Ακμαία, δημιουργική και αόκνως παραγωγική, η πολυφίλητός μοι Κυρία Αθηνά Κακούρη αποδεικνύει διαρκώς, με τη ζωή και με το έργο της, αυτό που έμαθε από παιδί: να μην κάθεται ποτέ με τα χέρια σταυρωμένα. Έναν χρόνο μετά το ιστορικό μυθιστόρημά της Ξιφίρ Φαλέρ (Καστανιώτης), αυτές τις μέρες κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη και από τη σειρά «Η κουζίνα του συγγραφέα» το ολόφρεσκο βιβλίο της: Με τα χέρια σταυρωμένα...
Στο εξαιρετικά καλαίσθητο αυτό τομίδιο, η αγαπημένη συγγραφέας, μέσα από μια αφήγηση ευχάριστα ρέουσα, συμπυκνώνει τη σοφία και το καταστάλαγμα μιας ολόκληρης ζωής και μας αποκαλύπτει μερικά από τα μυστικά της συγγραφικής της κουζίνας: από την Πάτρα του μεσοπολέμου μέχρι την εποχή του διαδικτύου, περνάνε μπροστά απ’ τα μάτια μας τα αγαπημένα πρόσωπα που τη σημάδεψαν (με πάντοτε κυρίαρχη την εμβληματική φιγούρα του πατέρα), οι ιστορικές εποχές και οι μεγάλες προσωπικότητες που την επηρέασαν, οι αξίες που τη διαμόρφωσαν, η δυναμική σχέση με το βιβλίο και με το διάβασμα, η πολύ ενδιαφέρουσα επαγγελματική της πορεία, οι μεταφραστικές της αγωνίες, ο καημός για την ελληνική γλώσσα και, τέλος, ο στοχασμός της γύρω απ’ το αστυνομικό και το ιστορικό μυθιστόρημα που σταθερά υπηρετεί μέχρι σήμερα. Ένα χορταστικό και λίαν ταξιδευτικό φωτογραφικό ένθετο από το οικογενειακό λεύκωμα της Αθηνάς Κακούρη συμπληρώνει την έκδοση, την οποία επιμελήθηκε και διόρθωσε ο φίλος της Ιδιωτικής Οδού Δημήτρης Καραδήμας.
Να τι σημειώνει στο οπισθόφυλλο ο συγγραφέας Μισέλ Φάις, που διευθύνει τη σειρά «Η κουζίνα του συγγραφέα»:
Η Αθηνά Κακούρη, ως αστή Πατρινή, εξοικειωμένη με την καρναβαλική όψη της γενέθλιας πόλης, μεταφέρει στο εξομολογητικό της αφήγημα Με τα χέρια σταυρωμένα... πνεύμα ιλαρό και διάθεση μεταμορφωτική. Η συγγραφέας, εναλλάσσοντας τη μάσκα του παιγνιώδους αφηγητή μ’ εκείνη του ντετέκτιβ ή του ιστοριοδίφη, ανακεφαλαιώνει λεπτομέρειες μιας συναρπαστικής ζωής, εντός και εκτός σελίδας. Παρακολουθούμε τα ίχνη μιας ηρωίδας (η γλαφυρή πληρεξούσιος της Κακούρη) η οποία, είτε διασχίζει τη συλλογική μνήμη και τον ιδιωτικό της μικρόκοσμο είτε σκοτεινές εποχές και ευτράπελες στιγμές, αφήνει πίσω της μια φωτεινή γραμμή πίστης, αγάπης, ελπίδας – λύνοντας, εντέλει, τα χέρια του αναγνώστη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου