"ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΑΝ ΤΗΝ ΠΟΛΗ"

Στη φωτό, αγαπητοί συνοδίτες, η τάξη του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου στο Ζωγράφειο.

Η εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ σήμερα έχει ένα αφιέρωμα στους δασκάλους που δεν εγκατέλειψαν την Πόλη.

Στον διευθυντή του Ζωγραφείου Λυκείου Γιάννη Δεμιρτζόγλου και στην διευθύντρια του Ζαππείου Δέσποινα Παπίνη - Φιλίππου.
Διευθυντές που αγωνίζονται κυριολεκτικά να κρατήσουν τα δύο ιστορικά σχολεία με μαθητές και με ποιότητα σπουδών. Και με μια σειρά εξωσχολικών δραστηριοτήτων, που κάνουν αισθητή την παρουσία των ομογενειακών εκπαιδευτηρίων στην κοινωνία της Πόλης. Οι εκδηλώσεις που διοργανώνουν τα ομογενειακά σχολεία είναι πολλές, σημαντικές και πραγματοποιούνται, πολλές απ' αυτές, με τη συνεργασία σχολείων από την Ελλάδα ή άλλων φορέων που στηρίζουν εμπράκτως την Πολίτικη Ρωμιοσύνη.

«Προσπαθώ τόσο σε προσωπικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο να διατηρηθούν ζωντανά τα ήθη και τα έθιμά μας. Γνωρίζουμε ποιες είναι οι συνθήκες» λέει στο ΒΗΜΑ ο Γ. Δεμιρτζόγλου. «Από τάξη 46 μαθητών καταλήξαμε σε σχολείο 49 μαθητών. Οντως ο μέσος όρος ηλικίας της ομογένειας της Κωνσταντινούπολης είναι υψηλός. Δεν πρέπει όμως να μας φοβίζει η εικόνα αλλά να προβληματιστούμε για το πώς θα συνεχίσουν αυτά τα σχολεία να λειτουργούν ως εκπαιδευτικά ιδρύματα».
Στη φωτό, αγαπητοί συνοδίτες, ο Γιάννης Δεμιρτζόγλου, μου παραδίδει ενθύμιο της επίσκεψής μου στο Ζωγράφειο, όπου πέρασα την ωραιότερη Πρωτοχρονιά της μέχρι τώρα ζωής μου στις 31.12.2008.

Η διευθύντρια του Ζαππείου κ. Φιλίππου υπογραμμίζει στο ΒΗΜΑ για τη σημασία του σχολείου: «Εδώ βρίσκεται ένα κομμάτι του ελληνικού πολιτισμού. Πιστεύω ότι μια μέρα θα μεριμνήσουν κάποιοι παράγοντες ώστε να μη χαθεί αυτό το κόσμημα. Και παραμένω αισιόδοξη». Η κυρία Φιλίππου, γιαγιά σήμερα ενός εγγονού από την κόρη της που ζει στην Κωνσταντινούπολη με τον άντρα της (ο γιος της και η νύφη της βρίσκονται στην Ελλάδα), δεν κάνει απλά ένα επάγγελμα, όπως λέει. «Εργάζομαι εδώ επειδή πιστεύω ότι είναι χρέος μας να προσέξουμε αυτό το ιστορικό σχολείο. Και οι απόφοιτοί μας να λεχθούν Ζάππες και Ζαππίδες, όπως όσοι κάθησαν στα ίδια θρανία και διέπρεψαν στα πέρατα του κόσμου».
Ζωγράφειο, Ζάππειο και Μεγάλη του Γένους Σχολή είναι, αγαπητοί συνοδίτες, σημαντικές ψηφίδες στο ψηφιδωτό της Ρωμιοσύνης στην Πόλη σήμερα.
Ας τιμούμε και ας συνδράμουμε όσο μας είναι δυνατόν αυτούς τους ανθρώπους που δεν μετακινούνται από το χρέος τους, αλλά δίνουν τον εαυτό τους ώστε η Ρωμιοσύνη να ανθεί και να φέρει κι άλλο στην Πόλη.