Ανήκει από τη νεότητά μου στην προσωπική μου μυθολογία, όπως και η εποχή της και οι άνθρωποι της.
Ήταν Ρωμιά και διεθνής ταυτόχρονα. Σταρ και αντισυμβατική μαζί. Εκρηκτική και απέραντα τρυφερή συνάμα. Ερωτική και μαχητική μέχρις εσχάτων. Ο ορισμός του πάθους: για τη ζωή και την Ελλάδα, για τον έρωτα και την επανάσταση.
Η Μελίνα υπάρχει μέσα μας 25 χρόνια απ΄την αναχώρησή της.
Σαν σήμερα... 6 Μαρτίου 1994.
Αλλά Μελίνα δεν φαίνεται να μπορεί να υπάρξει πια... Ήταν μοναδική και ανεπανάληπτη. Όπως και η εποχή που την γέννησε...
Σαν σήμερα... 6 Μαρτίου 1994.
Αλλά Μελίνα δεν φαίνεται να μπορεί να υπάρξει πια... Ήταν μοναδική και ανεπανάληπτη. Όπως και η εποχή που την γέννησε...
Όταν κάποιοι κάποτε της φέραν "τα μαντάτα πως δεν είναι πια Ρωμιά", εκείνη τους τραγούδησε δεόντως τη Ρωμιοσύνη της, ελληνιστί και γαλλιστί, όπως θα ακούσετε στα βίντεο που παραθέτουμε στη συνέχεια.
Οι στίχοι είναι δικοί της και η μουσική των Joe Dassin & Richelle Dassen. Ένα τραγούδι του 1974.
Ιστορίες,
φασαρίες, που 'σαστε, μωρέ παιδιά
Τι μου λένε, τι μου λένε, πως δεν είμαι πια Ρωμιά
Ήρθαν οι καραβανάδες και μου πήραν τα χαρτιά
Και μου φέραν τα μαντάτα πως δεν είμαι πια Ρωμιά
Μαμά μου, ήσουν φρόνιμη, το ξέρω εγώ καλά
Και ο μπαμπάς μου το 'λεγε πως ήσουνα Ρωμιά
Να βρισκόμουνα στην Τήνο και ν' ανάψω ένα κερί
Να μιλήσω, να δακρύσω, να ρωτήσω το γιατί
Πες μου, πες μου, Παναγιά μου, τι είναι τούτα τα στοιχειά
Που μας βάλανε στο γύψο και μας πήραν τα χαρτιά
Μαμά μου, ήσουν φρόνιμη, το ξέρω εγώ καλά
Και ο μπαμπάς μου το 'λεγε πως ήσουνα Ρωμιά
Αχ, ραγιάδες, γαλονάδες, Αμερικανών παδιά
Πώς το λέτε, πώς το λέτε, πως δεν είμαι εγώ Ρωμιά
Θα σας πάρουν το κεφάλι, θα 'ρθουν πίσω τα παιδιά
Θα μου δώσουν τα χαρτιά μου και θα ζήσω σα Ρωμιά
Η ιστορία τέλειωσε, τα ζώα στα κλουβιά
Η θάλασσα απέραντη κι εγώ πάλι Ρωμιά
Τι μου λένε, τι μου λένε, πως δεν είμαι πια Ρωμιά
Ήρθαν οι καραβανάδες και μου πήραν τα χαρτιά
Και μου φέραν τα μαντάτα πως δεν είμαι πια Ρωμιά
Μαμά μου, ήσουν φρόνιμη, το ξέρω εγώ καλά
Και ο μπαμπάς μου το 'λεγε πως ήσουνα Ρωμιά
Να βρισκόμουνα στην Τήνο και ν' ανάψω ένα κερί
Να μιλήσω, να δακρύσω, να ρωτήσω το γιατί
Πες μου, πες μου, Παναγιά μου, τι είναι τούτα τα στοιχειά
Που μας βάλανε στο γύψο και μας πήραν τα χαρτιά
Μαμά μου, ήσουν φρόνιμη, το ξέρω εγώ καλά
Και ο μπαμπάς μου το 'λεγε πως ήσουνα Ρωμιά
Αχ, ραγιάδες, γαλονάδες, Αμερικανών παδιά
Πώς το λέτε, πώς το λέτε, πως δεν είμαι εγώ Ρωμιά
Θα σας πάρουν το κεφάλι, θα 'ρθουν πίσω τα παιδιά
Θα μου δώσουν τα χαρτιά μου και θα ζήσω σα Ρωμιά
Η ιστορία τέλειωσε, τα ζώα στα κλουβιά
Η θάλασσα απέραντη κι εγώ πάλι Ρωμιά
Les aubaines
Les problèmes
Les échecs
Prends le risque
Et viens vite
Je t'invite
Je suis Grecque
Je vais te tirer les cartes
Et dans ta vie, je vois
Des voyages, des nuages
Des orages avec moi
Des voyages, des nuages
Des orages avec moi
Chez moi, là-bas au bord de l'eau
On joue toute la nuit
Chez moi, des hommes jeunes et beaux
Parfois parient leurs vies
Prends tes armes
Tout ton charme
Mets des larmes
À tes yeux secs
Je regarde
Je bavarde
Prends bien garde
Je suis grecqueAllons viens ouvre ma porte
Et rentre avec le soir
Sois superbe
Viens te perdre
Oui, viens perdre
La mémoire
Sois superbe
Viens te perdre
Oui, viens perdre
La mémoire
Chez moi, là-bas au bord de l'eau
On joue toute la nuit
Chez moi, des hommes jeunes et beaux
Parfois parient leurs vies
Si tu aimes
Les aubaines
Les problèmes
Les échecs
Prends le risque
Et viens vite
Je t'invite
Je suis grecque
Je vais te tirer les cartes
Et dans ta vie, je vois
Des voyages, des nuages
Des orages avec moi
Des voyages, des nuages
Des orages avec moi
Chez moi, là-bas au bord de l'eau
On joue toute la nuit
Chez moi, des hommes jeunes et beaux
Parfois parient leurs vies
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου