Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2012

Ο ΓΕΡΩΝ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΤΙΜΗΣΗ ΤΟΥ J.P.SARTRE ΣΤΟ ΩΡΑΙΟ ΦΥΛΟ

J. P. Sartre - Simone de Beauvoir

ΕΠΑΙΝΟΣ ΤΗΣ ΖΩΟΠΗΓΗΣ ΥΠΟ ΑΓΝΩΣΤΙΚΙΣΤΟΥ 
ὑπὸ Γέροντος Χαλκηδόνος Ἀθανασίου 
"Αἱ γενεαὶ πᾶσαι μακαρίζομέν Σε τὴν μόνην Θεοτόκον". 
Μὲ αὐτὸ τὸ ἔξοχον Μεγαλυνάριον ὑμνεῖται διαχρονικὰ ἡ ἱερὰ καὶ εὐκλεὴς τῆς Παρθένου μνήμη, τῆς Σκέπης τοῦ κόσμου, Πλατυτέρας νεφέλης, τῆς δευτέρας Εὔας, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τὸ αἰώνιον σύμβολον τῆς μητρότητος, τῆς γονιμότητος, τῆς ἀνιδιοτελοῦς ἀγάπης, τῆς ἀρετῆς, τῆς σωτηρίας τῶν Χριστιανῶν, τῆς γέφυρας τῶν λαῶν (Βαρθολομαῖος Α’) κ.ἄ. 
Ἕνεκα τούτου, ἡ γυνὴ γενικότερον χαρακτηρίζεται ὡς πηγὴ τῆς ζωῆς, ὡς κέντρον τοῦ κόσμου (G. Courbet), ὡς ἡ προσωποποίησις τῆς ὡραιότητος, ἡ ὁποία ἐνέπνευσεν διαχρονικὰ τὴν τέχνην, καὶ ἄλλα πολλά. 
Δι’ αὐτὸ καὶ ὁ J. P. Sartre1 ἠρέσκετο νὰ περιβάλλεται καὶ δὴ ὑπὸ εὐειδῶν ἐκπροσώπων τοῦ δῆθεν "ἀσθενοῦς", ἀλλὰ καὶ ὡραίου φύλου, ἐνῶ αἱ δύσμορφοι ἦσαν ἀποκρουστικαὶ δι’ αὐτὸν καίτοι ἐντρέπετο διὰ τοῦτο. Ἁπλῶς διότι ἀκόμη καὶ εἰς τὴν πλέον ἀσύνδετον καὶ ἀδιάφορον μορφήν, ἡ σχέσις ἑνὸς ἀνδρὸς πρὸς μίαν γυναῖκα ἐνέχει τι τὸ σεξουαλικόν. 
Μία δυσειδὴς δηλονότι κυρία, ἐγείρει μὲν ἐκείνην τὴν ἰδιαιτέραν εὐφορίαν, τὴν ὁποίαν χαρίζει εἰς ὑμᾶς ἡ ἐπικοινωνία μετὰ μιᾶς γυναικὸς – ὅμως καταστρέφει αὐτὴν διὰ τῆς ἀσχημίας της. Ὅταν λοιπὸν ἡ σχέσις μεταξὺ ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς ἐνοχληθεῖ διὰ τῆς δυσμορφίας, τοῦτο εἶναί τι ὅλως ἐπαχθές. 
Βεβαίως ὑπάρχουν καὶ οἱ ὑποστηρίζοντες, ὅτι τὸ ἄσχημον ἔργον καλῶς ἐκτελεσθὲν εἶναι ὡραῖον2, τὸ ὁποῖον ἐνίοτε ἀποβαίνει ἄχαρες, ὅπως πως εἰς τὰς φυσικὰς ξανθὰς "καλλονάς", λόγῳ τῆς ὑψηλῆς στάθμης οἰστρογόνου εἰς αὐτάς3, αἱ ὁποῖαι δὲν διακρίνονται καὶ διὰ τὴν εὐφυΐαν των. Στεροῦνται δὲ οὐχὶ σπανίως καὶ ψυχικῆς ὡραιότητος, τὴν ὁποίαν ἠμπορεῖ κανεὶς νὰ ἀπαντήσει εἰς τὰς δυσειδεῖς, ἀκόμη δὲ καὶ συμπαθοῦς ὁμιλίας καὶ φωνῆς. 
Ὁ κύριος ὅμως λόγος τῆς περιβολῆς τοῦ φιλοσόφου ὑπὸ γυναικῶν καὶ ἡ ἀποφυγὴ τῶν ἀνδρῶν, εἶναι διότι αὐτοὶ ἀποβαίνουν βαρετοί. Ἔχουν ἰδιαιτέρας εὐαισθησίας καὶ ὁμιλοῦν συχνάκις διὰ τὴν ἐργασίαν καὶ τὰ προβλήματά των ἢ ἐπιχειροῦν μίαν διανοητικὴν γυμναστικήν, τὴν ὁποίαν καὶ ἕκαστος ἠμπορεῖ νὰ πραγματοποιήσει μόνος. Βασικῶς δὲ εἶναι ἀξιολογότερον νὰ παλαίει τις μὲ τὰς λέξεις καὶ τὰ ζητήματά του. Συζητήσεις μετ’ ἀνδρῶν δὲν εἶναι διασκεδαστικαί. 
Ἀντιθέτως ἡ γυναίκα κατέχει ἰδιότητας, προερχομένας ἐκ τῆς "κοινωνικῆς της ὑποτελείας", ἐκ τῆς πραγματικότητος, ὅτι εἶναι "δούλη" καὶ "ἔνοχος" συγχρόνως, τοὐλάχιστον κυρίως εἰς τὸ παρελθὸν – καθ’ ὅτι ὑπάρχουν πολλαὶ ἀκόμη περιοχαὶ κοινωνικῆς ἀθλιότητος. Διὰ τοῦτο εἶναι μεγαλυτέρα καὶ ἡ εὐαισθησία της. Αὐτὴ "ταυτίζεται" μὲ τὸν σύντροφόν της. Φέρει εἰς τὸν ἄνδρα τὴν εὐαισθησίαν ἑνὸς ἑτέρου ὄντος, μίαν εὐφυΐαν ἴσως ἀνωτέραν τῆς τοῦ ἀνδρός, ἡ ὁποία δὲν περιορίζεται μὲ τὰ αὐτὰ ἐνδιαφέροντα. 
Παρόμοιόν τι συμβαίνει, κατὰ τὸν Sartre, καὶ μὲ τοὺς φίλους Ἰουδαίους: Διαθέτουν μίαν εὐγένειαν καὶ λεπτότητα προερχομένην ἐκ τῆς ἐπιδράσεως τοῦ ἀντισημιτισμοῦ. Τοὺς ἀγαπᾶ ὅπως αὐτοὶ ἔχουν διαμορφωθεῖ διὰ τῆς καταδιώξεώς των. Ὅμως ἕνας Ἰουδαῖος θὰ ἀντέτασσεν: Τοῦτο εἶναι μία φυλετικὴ προκατάληψις. Ὀφείλετε νὰ μᾶς ἀγαπᾶτε ὡς ἀνθρώπους, ἢ ὡς μίαν θρησκευτικὴν κοινότητα καὶ ὄχι ὡς ἐπιβιώσαντας κατόπιν ἀφορήτων μαρτυρίων. 
Καὶ ἐπιστρέφων ὁ φιλόσοφος εἰς τὰς γυναῖκας, νομίζει, ὅτι ἔχει εἰς τὴν φύσιν του ὁρισμένα γυναικεῖα στοιχεῖα, ὅπως καὶ αἱ γυναῖκες ἀνδρικά λόγῳ ὁρμονικῶν (τεστοστερόνης) καὶ λοιπῶν αἰτίων, πρᾶγμα τὸ ὁποῖον ἀρέσκει εἰς αὐτάς. Εἶναι δὲ ὑπὲρ τῆς τελείας χειραφετήσεώς των. Ὅταν βεβαίως γίνει αὐτὸ πλήρως, διότι τμηματικῶς ἔχει ἤδη ἐπιτευχθεῖ, τότε ἡ ἰδιαιτέρα εὐαισθησία τῶν γυναικῶν ἐν τῇ ἐπικοινωνίᾳ, θὰ εἶναί τι ὅλως τυχαῖον, τὸ ὁποῖον ἐνίοτε θὰ ἔχουν αὐταί, ἐνίοτε δὲ οἱ ἄνδρες. Δὲν θὰ εἶναι ὅμως πλέον οὐδὲν γυναικεῖον προνόμιον. 
Εἴθε αἱ θεαὶ τῆς ὡραιότητος νὰ συνεχίσουν νὰ κοσμοῦν τὸν πλανήτην μας, ἐπωφελούμεναι καὶ ἐκ τῶν συγχρόνων ἐπιτευγμάτων τῆς αἰσθητικῆς, καὶ καθιστάμεναι συνήθως ὡραιότεραι, τοὐλάχιστον δι’ ἓν διάστημα. 
 _____________________________________
1- J. P. Sartre, Interview πρὸς τὸ περιοδικὸν Playboy, Μάϊος 1985.
2- H. Sedlmayr, Kunst und Wahrheit zur Theorie und Methode der Kunstgeschichte, Ἁμβοῦργον 1959, 128-130. 
3- A. – B. Pease, Warum Männer nicht zuhören und Frauen schlecht einparken, Βερολῖνον 2010, 247, 282-283.

10 σχόλια:

Παναγιώτης Τελεβάντος είπε...

Δεσπότη μου ευλόγησον! Τι είναι αυτά που μας λέτε;

Ανώνυμος είπε...

Κυριε παναγιωτη αντι να λετε δοξα να εχει η παναγια που βρεθηκε ενας επισκοπος που υμνει το ετερον φυλλο . Εδω με την υποχρεωτικη αγαμια του ανωτερου κληρου κατα παραβαση της αποστολικης εντολης πηξαμε στα μιχαλακια που ελεγε και ο Τσιφορος

Χάρης είπε...

Αγαπητέ ανώνυμε, η υποχρεωτική αγαμία των αρχιερέων είναι απόφαση Οικουμενικής Συνόδου

Ανώνυμος είπε...

Και η συσταση του Παυλου να ειναι ο επισκοπος αντρας μιας γυναικας ειναι γνωμη του αποστολου των εθνων . Εκτος και αν θεωρεις τον Παυλο σκευος εκλογης του ιδιου του Θεου αιρετικο . Η γραφη ειναι θεοπνευστη αγαπητε Χαρη . Ο κατασκευαστης η δημιουργος αν θες ξερει το δημιουργημα του καλυτερα απο τους συνοδικους της πενθεκτης συνοδου . Ελαχιστοι ανθρωποι ειναι πλασμενοι για αγαμια οι πλειστοι δυστυχως που απο φιλοδοξια να γινουν αρχιερεις διαλεγουν την αγαμια καταπιεζουν τον εαυτο τους και στην πορεια φτανουν στην γνωστη διαστροφη που καταδικαζεται σαφεστατα στην καινη διαθηκη .Για αυτο τον λογο υαρχει αυτη η θεονευστη οδηγιατου Παυλου που οι συνοδικοι της πενθεκτης που δεν συνηλθε για δογματικα θεματα και για αυτο δεν συγκαταριθμειται μεταξυ των 7 οικουμενικων συνοδων γραψαν στα παλια τους παπουτσια και ετσι εχουμε τα γνωστα αποτελεσματα . Ειναι αδιανοητο Χαρη χαριν μιας μη δογματικης συνοδικης αποφασης να εχει γεμισει η διοικουσα εκκλησια αρσενοκειτες παραβιαζοντας τον νομο του Θεου .

Χάρης είπε...

1)Φίλε μου, δεν φταίει η πενθέκτη Οικ. Σύνοδος για το σημερινό κατάντημα. Πέραν από την εκκοσμίκευση και ένα σωρό άλλα κακά που μας βρήκαν, η ύπαρξη ομοφυλόφιλων ιερέων και αρχιερέων είναι και αποτέλεσμα των νέων τάσεων της θεολογίας, η οποία εφόσον δέχεται ότι οι προγαμιαίες σχέσεις δεν είναι αμάρτημα (σε παραπέμπω στα σχετικά άρθρα του π. Φιλόθεου Φάρου και του φιλόξενου ιστολόγου), είναι επόμενο να δεχθεί και ότι και η ανωμαλία δεν είναι παρομοίως αμάρτημα. Όταν κάποιος ασυνείδητος και μεταπατερικός που περιφρονεί την Ιερα Παράδοση θέλει να αναρριχηθεί στην εκκλησιαστική εξουσία για να περνάει πιο εύκολα ή και να επιβάλει τις διεστραμμένες απόψεις του, θα το κάνει αυτό είτε είναι παντρεμένος είτε όχι.
2)Ο Κανόνας της αγαμίας των αρχιερέων, μπήκε για πρακτικούς λόγους που έκρινε σύμπασα η Εκκλησία με το Ανώτατο Όργανό της, χωρίς να αντιτίθεται στα λόγια του Απ. Παύλου. Στην εποχή του αποστόλου και για αιώνες αργότερα, υπήρχαν και έγγαμοι επίσκοποι. Σε αυτούς αναφέρεται ο άγιος για την αποφυγή της διγαμίας. Δεν τάσσεται όμως κατά της αγαμίας (το αντίθετο μάλιστα)
3)Ο απ. Παύλος είπε επίσης: "αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού". Να υποθέσω ότι υπακούοντας στον απότολο των εθνών διαφωνείς με την τακτική των διαλόγων...

Ανώνυμος είπε...

Ο σχολιαστης των 12 και 38 ειμαι . Ενοειται χαρη οτι συμφωνω σε αυτο το σχολιο σου των 12 και 14 . Και για τον Φιλοθεο Φαρο που 50 χρονια τρωει πινει σαν παπας γιατι σαν σκετος ψυχολογος σιγα μην τον καλουσαν καθε τρεις και λιγο η Φλεσσα και η Τσουκαλα και ενω ολη του τη φημη με το ρασο την απεκτησε διαψευδει την γραφη και τους πατερες . Για τους μεταπατερικους θα πω οτι η εκκλησια του σημερα ειναι ο μονος χωρος δυστυχως που κανεις καριερα φτυνοντας τους προηγουμενους .Πχ ακομη και στην αθλητικογραφια αν καποιος νεοεισελθομενος αθλητικογραφος εβγαζε ασχετους τους Πελε Μαραντονα καριερα δε θα εκανε . Στην τωρινη εκκλησια μπορεις να πεις οτι οι Χρυσοστομος Βασιλειος κλπ ηταν περιπου στενοκεφαλοι και να παρεις μιτρα καποιοι πολλοι δυστυχως λενε ακομη και για το ευαγγελιο δηλαδη τον λογο του Χριστου το ιδιο . Για την αγαμια των επισκοπων φυσικα και στην εποχη του Παυλου υπηρχαν εγγαμοι και αγαμοι εδω Χαρη ας πουμε οτι εχουμε διαφωνια επιμενω οτι και σημερα θα επρεπε να υπαρχουν επισκοποι και απο τον αγαμο και τον εγγαμο κληρο . Για τον διαλογο που με ρωτας πιστευω οτι σε κοινωνικα θεματα μπορει να γινεται αλλα συμπροσευχες με αμφια και ακομη χειροτερα συλλειτουργα με ετεροδοξους κληρικους οχι . Ο λογος που διαφωνω με συμπροσευχες με αμφια ειναι οτι με αυτες τις ενεργειες η διοικουσα ορθοδοξη εκκλησια ειναι σα να λεει οτι υπαρχουν και αλλες εκκλησιες και ετσι βγαζει ψευτη τον Χριστο που δηλωσε σαφεστατα στο ευαγγελιο οτι θα ιδρυσει ΜΙΑ εκλλησια . Αυτη η εκκλησια που ιδρυθηκε την ημερα της Πεντηκοστης ειμαστε εμεις παρα τα οποια ελλατωματα μας σαν ανθρωποι η ορθοδοξη εκκλησια . Καθε διαφορετικη ενεργεια αναιρει την κεφαλη τον Χριστο που ειναι νυμφιος μονο ΜΙΑΣ εκκλησιας της ορθοδοξης . Ο Χριστος δεν μπορει να ειναι νυμφιος πολλων εκκλησιων .Αυτα αγαπητα Χαρη ελπιζω να λυθηκε η οποια παρεξηγηση επι μερους διαφωνιες παντα θα υπαρχουν

Παναγιώτης Τελεβάντος είπε...

Τα σχόλια της ανάρτησης είναι "too much do about nothing".

Ανώνυμος είπε...

Ευτυχώς που έχουμε και τον κ.Τελεβάντο να μας μιλάει Ελληνικα!Κατά τα άλλα ''κόπτεται'' για Πατέρες,λειτουργική γλώσσα,διάφορες αλλοιώσεις και βεβαίως και για Ελληνικότητα!

Ανώνυμος είπε...

Προηγείται η ζωή(βίωμα,εμπειρία) και έπονται οι Κανόνες στη Ζωή της Εκκλησίας! Οι Ρωμαιοκαθολικοί φτιάχνουν κανόνες και τους επιβάλλουν από καθέδρας! Οι Προτεστάντες πάλι δεν έχουν κανόνες! Οι Ορθόδοξοι έχουν τη μέση,τη λεγόμενη βασιλική οδο: Πρώτα το Σώμα της Εκκλησίας ζεί και μετά τα μέλη της που έχουν την ειδική ιεροσύνη εν Συνόδω εκφράζουν με Κανόνες αυτή τη Ζωή και αφου δημιουργηθούν οι Κανόνες θα πρέπει να αναβαπτισθούν και πάλι στη Ζωή και την εμπειρία του Σώματος! Γι' αυτό υπάρχουν Σύνοδοι που οι Κανόνες τους δεν έγιναν δεκτοί στη Ζωή του Σώματος! Το Σώμα όμως είναι ζωντανός οργανισμός με διαφορετικές πολυπαραγοντικές ανάγκες σε κάθε χρονική περίοδο και συνεπώς οι Κανόνες θα πρέπει να ακολουθούν τη Ζωή και πάλι! Οι Κανόνες δεν είναι νεκρό γράμμα που το προσκυνούμε! ''Το Σάββατο για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για το Σάββατο...!

Ανώνυμος είπε...

"Εκ του ενός γαρ και του αυτού πνεύματος αυγασθέντες όρισαν τα συμφέροντα", λέγει η Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος.

Και όταν λέγει "συμφέροντα" δεν εννοεί 1,200 ευρώ μηνιαίως πλην των άλλων μεγάλων ποσών που έλαβε σε άλλες περιπτώσεις.

Μιλά για τα συμφέροντα της ψυχής που δεν έχουν σχέση με τα αργύρια.

Related Posts with Thumbnails