ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ
ΟΜΟΙΟΠΑΘΕΙΣ
Αδιάκριτη δεν είμαι, Χριστέ μου.
Θέλω μόνο να ξέρω αν
ο έρωτας είναι πράγματι αίσθημα θεϊκό
κι αν είναι
εσύ γιατί συγχώρησες Ιούδες
προδοτικά φιλιά πάθη τυφλά
Πιλάτους καρφιά και ληστές
και μόνο της Μαγδαληνής τον έρωτα
τιμώρησες με απαγόρευση
επιτρέποντάς της μόνο νεκρά
τα λατρευτά πόδια σου να φιλήσει.
Μ’ όλο το θάρρος
έχασες, Χριστέ μου, έχασες σου λέω
απαρνούμενος ετούτη την οξύμωρη
πάναγνη του έρωτα ηδονή.
Κι απ’ όλη αυτή τη στέρηση να ξέρεις
μόνο προς τον σκληρό πατέρα σου η υπακοή
βγήκε κερδισμένη.
Κι αυτό υπεύθυνα στο λέω εγώ
μια χαμένη
απ’ τη μεγάλη μου υπακοή στον τύραννο
γονέα μου το Φόβο.
Άνω τελεία
Κική Δημουλά
Ίκαρος 2016
2 σχόλια:
Πραγματική Όαση στην απόλυτη ξηρασία της κρίσης
η ποιητική συλλογή της Κικής Δημουλά!!!
Μέσα από αυτούς τους προφητικούς θα τολμούσα να πω στίχους αναδύεται άρωμα πατερικής θεολογίας ενός Συμεώνος του Νέου Θεολόγου ή και Μαξίμου Ομολογητού. Και που τόσο σπανίζει άλλωστε στους καιρούς μας, όπου έχει περισσέψει ο καλβινικός πουριτανισμός και ο ομολογιακός φονταμενταλισμός. Σου είμαστε ειλικρινά ευγνώμονες αγαπητέ Παναγιώτη που δεν παραλείπεις να μας κάνεις κοινωνούς μιας τέτοιας ποιητικής θεολογίας και συνάμα θεολογικής ποίησης. Θερμή ευχή το δόκιμο θεολογικό σου αισθητήριο να μας χαρίσει και στο νέο ενιαυτό παρόμοιες ευκαιρίες ανάτασης και εγρήγορσης, σε πείσμα του σκοταδιστικού συρφετού που σε έχει στοχοποιήσει καιρό τώρα.
Δημοσίευση σχολίου