Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Στις 16 Δεκεμβρίου 2016 δημοσιεύσαμε δύο επιστολές του Σεβ. Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ανθίμου προς τους κληρικούς του Θεόδωρο Ζήση και Νικόλαο Μανώλη, δια των οποίων τους προειδοποιούσε «δια τελευταίαν φοράν», ότι θα πρέπει να παύσουν την όλη «αντιοικουμενιστική» δραστηριότητά τους, διότι προκαλούν σύγχυσιν και σκαναδαλισμόν στους πιστούς και επιπλέον επιδεικνύουν και αντιεκκλησιολογική συμπεριφορά.
Επαναλάβαμε την άποψή μας, ότι οι εν λόγω κληρικοί, αλλά και οι …ουρές τους (Αναστάσιος Γκοτσόπουλος, Πέτρος Χιρς κ.α.), θα έπρεπε προ πολλού να έχουν καθαιρεθεί. Και είχαμε εκφράσει την ελπίδα ότι η Εκκλησία δεν θα βραδύνει στο να τους καθαιρέσει, διότι δε νομίζουμε ότι υπάρχει άλλη λύση, αφού παραμένουν αμετανόητοι. Στο πρόσωπό τους θα έχει καταδικάσει την αίρεση του ευσεβισμού!
Οι απαντήσεις των συγκεκριμένων κληρικών, Ζήση και Μανώλη, προς τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμο, αλλά και η όλη δράση τους από τις προειδοποιητικές επιστολές μέχρι σήμερα, μαρτυρούν περίτρανα την αμετανοησία τους.
Αυτή η αμετανοησία πηγάζει, φυσικά, από έναν τεράστιο φαρισαϊσμό, τον οποίο διατυπώνει πανηγυρικά ο κληρικός Θ. Ζήσης στην επιστολή του προς τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης. Στο τέλος της επιστολής γράφει: Ἐγὼ εἶμαι βέβαιος γιὰ τὴν καλὴ πορεία τῆς διακονίας μου, γιατὶ ἀκολουθῶ τοὺς Ἁγίους καὶ ὄχι τὸν Βαρθολομαῖο καί «τοὺς σὺν αὐτῷ».
Ας ελπίσουμε η Εκκλησία να καθαιρέσει άμεσα τους κληρικούς αυτούς με το τεράστιο «ΕΓΩ» και τις ακλόνητες βεβαιότητές τους. Δεν πρόκειται για τιμωρία, αλλά για επιτακτική πνευματική ανάγκη.
1 σχόλιο:
Αυτά ακριβώς σκεφτόμουνα και εγώ στην Λειτουργία, ιδίως κατά την διάρκεια του Ευαγγελίου με αφορμή και τα λόγια του Φαρισαίου στον Ναό: "Θεέ μου, σ’ ευχαριστώ που δεν είμαι σαν τους άλλους ανθρώπους, άρπαγας, άδικος, μοιχός, ή και σαν αυτόν τον τελώνη. Εγώ νηστεύω δυο φορές την εβδομάδα, και δίνω στον ναό το ένα δέκατο από τα εισοδήματά μου»." Πόσο επίκαιρα και διαχρονικά λόγια!
Μέσα σε λίγες σειρές στην Παραβολή του Τελώνη και του Φαρισαίου Ιησούς και Λουκάς περιγράφουν αριστουργηματικά τους τύπους του θρησκευόμενου και του εκκλησιαστικού ανθρώπου: ο πρώτος εκπροσωπεί το καθήκον, την ευσέβεια, την κατά γράμμα ακολουθία των Ιερών Κανόνων και το χείριστο όλων των παθών: τον ΕΓΩΪΣΜΟ. Το πρόβλημα των ανθρώπων όμως αυτής της κατηγορίας δεν είναι ότι είναι ευσεβείς, προσεύχονται, νηστεύουν. Το πρόβλημα είναι πως όλα αυτά τα κάνουν όχι από Θείο Έρωτα και από Ελεύθερη Βούληση, αλλά αφενός γιατί τους εξαναγκάζει ο λειτουργικός τύπος και αφετέρου για να ξεχωρίσουν από τους "άλλους", τους "αιρετικούς", τους "αμαρτωλούς" (Και σήμερα το βλέπουμε αυτό από τους ευσεβιστές, όπως για παράδειγμα τους Μανώλη και Ζήση, π.χ "Εγώ δεν πορνεύω και δεν μοιχεύω σε αντίθεση με τους πόρνους, τους μοιχούς, τους ομοφυλόφιλους"). Για παράδειγμα, εγώ μπορεί να έχω ασκήσει, και ασκώ και αυτήν την στιγμή, κριτική εναντίον τους, ποτέ μα ποτέ όμως δεν πρόβαλα τον εαυτό μου ως απάντηση σε αυτούς και ως πρότυπο χριστιανού.
Ο δεύτερος εκπροσωπεί την ταπείνωση και την μετάνοια. Τον ενδιαφέρει πρωτίστως η σωτηρία της δικής του ψυχής και όχι οι αμαρτίες των άλλων. Απευθύνεται στον Θεό με δάκρυα στα μάτια και μάλιστα είναι χαρακτηριστικό πως ο Τελώνης της Παραβολής "στεκόταν πίσω, παράμερα, και δεν τολμούσε ούτε τα μάτια του να σηκώσει στον ουρανό." Το βασικό χαρακτηριστικό όλων των Αγίων είναι η αυτογνωσία της αμαρτωλότητας τους. Μάλιστα είναι χαρακτηριστικό πως υπάρχουν παραδείγματα Αγίων, που σύμφωνα με τους Βίους τους, όταν βρίσκονταν στην πιο ώριμη και πνευματική φάση της Ζωής τους, θεωρούσαν τους εαυτούς τους ως τους μεγαλύτερους Αμαρτωλούς του Κόσμου!
Κλείνοντας, εύχομαι Χρόνια Πολλά, Καλή Κυριακή και είθε όλοι μας να ακολουθούμε (ή έστω να προσπαθήσουμε να ακολουθήσουμε) το παράδειγμα του Τελώνη και όχι του Φαρισαίου που κακά τα ψέματα είναι και το πιο κοντινό με την ανθρώπινη φύση. Μην ξεχνάμε όμως πως ο Χριστιανισμός είναι η Υπερβατική Αλήθεια. Χρέος των Χριστιανών λοιπόν είναι να υπερβούμε την ανθρώπινη φύση και την λογική "του κόσμου τούτου", χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα πρέπει να καταλήξουμε σε μια μονοφυσίτικη πολεμική έναντι της ανθρωπινότητας. Επίσης θα πρέπει να θυμόμαστε πως σύμφωνα με τον Απόστολο Παύλο "οι χριστιανοί ναι δεν είναι του κόσμου τούτου" αλλά "ζουν σε αυτόν τον κόσμο".
Νίκος Γκούνας
Προπτυχιακός Φοιτητής του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ.
Δημοσίευση σχολίου