκλόρ, τὰ πολιτιστικά, αἱ ὀρχήσεις καὶ αἱ διασκεδάσεις. Καὶ πάντα ταῦτα ἐν ὀνόματι τῆς παιδείας, συνδεόμενα οὐχὶ σπανίως καὶ μὲ Business ἐνίοτε ἴσως "ἀναγκαστικὰς" καὶ τὴν προβολὴν (Show). Βεβαίως ὅλα αὐτὰ καλὰ καὶ ἅγια, καὶ ἀναγκαῖα, ὅμως ἐν τῷ μέτρῳ.
Καὶ ποῖαι αἱ "καλοπερασικαὶ" συνέπειαι; Ἀ-παιδεία, ἀναλφαβητισμός, ἀντιληπτικὴ καὶ γλωσσικὴ δυσχέρεια καὶ ἀδυναμία κ.ἄ. πολλά.
Ἂς ὄψονται ἀσπασίως "ἀνεύθυνοι", ὑπεύθυνοι καὶ μὴ, ἁρμόδιοι καὶ μὴ φορεῖς, καρεκλοκένταυροι καὶ μὴ εἰς δόξαν Θεοῦ.
Ἔρρωσθε
«Δράξασθε παιδείας μήπω ὀργισθεῖ ὁ Κύριος»
ὑπό Γέροντος Χαλκηδόνος Ἀθανασίου
Μέσα στὴν ἐν πολλοῖς "εὐλογημένην" πορείαν τῆς ἐποχῆς μας, ἰδιαιτέραν, ὅπως παντοῦ καὶ πάντοτε, θέσιν κατέχει τὸ σημαντικότατον θέμα τῆς παιδείας. Τῆς παιδείας, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τὴν βάσιν τῆς κοινωνίας. Τῆς παιδείας, ἡ ὁποία ἀρχίζει ἀπὸ τὴν οἰκογένειαν καὶ συνεχίζεται εἰς τὸ σχολεῖον καὶ τὴν Ἐκκλησίαν. Ὅμως τί συμβαίνει, ὅταν σήμερον κλονίζεται ὁ θεσμὸς τῆς οἰκογένειας, ὅτε "τυφλὸς ἐὰν τυφλὸν ὁδηγῇ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται" (Ματθ. 15, 14), πολλά δὲ καὶ ὀξέα εἶναι τὰ προβλήματα τοῦ σχολείου καὶ τῆς Ἐκκλησίας;
Ἰδοὺ τί γράφει ὁ μὲ χιοῦμορ διακρινόμενος φιλόλογος-ἱστορικὸς καὶ στοχαστὴς Σαράντος Καργᾶκος εἰς τὸ τελευταῖον του κείμενον τῆς 7.1.2011, μὲ τίτλον "Κρίσις ἢ ἐπιθανάτιος ρόγχος" ἐπὶ τοῦ θέματος αὐτοῦ:
"Δὲν ὑπάρχει κρίση στὴν παιδεία· ὑπάρχει ἐπιθανάτιος ρόγχος. Γι’ αὐτὸ εἶναι ἀναγκαία ἡ παρέμβαση τῆς Ἐκκλησίας: νὰ τὴν ἐξομολογήσει, νὰ τῆς δώσει ἄφεση ἁμαρτιῶν νὰ τὴν κοινωνήσει καὶ ἀκολούθως νὰ ψάλει τὸ "Ἄμωμοι ἐν ὁδῶ, ἀλληλούϊα". Ἡ παιδεία μας ἀπὸ παλαιῶν ἐτῶν θυμίζει τὸ ὑπέροχον πτῶμα τῶν Ντανταϊστῶν… Τὸ πνευματικὸ σκοτάδι ἔγινε χρόνια τώρα περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα στὸν τόπο μας (καὶ ὄχι μόνον). Ἀμετάτρεπτο πεπρωμένο· ποὺ τώρα εἶναι πετρωμένο. Ἡ εὐφημιστικά λεγόμενη παιδεία μας δὲν θερμαίνει, δὲν φλογίζει, δεν φωτίζει· σκοτίζει. (Παρὰ τὰ περὶ Θρησκευμάτων, Παιδείας καὶ "διὰ βίου μάθησης"). Τὸν τόνο στὰ σχολεῖα μας δὲν τὸν δίνει ἡ κατάρτιση, ἀλλὰ ὁ ἐξυπνακισμὸς… Ἔτσι, ἀδιαπαιδαγώγητη ἡ ἑλληνικὴ νεολαία τρέφεται μὲ συνθήματα τοῦ τύπου: "Ἕλληνας δὲν γεννιέσαι οὔτε γίνεσαι· καταντᾶς". Αὐτὸ πιπιλᾶνε σὰν καραμέλα στὰ σχολεῖα μας τὰ παιδιά. Ἂς μὴ μᾶς δυσαρεστεῖ αὐτό. Τί ἦταν μέχρι σήμερα ἡ ἐκπαιδευτική μας πολιτική; Ὁδήγηση μὲ ἁμάξι χωρίς φρένα καὶ μὲ ὁδηγό ἀτζαμῆ… Ὅσο γιὰ τὰ θρησκευτικά, αὐτὰ θὰ γίνουν παραθρησκευτικά. Περισσότερο θὰ διδάσκεται ὁ "Κώδικας Ντά Βίντσι" καὶ οἱ θεωρίες τῆς Μπλαβάτσκι, παρὰ ἡ ἐπί τοῦ ὄρους ὁμιλία, ὁ λόγος περὶ ἀγάπης τοῦ Παύλου καὶ ἡ περίφημη ἐπιστολὴ τοῦ Βασιλείου "Πρὸς τοὺς νέους ὅπως ἄν ἐξ ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων". Ἀλλὰ ἡ σωτηρία τοῦ μυαλοῦ ἀπαιτεῖ ἕνα σχολεῖο, ποὺ νὰ μὴν εἶναι σφαγεῖο ὀνείρων".
Ἂς ἀναφερθοῦν τώρα ἐδῶ μερικὰ μόνον παραδείγματα πρὸς ἐπίρρωσιν τῶν ἀνωτέρω, ἑκ τοῦ ἀμέσου παρελθόντος μας, δῶρα, ὡς μὴ ὤφελεν, τῆς σοφῆς καὶ κατά τινας πολιτικοὺς ἀναλυτὰς δι’ ἐγκεφαλικῶν καὶ προστατοειδῶν ἐστεμμένης πολιο–σεβάστου Ἑσπερίας -ἀπότοκα τοῦ μετα –μοντέρνου ματεριαλισμοῦ καὶ τῆς πολυπολιτισμικότητος– ἐκ τῆς ὁποίας βεβαίως πολλὰ τὰ καλά, ἀλλὰ καὶ κακὰ κυοφοροῦνται, τὰ ὁποῖα καταλλήλως διοχετευόμενα, πιθηκικῶς ἀπομιμοῦνται καὶ δή: Ἡ ἀπομάκρυνση τῶν χριστιανικῶν συμβόλων ἐκ τῶν σχολείων, τὰ προβλήματα ἐπὶ τῶν θρησκευτικῶν μαθημάτων καὶ τελευταίως ἡ διαγραφὴ τῶν χριστιανικῶν ἑορτῶν ἐκ τοῦ ἑορτολογίου. Πάντα δὲ ταῦτα ἐν ὀνόματι τῆς πολυφιλήτου δημοκρατίας, τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, τῆς ἰσότητος τῶν φύλων, ἀνεξαρτήτως φυλῆς καὶ θρησκεύματος, τῆς ἀνοχῆς, τῆς ἄρσεως τῶν συνόρων – πρβλ. τοὺς ἄνευ συνόρων ἰατρούς, καλλιτέχνας κ.ἄ.-, τὰ ὁποῖα ἐπέφεραν τὸ χάος τῆς παγκοσμιοποιήσεως μὲ ἀπροβλέπτους ἐθνικάς, πολιτικάς, κοινωνικάς, οἰκονομικάς, πολιτισμικὰς κ.ἄ. ἀναστατώσεις. Ἂς μὴ λησμονῶμεν τὸ σοφόν, ὅτι "ὁ ἐπιθυμῶν νὰ διαλύσει ἓν κράτος, δέον νὰ προσβάλει τὴν θρησκείαν, τὴν γλῶσσαν καὶ τὸν πολιτισμὸν αὐτοῦ", τ.ἔ. τὴν ταυτοτητά του.
Ποῖα δὲ τὰ "ἀντίδωρα" τῆς Καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολῆς; Τὰ φολκλόρ, τὰ πολιτιστικά, αἱ ὀρχήσεις καὶ αἱ διασκεδάσεις. Καὶ πάντα ταῦτα ἐν ὀνόματι τῆς παιδείας, συνδεόμενα οὐχὶ σπανίως καὶ μὲ Business ἐνίοτε ἴσως "ἀναγκαστικὰς" καὶ τὴν προβολὴν (Show). Βεβαίως ὅλα αὐτὰ καλὰ καὶ ἅγια, καὶ ἀναγκαῖα, ὅμως ἐν τῷ μέτρῳ.
Καὶ ποῖαι αἱ "καλοπερασικαὶ" συνέπειαι; Ἀ-παιδεία, ἀναλφαβητισμός, ἀντιληπτικὴ καὶ γλωσσικὴ δυσχέρεια καὶ ἀδυναμία κ.ἄ. πολλά.
Ἂς ὄψονται ἀσπασίως "ἀνεύθυνοι", ὑπεύθυνοι καὶ μὴ, ἁρμόδιοι καὶ μὴ φορεῖς, καρεκλοκένταυροι καὶ μὴ εἰς δόξαν Θεοῦ.
Ἔρρωσθε
Απογευματινή Κωνσταντινουπόλεως 3.3.2011
Πίνακας Ν. Γύζη, Τα πρώτα γράμματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου