Τον Ιανουάριο του 2002, απομονωμένος στη Ραμάλα, ο αγαπημένος ποιητής των Αράβων Μαχμούντ Νταρουίς σημειώνει μέρα με τη μέρα, σε σύντομα ποιήματα, τις εντυπώσεις του από έναν πόλεμο όλο και πιο άγριο, γράφοντας τελικά αυτό το εκτενές ποίημα που αποτελείται από εκατό περίπου θραύσματα, ως αντίδραση στην επίθεση του ισραηλινού στρατού στα παλαιστινιακά εδάφη. Η συλλογή Κατάσταση Πολιορκίας του Μαχμούτ Νταρουίς, εκδόθηκε και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μαΐστρος σε μετάφραση της Αγγελική Σιγούρου και γι' αυτήν έχουμε γράψει επανειλημμένως. Δείτε εδώ.
Αυτό το δύσκολο, από πολλές πλευρές, ποίημα του Νταρουίς, έγινε παράσταση! Και μάλιστα σε διαλεκτική σχέση με τους Ελεύθερους Πολιoρκημένους του δικού μας Δ. Σολωμού. Το εγχείρημα ανέλαβε η θεατρική ομάδα nomáδes artcore με τη σκηνοθετική επιμέλεια του Γιάννη Σιούτη. Έτσι, από τις 20 Οκτωβρίου μέχρι προχθές την Τετάρτη, 13 Δεκεμβρίου, που ήταν η τελευταία παράσταση - και αυτήν παρακολούθησα (στο θέατρο Αλκμήνη στον Κεραμεικό) - οι nomades μέσα από την δραματοποίηση του ποιητικού λόγου και των επαναστατικών εικόνων του Μαχμούτ Νταρουίς και του Διονύσιου Σολωμού, έκαναν το δικό τους σχόλιο για τα παγκόσμια, αλλά και τα εγχώρια κοινωνικά δρώμενα. Με τέσσερα κιβώτια ανθρωπιστικής βοήθειας (όσα και τα στοιχεία της φύσης) αυτοσχεδίασαν στο πριν, το τώρα και το μετά.
Οι πέντε ηθοποιοί επί σκηνής, Μάρω Αγρίτη, Κωνσταντίνα Γιασεμίδου, Αγάθη Κάλτσα, Πέτρος Ρούσσος, Γιάννης Σιούτης και η μικρή Λουϊζα ηχογραφημένη (να απαγγέλλει με πλέρια αθωότητα στίχους του Σολωμού), θα μπορούσαμε να πούμε ότι μας έδωσαν μια τραγωδία σε πέντε διαστάσεις, κάτω από το βλέμμα ενός παιδιού. Πέντε ζωές κλεισμένες σε έναν τόπο, γεμάτο από εντάσεις και πιέσεις, καλλιεργούν την ελπίδα σε ένα ατελείωτο κυνηγητό προς την ελευθερία. Οι ήρωες πολιορκούνται από παντού, αλλά έχουν κάτι που δεν μπορεί κανείς να τους πάρει. Τη θέληση-βράχο να μείνει όρθια η ψυχή, να μη συνθλιβεί η εσωτερική ουσία. Οι πολιορκημένοι γίνονται ελεύθεροι όταν κατακτούν την ελευθερία της συνείδησής τους.
Αυτή η συνειδητότητα και μάλιστα στην υψηλή εκδοχή της είναι που μας λείπει σήμερα, νομίζω. Ζώντας πολύ καιρό μισοσυνείδητα ή και ολότελα ασυνείδητα, αφήσαμε κερκόπορτες, δηλαδή εμείς λύσαμε την πολιορκία μας χωρίς να κατακτήσουμε την ελευθερία μας. Ενώ οι πολιορκημένοι του Νταρουίς και του Σολωμού βιώνουν την ελευθερία σ' όλες της τις διαστάσεις.
Η προσπάθεια της θεατρικής ομάδας να ανεβάσει ένα ποιητικό κείμενο αρκετά δύσκολο, είναι αξιέπαινη και σίγουρα η ομάδα μπορεί να αναμετρηθεί ακόμα πιο ουσιαστικά με το κείμενο, το οποίο έχει πολλές αθέατες όψεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου