Του αρχιμανδρίτη του Οικουμενικού Θρόνου
Αμβροσίου Σταμπλιάκα
MA Θεολογίας
Ιερατικώς προϊσταμένου Ι. Προσκυνηματικού Ναού Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου Θεσσαλονίκης
Η ανυπάκουη
Παρόλες τις παροτρύνσεις φίλων, είχα αποφασίσει αυτή η παρέμβασή μου - με αφορμή μια επιστολή που απέστειλαν στην Δ.Ι.Σ. 180 ορθόδοξα χριστιανικά σωματεία - να μην δημοσιευθεί παρά μόνο στο Facebook του Ναού στον οποίο διακονώ, με ημερομηνία 09 Δεκεμβρίου 2020, χωρίς τις τρεις πρώτες παραγράφους και με τίτλο Δεν αρκεί η Εκκλησία;;;.
Σήμερα, όμως, μετά την απόφαση της Δ.Ι.Σ. για Λειτουργίες με ανοιχτές για τους πιστούς τις θύρες των Ναών τα Θεοφάνεια, διαπίστωσα για άλλη μια φορά πως η διοίκηση της Εκκλησίας που παροικεί στην Ελλάδα δίνει περισσότερη σημασία στην φωνή των ορθόδοξων χριστιανικών σωματείων παρά στις φωνές των κληρικών. Άλλωστε, δεν θυμάμαι ποτέ η διοίκηση της Εκκλησίας στην Ελλάδα να ζήτησε την γνώμη των κληρικών επί συγκεκριμένων θεμάτων. Ούτε έχει δικαίωμα κάποιος κληρικός να απευθυνθεί απευθείας στην Σύνοδο για να διατυπώσει μια γνώμη. Το έχουν, όμως, τα ορθόδοξα (sic) χριστιανικά σωματεία. Λησμονούν, μάλλον, εκεί στην Αθήνα ότι εμείς οι κληρικοί, όντες στην πρώτη γραμμή, έχουμε δικαίωμα να φοβόμαστε περισσότερο αλλά και γνωρίζουμε καλύτερα τις ανάγκες των ενοριών μας και των μελών τους, με τα οποία είμαστε καθημερινά σε άμεση επικοινωνία.
Επιπλέον, η διοίκηση της Εκκλησίας, που πάντοτε κάνει λόγο για την περίφημη υπακοή και την απαιτεί στανικά από τα μέλη της και κυρίως από τους κληρικούς της, η ίδια τώρα εμφανίζεται ανυπάκουη, αδυνατώντας να γίνει παράδειγμα προς μίμηση τόσο στο θέμα της υπακοής όσο και στο θέμα της καταλλαγής. Ίσως να έχει την ψευδαίσθηση πως με τέτοιες βιαστικές - από βιασύνη, πριν ακόμη δείξει υπακοή κι υπομονή, ο άνθρωπος εξορίστηκε από την παραδείσια κατάσταση - αποφάσεις και κινήσεις θα συγκαταλεχθεί στους αληθινούς επαναστάτες.
Χρόνια τώρα πασχίζω να κατανοήσω τον λόγο ύπαρξης των αναρίθμητων χριστιανικών σωματείων στην Ελλάδα. Τόσες παραφυάδες ούτε ο Προτεσταντισμός! Δεν αρκεί η Εκκλησία; Έως πότε ακόμη θα την ταλανίζουν; Έως πότε η διοίκηση της Εκκλησίας στην Ελλάδα θα άγεται και θα φέρεται από αυτές τις καρικατούρες χριστιανών; Είναι καιρός να κλείσει τ’ αυτιά της σ’ αυτές τις ανιστόρητες εγωιστικές φωνές, τις άγευστες από την λειτουργική, και όχι μόνο, παράδοσή μας.
Μια σύντομη ματιά σε ιστορικά, λογοτεχνικά και λειτουργικά κείμενα αρκεί για να μας πείσει πως η κατάσταση, την οποία βιώνουμε τους τελευταίους έντεκα μήνες, μπορεί να φαντάζει πρωτόγνωρη στα μάτια ημών των συγχρόνων, ωστόσο δεν είναι κάτι καινούριο στην παγκόσμια ιστορία. Το γεγονός του κλεισίματος των Ναών δεν είναι πρωτοφανές∙ κι άλλες φορές έχουν κλείσει, είτε εξαιτίας πανδημιών είτε για άλλους λόγους.
Θεωρώ πως είναι απάνθρωπο, αντιχριστιανικό και εγωιστικό στο έπακρο να ζητάμε να ανοίξουν οι Ναοί, την στιγμή που το λιανεμπόριο και η εστίαση (και να ‘ταν μόνο αυτά!!!) τελούν υπό αναστολή λειτουργίας. Και μόνο για συμπαράσταση (προφανώς και για πολλούς άλλους λόγους) στους αδερφούς μας καταστηματάρχες και εργαζόμενους θα έπρεπε να ζητήσουμε να ανοίξουν οι Ναοί τουλάχιστον μετά το λιανεμπόριο.
«Εξηρήμωνται πόλεις, ηφανίσθησαν αγοραί, …οικίαι καλαί και μεγάλαι…ηφανίσθησαν…» κι εμείς τω όντι «εστώτες και θερμαινόμενοι», όπως ο Πέτρος, αδυνατούμε να συμπαρασταθούμε, να συμπονέσουμε, να προσευχηθούμε, να δείξουμε αλληλεγγύη, να γίνουμε συγκυρηναίοι, σηκώνοντας έστω και για μια στιγμή τον σταυρό τους∙ είμαστε ανίκανοι να συνυπάρξουμε ως «διαβάτες μ’ αυτούς κι εμείς», καθώς γράφει ο ποιητής.
Θεσσαλονίκη, 04 Ιανουαρίου 2021
14 σχόλια:
Δυστυχώς τα χριστιανικά σωματεία έχουν αν αντικαταστήσει την Εκκλησία. Και η Εκκλησία τα φοβάται.
Συμφωνώ! Πολλά νέα "Καταφύγια Ιδεών" μπορούν να γραφούν. Ο ευσεβισμός καλά κρατεί κι όλο αυξάνεται στην μπλοκόσφαιρα. Δυστυχώς αυτή είναι η πικρή αλήθεια, αλλά η Διοικούσα Εκκλησία φοβάται... Θέλει κότσια για να τα βάλει μαζί του.
Μην κάνετε τόσην υπακοή στον Καίσαρα, βλάπτει τη μέση σας.
Η κυβέρνηση αθετεί τα συμπεφωνωμένα αιφνιδίως, αυταρχικώς και χωρίς προφανή λόγο. Pacta sunt servanda, έλεγαν οι λατίνοι. Και ο John Locke θα πρόσθετε πως όταν οι κυβερνώντες αθετούν τις δικές τους υποχρεώσεις που απορρέουν από το κοινωνικό συμβόλαιο, οι κυβερνώμενοι δκκαιούνται να αθετήσουν τη δική τους υποχρέωση να υπακούουν. Αυτά βρίσκονται στον πυρήνα της πολιτικής φιλοσοφίας του κλασικού φιλελευθερισμού, όχι η προσκύνηση κάθε κοσμικής ή εκκλησιαστικής εξουσίας. Τα λοιπά είναι όμφακες και κομμένες ουρές για οσφυοκάμπτες παντός καθεστώτος.
Πάτερ μου ευλογείτε, δεν σας γνωρίζω και να με συμπαθάτε
*εάν κατάλαβα θεωρείτε πως η κοινωνική/υπαρξιακή συμβολή ενός ναού/ενορίας μπορεί να εξισωθεί πλήρως και εντελώς με την συμβολή του λιανεμπορίου, η δε Εκκλησία συμπαραστέκεται στον κάθε λιανέμπορα που καταστρέφεται το βιός του, με να κλείνει και αυτή τους ναούς της λέγοντας του: «ιδού, και εγώ έβαλα λουκέτο! Δεν είσαι μόνος» (!;). Είναι βέβαια μία ιδιαίτερη μορφή εκκλησιολογικής κένωσης(;) και αυτή που θα την κρίνει ο χρόνος. Απλώς, θα ήθελα να ρωτήσω τι προτείνεται σε έναν πληγέντα λιανέμπορα που επίσης τυγχάνει πιστός και μετέχων της Χάριτος του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, που αναζητεί τώρα (ειδικά τώρα!) την σκέπη αυτής της Χάριτος (με τις κατάλληλες βέβαια προϋποθέσεις όπως πάντα και όχι εκβιαστικά) και δεν την βρίσκει.
Ίσως βέβαια, κατ' εσάς, είναι προτιμότερο να βρει το χέρι της Εκκλησίας στον ώμο, φάση: «όλοι τα ίδια περνάμε αδερφέ κούλαρε..» Αν είναι όντως αυτό κατ εσάς προτιμότερο μήπως θα έπρεπε να επανεξετάσετε τα κριτήρια με τα οποία θεωρείτε κάποια Χ στάση δυτικότροπη, ευσεβιστική και... "εκτός λειτουργικής παραδόσεως"...
*Εάν κατάλαβα επίσης, στην τελευταία παράγραφο χρησιμοποιείται η ευχή από το ευχολόγιο της Εκκλησίας «εις την πληγή του θανατικού» για να δειχτεί η κρισιμότητα της κατάστασης και το αναγκαίο του να ανακόψει η Εκκλησία προς καιρόν την αποστολή της μέσα στην κοινωνία, μέρος της οποίας (αποστολής) είναι και η ανάγνωση ευχών ενώπιον που κατατρεγμένου ποιμνίου. Ατέρμων βρόγχος...
Ευχαριστώ και συγνώμη
Χαράλαμπος Π.
Πόσο εμπαθές και χωρίς επιχειρήματα κείμενο.... Άξιος ο μισθός σας
Γράφεται για κλειστούς ναούς σε συμπαράσταση σε άλλους κλάδους,ε τότε να κλείσουν εντελώς οι ναοί με αυτή την λογική ώστε να μην τελούνται ακολουθίες και διακοπή μισθοδοσίας στους κληρικούς άντε στο ήμισυ κατά χάριν.Για το άλλο θέμα έχει συνδικαλιστικό όργανο ο κληρικός που μπορεί να τον εκπροσωπήσει επάξια στην σύνοδο.
Τι δουλειά έχει εδώ ο John Locke, άνθρωπέ μου. Φιλοσοφία του Διαφωτισμού ήρθες να μας διδάξεις. Βρε τι πάθαμε με τους "φιλοσοφούντες οσφυοκάμπτες!" Και για να σοβαρευτούμε λίγο... στο "Letter congerning toleration" (την "Επιστολή περί Ανεξιθρησκείας") ο πολύς Locke, όταν την έγραφε εξόριστος στην Ολλανδία, αποτέλεσε πολύτιμη πηγή για τους ντεϊστές, γι' αυτό και υποστήριζε ότι οι θρησκευτικές πεποιθήσεις δεν είναι δυνατόν να νομοθετηθούν.
Υ.Γ. Καλά αυτό το "όμφακες" σπάει κόκκαλα. Όμφαξ = άγουρο σταφύλι, κοινώς αγουρίδα. Το ίδιο και το "Pacta sunt servanda" που, τελικά, έχει γίνει pacta servanda. Δεν λέω... είμαι και λατινομαθής!!!
Ευχαριστώ για την φιλοξενία, Βενιαμίν Φραγκλίνος!
Και για να μην ξεχνιόμαστε η ΠΕΘ έβγαλε ανακοίνωση, την είδατε; Γελάμε ή κλαίμε, βγαίνουμε ή μπαίνουμε; που 'λεγε κι Παπαγιαννόπουλος.
Πάντως, στην Τουρκία θα γίνει η κατάδυση του Τιμίου Σταυρού. Στην Ελλάδα; Υ.Γ. Δεν αρνείται κανείς την πανδημία. Διακρίνεται, ωστόσο, υπερβολή στα μέτρα που λαμβάνονται, στην Ελλάδα! Φτάσαμε να μπορούμε να εκκλησιαζόμαστε στις εκκλησιές του Αραβο-Περσικού Κόλπου, ενώ στην Ελλάδα να μην επιτρέπεται να περνάμε ούτε απ' έξω...
Πάτερ μου και θεολογικά είστε πτωχός
Κι εγώ πιστεύω πως οι "πολύ ευσεβείς" Χριστιανοί θα έπρεπε να χτυπιούνται και για άλλα θέματα όπως για το άνοιγμα των εκκλησιών(π.χ. για τους αστέγους, τους άπορους, την ανύπαρκτη δικαιοσύνη κλπ) αλλά αυτό το κείμενο δεν μου το γιόμισε το μάτι...
Ο ευσεβισμός ανήκει στον προηγούμενο αιώνα με την ΖΩΗ,τον ΣΩΤΗΡΑ,τον ΣΤΑΥΡΟ κλπ,τώρα έχουμε νεο-ζηλωτισμό και γεροντοπληξία ,με ενορχηστρωτές μεμονωμένους "ανένταχτους"Αγιορείτες,πρώην πανεπιστημιακούς,γιατρούς,δικηγόρους και επαγγελματίες "ομολογητές" του πληκτρολογίου,που θυμίζουν τους "ου κατ'επίγνωσιν..." του Αγ.Νεκταρίου.
Δημοσίευση σχολίου