Την ανοιχτή επιστολή που έστειλα προς τον Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο, αγαπητοί φίλοι, για το γνωστό θέμα - Κύριλλος Κωστόπουλος – Καθολικοί και δική μου θέση - την κοινοποίησα στον Πάπα μέσω του εν Αθήναις Νούντσιου και στον Πρόεδρο της Συνόδου της Καθολικής Ιεραρχίας Ελλάδος Επίσκοπο Σύρου κ. Φραγκίσκο.
Ο τελευταίος, προς έκπληξίν μου, απάντησε με σχετική επιστολή, το περιεχόμενο της οποίας παραθέτω στη συνέχεια. Τα σχόλια δικά σας.
Αθήνα 13 Ιουνίου 2008
Αξιότιμε κ. Καθηγητά,
Έλαβα την κοινοποίηση της Επιστολής σας που στείλατε στον Μακαριότατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών της 4 Ιουνίου 2008.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Κύριε Καθηγητά, καταλαβαίνω τον πόνο σας, αλλά, για μας παρόμοια γεγονότα έχουν γίνει ο καθημερινός μας άρτος.
Ο Κύριος είπε: «εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί εστε, εάν αγάπην έχετε αλλήλους» (Ιω. 13,35). Η αγάπη, που δεν αποκλείει ούτε τον εχθρό, είναι το διακριτικό γνώρισμα των χριστιανών. Τίποτα δεν δικαιολογεί την καταπάτηση της αγάπης. Εμείς ας αγαπάμε, ακόμα και αν μας πικραίνουν. Θα αγαπάμε πάντοτε, ακόμα και όταν οι άλλοι δεν μας αγαπούν και μας προσβάλλουν.
Εξάλλου αυτό το παράδειγμα μάς δίνει ο ίδιος ο Θεός. Παρ’ όλη την αμαρτία μας συνεχίζει να μας αγαπά.
Θα ήθελα να ήξερα αν συνειδητοποιούν αυτό που λένε ή αυτό που κάνουν.
Είναι σχιζοφρενικό να νομίζει κανείς ότι υπερασπίζεται το Χριστό και την αλήθεια του Ευαγγελίου Του όταν ενεργεί ενάντια στην αγάπη.
Η αγάπη φαινομενικά είναι αδύναμη, στην πραγματικότητα έχει την πιο μεγάλη δύναμη.
Σας ευχαριστώ και πάλι και σας εύχομαι η ευλογία του Κυρίου να σας συνοδεύει πάντοτε στη ζωή σας.
Φραγκίσκος
Καθολικός Επίσκοπος Σύρου, Θήρας και Κρήτης
Ο τελευταίος, προς έκπληξίν μου, απάντησε με σχετική επιστολή, το περιεχόμενο της οποίας παραθέτω στη συνέχεια. Τα σχόλια δικά σας.
Αθήνα 13 Ιουνίου 2008
Αξιότιμε κ. Καθηγητά,
Έλαβα την κοινοποίηση της Επιστολής σας που στείλατε στον Μακαριότατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών της 4 Ιουνίου 2008.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Κύριε Καθηγητά, καταλαβαίνω τον πόνο σας, αλλά, για μας παρόμοια γεγονότα έχουν γίνει ο καθημερινός μας άρτος.
Ο Κύριος είπε: «εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί εστε, εάν αγάπην έχετε αλλήλους» (Ιω. 13,35). Η αγάπη, που δεν αποκλείει ούτε τον εχθρό, είναι το διακριτικό γνώρισμα των χριστιανών. Τίποτα δεν δικαιολογεί την καταπάτηση της αγάπης. Εμείς ας αγαπάμε, ακόμα και αν μας πικραίνουν. Θα αγαπάμε πάντοτε, ακόμα και όταν οι άλλοι δεν μας αγαπούν και μας προσβάλλουν.
Εξάλλου αυτό το παράδειγμα μάς δίνει ο ίδιος ο Θεός. Παρ’ όλη την αμαρτία μας συνεχίζει να μας αγαπά.
Θα ήθελα να ήξερα αν συνειδητοποιούν αυτό που λένε ή αυτό που κάνουν.
Είναι σχιζοφρενικό να νομίζει κανείς ότι υπερασπίζεται το Χριστό και την αλήθεια του Ευαγγελίου Του όταν ενεργεί ενάντια στην αγάπη.
Η αγάπη φαινομενικά είναι αδύναμη, στην πραγματικότητα έχει την πιο μεγάλη δύναμη.
Σας ευχαριστώ και πάλι και σας εύχομαι η ευλογία του Κυρίου να σας συνοδεύει πάντοτε στη ζωή σας.
Φραγκίσκος
Καθολικός Επίσκοπος Σύρου, Θήρας και Κρήτης
Πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου της Καθολικής Ιεραρχίας Ελλάδος
29 σχόλια:
Λυπάμαι αλλά νομίζω πως η επιστολή που διάβασα θα μπορούσε να είναι ο ορισμός του "αγαπισμού". Κι αυτό μπορεί να το καταλάβει κανείς αν απαντήσει στα παρακάτω ερωτήματα:
Τί είναι αγάπη για τους Ορθόδοξους; Μπορεί να υπάρχει αγάπη χωρίς την Αλήθεια; Μπορώ να αγαπώ κάποιον και συγχρόνως να αδιαφορώ για την πλάνη του; Εμποδίζεται η αγάπη μου για το άλλο πρόσωπο από το να ομολογώ την πίστη των Πατέρων της Εκκλησίας μας; Και τί αγάπη είναι αυτή που αδιαφορώ για την αίρεση;
Καταλαβαίνω βέβαια ότι οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα δίνονται με την βιωτή μας και όχι με λόγια. Και αυτό είναι και το δύσκολο.
Ο Θεός να με συγχωρέσει...
Χρήστος
Τα λόγια του επισκόπου Φραγκίσκου έχουν μεγάλη αξία γιατί κρύβουν μέσα τους αγάπη και συγχώρεση. Και είναι λόγια αληθινά. Στην Ελλάδα δυστυχώς υπάρχουν πολλοί φανατικοί ορθόδοξοι οι οποίοι με τις ακραίες συμπεριφορές τους κάθε άλλο παρά χριστιανοί μπορούν να χαρακτηρίζονται. Μακάρι η Χαρη του Θεού να τους φωτήσει να καταλάβουν...
το δούλεμα καλά κρατεί.
κι η συγκρητιστική αγαπολογία επίσης.
ευχομαι στον κ.Φραγκισκο να εχει τη ευχή του καρδιναλίου Στεπινατς ,του σφαγέα των Σερβων ορθοδοξων ,τον οποιο ο πατερούλης του Ιωάννης Παύλος ο Β ανακήρυξε άγιο στις 3-10-1998.
http://www.nikosklitsikas.gr/arcivescovo.html
προφανως τωρα βρήκαν και τα ανθρωπόμορφα κτήνη τον προστάτη «άγιο» τους.
ο Ιησουιτισμός ζει και βασιλευει!
τι δικιο που ειχε ο προχθες εορταζων αγ.Μαρκος ο Ευγενικος οταν έλεγε για τους λατινους και τους λατινοφρονες:
«Πέπεισμαι γαρ ακριβώς ότι όσον αποδιΐσταμαι των τοιούτων, εγγίζω τω Θεώ και πάσι τοις Αγίοις, και ώσπερ τούτων χωρίζομαι, ούτως ενούμαι τη αληθεία και τοις Αγίοις Πατράσι, τοις Θεολόγοις της Εκκλησίας».
(Απολογία προ της τελευτής αυτού PG 160, 536)
ΤΟ ΦΟΝΤΑΜΕΝΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΜΕΝΟΣ ΠΡΟΚΡΙΝΕΤΑΙ ΤΗΣ "ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΤΙΚΗΣ ΑΓΑΠΟΛΟΓΙΑΣ"; ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΟΥΣ; ΕΠΙ ΕΔΑΦΟΥΣ ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΣΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ;
τους παπικους τους αγαπουμε οπως και τους πεντηκοστιανούς,τους ιεχωβιτες,τους αντβεντιστες της 7ης ημέρας,τους σηεντολόγους και τους λοιπους αιρετικούς.
πιστευετε οτι θα βοηθουσε κανεναν από αυτους αν τους λεγαμε οτι είναι ολα οκ και απλά μας χωριζουν μικροδιαφορές;
το «φονταμενταλιστικο» κειμενο του αγ.Μαρκο δεν ειδα να το σχολιάζετε.
ουτε τον «αγιο» ναζί Στέπινατς.
ΤΟ ΜΟΝΟ ΜΗ ΦΟΝΤΑΜΕΝΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΚΟΥ.
Δεν ξέρω πόσο βοηθά στην ανάδειξη της αλήθειας το να κρυβόμαστε κάθε τόσο πίσω από χαρακτηρισμούς όπως φανατισμός, ακρότητες, φονταμενταλισμός.
Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος αναφέρει (ΒΕΠ 59, 21, 34) ότι όταν πρόκειται για ζητήματα πίστεως και ευσέβειας, προτιμάται ο πόλεμος!!! Συνιστά ο ιερός πατήρ να τίθεται ως ύψιστος σκοπός της ζωής ο φόβος του Θεού και κατά συνέπεια να διαφυλάττεται η πίστη και η αλήθεια.
Ο άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης αναφέρει (Επιστολές 230, Βιβλίο Δ’, PG 78, 1088C) ότι όταν υπάρχουν ειρηνικές σχέσεις με άτομα που προσβάλλουν θέματα πίστεως και διαφθείρουν ήθη, αυτό αποτελεί απομάκρυνση και αλλοτρίωση του ανθρώπου από την ειρήνη!!!
Πλήθος άλλων αγίων της Εκκλησίας μας ήταν αυστηρότατοι έναντι της αιρέσεως.
Το ερώτημα που πρέπει να απαντήσουμε μέσα μας είναι: έχουμε άραγε περισσότερο αγάπη από όλους αυτούς του πατέρες της Εκκλησίας μας που στάθηκαν απέναντι (και θυσίασαν την ειρήνη που διδάσκει ο κύριός μας) σε αιρετικές διδασκαλίες; Ήταν και αυτοί ακραίοι και φανατικοί;
Επειδή εμείς όντως μπορεί να είμαστε ας κρίνουμε υπό το πρίσμα της αρετής αυτών και όχι των δικών μας παθών.
Φιλικά
Χρήστος
θάνατος στον Πάπα και στους καθολικούς!!!
αλλουμινιον
ΩΡΑΙΟΤΑΤΑ ΤΑ ΛΕΓΕΙ Ο ΑΓΑΠΗΤΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΝΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ "ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ" ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ ΜΑΣ. Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ-ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ- ΟΔΗΓΕΙ ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ, ΝΟΜΙΖΩ ΔΕ ΟΤΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΑΣ ΕΓΚΕΙΤΑΙ ΣΤΟ ΚΑΤΑ ΠΟΣΟ ΕΙΜΑΣΤΕ "ΥΠΗΚΟΟΙ" ΚΑΝΟΥΜΕ, ΔΗΛΑΔΗ, ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΠΩΣ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΥΡΙΣΚΕΤΑΙ(ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΟΚΙΜΟΣ Ο ΟΡΟΣ)ΥΠΕΡΑΝΩ ΚΑΙ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ!
Συνήλθε σήμερα Τετάρτη 25.6.2008, στην τρίτη Συνεδρία Της για τον μήνα Ιούνιο η Διαρκής Ιερά Συνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος.... ... ...H Δ.Ι.Σ. απεφάσισε:... ... ....Tην συμμετοχή της Εκκλησίας της Ελλάδος στη Συντονιστική Επιτροπή Θεολογικού Διαλόγου Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών από 27.9.2008 έως 4.10.2008, στον Άγιο Νικόλαο Κρήτης.
Αγαπητέ ανώνυμε 4:49 μμ,
καταλαβαίνω τι λες αλλά νομίζω πως συγχρόνως θα πρέπει να υπακούσουμε στην Εκκλησία που στην Η΄ Οικουμενική Σύνοδο (879), καταδίκασε την προσθήκη του filioque στο Σύμβολο της Πίστεως ως αιρετική πλάνη.
Χρήστος
Καλά είστε όλα τα λεφτά!!! Βαζετε τα κείμενα των πατερων πάνω από το Ευαγγέλιο και την εντολή του Χριστού αγαπάτε αλλήλους. Βαζετε τον φανατισμό και την ορθοδοξία σας πάνω από την αγάπη. Αν αυτό μαθατε από την εκκλησία σας μπράβο σας. Όμως έτσι δεν αντιπροσωπευετε χριστιανικες αληθειες. Ελάτε να με θαναώσετε γιατί είμαι καθολικός(!) αλλά εσύ που το γράφεις χριστιανός είσαι ή τιποτ αλλο? Αυτό σας κατηχει η ορθοδοξία θανατος στον Πάπα και τους καθολικούς? Σε τέτοιο σημείο φτάνει η αγάπη των αδερφών ορθοδόξων? Δεν σας ακούμε ποτέ να μιλάτε για το Χριστό παρά μόνο για την ορθοδοξία "σας". Μπράβο σας, ή μάλλον ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ, φαρισαίοι!!! Ενα πράγμα δεν καταλαβαίνω, τόσους εχθρούς (γιατί όλους τους κατηγορείτε και με όλους τα βάζετε)η ορθοδοξία πού τους βρήκε? Με όλους στα όπλα. Ούτε η αλ κάιντα να σασταν.
ΣΥΜΦΩΝΩ, ΑΓΑΠΗΤΕ ΧΡΗΣΤΟ, ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΟΜΩΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΣΧΟΛΙΟΥ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ Ή ΠΛΕΟΝ ΨΥΧΡΑΙΜΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ...ΟΣΟΝ ΔΕ ΑΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΤΟΥ FILIOQUE ΩΣ ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟΓΕΝΗΣ, ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΟΠΩΣ ΤΟ "ΠΡΩΤΕΙΟ" ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ Η ΛΕΓΟΜΕΝΗ "ΟΥΝΙΑ" ΠΟΥ ΤΑΛΑΝΙΖΕΙ ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΑ ΟΠΟΙΑ ΔΟΚΙΜΗ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΤΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ.
Παναγιώτη θα μ' ενδιέφερε η θέση σου επί των σχολίων.
Χρήστος
Κοίταξε αγαπητέ Χρήστο,
Δεν συμμερίζομαι καθόλου την "καραμέλα": οι Καθολικοί, οι Προτεστάντες κ.λ.π. είναι αιρετικοί, γιατί φανερώνει μια δαιμονοποίηση, από μέρους μας, του Πάπα και των κάθε λογής ετεροδόξων. "Αυτοί οι άθλιοι και μεις οι καλοί".
Εμείς έχουμε την πίστη μας, τη διακηρύσσουμε - ει δυνατόν με τη ζωή μας - δε νομίζω ότι έχουμε να φοβηθούμε κάτι.
Το να αλαλάζουμε εναντίον των "αιρετικών" αποτελεί στις μέρες μας μια κωμική υπόθεση, αφού η ίδια η Ορθοδοξία έχει τα δικά της προβλήματα.
Ο διάλογος των Εκκλησιών για μένα είναι απαίτηση των καιρών. Κυρίως προς άμβλυνση των ρατσιστικών αντιλήψεων και όχι προς σύγκληση δογματικών θέσεων.
Ας ζητήσω κι εγώ την άποψή σου. Συμφωνείς με τον κάθε Κύριλλο, ο οποίος λέει τον κάθε Πάπα ομοφυλόφιλο;
Συμφωνείς να διώκεται ο κάθε ένας επειδή εκφράζει μια διαφορετική άποψη απ' αυτή των "ζηλωτών" Χριστιανών;
Στην όλη υπόθεση αυτό διεκδικώ. Ο καθείς να μπορεί να λέει την γνώμη του ακωλύτως.
Αγαπητέ Παναγιώτη,
αν πρόσεξες στα σχόλιά μου δεν είπα τίποτα δικό μου. Δεν απέδωσα σε κανέναν χαρακτηρισμό. Αυτό που έκανα είναι να υπενθυμίσω την απόφαση της Οικ. Συνόδου για την αιρετική πλάνη και να αναδείξω το πνεύμα των Πατέρων της Εκκλησίας μας στο θέμα της αγάπης και της πίστεως. Άρα θέλω να πιστεύω πως δεν έκανα χρήση κάποιας καραμέλας. Αντιθέτως μίλησα για την βιωτή μας που πρέπει να εναρμονίζεται με την πίστη μας αποφεύγοντας τα εύκολα λόγια.
Έπειτα όταν κανείς αναγνωρίζει μια αιρετική πλάνη δεν συνεπάγεται αυτομάτως ότι γίνεται ένας διαχωρισμός ότι αυτός που ακολουθεί την πλάνη είναι ο κακός και εγώ είμαι ο καλός. Δεν τίθεται έτσι το ζήτημα. Το θέμα είναι να αναγνωρίσουμε τα στοιχεί της πίστης που μας αποκόπτουν από τον δρόμο που οδηγεί στην ένωσή μας με το Θεό. Γιατί αν χάσω αυτό το δρόμο λίγη σημασία έχει αν ήμουν ο "καλός" ή ο "κακός".
Επίσης οι Ορθόδοξοι (δεν θα έλεγα η Ορθοδοξία) μπορεί να έχουν τα δικά τους προβλήματα στην κατανόηση και εφαρμογή της πίστεώς τους αλλά αυτό δεν δικαιώνει καμία αιρετική πλάνη.
Ακόμα θεωρώ πως αν γνωρίζαμε και βιώναμε την πίστη των Πατέρων μας δεν θα χρειαζόταν κανένας διάλογος για την άμβλυνση των ρατσιστικών αντιλήψεων. Αποτελεί νομίζω αντίφαση να λέω πως είμαι Χριστιανός και συγχρόνως να είμαι ρατσιστής.
Τέλος σχετικά με το ερώτημά σου. Πάγια θέση μου είναι να μην προσωποποιώ καταστάσεις. Με ενδιαφέρει η τοποθέτηση γενικά. Σε διαφορετική περίπτωση νομίζω πως δεν έχει κανείς όφελος. Έτσι μπορώ να επιχειρηματολογήσω εναντίων του πάθους της ομοφυλοφιλίας αλλά δεν θα προσβάλω ποτέ κάποιον που έχει αυτό το πάθος. Θεωρώ πως θα πρέπει να ακούγονται ελεύθερα όλες οι απόψεις (όταν αυτό δεν συμβαίνει δημιουργούνται πολλά παράπλευρα προβλήματα). Βέβαια υπάρχουν κάθε φορά αποχρώσεις που καθιστούν την άποψη σεβαστή ή όχι, τεκμηριωμένη ή όχι, σωστή ή λανθασμένη.
Ελπίζω να απάντησα στα ερωτήματα και να διευκρίνισα κάποια σημεία.
Φιλικά
Χρήστος
Τι σημαίνει αγαπητέ Χρήστο ότι πάγια θέση σου είναι να μην προσωποποιείς καταστάσεις;
Αυτές... μοιραία υφίστανται εξ αιτίας συγκεκριμένων προσώπων.
Η διαφορά μας δεν είναι μικρή.
Εγώ αντιδρώ σε όποιον πει τον Πάπα ομοφυλόφιλο, τον Πατριάρχη αιρετικό, τον Αλβανίας οικουμενιστή κ.ο.κ.
Και επίσης διαμαρτύρομαι γιατί η Διοικούσα Εκκλησία αποφεύγει να παίρνει θέση σε ανάλογα θέματα. Και εξανίσταμαι όταν οι "ευσεβείς" προσπαθούν να με φιμώσουν παντί τρόπω.
Αυτές είναι καθημερινές πρακτικές που ίσως πρέπει να μην παραθεωρείς φίλτατε.
Λες "εγώ αντιδρώ...". Ερωτώ. Πως αντιδράς Παναγιώτη; Μήπως θα πρέπει να αναγνωρίσεις και άλλους τρόπους αντίδρασης απ' τους δικούς σου και σε άλλους; Γιατί είναι πολλοί οι παράγοντες που καθορίζουν μια αντίδραση από άνθρωπο σε άνθρωπο. Ξέρεις καλύτερα από εμένα πως πολλοί Άγιοι της Εκκλησίας μας αντέδρασαν σε κάποιες περιπτώσεις (και μάλιστα αποτελεσματικότερα) μη αντιδρώντας!!! Γι' αυτό ας μην ζητάμε να εκφράζονται όλοι οι άνθρωποι με τον τρόπο τον δικό μας, έστω κι αν σε πολλές περιπτώσεις κρίνεται σωστός.
Έτσι το ότι επιλέγω έναν τρόπο δεν σημαίνει ότι παραθεωρώ κάποιες καταστάσεις. Αλλά δεν είμαι και εγώ ο δικαστής κάθε περίπτωσης.
Σίγουρα δεν είμαι εγώ αυτός που θα αρχίσει να βάζει την ταμπέλα του οικουμενιστή, του αιρετικού, του "ευσεβούς" σε κάποιον. Αυτό όμως δεν με εμποδίζει για να κρίνω μια ενέργεια (πιθανόν λανθασμένα) ως οικουμενιστική, αιρετική, ευσεβιστική ή βλάσφημη. Και ακόμα περισσότερο να την συζητώ.
Χρήστος
Θα ήθελα να κάνω ένα σχόλιο για τον Φραγκίσκο Παπαμανώλη και την κοινότητα που αντιπροσωπεύει, αυτή των Ρ/καθολικών της Σύρας. Τυχαίνει να τον έχω γνωρίσει πριν από χρόνια. Ευγενικός και ευφυής άνθρωπος. Επειδή όμως δεν είναι χτεσινός, θα ήθελα να του θυμίσω τα εξής (επειδή ουσιαστικά στην επιστολή του υπαινίσσεται ότι κακοπερνούν οι Ρ/καθολικοί στην Ελλάδα):
Ο προπάππους μου ήταν παπάς σε νησί της Μητροπόλεως Σύρου. Έτυχε και στο τέλος μίας λειτουργίας, επί Κατοχής, να πει επί λέξει τα εξής: "Με τους Ιταλούς να λέμε μια καλημέρα, άνθρωποι είναι, αλλά όχι και πολλά-πολλά. Να μην ξεχνάμε ότι είναι κατακτητές". Το είπε υπαινικτικά γιατί μια γυναίκα από την ενορία του είχε πιάσει φίλο Ιταλό φαντάρο. Στην απόλυση ήδη τον περίμεναν οι Ιταλοί απ' έξω. Τον συνέλαβαν, ήταν ήδη 75 ετών, τον πήγαν στη Σύρα και τον έκλεισαν φυλακή όπου κόντεψε κυριολεκτικά να πεθάνει από την κακομεταχείριση. Μέχρι και τις τρίχες από τα γένια του τραβούσαν. Μεσολάβησε ο τότε (Ορθόδοξος) μητροπολίτης Σύρου, νομίζω ήταν ο Φιλάρετος, και με τα χίλια ζόρια κατόρθωσαν να τον αποφυλακίσουν σε οικτρή κατάσταση.
Για το ήθος του προπάππου μου ως κληρικού επιτρέψτε μου να προσθέσω το εξής: Επειδή ήταν χρόνια χήρος, του πρότεινε κουμπάρος του, βουλευτής του Βενιζέλου, να μεσολαβήσει στον δεσπότη να τον κάνουν αρχιμανδρίτη. Και του απάντησε: "Δεν θέλω εγώ οφίτσια. Τα οφίτσια είναι τα παιδιά μου. Όσα περισσότερα οφίτσια έχεις, τόσα περισσότερα κρίματα σηκώνεις στο λαιμό σου".
Την ίδια περίοδο, της Κατοχής, το ποίμνιο του κ. Φραγκίσκου Παπαμανώλη στη Σύρα, αλλά και οι ομόδοξοί τους Φραγκοτηνιακοί, τα είχαν κάνει κυριολεκτικά πλακάκια με τους Ιταλούς κατακτητές, με πρώτους και καλύτερους τους Λατίνους επισκόπους (Έλληνες κατά τα άλλα) και τους Λατίνους ιερείς(Έλληνες κατά τα άλλα). Δεν λέγεται με πόση χαρά τους υποδέχτηκαν. Ρωτήστε κανένα ηλικωμένο Τηνιακό ή Συριανό Ορθόδοξο να σας το επιβεβαιώσει. Δεν τιμά αυτή η συνεργασία με τον κατακτητή την Ρ/καθολική κοινότητα της Ελλάδας ως σύνολο (εννοώ κληρικούς και λαϊκούς).
Επί Τουρκοκρατίας, στη Σύρα, οι ελάχιστοι τότε Ορθόδοξοι είχαν μόνο δύο εκκλησίες (Αγία Τριάδα και Άγιος Νικόλαος των Ρωμαίων) και λειτουργούσαν με φόβο και τρόμο, υπό καθεστώς στυγνής καταπίεσης εκ μέρους των Λατίνων. Συχνά λιθοβολούσαν τα παράθυρα των ναών. Ο λόγος που κατέφυγαν στη Σύρα κατά την Επανάσταση, το 1821, πρόσφυγες από τη Χίο και τη Μικρά Ασία, αργότερα και από τα Ψαρά, ήταν ότι οι Ρ/καθολικοί κάτοικοί της την είχαν κηρύξει ουδέτερη. Ο Ανδρούτσος αναγκάστηκε να τους στείλει επιστολή για να συμμετάσχουν στην Επανάσταση, αυτοί τίποτα. Το "νησί του Πάπα", όπως το αποκαλούσαν οι ίδιοι οι Φραγκοσυριανοί (το αναφέρει ο περιηγητής Tournefort) ήταν το ΜΟΝΟ νησί των Κυκλάδων που δεν επαναστάτησε.
Αυτά τα αναφέρω, όχι επειδή πιστεύω ότι έχουν σημασία στα δογματικά ζητήματα, αλλά για την ιστορία και μόνο, ώστε να μην αυτο-θυματοποιούνται άδικα οι φίλοι μας Καθολικοί των Κυκλάδων. Ο κύριος Φραγκίσκος Παπαμανώλης κάτι σίγουρα θα θυμάται από την Ιταλική κατοχή, τά' χει τα χρονάκια του.
Αγαπητε Mαρκο Τ, μάλλον στο μάθημα της ιστορίας δεν πρεπει να είχες μεγάλο βαθμό. Αν θες να θυμήσεις την ιστορία πρεπει να την έχεις μάθει πρώτα. διαβαζες Ντοστογιεφσκυ και δεν μου έμαθες την ιστορία του τοπου σου. Πήγαινε στην Τηνο και συγκεκριμένα στο Εξώμβουργο, να δεις το μνημείο των πεσόντων ελλήνων ΚΑΘΟΛΙΚΩΝ στους Πολέμους. Διαβασε κανενα βιβλιο να μαθεις για τους εθνομαρτυρες καθολικους κληρικούς που καταγωνται απο τον τόπο σου. Μάθε πόσοι ήταν οι ορθόδοξοι την περίοδο της τουρκοκρατίας στην Συρο και υπολόγησε αν τους χρειαζότανε παραπάνω εκκλησίες. Και τι θέλεις να πεις ότι οι καθολικοί έκλεψαν ναούς ορθοδόξων? Μαλλον το αντιθετο έγινε. Λες οτι πέταγαν πετρες οι καθολικοί στους ορθόδοξους ναούς. να σου πω, αν θυμάσαι βεβαια ιστορία.Ποιος ειχε δώσει πληροφορίες για να σκοτώσουν τον λατίνο επίσκοπο Κάργα? Ιστορια του τόπου σου είναι, θα πρεπε να την ξέρεις
Προς τον ανώνυμο 4:44 (προφανώς Ρ/καθολικό στο θρήσκευμα).
Κατ' αρχήν είμαι Κυκλαδίτης, αλλά όχι Συριανός, ούτε Τηνιακός.
Κατά δεύτερο λόγο, άλλο οι πεσόντες φαντάροι έλληνες ρ/καθολικοί, τους οποίους τιμούμε, και άλλο η συνεργασία του ρ/καθολικού κλήρου, κυρίως (αλλά συνευδοκούντων και των λαϊκών) με τους "αδελφούς" Ιταλούς κατακτητές. Το επιχείρημά σου δεν αναιρεί το δικό μου. Είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα.
Δεν είπα ότι οι Ορθόδοξοι χρειάζονταν παραπάνω εκκλησίες στη Σύρα επί Τουρκοκρατίας, είπα ότι αυτές οι λίγες Ορθόδοξες οικογένεις του νησιού ζούσαν ουσιαστικά υπό καθεστώς καταπίεσης.
Αυτό για τον λατίνο επίσκοπο Σύρου Ανδρέα Κάργα που γράφεις είναι αστείο: Τον κρέμασε ο καπουδάν πασάς σε επιδρομή στη Σύρα το 1617. Δηλ. αν τον πρόδωσε κάποιος Ορθόδοξος (δεν το ξέρω αυτό), θα πρέπει να μας καταλογίσετε συνεργασία με τον κατακτητή; Εδώ και Ορθόδοξοι κληρικοί κρεμάστηκαν επειδή κάποιος ομόδοξός τους ή και άλλος κληρικός τους πρόδωσε ή βυσσοδόμησε εναντίον τους. Αυτό τί σημαίνει;
Τελικά, δεν απαντάς όμως καθόλου στα περί δοσιλογισμού των ελλήνων Ρ/καθολικών επί Ιταλικής Κατοχής. Ούτε φυσικά αμφισβητείς το γεγονός της μη προσχώρησής τους στην Επανάσταση, παρά την επιστολή του Ανδρούτσου που προσπάθησε να τους φιλοτιμήσει λέγοντάς τους πως και αυτοί στον Χριστό πιστεύουν.
Άσε που είχα και ψηλούς βαθμούς στην ιστορία στο σχολείο.
Αγαπητέ μου λένε και ξελέμε. Σε σχολιο σας μιλάτε για συνεργασία κληρικών αλλα και ποιμνίου κ. Παπαμανώλη και τώρα, σε άλλο σχολιο, μόνο κληρικών και λίγων λαικών. Αποφασίστε και πείτε μας τι τελικά υποστηρίζετε.
Προσέξτε! Δεν μίλησα για ΦΑΝΤΑΡΟΥΣ αλλά για έλληνες καθολικους που πολεμούσαν την περίοδο της ΚΑΤΟΧΗΣ τους ιταλούς. Πώς λοιπόν, γίνεται να συνεργάζονται και ταυτοχρονα να πολεμουν μεταξύ τους???
Την περίοδο της τουρκοκρατίας στις πρώην βενετοκρατουμενες περιοχές, να σας θυμήσω τι γραφει η ιστορία, είχε επιτραπεί η τοποθέτηση ορθόδοξου επισκόπου. Αν αναφέρεστε σε περίοδο μέσα στην τουρκοκρατία που δεν υπήρχε ορθοδοξος επίσκοπος Συρου τότε, ο καθολικός επίσκοπος δεν έιχε πλέον την αρμοδιότητα να επισκοπεί τον ορθόδοξο κλήρο και λαό μεσω του πρωτόπαπα. Πώς λοιπόν οι ορθόδοξες οικογένειες ζούσαν υπό καθεστώς καταπίεσης από τη στιγμή που ο καθολικός επισκοπος δεν είχε την ευθύνη ποίμανσης στο ορθόδοξο χριστιανικό μέρος?
Για τον επίσκοπο Κάργα καλό θα ήταν να μάθετε ότι τον πρόδωσε ένας φανατικός ορθόδοξος .
Για την αποχή από την Επανάσταση πάλι πρέπει να δούμε τις συνθήκες που είχαν δημιουργηθεί και που επηρέαζαν άμεσα την καθολική κοινότητα των πάλαι ποτέ βενετοκρατούμενων κυκλάδων. Θα σας αναφέρω μια. Οι καθολικες κοινοτητες των κυκλάδων ήταν μεν πολυάριθμες αλλά δεν αποτελούσαν την πλειονοτητα των κατοίκων. Κατα συνέπεια υπήρχε το ενδεχόμενο αντιποινων, από πλευράς των τουρκων, σε μεταγενέστερη επόχη. Πάντως αν θέλετε να εμβανθυνετε το θέμα υπάρχουν τα ανάλογα ιστορικά βιβλία, γραμμένα και από ορθόδοξους χριστιανούς που αναφέρουν με αντικειμενικότητα τα γεγονότα.
Και κάτι άλλο, δεν είμαι ρωμαιοκαθολικός αλλά ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ.
Προφανώς θεωρείτε ότι δεν υπήρχε συνεργασία λαϊκών Ρ/καθολικών στη Σύρο και την Τήνο με τους Ιταλούς. Έστω. Για την οικονομία της συζήτησης δέχομαι ότι η σχέση τους με τους Ιταλούς ήταν ίδια με αυτή των Ορθοδόξων συντοπιτών τους. Για τον Ρ/καθολικό κλήρο το δέχεστε;
Γιατί εκεί τα πράγματα είναι γνωστά, πασίγνωστα. Αν ρωτήσετε έναν ηλικωμένο Τηνιακό ή Συριανό θα σας πει (αν φυσικά ΔΕΝ είναι Ρ/καθολικός). Έχω ακούσει προσωπικά τέτοιες μαρτυρίες. Και νομίζετε ότι η συμπεριφορά του Ρ/καθολικού κλήρου δεν επηρέαζε καθόλου το ποίμνιο; Αφέλεια θα ήταν να το πιστεύω. Ξέρετε, επειδή μερικά πράγματα είναι πολιτικώς μη ορθά, αποφεύγεται να λέγονται.
Στην Απάνω Σύρα οι Ορθόδοξοι (λίγες οικογένειες) ζούσαν μαζί με τους Ρωμαιοκαθολικούς, εννοώ ανάμεικτα. Εσείς μιλάτε για "ορθόδοξο χώρο". Δηλαδή, θεωρείτε a priori ως δεδομένο ότι αυτή η μικρή κοινότητα Ορθοδόξων έχαιρε σεβασμού και προστασίας από τη μεγάθυμη και πλειοψηφούσα Ρ/καθολική κοινότητα του "νησιού του Πάπα". Η λέξη "χώρος" όπως την γράφετε υπονοεί ότι οι Ορθόδοξοι κατείχαν κάποια περιοχή του νησιού, αμιγώς Ορθόδοξη, στην οποία ζούσαν ελεύθεροι και ωραίοι. Σοβαρολογούμε;
Για τον Λατίνο επίσκοπο Ανδρέα Κάργα που τον κρέμασαν το 1617 οι Τούρκοι μήπως θα πρέπει να απολογηθώ για τα τυχόν προηγούμενα που μπορεί να είχε με τον συγκεκριμένο Ορθόδοξο; Μήπως να τον θεωρήσουμε μάρτυρα της πίστης του; Στο κάτω-κάτω, για να μιλήσω λίγο προκλητικά, τόσους και τόσους Ορθόδοξους επισκόπους είχαν κρεμάσει οι Τούρκοι, για ποικίλους λόγους, ε τί να κάνουμε, πλήρωσαν και οι Λατίνοι το μερίδιο που τους αναλογούσε.
Ξέρετε κύριε ανώνυμε, είμαι και εγώ Χριστιανός. Η διαφορά μας είναι ότι έχω συνείδηση του γεγονότος ότι ανήκω στην Εκκλησία ως σώμα Χριστού και ως "Εκκλησία" εννοώ τη Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, αυθεντική συνέχεια της οποίας αποτελεί μόνο η Ορθόδοξη Εκκλησία. Δεν με ενδιαφέρει αν με πείτε φανατικό ή φονταμενταλιστή (συνηθισμένες καραμέλλες), γιατί η συνείδηση μέλους της Εκκλησίας ήταν ταυτόσημη με την συνείδηση του Χριστιανού ήδη από τους αποστολικούς χρόνους.
Να προσθέσω κάτι τελευταίο εν κατακλείδι: Η μη συμμετοχή των Ελλήνων Ρ/καθολικών στην Επανάσταση, όπως γράφετε, εξηγείται λόγω των συγκεκριμένων συνθηκών. Θα ανταπαντούσα ότι αυτά, τα αντίποινα δηλ. εκ μέρους των Τούρκων, ίσχυαν για όλα τα νησιά, που έτσι κι αλλιώς ελάχιστα οχυρωμένα ήταν και στρατό δεν διέθεταν. Και όμως συμμετείχαν στην Επανάσταση. Έστω, όμως, και αυτό το δέχομαι για την οικονομία της συζήτησης (αν και είναι εξαιρετικά αδύναμο το επιχείρημά σας).
Όλα όμως εξηγούνται και ερμηνεύονται στην ιστορία βάσει συγκεκριμένων συνθηκών. Και οι πιο τραγικές και επώδυνες καταστάσεις, και οι μεγαλύτερες αγριότητες δεν ήταν πράγματα που προέκυψαν εκ του μηδενός. Σε συγκεκριμένες συνθήκες έλαβαν χώρα, με συγκεκριμένες αιτίες και με συγκεκριμένες αφορμές. Αυτό όμως δεν μας εμποδίζει να τα διαπιστώνουμε. Εγώ κάποιες διαπιστώσεις έκανα για τη συμπεριφορά των Κυκλαδιτών Ρ/καθολικών και, περισσότερο ακόμα, του κλήρου τους, και κατά την περίοδο της Επανάστασης και κατά την Ιταλική Κατοχή. Όχι για να προκαλέσω μίσος, αλλά για να υπενθυμίσω στον Λατίνο επίσκοπο Σύρου κ. Φραγκίσκο Παπαμανώλη ότι το περίλυπο ύφος της επιστολής του θα μπορούσε να λείπει αν θυμόταν κάποια πράγματα από το παρελθόν. Και ειδικά από την Κατοχή.
«Οι εχθροί τού Ιησού Ιησουίται ενόμιζαν και νομίζουν την επιστροφήν ενός Γραικού εις την εκκλησίαν των πολύ πλέον αξιόμισθον έργον παρά να κατηχήσωσι δέκα Τούρκους ή δέκα ειδωλολάτρες».
Aδαμάντιος Κοραής
Προς μαρκο τ
Ουδέποτε μίλησα για χώρο. Πού το είδατε?
Κατά την περίοδο της βενετοκρατίας οι ορθόδοξοι ζούσαν και ασκούσαν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα με πλήρη ελευθερία και χωρις καταπίεση. Άλλωστε
-Υπάρχουν γραπτές μαρτυρίες οτι ορθόδοξοι ιερείς βάπτιζαν παιδιά των οποίων ο πατέρας ήταν καθολικός, ορθόδοξα.
-Μετά από 500 χρόνια βενετοκρατίας οι ορθόδοξοι κατάφεραν να διαφυλάξουν την πίστη τους.
Αν ζούσαν υπό καθεστώς καταπίεσης από τους καθολικούς όπως ισχυρίζεστε, πώς είναι δυνατό να συμβαίνουν τα παραπάνω?
Μπορεί να υπήρξαν καθολικοί οι οποίοι την περίοδο της κατοχής να συνεργάστηκαν για προσωπικούς λόγους με τους Ιταλούς, όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορεί τα μεμονωμένα αυτά περιστατικά, αν πράγματι υπήρξαν, να αποτελέσουν τον κανόνα για την σταση των καθολικών στο συνολό τους. Άλλωστε, όπως ξανά είπα, το μνημείο των ελλήνων καθολικών πεσόντων στο ΕΞΩΜΒΟΥΡΓΟ της ΤΗΝΟΥ θα μαρτυρεί για πάντα το ζήλο και την αφοσιωση των ελλήνων καθολικών προς τον αγώνα της πατρίδας Ελλάδας για την ελευθερία.
Αν πάλι δεν πείθεστε η λογική μιλάει από μόνη της. Είναι δυνατόν να πολεμάμε κάποιον και ταυτόχρονα να συνεργαζομαστε μαζί του?
Καταλαβαίνω ότι προσπαθείτε να υποστηρίξετε τις απόψεις σας. Όμως θα πρέπει να καταλάβουμε και το περίλυπο ύφος του κ. Παπαμανώλη.
Το παιδί ενός καθολικού όταν υπηρετήσει στο στρατό θα πρέπει να ορκηστεί με μουσουλμάνους γιατί δεν του αναγνωρίζεται η χριστιανική ταυτότητά του.
Το παιδί ενός καθολικού θα πέσει θύμα ρατσιστικής συμπεριφοράς από τους ίδιους τους καθηγητές εξ αιτίας του δόγματός του, στο σχολείο του.
Το παιδί ενός καθολικού όταν θα επισκεφθει τον τάφο συγγενή του στο νεκροταφείο θα τον βρεί κατεστραμένο, όπως έγινε πρόσφατα σε καθολικό νεκροταφείο.
Το παιδί ενός καθολικού θα κινδυνευει όταν μπει σε σεισμόπληκτο για χρόνια καθολικό ναό, γιατί το κράτος δεν χρηματοδοτεί για την επισκευή του.
Το παιδί ενός καθολικού οσο μεγαλώνει θα αισθάνεται πολίτης δευτερης κατηγορίας μέσα στην ίδια του τη Χώρα και για πάντα θα είναι στιγματισμένο ως "Καθολικό".
Το δικό σας το παιδί όλοι ξέρουμε οτι ποτέ δεν θα αντιμετωπήσει παρόμοιες καταστάσεις. Ούτε στην Ελλάδα, ούτε στο εξωτερικό.
Αν γνωρίζατε όλα αυτά θα καταλαβαίνατε πλήρως το υφος του Επισκόπου Παπαμανωλη, ο οποίος σαν ζηλωτής επίσκοπος στην εκκλησία του Χριστού νοιάζεται για το ποιμνιό του.
Όλοι πια νομίζουμε οτι είμαστε ειδικοί και κρίνουμε ευκολα και γρηγορα το φαινομενικό. Νομίζετε οτι καλοπερνάει η Καθολική Εκκλησία στην ελλάδα? Με κατι τέτοιους σαν εσας ξέρετε τι τραβάει?
Μιλήσατε όντως για μέρος, όχι για χώρο. Αβλεψία δική μου. Ο τρόπος όμως που το διατυπώσατε έκανε τις δύο λέξεις συνώνυμες. Το πιο σωστό θα ήταν να γράφατε "ορθόδοξη κοινότητα". Εν πάση περιπτώσει, η αλλαγή των λέξεων εκ μέρους μου ήταν αβλεψία, όχι σκοπιμότητα.
Τα άλλα περί των Ορθοδόξων επί ενετοκρατίας, δεν θα τα σχολιάσω γιατί ήδη απάντησα σε προηγούμενο σχόλιό μου. Άλλωστε υπάρχει μεγάλη επιστημονική βιβλιογραφία πάνω στο θέμα (π.χ. στο επιστημονικό περιοδικό "Θησαυρίσματα" που εκδίδει το Ελληνικό Ινστιτούτο Βενετίας ή στα Πρακτικά των Πανιονίων και των Κρητολογικών Συνεδρίων). Και το θέμα είναι πολυσύνθετο και η στάση των Λατινων κατακτητών έναντι των Ορθοδόξων υπηκόων περνά από διάφορες φάσεις. Πάντως, ομότιμες οι δύο θρησκευτικές κοινότητες δεν υπήρξαν ποτέ. Το γεγονός της μη ύπαρξης Ορθοδόξου επισκόπου στην Κρήτη ολόκληρη και την Κέρκυρα μιλά από μόνο του. Δεν είχαν βέβαια απαγορεύσει τη λειτουργία των Ορθοδόξων εκκλησιών, δεν τους έπαιρνε άλλωστε και έπειτα οι Βενετοί λέγανε "πρώτα Βενετσιάνοι και έπειτα Χριστιανοί". Ωστόσο, η Ορθόδοξη εκκλησία ήταν ουσιαστικά αποίμαντη. Η μεγαλύτερή της δύναμη ήταν η δύναμη του τόπου, θα έλεγα, το γεγονός ότι πληθυσμιακά επικρατούσε, σε σημείο που, μέσω μικτών γάμων, κατέληγαν ενετικής καταγωγής Κρητικοί να είναι Ορθόδοξοι. Υπήρξαν προσπάθειες εκ μερους της Λατινικής Εκκλησίας να το ανακόψει (σώζονται σχετικά έγγραφα στα βενετικά αρχεία), αλλά μάλλον οι Βενετοκρητικοί σιγά-σιγά γινόντουσαν περισσότερο Κρητικοί και λιγότερο Βενετσιάνοι, συμπεριλαμβανομένου του δόγματος. Αυτό όμως δεν αναιρεί την σαφώς υπέρτερη θέση της Λατινικής εκκλησίας. Δεν το γράφω κατηγορώντας τους Ενετούς φυσικά, γιατί δεν μπορούμε να κρίνουμε εκείνη την εποχή με τα δικά μας κριτήρια. Όμως, τα γεγονότα παραμένουν. Οπως παραμένει το γεγονός ότι η επισκοπική έδρα των Αθηνών επί Φραγκοκρατίας ήταν κατειλημμένη από Λατίνο επίσκοπο, αφού ο Ορθόδοξος είχε διωχθεί.
Άμα ξαναπάω στο Ξώμπουργο θα κοιτάξω να διαπιστώσω ιδίοις όμμασι αν οι πεσόντες Φραγκοτηνιακοί ήταν στρατευμένοι φαντάροι που έπεσαν υπέρ Πατρίδος ή αν ανάμεσά τους ήταν και αντιστασιακοί που έπεσαν κατά των Ιταλών κατακτητών ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ. Καταλαβαίνει καθένας τη διαφορά που υπάρχει. Γιατί στο πρώτο σας σχόλιο λέγατε "πεσόντες" απλώς.
Βέβαια, εντυπωσιάζομαι κάπως, διότι αντιστασιακές ομάδες στις Κυκλάδες ουσιαστικά δεν υπήρχαν, λόγω του περιορισμένου χώρου των νησιών που καθιστούσαν δύσκολη την Αντίσταση. Δεν ξέρω για τη Νάξο, ενδεχομένως εκεί να υπήρξε κάτι σε περιορισμένη κλίμακα, ξέρω όμως ότι στην Άνδρο υπήρξε ΕΑΜ, υποτυπωδώς οργανωμένο όμως, με ελάχιστες δυνατότητες. Και μάχες ή αψιμαχίες με Ιταλούς δεν διεξήχθησαν. Άρα, θα με εξέπληττε κάτι τέτοιο στην Τήνο, επειδή και το νησί είναι λιγότερο ορεινό από τη μεγαλύτερη γειτόνισσά του και λόγω της στάσης του λατινικού κλήρου (όσο και να μην σας αρέσει φίλε Χριστιανέ, στην πραγματικότητα όμως Ρ/καθολικέ ή Ελληνοκαθολικέ). Επειδή όμως δεν μπορώ να αποκλείσω κάτι για το οποίο δεν έχω πληροφορίες, θα ψάξω να το μάθω. Και έχω τον τρόπο μου.
Το προσβλητικό "κάτι σαν εσάς" που απευθύνετε σε εμένα, ενώ δεν με γνωρίζετε, να το θεωρήσω ως δηλωτικό των συναισθημάτων του μεγαλύτερου μέρους των Ελλήνων Ρ/καθολικών έναντι των Ορθοδόξων συμπολιτών τους; Σαφώς όχι. Ας θεωρήσω την απρέπεια αυτή ως ένδειξη εκνευρισμού εκ μέρους σας, επειδή ανέφερα την ηθελημένα "ξεχασμένη" δοσιλογική στάση των Λατίνων κληρικών των Κυκλάδων επί Κατοχής, την οποία ΟΥΤΕ ΕΣΕΙΣ δεν αρνείστε (με τιμητική εξαίρεση, πρέπει να το πω, όπως έχω πληροφορηθεί, του Λατίνου επισκόπου Σαντορίνης. Η επισκοπή αυτή έχει σήμερα καταργηθεί λόγω του λιγοστού ποιμνίου).
O νοών νοείτω αγαπητέ μου, θέλω να ξέρω πως μιλάω με φρονιμο άνθρωπο ίκανό να καταλάβει εκτος κι αν δεν θέλει να το κάνει. Ένας ενήλικας έχει πλεον πλάσει τον χαρακτήρα του και δεν προκειται να αλλαξει, άλλωστε κανείς δεν επιδιώκει κάτι τέτοιο. Γι αυτό είναι σπαταλη χρόνου να ασχολούμεθα με καταστασεις όπου οι προκαταλήψεις, η αίσθηση κατωτερότητας, ο εγωισμός και η υπερηφανεια αποτελούν κύριο χαρακτηριστικό τους.
Δυστυχώς υπαρχουν πολλοί στην Ελλάδα ορθόδοξοι που σκοπο της ζωής τους έχουν βάλει να δυσφημήσουν την καθολική εκκλησία. Το μόνο που μπορούνε να κάνουμε είναι να προσευχηθούμε γι αυτους και να τους αφήσομε στην Κρίση του Θεού της αγάπης.
Μάρκο Τ. εσύ που τα γράφεις τόσο ωραία, πες μια κουβέντα και για τα πάρτυ προς τιμή των κατακτητών στα Βαπόρια της Ερμούπολης στην κατοχή από πλευράς των ενοριτών του προπάππου σου. Κάτι θα σου είχε πεί ο προπάππους σου και για τον καθολικό επίσκοπο Σύρου που τον είχαν στις φυλακές Αβέρωφ οι γερμανοί.
Δημοσίευση σχολίου