Παραθέτουμε ένα φωτογραφικό στιγμιότυπο από την χθεσινή τέλεση της Θείας Λειτουργίας των Προηγιασμένων Δώρων στον Σταυροπηγιακό Ναό του Αγίου Παύλου του Ορθοδόξου Κέντρου του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Σαμπεζύ Γενεύης. Με κληρικούς, που κατά την παράδοση και την λειτουργική τάξη της Εκκλησίας, είναι ενδεδυμένοι με απλά μέλαινα (μαύρα) άμφια, χωρίς κεντήματα, χωρίς επιστήθιους Σταυρούς και άλλα κακόγουστα κιτς ψιμύθια που, δυστυχώς, εισήγαγε στον εκκλησιαστικό χώρο η βιομηχανία αμφίων και Εκκλησιαστικών ειδών, αλλά και η θλιβερή ματαιοδοξία πολλών...
Όμως η αντίθεση είναι κραυγαλέα με την Προηγιασμένη της εν Οδησσώ παρουσίας της Ρωσικής Εκκλησίας, προεξάρχοντος του μητροπολίτου Αγαθαγγέλου.
Το παρακάτω βίντεο και οι ενδεικτικές φωτογραφίες μιλάνε εύγλωττα.
Δυστυχώς και αρχιερείς της Εκκλησίας της Ελλάδος πέφτουν στον πειρασμό της "μεγαλοπρεπείας" της Προηγιασμένης...
Δυστυχώς και αρχιερείς της Εκκλησίας της Ελλάδος πέφτουν στον πειρασμό της "μεγαλοπρεπείας" της Προηγιασμένης...
.jpg)
4 σχόλια:
Στην επαρχία όλα είναι σαρακοστιανά τη Σαρακοστή. Ένας παπάς-λειτουργός, ένας, άντε μετά βίας δύο ψάλτες, λιγοστό εκκλησίασμα, έξω από το ναό φυσικό προ-ανοιξιάτικο τοπίο. Αυτά στη μεγάλη πλειοψηφία των ναών στην επαρχία. Ε, πού και πού κάποιες Προηγιασμένες "μεγαλοπρεπείς" ως εξαίρεση, για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Βέβαια τα Μέσα Ενημέρωσης αρέσκονται στις εξαιρέσεις. Ενώ μπορούν να προβάλλουν τον κανόνα. Αμ, δεν το κάνουν...
Στη Ρωσία φοράνε και οι αρχιμανδρίτες μίτρα ή όχι; Γνωρίζει κάποιος;
Ακόμη και οι πρωτοπρεσβύτεροι! Μη γελάτε: ισχύει!
Στην αγιορείτικη παράδοση, στη σαρακοστή δεν φέρουν μαύρα άμφια τη μεγάλη τεσσαρακοστή. Η παράδοση αυτή θεωρείται από πολλούς παρείσακτη, δυτική.
Βρήκα ένα σχετικό κείμενο στο ίντερνετ:
Η Μεγάλη Σαρακοστή είναι κατ ́εξοχήν περίοδος πένθους και κατανύξεως. Γι’ αυτό και το χρώμα των ιερών αμφίων που χρησιμοποιούνται κατά την τέλεση των ιερών ακολουθιών της περιόδου αυτής δεν είναι λευκό αλλά πορφυρούν. Χρώμα που δεν σχετίζεται με την απόγνωση, αλλά με τον θρίαμβο και τη νίκη, την χαρμολύπη του σταυρού, με το χαροποιό πένθος της ορθόδοξης διδασκαλίας, ενώ η δυτική εκκλησία υπερτονίζει το «κραυγαλέο πένθος», γι' αυτό το λόγο και χρησιμοποιούν μαύρα άμφια, που δυστυχώς την περίοδο της τουρκοκρατίας επηρέασαν και συνεχίζουν να επηρεάζουν τη δική μας εκκλησία μέχρι και σήμερα.
Ο Συμεών Θεσσαλονίκης γράφει σε μερικά μέρη του συγγράμματος του για το πορφυρό χρώμα και ιδιαίτερα για την λειτουργία των προηγιασμένων δώρων γράφει και εξηγεί, ο διάκονος και ο πρεσβύτερος που την τελούν ενδύονται πορφυρά άμφια «το πάθος εκ τούτου και τον θάνατο σημαίνοντες του Κυρίου».
Το τυπικό του Αγίου ́Ορους,χειρόγραφο του έτους 1841 της Μονής του Αγίου Παντελεήμονος ορίζει ο ιερέας που θα διαβάσει το τετραβάγγελο τη μεγάλη εβδομάδα με «επιτραχήλιον και φελώνιον πορφυρούν».
Υπάρχει και η μελέτη "ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΑΜΦΙΩΝ ΣΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΜΑΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗ" του Κωνσταντίνου Λουκοπούλου, εκδόσεις Κυριακίδη, το οποίο συνηγορεί ακριβώς υπέρ του πορφυρού των αμφίων της μεγάλης τεσσαρακοστής.
Δημοσίευση σχολίου