Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2015

ΣΚΟΤΩΣΑΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΙ ΟΡΦΑΝΕΨΑΜΕ / ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑΣ


Ηρακλής Φίλιος 
iraklisf@theo.auth.gr
Η ομολογία της ανωτέρας θεοκτονίας έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα. Ωστόσο έχει γίνει γνωστή από ένα μεγάλο φιλόσοφο τον Νίτσε. Όταν ο Νίτσε ομολόγησε στη «Χαρούμενη Γνώση» τη θεοκτονία που συντελέστηκε βάζοντας στα λόγια του τρελού τη φράση «τον σκοτώσαμε εσείς κι εγώ! Όλοι είμαστε δολοφόνοι του», προέβη σε μία τέτοια ομολογία, ακριβώς επειδή οι φιλόσοφοι είδαν τον Θεό με τα μάτια του νου, της λογικής και όχι της καρδιάς, μετατρέποντας Τον σε είδωλο (είδωλο – ιδέα - ἰδεῖν). 
Ένα μέρος της κοινωνίας που σχετίζεται με το χώρο της Εκκλησίας είναι καχύποπτο, μίζερο και διακατέχεται από πεσιμισμό. Πολλές φορές κυριαρχείται από μία «θεολογία της γκρίνιας» η οποία παντού, σε κάθε πέρασμα της βλέπει αμαρτίες, βέβηλα, σκιές, φαντάσματα και δαίμονες. Όλα τους φταίνε, όλα είναι μαύρα, τίποτε δεν πάει καλά, όλοι είναι αιρετικοί, οικουμενιστές, νεωτεριστές και προδότες της θεολογίας της ορθόδοξης Ανατολής. 
Ευτυχώς υπάρχουν ως «κλειδοκράτορες» της αλήθειας και η πίστη μας δεν κινδυνεύει. Ευτυχώς μας σώζουν εκείνοι. Εκείνοι που λησμόνησαν ότι η Εκκλησία είναι αγάπη και συγχώρηση και όχι αμαρτία και καταδίκη, παράδεισος και όχι κόλαση. Γιατί δεν μπορούν να αντέξουν την ομορφιά που γλυκαίνει τη ζωή του ανθρώπου; Γιατί δεν αντέχουν το διαφορετικό που στην ουσία (και μιλώ για τα θεία νάματα της ορθόδοξης θεολογίας) είναι μία προκλητικά κρυμμένη και αποσοβημένη αλήθεια; Γιατί υποτιμούν κληρικούς και μη που αναδεικνύουν την ωραιότητα των πραγμάτων; Γιατί εμμένουν στην άρνηση της συνέχειας της θεολογίας που γεννά η ζωή; 
Δεν καταπιάνονται με θέματα που τα θεωρούν «προκλητικά». Φοβούνται. Ο φόβος εκείνου που δεν κατάφεραν ή δεν μπόρεσαν να γίνουν, εκείνου που δεν καταφέρνουν και δεν μπορούν να γίνουν, τους απομυθοποιεί, τους τρομάζει και τους δειλιάζει. Αμήχανα δειλοί. Χρησιμοποιείτε τους Πατέρες, αλλά δεν τολμάτε να πείτε τις αλήθειες που θάψατε στο χρόνο. Μετατρέψατε τη θεολογία σε ειδωλολατρική εικόνα, καταδικάζοντας το κατ’ εικόνα να «σωθεί» μέσα από το είδωλο του.
Προχωρήσατε ανεπαίσχυντα στην αφαίμαξη της αγιοσύνης σαν να ήταν δική σας ιδιοκτησία σας. Κρίνετε και κατηγοριοποιείτε σαν να είναι δικαίωμα σας. Ρημάξατε αθώες και πονεμένες ψυχές, δημιουργώντας ανασφάλειες και απωθημένα. Πνίξατε τα όνειρα των ανθρώπων, κατακρεουργήσατε την ελπίδα της προσωπικής τους ανάστασης και τους γεμίσατε με ενοχικά σύνδρομα. Ταλαιπωρήσατε και δικάσατε την ανάγκη τους να ζήσουν, γιατί υπήρξαν στη ζωή αυτοί διαφορετικοί από εσάς. Τυποποιήσατε σε προτεσταντικά και κατ’ επέκταση άθλια οργανωσιακά καλούπια την ηθική και την ευσέβεια. Και την καταντήσατε ηθικισμό. Και την καταντήσατε ευσεβισμό. Προτείνατε τη σωτηρία δια των έργων και όχι διά του Ελέους. 
Απομονώσατε ταλαιπωρημένες ψυχές και τις ζητήσατε ευθύνες στις δικές σας ανεύθυνες πράξεις. Βγάλατε ανθρώπους καλούς, καλούς χριστιανούς, σωστούς χριστιανούς, καλά παιδιά, αλλά όχι αγίους. Διδάξατε τη δικαίωση μέσα από τα έργα και γίνατε προτεστάντες. Κηρύξατε ήθος και ηθική, μα όχι χρηστοήθεια. Γδύσατε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια δημιουργώντας τύψεις. Λεηλατήσατε την ανθρώπινη ελευθερία και το δικαίωμα στη διαφορετικότητα για έναν Θεό που εσείς οι ίδιοι τον σκοτώσατε και τον σκοτώνετε κάθε μέρα. Απαγορεύσατε σε κάθε τι που δεν σας θυμίζει να μην σωθεί. 
Ένα μέρος πιστών αντιμετωπίζει με καχυποψία οτιδήποτε νέο εμφανίζεται ως ιδέα ή πρόταση στους κόλπους της Εκκλησίας, ξεχνώντας πως το «θεολογεῖν ἀεὶ σχοινοβατεῖν» κατά τον άγιο Γρηγόριο Θεολόγο. Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας για τα δεδομένα της εποχής τους υπήρξαν ρηξικέλευθοι και καινοτόμοι. Δεν βυθίστηκαν στο σκοτάδι που γεννά η αγνωσία, αλλά ανέδειξαν το φως της αγιοπνευματικής δόξας. 
Και σήμερα υπάρχουν και κληρικοί άξιοι που δεν διστάζουν και δεν θεωρούν κανένα θέμα «απαγορευμένο» ή θέμα «ταμπού», αλλά μιλάνε για «απαγορευμένα» κατά την αντίληψη (έως και νοητική δυστυχώς) ορισμένων ορθόδοξων συντηρητικών. Ορισμένοι αποκλείουν από το «παιχνίδι» του θεολογεῖν τους ανθρώπους με πείρα και εργασία άξια και αξιόλογη μέσα από τις συναναστροφές τους με ανθρώπους δια μέσου της θεραπείας. Είμαι αθεράπευτα πεπεισμένος πως είναι άνθρωποι εγκλωβισμένοι. Ψυχές δίχως πέταγμα, που στις ομορφιές των ιδιοτελώς καλά κρυμμένων αληθειών της θεολογίας που γεννά ο πολιτισμός της σάρκωσης και η φύση της αγάπης, αρνήθηκαν ό,τι πιο ωραίο χάρισε ο Δωρεοδότης Θεός. 
Ας πάρουμε ένα παράδειγμα, εκείνο της σεξουαλικότητας. Εδώ υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, αλλά κανείς δεν τολμάει να ψηλαφίσει το θέμα στην πατερική του διάσταση. Οι συντηρητικοί θεωρούν τη σεξουαλικότητα ως αμαρτία και τη δέχονται μόνο στην περίπτωση τεκνογονίας. Ποιος είπε ότι ο σκοπός του γάμου και της εκφραστικής της αγάπης είναι η τεκνογονία; Δηλαδή η σεξουαλικότητα νοείται και «αγιάζεται» μόνο ως κάτι το απαραίτητο, εντασσόμενο στα πλαίσια μιας αναπαραγωγής, ως κάτι που «δυστυχώς» είναι μέρος αυτής της παραγωγής για να έρθουν τα παιδιά στον κόσμο; 
Ένα μεγάλο μέρος κληρικών αγάμων κυρίως, ένα μέρος ανθρώπων που έχουν στάσεις και τάσεις μεσαιωνικές ως προς το θέμα αυτό και ανθρώπων που διακατέχονται από εξωεκκλησιαστικές οργανωσιακές τάσεις, εντελώς άκυρες και άκαιρες με το πνεύμα της Εκκλησίας, θεωρούν την ηδονή της σεξουαλικότητας ως αμαρτία. Και απλά η σεξουαλικότητα είναι μέρος μιας διαδικασίας που πρέπει να υπάρξει για να έρθει ζωή. Ακόμη και μέσα στο γάμο θεωρούν την ηδονή αμαρτία. Αμαρτία δεν είναι η έκφραση ζωής, η τόνωση της και η αλληλοσυμπλήρωση, αλλά η άρνηση ζωής. Όπως έχει πει σε συνέντευξη μας στην ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ ο πανεπιστημιακός καθηγητής της θεολογικής Χ. Σταμούλης «αμαρτία δεν είναι ο έρωτας, αλλά η αδυναμία σχετισμού με το πρόσωπο του Χριστού». Να λοιπόν μία άλλη εμφανή θεοκτονία που συντελείται στο πρόσωπο του Χριστού. 
Το να εκθέτεις μία προσωπική άποψη πάνω στο ζήτημα αυτό για παράδειγμα πολλές φορές μπορεί να θεωρηθεί φιλαυτία. Ας σταθούμε στην πατερική διδασκαλία και ας ομολογήσουμε την αλήθεια των πραγμάτων που θεολογικοί κύκλοι έθαψαν εδώ και χρόνια. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφερόμενος στο λόγο για τον οποίο δόθηκε ο γάμος, γράφει τα εξής «ανατρεπτικά» και όμορφα: «Ἐδόθη μέν οὖν καί παιδοποιίας ἕνεκεν ὁ γάμος· πολλῷ δέ πλέον ὑπέρ τοῦ σβέσαι τήν τῆς φύσεως πύρωσιν» (Περί Παρθενίας, 19). Δηλαδή ο γάμος δόθηκε για κάτι πολύ περισσότερο από την παιδοποιία, για να σβήσει αυτή την πύρωση της ανθρώπινης φύσης. 
Και συνεχίζει γράφοντας ο ιερός πατήρ και αναφερόμενος στον απόστολο Παύλο: «Καὶ μάρτυς ὁ Παῦλος, λέγων· «Διά δέ τάς πορνείας ἕκαστος τῆς ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω»· οὐ διά τάς παιδοποιίας· καί πάλιν ἐπί τό αὐτοῦ συνέρχεσθαι κελεύει, οὐχ ἵνα πατέρες γένωνται παίδων πολλῶν· ἀλλά τί; «Ἵνα μή πειράζῃ ὑμᾶς ὁ σατανᾶς», φησί. Καί προελθών δέ οὐκ εἶπεν, «εἰ δέ ἐγκρατεύονται, γαμησάτωσαν». Αυτό που μας λέει ο ιερός Χρυσόστομος χρησιμοποιώντας τους παύλειους λόγους είναι να συνευρίσκονται τα σώματα όχι όμως για να γίνονται οι άνδρες πατέρες πολλών παιδιών, αλλά για να μην τους πειράζει ο Σατανάς. 
Ο ιερομάρτυς πρεσβύτερος Βασίλειος Αγκύρας, σημειώνει: πως ο Θεός θέλησε να βοηθήσει τον άνθρωπο «ἵνα τῇ ἐνούση αὐτῷ ἡδονῇ μαγγανεῦον τό ἄρρεν, οὐ διά τήν παιδοποιίαν μόνον, ἀλλά καί δι’ ἀυτόν τόν τῆς μίξεως οἶστρον, ὑπερμαχοῦν αὐτῷ ἔχῃ τό ἄρρεν». Η ηδονή δεν είναι αμαρτία και κάτι που πρέπει να καταπολεμηθεί, αλλά δια της ηδονής το κακό χτυπά τον άνθρωπο. Αυτό μας το λέει ο Μ. Βασίλειος στα «Ασκητικά». 
«Εγώ, ξέρετε, μεγάλωσα στην Τρούμπα, ο πατέρας μου είχε κουρείο εκεί. Κι είχα την ευκαιρία να γνωριστώ με χασικλήδες και τις πόρνες της περιοχής. Σας διαβεβαιώνω, αγαπητέ µου, πως σ’ αυτούς τους ανθρώπους είδα περισσότερο Θεό απ’ ό,τι σε υποτιθέµενους ευσεβείς. Γιατί είδα ανθρώπους οικτίρµονες. Σπλαχνικούς. Έχοντας οι ίδιοι πλήρη επίγνωση της κατάντιας τους, ήταν ανεχτικοί τόσο µεταξύ τους όσο και µε τους άλλους. Αυτοί οι µεγάλοι αµαρτωλοί βίωναν και ακτινοβολούσαν την πιο καίρια χριστιανική αρετή, που είναι η χωρίς όρους και προϋποθέσεις αποδοχή του άλλου. Ενώ εµείς δεν έχουµε επίγνωση της κατάντιας µας. Ο άνθρωπος που έχει επίγνωση γίνεται ταπεινός» (π. Φιλόθεος Φάρος). 

12 σχόλια:

Επαμεινώνδας Μανδηλάς είπε...

"θεολογικό motto...και άλλες ερμηνευτικές αστοχίες"

Aγαπητέ Ηρακλή, προσπαθώ να κατανοήσω για ποιον λόγο τόσο έντονη η χρήση του β' πληθυντικού(μετατρέψατε,... ρημάξατε,... λεηλατήσατε,...)!

Μήπως, τελικά, o τρόπος γραφής σου υποδηλώνει μία υφέρπουσα εκκλησιολογική - θεολογική "καθαρότητα" και συνεπώς αυτό για το οποίο αγωνιάς και εύχεσαι με πάθος να εκδιωχθεί από την επίσημη εκκλησιαστική Πόρτα, τούτο, δίχως να το καταλαβαίνεις, εισέρχεται θριαμβευτικά από το Παράθυρο;;;

Το έχω ξαναγράψει και άλλη φορά,...αλλά από τον θεολογικό σου οίστρο, μάλλον δεν επιθυμείς να το καταλάβεις και πέφτεις σε αφελείς και επιδερμικές επισημάνσεις!
Μάθε, λοιπόν, ότι ΠΟΤΕ στον εκκλησιαστικό χώρο δεν υπήρξαν...και φυσικά ούτε θα υπάρξουν "καθαρές περιοχές"!!!

Για να θυμηθούμε λίγο και τον μακαριστό μας Δάσκαλο Ν. Ματσούκα:

"Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΕΝ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΑΠΟ ΚΟΚΚΙΝΟΣΚΟΥΦΙΤΣΕΣ"!

Έτσι, αγαπητέ μου, πρέπει κάποτε να καταλάβουμε ότι όλοι οι εκκλησιαστικοί τρόποι(ύπαρξης)- τόποι βαίνουν προς μία ουσιαστική εκκλησιοποίηση,...
αρκεί να υπάρχει αγαθή προαίρεση και πρωτίστως πνεύμα ταπεινότητας.

Τώρα,...να γράφεις συνεχώς στα κείμενά σου ότι στα εκκλησιαστικά περιβάλλοντα πλεονάζει η "εξωεκκλησιαστική ευσεβιστική ηθική", είναι πράγματα γνωστά και κοινός τόπος για τους θεολόγους. Πρέπει, όμως να καταλάβουμε επιτέλους ότι όλα τα ανωτέρω είναι επισημάνσεις που ενδιαφέρουν τους θεολόγους και κανέναν άλλο.
Το εννοώ αυτό που γράφω, γιατί το βιώνω καθημερινά στον εκκλησιαστικό χωροχρόνο!!!
Οι απλοί πιστοί συμμετέχουν στο εκκλησιαστικό γεγονός χωρίς θεολογικές προϋποθέσεις και ουδόλως ενδιαφέρονται για τις ΕΥΣΕΒΙΣΤΙΚΈΣ ΘΕΩΡΙΕΣ...και τα σχετικά.

Αυτά είναι για μας...και για τις θεολογικές μελέτες των καθηγητών!
Δεν ισχυρίζομαι, βέβαια, να μη λέμε τίποτα για τις ευσεβιστικές διαστροφικές παρεκτροπές, αλλά, να..., όλα έχουν και ένα μέτρο, γιατί μετά "διυλίζουμε τον κώνωπα" και παντού βλέπουμε ΕΥΣΕΒΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥΣ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ!

Ας κάνουμε επιτέλους και κανέναν αγαθό λογισμό για τον Πλησίον - Αδελφό μας!!!

Καλό είναι, λοιπόν, η ζηλωτική σου επιθετικότητα(γδύσατε,... θάψατε...)να χαλαρώσει κάπως, γιατί στις μέρες μας έχουμε ανάγκη από λόγο Αγάπης - Θεραπευτικό και όχι λόγο Κατάκρισης - διχαστικό!

Τώρα,...για τα "περι σεξουαλικότητας" τα έχω γράψει και άλλη φορά,αλλά και σ' αυτό επιμένεις...και δικαίωμά σου, βέβαια!

Μπορείς, όμως, να μου δώσεις απάντηση σ' ένα απλό ερωτηματάκι, ίσως και ερωτηματάρα;
Γιατί οι περισσότεροι Πατέρες της Εκκλησίας κρατούν στάση επιφυλακτική έναντι της ΗΔΟΝΗΣ(θεώρηση ως μεταπτωτικό γεγονός)και έχουμε μονάχα τον Χρυσόστομο και τον Αγκύρας(άντε, να προκύψει και κανένας άλλος, μελλοντικώς, από τους ερευνητές καθηγητές!) να διαφοροποιούνται;

Μήπως λόγοι ποιμαντικοί τους οδήγησαν σ' αυτές τις θεολογικές διαφοροποιήσεις;


Kαι φυσικά για να το χοντρύνω λίγο το παιχνίδι:

ΠΕΣ ΜΑΣ, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΓΙΑΤΙ Ο ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ, ΕΦΟΣΟΝ ΠΡΟΣΕΛΑΒΕ ΚΑΙ ΤΗΝ

ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΥΣΗ, ΑΡΑ ΕΙΧΕ ΟΛΑ ΤΑ ΑΔΙΑΒΛΗΤΑ ΠΆΘΗ(ΠΕΙΝΑ, ΔΙΨΑ, ΚΑΜΑΤΟ Κ.Α.),

ΔΕΝ ΓΕΥΤΗΚΕ ΚΑΙ ΤΗ ΣΑΡΚΙΚΗ ΗΔΟΝΗ,...

ΠΟΥ ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΟΙ ΘΕΟΛΟΓΟΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΝΑ ΕΚΘΕΙΑΖΟΥΝ;;;

Εάν, λοιπόν, το γνωρίζεις θα ήθελα, επειγόντως, μία απάντηση!!!


ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

ΔΙΟΓΕΝΗΣ -Ε.Μ.

panagiotisandriopoulos είπε...

Αγαπητέ μου ΔΙΟΓΕΝΗ,
Μπορεί να είναι κάπως ...νεανικός και στερεότυπος, αν θες, ο λόγος του φίλου Ηρακλή, αλλά τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά, όπως θα θέλαμε.
Ρίξε μια ματιά εδώ και διάβασε και το βιβλίο αν δεν το ξέρεις.
http://panagiotisandriopoulos.blogspot.gr/2011/01/blog-post_12.html

Και πρόκειται για μία από τις χιλιάδες περιπτώσεις, τις οποίες βέβαια αντικατοπτρίζει.

Unknown είπε...

Διογένη καλησπέρα!

Πίστευα θα σε ενοχλούσε αν ήμουν ευσεβιστής και ηθικιστής. Δεν έχω να σχολιάσω κάτι από όσα γράφεις. Δεν είναι σκοπός μου. Εδώ και αλλού γράφουμε και περιγράφουμε. Δεν νομίζω κάποιος ειδικά στο θέμα που θίγω να είχε διαφορετική αντίληψη. Άλλοι τα έχουν σκεφτεί και άλλοι όχι.

Ο καλός μου φίλος Παναγιώητς όντως σωστά λέει πως είναι "στερεότυπος" ο λόγος. Μήπως τέτοια δεν κατάντησαν τη θεολογία, όχι να είναι αλλά να φαίνεται; Στερεότυπος αλλά, όλα αυτά δυστυχώς γίνονται.

Όσον αφορά τις ερωτήσεις σου, φρόντισα να ενημερωθώ. Δεν μπορώ να σου απαντήσω ευθέως. Μόλις λάβω απάντηση θα σε ενημερώσω.




Σημείωση: Σκοπός μας δεν είναι να κάνουμε υψηλή θεολογία ούτε να περιγράψουμε τα ανερμήνευτα με όρους μεταφυσικής σαν τον Heidegger. Αγαπώ π. Φιλόθεο Φάρο, π. Παντελεήμονα Μανουσάκη, π. Βασίλειο Θερμό, Χρυσόστομο Σταμούλη, Γέρων Περγάμου Ιωάννη.

Δεν ξέρω γιατί.....ίσως γιατί ξέθαψαν την αλήθεια και την απλότητα που θάφτηκε επιμελώς.....

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, ΚΑΛΗ ΚΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!!!!!!!!!

ΤΟ 2016 ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΓΕΛΙΟ.....ΧΡΙΣΤΟ....

ασυναρτιτοσ είπε...

"Αγαπώ π. Φιλόθεο Φάρο, π. Παντελεήμονα Μανουσάκη, π. Βασίλειο Θερμό, Χρυσόστομο Σταμούλη, Γέρων Περγάμου Ιωάννη". Εμένα θα με έπειθες να διαβάσω και το επόμενο άρθρο σου, όσο κι αν μου φαίνεται δύσκολο να πέσω στον πειρασμό, αν αγαπούσες περισσότερο Μέγα Βασίλειο, Γρηγόριο Θεολόγο, Μάξιμο Ομολογητή, Ιωάννη της Κλίμακος, Ιωάννη Δαμασκηνό κλπ κλπ...

Unknown είπε...

Unknown καλησπέρα!

Ο λόγος τους είναι προσιτός και προσαρμοσμένος στη σύγχρονη εποχή. Δεν έκανα τη σύγκριση των παραπάνω πανεπιστημιακών και θεολόγων με τους Πατέρες της αγίας μας Εκκλησίας, στην οποία όμως σύγκριση εσύ ο ίδιος υπέπεσες.

Όσα άρθρα έχω γράψει έχουν περισσότερες αναφορές στους Πατέρες. Εξάλλου όσοι ανέφερα παραπάνω, τους Πατέρες χρησιμοποιούν που τους έχουμε ξεχάσει και τους χρησιμοποιούμε όποτε θέλουμε. Δεν λένε δικές τους θεολογίες.

Παρεπιμπτόντως, οι Πατέρες που αναφέρεις είναι από τους αγαπημένους μου. Ιδίως Ιωάννης της Κλίμακος και Ιωάννης Δαμασκηνός.

Αγαπάμε τους παραπάνω καθηγητές, επειδή ακριβώς αγάπησαν την αλήθεια και σοφία των Πατέρων και θεολόγησαν κατά τους λόγους των Πατέρων. Και μιας και αναφέρεις τον Μ. Βασίλειο, θυμήσου το παράδειγμα με τη μέλισσα που πηγαίνει και ρουφάει από τα λουλούδια που έχουν να της δώσουν νέκταρ!!!

Μην πέσεις στον πειρασμό να διαβάσεις επόμενο άρθρο... είναι πειρασμός!!!!

Επαμεινώνδας Μανδηλάς είπε...

Αγαπητέ Παναγιώτη σε χαιρετώ κι εγώ!

Δεν έχω μελετήσει το βιβλίο που αναφέρεις, αλλά να είσαι σίγουρος πως θα το πράξω σύντομα!
Έχω διαβάσει, όμως, και σκληρότερα όπως: "Οι Παρθενοσυλλέκτες" του Σιαμάκη.
Το θέμα δεν είναι πόσα έχουν γραφτεί(και πολλά έχουν έχουν γράψει για τον ευσεβισμό,
με μπροστάρη τον Γιανναρά).
Για μένα ο νοηματικός πυρήνας εντοπίζεται σε άλλο σημείο, σε αυτό της εκκλησιολογίας -σωτηριολογίας.
Και εξηγούμαι: εφόσον οι εκκλησιαστικές οργανώσεις υφίστανται(στο βαθμό που υπάρχουν, γιατί σήμερα ελάχιστοι νέοι έχουν σχέση μ' αυτές)και δρουν με τον τρόπο τον γνωστό, μοναδικός φορέας που μπορεί να δώσει μια κάποια λύση είναι ο συνοδικός θεσμός, που δεν τολμά, όμως, να πάρει συγκεκριμένη θέση για το εν λόγω σοβαρό ζήτημα!
Δηλαδή, ή θα αποφασίσει για έναν συστηματικό εκκλησιασμό των θρησκευτικών αυτών ομάδων
(ένα παράδειγμα πρόχειρο είναι η στράτευση των στελεχών τους στην ενοριακή κατήχηση!), ή θα ήταν καλύτερο να παύσουν αυτά τα μονότονα αντιευσεβιστικά πυροτεχνήματα, που δεν στοχεύουν στην καρδιά του προβλήματος αλλά σ' έναν πρόσκαιρο εντυπωσιασμό, ο οποίος σε κάθε περίπτωση βλάπτει το εκκλησιαστικό σώμα, αφού αποδυναμώνει -για να μην πω εξαφανίζει- τους αγαπητικούς αρμούς της πιστεύουσας κοινότητας! Και εδώ είναι που η κριτική αυτή με βρίσκει αντίθετο, γιατί στοχεύοντας δήθεν σε μία κάθαρση, τα χάνεις και τα δύο: και την εκκλησιολογική τακτοποίηση(γιατί ποτέ αυτήν δεν πρόκειται να επιτευχθεί στο βαθμό που το επιθυμεί η υποψιασμένη θεολογική κοινότητα) και το σημαντικότερο, που είναι και η ουσία της χριστιανικής ζωής, την αγαπητική κοινωνία!
Σε κάθε περίπτωση, όμως, πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος, ώστε να μην πληγώνεται το Κυριακό Σώμα ανεπανόρθωτα!

Τώρα, για σένα αγαπητέ μου Ηρακλή, παρακαλώ να με συγχωρέσεις για το κάπως επιθετικό μου ύφος, αλλά θέλω να σου εξομολογηθώ πως αυτές οι κριτικές αντιπαραθέσεις, περί γνήσιου ενοριακού πνεύματος και νοθευμένου οργανωσιακού με έχουν κουράσει αρκετά και τα διαβάζω πολλά χρόνια τώρα. Αποτέλεσμα: ΜΗΔΕΝ, εφόσον η επίσημη Εκκλησία με τα συνοδικά της όργανα σφυρίζει αδιάφορα και περιμένει να βγάλουν οι θεολόγοι το φίδι από την τρύπα. Κάποτε, πρέπει να πάρει σοβαρές αποφάσεις για το θέμα των θρησκευτικών αυτών ομάδων και να αποφασίσει επιτέλους για τη θέση τους μέσα στο εκκλησιαστικό σώμα!!!
Τώρα, για τα κείμενά σου πρέπει να ομολογήσω ότι φανερώνουν θεολόγο που πραγματικά πονάει για τα εκκλησιαστικά δρώμενα και αυτό σε τιμάει ιδιαιτέρως!
Απλά, πρέπει να είσαι λιγάκι πιο προσεκτικός στις ερμηνευτικές σου προσεγγίσεις,
γιατί γνωρίζεις πολύ καλά ότι τα γραπτά μένουν και μάς συνοδεύουν παντοτινά!

Για τους αγαπημένους σου θεολόγους δεν θα διαφωνήσω(τον Μανουσάκη δεν τον γνωρίζω, μονάχα μία συνέντευξή του στον αγαπητό Παναγιώτη είχα παρακολουθήσει)και θα μπορούσα να σου αναφέρω άλλους τόσους. Το θέμα, όμως, είναι ότι πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στις θεολογικές τους θέσεις και να ερευνούμε εάν συμφωνούν με τους Άγιους Πατέρες και την Παράδοση της Εκκλησίας μας, γιατί πρέπει να ξέρεις ότι οι εν λόγω αγαπητοί θεολόγοι μας έχουν υποπέσει σε πολλά θεολογικά ολισθήματα(Γιανναράς, Ζηζιούλας,
Φάρος και ο αγαπητός μας Σταμούλης με τις "Περί Αισθητικής θεολογίας" θέσεις του)

Αγάπη και σεβασμός στους δασκάλους μας, αλλά και αυστηρή κριτική όταν διαπιστώνονται θεολογικά στραβοπατήματα!!!

ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

Διογένης(Ε.Μ.)


panagiotisandriopoulos είπε...

Αγαπητέ μου Διογένη,
εγώ δεν είπα ότι το πρόβλημα είναι οι οργανώσεις. Είναι σαφώς συνολικότερο. Άρα δεν τίθεται για μένα θέμα "εκκλησιοποίησής" τους. Κι αυτό να συνέβαινε δεν θα λυνόταν το πρόβλημα.
Επίσης, όταν λες ότι "πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στις θεολογικές τους θέσεις [των θεολόγων] και να ερευνούμε εάν συμφωνούν με τους Άγιους Πατέρες και την Παράδοση της Εκκλησίας μας, γιατί πρέπει να ξέρεις ότι οι εν λόγω αγαπητοί θεολόγοι μας έχουν υποπέσει σε πολλά θεολογικά ολισθήματα" μπορείς να μου πεις ποιος το κρίνει αυτό; Ποιος, δηλαδή, κρίνει ότι "έχουν υποπέσει σε πολλά θεολογικά ολισθήματα"; Εσύ, εγώ, η Σύνοδος, άλλος;;;

Επαμεινώνδας Μανδηλάς είπε...

Αγαπητέ Παναγιώτη, σαφώς και δεν θα πρέπει να σηκώσει ο καθείς θεολόγος το δικό του αυτόνομο ερμηνευτικό μπαϊράκι, γιατί τότε θα οδηγηθούμε στο εκκλησιολογικό δράμα των προτεσταντικών Ομολογιών! Μιλώ, πάντοτε, για την ενεργοποίηση του συνοδικού θεσμού, όταν αυτός καταστεί αναγκαίος. Δηλαδή, στην περίπτωση που θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε μία ουσιαστική παραχάραξη της Ορθόδοξης χριστιανικής διαδασκαλίας, όπως ήταν το παράδειγμα των αρχαίων αιρέσεων.
Γιατί οι εν λόγω αγαπητοί μας θεολόγοι δεν έχουν οδηγηθεί σε τέτοιες θεολογικές παρερμηνείες και συνεπώς και δεν τίθεται θέμα αμφισβήτησής τους! Φρονώ, όμως, ότι περιπτώσεις, όπως αυτήν του Μέσκου(Σοκ και Δέος) και του Ράμφου(Το αδιανόητο τίποτα),που αποδομούν στην κυριολεξία την Ορθόδοξη θεολογική παράδοση, θα έπρεπε να αντιμετωπιστούν από την Σύνοδο της Εκκλησίας μας πιο συστηματικά και υπεύθυνα.
Και δεν μιλώ, βέβαια, για επιστροφή στον απαγορευμένο ρωμαιοκαθολικό κατάλογο βιβλίων,αλλά για το Consensus patrum, που μάλλον είναι ένα ασφαλές κριτήριο διαφύλαξης της θεολογικής αλήθειας, ειδάλλως, θα μπορεί ο καθένας στον εκκλησιαστικό τόπο να λέει και να πράττει ό,τι του κατεβάσει ο νους!!!

Διογένης /ε.μ.

Unknown είπε...

Δογένη δεν είμαι θεολόγος. Σπούδασα στο Τμήμα Βαλκανικών Σπουδών, τελειώνω τώρα τη Θεολογική και έκανα μουσικές σπουδές. Μα και να πάρω το πτυχίο, ο όρος θεολόγος είναι ύψιστος και δεν μου ταιριάζει.

Τα γραπτά γνωρίζουν ότι μένουν. Δεν ανησυχώ γι' αυτό. Να σαι σίγουρος! Αν με συνοδεύει κάτι, σίγουρα θα με συνοδεύει μία αγωνία ενός νέου 33 ετών!!!!!!

Διογένη, διάβασε π. Παντελεήμων Μανουσάκη, τα βιβλία του ρίξε μια ματιά, τα άρθρα του και θα αντιληφθείς για τι "κεφάλαιο" μιλάμε... ο άνθρωπος θα χαραμιζόταν εδώ, γι' αυτό πήγε εξωτερικό και σε νέα ηλικία διδάσκει σε ένα από τα καλύτερα και πιο φημισμένα Πανεπιστήμια Θεολογικής στον κόσμο. Σχολή Τιμίου Σταυρού.....Holy Cross....you know!!!!!!!!!!!!!!!!!

Μόνος ένας τρελός θα έγραφε παρερμηνεύοντας τους Πατέρες και καταργώντας τους. Η θεολογία έχει συνέχεια. Η θεολογία είναι ζωή, η εμπειρία της ζωής. Η ζωή έχει τέλος; Όχι.....το θεολογείν αεί σχοινοβατείν.....με το ίδιο σκεπτικό οι Πατέρες του 4ου αιώνα θα έπρεπε να είναι η "αρχή και το τέλος" της θεολογικής σκέψης. Δεν θα χρειαζόταν π.χ. οι Πατέρες του 6ου, 7ου, 8υο αιώνα (Μάξιμος Ομολογητής, Ιωάννης Δαμασκηνός κ.ά.).

"Θεολογικά ολισθήματα"; Διογένη Σύνοδος είσαι; Μήπως επικυρώνεις; Συμφωνώ με τον φίλο μου Παναγιώτη. Στην ορθοδοξία μάθαμε να δείχνουμε και κάθε έναν που έχει διαφορετικό λόγο στολισμένο με άλλα μέτρα και άλλα στολίδια (ενταγμε΄νο στην παράδοση της Εκκλησίας μας όμως), τον βλέπουμε καχύποπτα. Φοβόμαστε μήπως μειώσει την πίστη μας και μας τρομάζει το "άνοιγμα" του σε νέους όρους και σκέψεις.

Το έχω γράψει και το έχω πει τόσες φορές. ΑΣ ΠΑΨΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΤΗ ΣΚΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΩΝΙΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ. Όλοι, άσχετα αν δεν συμφωνούμε πολύ ή λίγο, έχουν να δώσουν και να πουν κάτι. Ο όρος "ολίσθημα" είναι αρνητικά φορτισμένος όρος....πολύ αρνητικά.....

Ο Ζηζιούλας έχει "φάει τη θεολογία με το κουταλάκι". Πατερικότατος. Μήπως σκεφτόσουν να τον αντικαταστήσεις;

Τόσο καιρό έχω ένα ήσυχο ύφος εδώ μέσα και βλέπω μία ειρωνία και επιθετικότητα για θεολόγους που ούτε εσύ θα τους φτάσεις, ούτε εγώ σίγουρα. Και όλοι αυτοί μπήκαν στην Εκκλησία για να προσφέρουν. Δεν είναι όλοι προδότες.

"Θεολογικά στραβοπατήματα"; Διογένη.........αν θες να συμβάλλεις, μπορείς να λάβεις μέρος στη Σύνοδο του 2016 ώστε να αγωνιστείς για τα θεολογικά στραβοπατήματα όσων "θίγουν" τη θεολογία και προδίδουν την πίστη.

Μακάρι να αντέχαμε τις αλήθειες του Χρυσόστομου Σταμούλη και των άλλων.

ώρες ώρες, έχω την αίσθηση ότι στον καθρέφτη δνε μπορούμε να δούμε αυτό που όντως είμαστε...........

Αλλά αυτή είναι η ελληνική θεολογική πραγματικότητα..... Ά Θ Λ Ι Α...


Επαμεινώνδας Μανδηλάς είπε...

Η βιασύνη,...αχ αυτή η βιασύνη!

"...Διογένη Σύνοδος είσαι; Μήπως επικυρώνεις;..."
"...Ο Ζηζιούλας έχει "φάει τη θεολογία με το κουταλάκι". Πατερικότατος. Μήπως σκεφτόσουν να τον αντικαταστήσεις;..."
"...Και όλοι αυτοί μπήκαν στην Εκκλησία για να προσφέρουν. Δεν είναι όλοι προδότες..."
"...μπορείς να λάβεις μέρος στη Σύνοδο του 2016..."

Από τα ανωτέρω παραθέματά σου, αγαπητέ Ηρακλή, πολύ φοβάμαι πως δεν έχεις καταλάβει ακόμη το πνεύμα των παρεμβάσεών μου και αυτό με λυπεί, ιδιαζόντως!
...Και πάλι είσαι βιαστικός στις απαντήσεις σου με άμεσο αποτέλεσμα την παρανόηση των γραπτών μου. Καλά, στον παραπάνω σχολιασμό μου δεν μιλώ για το συνοδικό πνεύμα της Εκκλησίας μας και τον ακλόνητο ρόλο του, ώστε να γίνω σαφής και εσύ μού γράφεις εάν επιθυμώ να είμαι η Σύνοδος;;; Ήμαρτον,...αυτό ακριβώς λέω και δεν επιδέχεται καμία απολύτως παρερμηνεία. Συνεπώς, το ερώτημά σου είναι παντελώς άσχετο και μάλιστα επανέρχεσαι λίγο παρακάτω με το ειρωνικό σου σχόλιο περί της δικής μου συμμετοχής στην Σύνοδο!!! Γνωρίζεις πολύ καλά ότι στις Συνόδους συμμετέχουν θεολογικά αναστήματα και όχι θεολόγοι της δικής μας κλάσης.

Στη συνέχεια κάνεις λόγο για προδότες! Καλά, αγαπητέ μου, μίλησε κανείς για προδότες!
Ακόμη δεν έχεις καταλάβει το πνεύμα μου! Δεν καταδικάζω κανέναν, όμως, δεν μπορώ και να μην προβληματίζομαι, εντόνως, για τις θεολογικές ερμηνείες ορισμένων σύγχρονων θεολόγων και όχι μόνο. Δηλαδή, οι αγαπητοί μας δάσκαλοι είναι στο απυρόβλητο,
δεν τους ακουμπάει κανένας και μπορούν να γράφουν ό,τι επιθυμούν; Ύστερα δεν έχεις διαβάσει την εντονότατη κριτική που ασκεί ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος σε κάποιες θέσεις του Ζηζιούλα;;;
O MAΘΗΤΗΣ του, λοιπόν, αγαπητέ Ηρακλή,(όπως ο Αριστοτέλης με τον Πλάτωνα!) ο οποίος, βέβαια, δέχεται κι αυτός με τη σειρά του ανάλογη κριτική από έτερους σύγχρονους θεολόγους. Αυτήν είναι η θεολογία, όπως ακριβώς τόγραψες και παραπάνω, ατέρμονη διακινδύνευση, που όμως οι άγιοι Πατέρες μας έχουν βάλει και κάποια ΟΡΙΑ!
Και μην μου πεις ότι δεν έχεις μελετήσει την κριτική που ασκεί ο αγαπημένος σου(μας) Σταμούλης στον θρησκειοφιλόσοφο Γιανναρά! Αυτά είναι μόνο λίγα από όσα γράφονται για τους μεταμοντέρνους θεολόγους! Και όταν εμείς οι ελάχιστοι γράψουμε κάτι για τους εν λόγω θεολόγους είμαστε ζηλωτές, φανατισμένοι, ίσως ίσως και άθλιοι(από την ακροτελεύτιά σου φράση, που θέλω να πιστεύω ότι δεν με τσουβαλιάζεις και μένα σ' αυτήν την κατηγορία).

Προβληματισμούς καταθέτω κι εγώ ο ελάχιστος, που δεν ξέρεις καμιά φορά, ίσως κάποιοι βοηθηθούν - ωφεληθούν από αυτές τις κριτικές ενστάσεις. Δεν αναζητώ, αγαπητέ μου, προδότες στον εκκλησιαστικό χώρο για να τους κατακευραυνώσω, κάθε άλλο,...επιθυμούσα πάντοτε έναν γόνιμο διάλογο δίχως απαξιωτικές κορόνες και εμπαθείς αντιπαραθέσεις,
οι οποίες σίγουρα δεν οδηγούνε πουθενά.

Τώρα, για τη θεολογική μας ιδιότητα, είτε μάς αρέσει είτε όχι, από τη στιγμή που σπουδάζει κανείς τη θεολογία δεν μπορεί να αποποιείται της ευθύνης που απορρέει από την ιδιότητα αυτή! Μην ξεχνάμε και τι λέει ο σοφός μας λαός:"καλά τι είναι αυτά που λες(και γράφεις),...ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΘΕΟΛΟΓΟΣ!!!

Γι΄αυτό και πριν πούμε ή γράψουμε κάτι θεολογικό πρέπει να το βασανίσουμε μέσα μας πάρα πολύ!Και όταν δεν είμαστε σίγουροι για κάτι είναι προτιμότερο να μην το γράψουμε καθόλου, γιατί υπάρχει πάντοτε το ενδεχόμενο της βλάβης του Πλησίον, για τον οποίον Σταυρώθηκε και Αναστήθηκε ο Κύριος.
Δεν γράφουμε θέματα, λοιπόν, για λαϊκές εφημερίδες και περιοδικά!
Μιλούμε και γράφουμε για τον Θεάνθρωπο Χριστό! Ας το προσέξουμε αυτό!

ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, ΑΓΑΠΗΤΕ ΗΡΑΚΛΗ!

Διογένης (Ε.Μ.)

Unknown είπε...

Διογένη δεν σε έβαλα στους Άθλιους. . . .

Ωραία αυτά που γράφεις και ο Σταμούλης σε συνέντευξη μας στην ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ είπε ότι δεν συμφωνεί σε όλα με τους Γιανναρά, Φάρο κ.ά. όπως και κάποιοι άλλοι με τον Σταμούλη.

Απλά πσιτεύω πως ο κόσμος στην πλειοψηφία του δεν συμμετέχσει στις διαμάχες αυτές και στο τι λένει και γράφουν και εννοούν. Αυτά είναι για λίγους.....τα θεολογικά που έχουν βάθος και φιλοσοφία ...με δογματική κ.τ.λ.

Στα δογματικά προσέχω πολύ περισσότερο τι γράφω. Στα άλλα απλά υπάρχουν διαφορετικές απόψεις!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Καλά κι ευλογημένα Χριστούγεννα.......

Επαμεινώνδας Μανδηλάς είπε...

Τελικά, αγαπητέ Ηρακλή, χαίρομαι ιδιαιτέρως που δεν με τοποθετείς στην κατηγορία των κοντόφθαλμων ζηλωτών!

Ναι, πράγματι ετσι ακριβώς έχουν τα πράγματα, το γράφω κι εγώ λίγο παραπάνω: λίγοι ενδιαφέρονται για τα θέματα αυτά! Άλλωστε δεν πρέπει να λησμονούμε ότι οι περισσότεροι πιστοί αγνοούν τις βασικότερες θεολογικές θεσεις της Ορθόδοξης χριστιανικής διδασκαλίας.
Το σημαντικότερο είναι αυτό που γράφεις στο τέλος του λόγου σου.
Όταν θεολογούμε να είμαστε πολύ προσεκτικοί σε θέματα συστηματικής θεολογίας , να στηριζόμαστε πρωτίστως στα κείμενα των αγίων Πατέρων μας(καρπός αγιοπνευματικής εμπειρίας) και τότε να είμαστε σίγουροι ότι δύσκολα θα οδηγηθούμε σε παρερμηνείες.
Ειδάλλως, εάν στηριχτούμε στις νοητικές μας ικανότητες και θεωρήσουμε τον εαυτό μας δεινό ερμηνευτή του Λόγου του Θεού, τότε να είμαστε βέβαιοι ότι δεν θα αργήσουμε να διατυπώσουμε τη λανθασμένη θεολογική ερμηνεία και σε θέματα δογματικής φύσης!

Απουσιάζει βλέπεις η αγιοπνευματική εμπειρία γι' αυτό και το τοπίο σκοτεινιάζει όταν επιχειρούμε μεταμοντέρνες ερμηνευτικές ακροβασίες!
Το θέμα αυτό, όμως, όπως πολύ καλά γνωρίζεις είναι τεράστιο...και ενδιαφέρει μάλλον την υποψιασμένη θεολογική κοινότητα και ίσως έναν ελάχιστο αριθμό πιστών!

Και πάλι, αγαπητέ μου Ηρακλή, Καλά Χριστούγεννα και μία Ευλογημένη Χρονιά να έχουμε σε επίπεδο παγκόσμιο!!!

Διογένης (Ε.Μ)

Related Posts with Thumbnails