ΕΜΦΥΛΕΣ Ή ΑΦΥΛΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ ΑΓΙΩΝ; - ΟΙ "ΘΕΟΔΩΡΟΙ" ΠΟΥ ΗΣΑΝ "ΘΕΟΔΩΡΕΣ"

ΟΣΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑ Η ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΗ

Η Οσία Θεοδώρα η εν Αλεξανδρεία (11 Σεπτεμβρίου) παντρεύτηκε, εμοίχευσε, ντύθηκε άντρας με το όνομα «Θεόδωρος» και μπήκε σε ανδρικό μοναστήρι. Την κατηγόρησαν ότι πόρνευσε με μια γυναίκα και της έφεραν στο μοναστήρι ένα παιδί που ήταν τάχα δικό της. Η Οσία δέχθηκε την συκοφαντία και ανέτρεφε το βρέφος σαν δικό της, προσπαθώντας με κάθε θυσία να κρύψει την γυναικεία της φύση! 

Ιδού πως περιγράφει συνοπτικά τον παράδοξο βίο της ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: 

«Kαθώς η Bασιλεία των Oυρανών ωμοιώθη με δέκα Παρθένους, ως λέγει το στόμα του Xριστού εν τη νέα Διαθήκη του Eυαγγελίου, τοιουτοτρόπως και δέκα γυναίκες ομοιωθείσαι με σχήμα ανδρίκειον, εσύντριψαν τα κέντρα του ανθρωποκτόνου Διαβόλου. Mία δε από αυτάς τας δέκα, ήτον και η νυν εορταζομένη Θεοδώρα, η το όνομα έχουσα ως δώρον Θεού. Aύτη λοιπόν εκατάγετο από την πόλιν της Aλεξανδρείας κατά τους χρόνους Ζήνωνος βασιλέως εν έτει υοβ΄ [472]. Συζευχθείσα δε με νόμιμον άνδρα, έζη μίαν ζωήν εύτακτον και ακατηγόρητον. Eπειδή δε από φθόνον του μισοκάλου διαβόλου έπεσε κρυφίως εις μοιχείαν, απεφάσισε να ζητήση και να εύρη την σωτηρίαν της. ..Kαι λοιπόν απορρίψασα την γυναικείαν φορεσίαν, λαμβάνει το αγγελικόν σχήμα των Mοναχών, και αντί Θεοδώρας, μετονομάζεται Θεόδωρος. Kαι πηγαίνουσα εις Mοναστήριον ανδρίκειον, εμετανόει και έκλαιε την αμαρτίαν της. Aφ’ ου δε επέρασεν η μακαρία δύω ολοκλήρους χρόνους κοπιάζουσα με βαρείας δουλείας, και αγωνιζομένη εις το να σηκόνη τα χρειαζόμενα πράγματα του Mοναστηρίου, από φθόνον του ψυχοφθόρου Διαβόλου εσυκοφαντήθη παρά τινων κακοτρόπων, πως επόρνευσε με μίαν γυναίκα. Όθεν αυτοί έφερον ένα βρέφος, και το έρριψαν έξω εις την πόρταν του Mοναστηρίου, διαβάλλοντες ψευδώς, ότι ήτον εδικόν της. Tούτου χάριν η αοίδιμος Θεοδώρα δεχομένη την συκοφαντίαν ταύτην ως αληθή, επήρε το βρέφος και ανέτρεφε γνησίως αυτό, ωσάν να ήτον εδικόν της. Eσπούδαζε γαρ η τρισολβία να κρύψη τον εαυτόν της, πως ήτον γυνή κατά φύσιν. Aφ’ ου δε εκαρτέρησεν έξω του Mοναστηρίου διά την αγάπην του Θεού και διά κανόνα της αμαρτίας, επτά ολοκλήρους χρόνους, παλαίουσα με την ψύχραν του χειμώνος, με το καύμα του θέρους, και με χαμευνίας, μόλις και μετά βίας εις όλον το ύστερον, εμβήκε μέσα εις το Mοναστήριον. Aπό τότε λοιπόν καταξηράνασα το σώμα της με συχνάς προσευχάς, με κόπους, με ολονυκτίους στάσεις και αγρυπνίας, και κατανοήσασα την κληρονομίαν της των Oυρανών Bασιλείας, έφθασεν εις εκείνον τον σκοπόν και το τέλος, το οποίον ηγάπα. Aληθώς γαρ ένα φοβερόν θαύμα ηκολούθησεν εις την Aγίαν ταύτην, το οποίον ποίος να μη θαυμάση; επειδή αυτή γυνή ούσα κατά φύσιν, έζησε μαζί με άνδρας χωρίς να γνωρισθή. Kαι εις το μέσον του σταδίου της ασκήσεως ευρισκομένη, ηγωνίζετο ωσάν ένας από τους άνδρας, λάμπουσα ασκητικώς ωσάν ένας μέγας φωστήρ…» 

ΟΣΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑ Η ΕΝ ΒΑΣΤΑ 

Παρεμφερής ο βίος και της Οσίας Θεοδώρας της Πελοποννησίας, της εν Βάστα της Αρκαδίας (εορτάζεται η μνήμη της στις 11 Σεπτεμβρίου). Και αυτή πήγε να μονάσει σε ανδρικό μοναστήρι με το όνομα «Θεόδωρος». Και αυτή η Οσία κατηγορήθηκε πως άφησε έγκυο μια γυναίκα. Η είδηση αυτή διαδόθηκε γρήγορα και οι γονείς της γυναίκας θυμωμένοι ανέβηκαν στο μοναστήρι και βίαια πρόσταξαν τον «Θεόδωρο» να τους ακολουθήσει. Ο «μοναχός» αν και αρνήθηκε την κατηγορία, τους ακολούθησε. Στη συνέχεια δικάστηκε με συνοπτικές διαδικασίες και τον έκριναν ένοχο. Η ποινή που του επιβλήθηκε ήταν η εσχάτη, ήτοι θάνατος δι’ αποκεφαλισμού. Αν και μπορούσε με την αποκάλυψη του σώματος του να αποδείξει την αθωότητα του, προτίμησε να σηκώσει το βάρος της συκοφαντίας. Ο δήμιος και οι συνεργάτες του που αποκεφάλισαν τη μάρτυρα, διέκριναν το σώμα της γυμνό και μεταμεληθέντες ζήτησαν συγχώρεση από τον Θεό.

Επιμέλεια: π.α.α.