"ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ" - "ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ"!

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
“ΕΦΥΜΝΙΟΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΤΟΥ 1914”

Τη μέρα που οι νεκροί παίξαν ποδόσφαιρο 

ανέστη ο Κύριος. 

Κόκκος σταριού στη σέντρα του αυταπόδεικτου. 

Των αντιμάχω οι αγκωνιές αρμόζονταν 

προς του φωτός τις θημωνιές π᾽ ανέκρουαν 

“ανέστη ο Κύριος”. 

Οι στρατιώτες του δέκατου τέταρτου 

χρόνου του αιώνος μπήκαν στο αγώνα 

με ξέφρενα χτυπήματα ευφροσύνης 

γιατί – κακά τα ψέματα – όλοι λέγαν 

“ανέστη ο Κύριος”. 

Σε σπήλαιο σκοτεινότερο κι από τον ήλιο 

γεμάτο με φτερά βοδιού και μουλαριού 

τα σύμπαντα ξεχύνονταν σ᾽ ένα ποτήρι, 

τις βέρες ανταλλάζαν κεραυνοί, 

“Χριστός γεννάται”, ανέκραζαν, “ανέστη ο Κύριος”. 

Μόνο που ήρθαν ξάφνω οι στρατηγοί 

των δυο πλευρών και πιάσαν τις φωτογραφίες 

επ᾽ αυτοφώρω και τσακίσαν τα κουμπιά 

των δυο στρατών κι αφήσανε τον Κύριο 

π᾽ ανέστη απαρηγόρητο σε τάφο. 

Χριστούγεννα 2012

Αυτά έγραψε ο Κυριάκος Χαραλαμπίδης. Σαν λαμπρός ποιητής και θεολόγος που είναι, κι ας μη το πολυπιστεύει.
Και το Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2015 παρουσιάστηκε στη Χαλκίδα, στον χώρο του βιβλιοπωλείου "Πορθμός" το βιβλίο του Θανάση Παπαθανασίου "Η Ρήξη με το Μηδέν. Σφηνάκια πολιτικής θεολογίας", όπως το 'χαμε πει εδώ στην Ιδιωτική Οδό. 
Για το βιβλίο μίλησε ο αρχιμανδρίτης Φιλόθεος Θεοχάρης, "κληρικός με παρρησία και διαυγή θεολογική ματιά, η οποία δεν χαρίζεται σε καμιά στρέβλωση του εκκλησιαστικού βίου, από τον εθνικισμό ως την πλουτοκρατία και πάει λέγοντας", κατά τον Θανάση Παπαθανασίου.
Ο ίδιος ο Θ. Παπαθανασίου κατέγραψε στον προσωπικό του λογαριασμό στο fb λίγες αράδες από τα λόγια του: 
"Η ιστορία του ανθρώπου καταγράφεται μεταξύ δύο σπηλαίων, μεταξύ μιας εξόδου και μιας εισόδου: ο άνθρωπος κάποτε βγήκε από τα σπήλαια, και τώρα εκεί τον σπρώχνει η βαρβαρότητα του Νεοφιλελευθερισμού. Η πρόταση που κομίζει ο Χριστιανισμός κινείται επίσης μεταξύ δύο σπηλαίων, αλλά κατ' αντίστροφη φορά: μεταξύ μιας εισόδου και μιας εξόδου. Ο Χριστός γεννιέται σε ένα σπήλαιο, εισβάλλει στα σκοτάδια που καταπίνουν τον άνθρωπο. Και ολοκληρώνει την ρήξη του αυτή με την έξοδο από το σπήλαιο του τάφου, δηλαδή με την Ανάσταση. Φίλοι, Χριστός γεννάται - Καλή Ανάσταση! Παντού!". 
Ήξερε, άραγε, ο Παπαθανασίου το ποίημα του Χαραλαμπίδη; Αν ναι, μπράβο του! Αν όχι, πάλι μπράβο του! Γιατί συνέλαβε και διατύπωσε λιτά, μα με σαφήνεια - όπως κι ο Χαραλαμπίδης - την σχέση Γέννησης και Ανάστασης, με αφορμή το σπήλαιον! Κάτι που δηλώνει και η εικόνα της Γεννήσεως, με τον Χριστό βρέφος μέσα σε τάφο (σαρκοφάγο) και σπαργανωμένο με νεκρικά οθώνια. 
Και στην υμνογραφία τα ίδια συναντάμε: «Σήμερον ο Θεός δι΄ αστέρος μάγους εις προσκύνησιν άγει, προμηνύοντας Αυτού την τριήμερον ταφήν ως εν χρυσώ και σμύρνη και λιβάνω». 

Έτσι, "Χριστός γεννάται την πριν πεσούσαν αναστήσων εικόνα". 

Ή, κατά τον Παπαθανασίου "Φίλοι, Χριστός γεννάται - Καλή Ανάσταση! Παντού!"  

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο φίλος Γιάννης Γιγουρτσής από την Πόλη, ο οποίος έγραψε απόψε στο fb: "Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα φίλοι μου, μα εμένα μου έρχεται να σας ευχηθώ: Καλή Ανάσταση"!

Π.Α.Α.