Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος
3 Αυγούστου 2015
Σεβασμιώτατον
Μητροπολίτην Πειραιώς
κ. Σεραφείμ
Σεβασμιώτατε,
Με το θάρρος της πολυχρόνιας γνωριμίας μας και της κατά καιρούς δημόσιας – διαδικτυακής συνομιλίας μας για σύγχρονα εκκλησιαστικά ζητήματα, απευθύνομαι σε Σας με αφορμή πρόσφατο (31-7-2015) κείμενο του κληρικού σας Άγγελου Αγγελακόπουλου. Όπως γνωρίζετε επανειλημμένως έχω γράψει για την αντιεκκλησιαστική συμπεριφορά του εν λόγω κληρικού και τώρα επανέρχομαι καθώς έχει υπερβεί τα εσκαμμένα.
Εν πρώτοις θα ήθελα να διευκρινίσω - για την ιστορία - ότι το ιστολόγιο Φως Φαναρίου δεν είναι ιστολόγιο “του Οικουμενικού Πατριαρχείου”, όπως γράφει ο κληρικός σας. Είναι ένα ιστολόγιο για το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το οποίο αποτελεί καθαρώς προσωπική μου πρωτοβουλία και απορρέει από την αγάπη μου για τον μακραίωνο αυτό θεσμό του Γένους μας και την Πολίτικη Ρωμιοσύνη. Κατανοώ ότι είναι δύσκολο να χωνέψει κανείς ότι πρόκειται για μια ολωσδιόλου ανιδιοτελή πρωτοβουλία και ότι είμαι “αυτοκίνητον όργανον”, αλλά αυτή είναι η αλήθεια και μόνον αυτή.
Εν συνεχεία, θα ήθελα να παρατηρήσω ότι σε ένα μικρό σχόλιο του Μ. Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Τσέτση στο ιστολόγιό μου, ο κληρικός σας εστιάζει σε μία φράση (που αφορά στον π. Θ. Ζήση) και απαντάει με ένα κείμενο – σεντόνι! Η περίπτωσή του μάλλον χρήζει παρακολούθησης....
Το γεγονός, επίσης, ότι γράφει – και μάλιστα με τόσες λεπτομέρειες - για λογαριασμό του π. Θεοδώρου Ζήση είναι, επίσης, ανεξήγητο και βάζει σε υποψίες....
Μας λέει ο κληρικός σας ότι στις 10-4-2011 ο π. Θεόδωρος Ζήσης “ζήτησε συγγνώμη γιά ’κεῖνο τό νεανικό του ἀτόπημα” να απαντήσει στον άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς για θέματα “Οικουμενισμού”, υποστηρίζοντας τότε το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Παρέλειψε, όμως, ο κληρικός σας να μας πει ότι αυτή η “συγγνώμη” του π. Θ. Ζήση ήρθε μετά από σχετικό κείμενο δικό μας (20-3-2011) που αποκάλυπτε το “οικουμενιστικό” παρελθόν του π. Θ. Ζήση, το οποίο μέχρι τότε επιμελώς απέκρυπτε.
Αλλά ας έρθουμε στα πλέον ουσιώδη.
Γράφει ο κληρικός σας:
“Ἀλλοίμονο ἄν δέν ἐξακολουθοῦμε νά ἀγαπᾶμε τή μητέρα μας Ἐκκλησία, τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο. Δεν ἀγαπᾶμε, ὅμως, αὐτούς, οἱ ὁποῖοι ἔχουν αἰχμαλωτίσει τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο. Γιατί, ἡ ἀληθινή αἰχμαλωσία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου δέν εἶναι ἡ αἰχμαλωσία του στούς Τούρκους, εἶναι ἡ αἰχμαλωσία του στόν Οἰκουμενισμό καί τήν αἵρεση”.
Συγγνώμη, Σεβασμιώτατε, αλλά κατά το κοινώς λεγόμενον ο κληρικός σας “δεν αγαπάει ούτε τα έντερά του”. Τον καταγγέλλω σε Σας για ασύλληπτη μισανθρωπία, αδιανόητη για κληρικό.
Δεν αγαπάει αυτούς “οἱ ὁποῖοι ἔχουν αἰχμαλωτίσει τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο”! Δηλ. τον Οικουμενικό Πατριάρχη, τους Αρχιερείς του Θρόνου και την Πατριαρχική Αυλή! Αυτό σημαίνει, Σεβασμιώατε, ότι ο κληρικός σας ταυτίζεται πλήρως με τους αποτειχισμένους και κάθε λογής ταλιιμπάν οι οποίοι γράφουν ότι “ο Βαρθολομαίος είναι καταληψίας του θρόνου της Κωνσταντινουπόλεως”!
Είναι δυνατόν να γράφονται τέτοια πράγματα από κληρικό σας; Δεν μπορώ να σκεφθώ ότι συμμερίζεστε τέτοιες αισχρές απόψεις.
Σας ζητώ, ως ελαχιστότατος εν τη Εκκλησία, να συμμαζέψετε τον κληρικό σας, ο οποίος δεν γράφει απλώς μια αντίθετη άποψη. Γράφει εντελώς αντιεκκλησιαστικά και αντεθνικά.
Οι Τούρκοι έχουν πολύ περισσότερο σεβασμό στον Πατριάρχη. Και φυσικά τους προτιμώ από τον κληρικό σας.
Καλό Δεκαπενταύγουστο!
Φιλώ το χέρι σας
Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος
9 σχόλια:
Χαίρομαι για την ομορφιά του blof του καλού φίλου κ. Παναγιώτη Ανδριόπουλου.
Είναι λογικό - άλογο μία αναφορά στο Οικουμενικό μας Πατριαρχείο να προκαλεί. Προκαλεί γιατί η αγάπη του κ.κ. Βαρθολομαίου δεν έχει όρια. Αγαπά τον κάθε ένα. Είτε είναι αρνητής, είτε αμφισβητεί, είτε είναι δυτικός, είτε είναι καθολικός, είτε ..... είτε....είτε....
Αν στην αγάπη τεθεί όριο, τέλος ο Χριστός, τέλος και η αναστάσιμη ελπίδα. Αν στην αγάπη τεθεί προσανατολισμός, τέλος ο "ξένος" του δοξαστικού του Μ. Σαββάτου, τέλος ο άλλος, ο έτερος, ο διαφορετικός από εμένα. Αν στην αγάπη τεθεί χρώμα, τότε καλωσήρθατε στο έρεβος της ανύπαρκτης ζωήες που γίνεται ο θάνατος μου, μέσα από τον θάνατο σου.
Δεν έχω επαφές με το Φανάρι, ούτε γνωρίζω κάποιον, ούτε επιδιώκω κάτι. Το αναφέρω για να προλάβω όσους κακόβουλα είναι έτοιμοι να τοποθετηθούν. Μοναδικό κριτήριο του φίλου και αγαπητού κ. Παναγιώτη Ανδριόπουλου, είναι η ιστορία, αυτή η ενάργεια των πραγμάτων, πιο καθαρή και από το φως!
Η ιστορία μας αναδεικνύει το Οικουμενικό Πατριαρχείο ως τη Μητέρα Εκκλησία. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι το σπίτι των κατά μέρους εκκλησιών. Δεν οφείλουμε απλά μία τιμή και ένα σεβασμό στον μακραίωνο αυτό διαμορφωτή, αλλά περισσότερο ωφείλουμε αυτό που συνηθίζει να λέει ο Παναγιώτατος μας κ.κ. Βαρθολομαίος, δηλαδή με έργα να αναγνωρίζουμε την τιμή προς το σεπτό μας Σπίτι, το Φανάρι.
όλα στη ζωή και στη φυσική εξέλιξη της, έχουν μία αρχή. Το Φανάρι είναι η Αρχή αυτή, αλλά ταυτόχρονα ξένη προς εξουσιαστικές τακτικές, σχέδια και οτιδήποτε αλλόκοτο κυοφορείται σε σκέψεις που πολύ απλά βλέπουν στο Φανάρι, μία απειλή.
Βάζω εδαφιαία μετάνοια στον Οικουμενικό μας Πατριάρχη (εύχομαι να αξιωθώ να το επισκεπτώ), ασπάζομαι την δεξινά του με ευλάνεια και σεβασμό. Αγαπώ και σέβομαι το Φανάρι όπως και το πρόσωπο του, εύχομαι στον ίδιο να λάμπει ως Φως αθεράπευτα εκθαμβωτικό στα πλάτη και μήκη της Οικουμένμης και να διδάσκει αγάπη, διακονία και σωτηρία.
Στον δε φίλο μου κ. Ανδριόπουλο μπράβο για τις προσπάθειες του με το αγαπητό blog, δύναμη πολύ στον αγώνα του και φώτιση.
Ηρακλής Φίλιος
Πτυχιούχος Τμήματος Βαλκανικών Σπουδών Φλώρινας
Πτυχιούχος και Διπλωματούχος Βυζαντινής Μουσικής
Φοιτητές Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.
Τρίκαλα 03/08/2015
Αγαπητέ μου κ. Φίλιο,
σας ευχαριστώ για το σχόλιό σας και την καλή σας διάθεση.
Ήθελα με την ευκαιρία να τονίσω ότι ο καθένας μπορεί να έχει την άποψή του για τα πράγματα και έχει, φυσικά, το δικαίωμα να την εκφράζει.
Σε περιπτώσεις όμως σαν αυτές των κληρικών Γκοτσόπουλου, Αγγελακόπουλου κ.α. ομοίων τους, έχουμε ένα παροξυσμό "αγάπης", ήτοι ακραίων χαρακτηρισμών για το Οικουμενικό Πατριαρχείο, τον Πατριάρχη, αλλά και άλλους προκαθημένους κατά καιρούς.
Εκστομίζονται και γράφονται πολύ βαριές κουβέντες (αιρετικός, μασώνος, προδότης της πίστεως κ.α.) που σκοπό έχουν να επηρεάσουν τους επιρρεπείς σε κατασκευή εχθρών χριστιανούς ή ακόμα και κάποιους καλοπροαίρετους, εναντίον προσώπων και θεσμών όχι τυχαίων.
Αυτή η ανωμαλία δεν μπορεί να περνάει απαρατήρητη.
Είναι αλήθεια ότι οι περισσότεροι συνάδελφοι θεολόγοι δεν μπαίνουν στον κόπο να διαμαρτυρηθούν γι' αυτή την έκπτωση, η οποία αυξάνεται μέσα στην Εκκλησία. Πολλές φορές σκέφτηκα: Γιατί να ασχολούμαι και να εκτίθεμαι;
Το κάνω μόνο και μόνο για να υπογραμμίσω ότι η Εκκλησία δεν μπορεί στις μέρες μας να είναι συνώνυμη του φανατισμού και μάλιστα στο όνομα της "καθαρότητας της πίστης".
Κι ακόμα για να δείξω πως δεν φοβάμαι τις μεθοδείες αυτών των φανατικών, οι οποίες τις περισσότερες φορές είναι απάνθρωπες.
Σας εύχομαι καλό Δεκαπενταύγουστο.
Αγαπητέ μου φίλε στην Ορθοδοξία δεν υπάρχουν προδότες.
Μία ερώτηση θα κάνω και ας απαντήσει ο καθένας στον εαυτό του.
"Από τότε που ο σεπτός μας Παναγιώτατος ξεκίνησε τον διάλογο με τη Δύση, τι έχασες από την πίστη σου;;;"
Τ Ι Π Ο Τ Α.
Σε μια ανάρτησή μου είχα γράψει: "Ό, τι είναι η πανσέληνος για τους λυκάνθρωπους, είναι η Θρονική εορτή του Οικουμενικού Πατριαρχείου για τους αντιοικουμενιστές!" Κάποιοι έσπευσαν τότε να με μεμφθούν διότι παρομοίαζα με λυκανθρώπους, ανθρώπους πλασμένους κατ' εικόνα Θεού, που κοινωνούν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού κ.α.π. Και όπως μπορείτε να διαπιστώσετε δεν κάνω παραλληλισμό λυκανθρώπων και αντιοικουμενιστών, αλλά σύγκριση συμπεριφορών.
Πολλοί από αυτούς που με μέμφθηκαν τότε ανήκουν στην "χορεία" εκείνων που "περικοσμούν" τον Οικουμενικό Πατριάρχη με ένα σωρό αχαρακτήριστους χαρακτηρισμούς. Και έχουν δυστυχώς την ανοχή, ίσως και την προτροπή, κληρικών, πανεπιστημιακών κ.α.
Δεν αναρωτιέμαι όμως, από που αντλούν αυτό το δικαίωμα, διότι όπως οι ίδιοι ομολογούν έχουν την δική τους "Εκκλησιολογία". Ας παραδεχτούν τουλάχιστον ότι έχουν και την δική τους εκκλησία και ας ασχοληθούν με αυτή! Εμάς κατηγορούν για Οικουμενιστές, εμείς όμως σε ξένες χώρες κτίζουμε ορθόδοξους ναούς, δημιουργούμε ορθόδοξες ενορίες ενώ στις δικές τους αυλές ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια οι διάφορες αιρέσεις. Αλήθεια έχουν αντιληφθεί πόσο έχουν αυξηθεί οι Πεντηκοστιανοί στην Ελλάδα και όχι μόνο ή και γι' αυτό άλλοι φταίνε και κυρίως οι Οικουμενιστές;
Αγαπητέ Παναγιώτη, μην ψάχνεις να βρεις λογική και να πάρεις απαντήσεις από εκείνους που έχουν την ασφάλεια της πολυθρόνας τους ή καλύτερα του θρόνου τους. Στόχος τους είναι η καταστροφή, γιατί περί τέλειας καταστροφής πρόκειται όταν δεν αφήνουν αφορισμένους να δουν το λάθος τους και να διορθώσουν, παρά πεθαίνουν αμετανόητοι και το ίδιο κάνουν και με τους καθηρημένους που τους οδηγούν στην οριστική αποκοπή από την Εκκλησία και τελικά στον αφορισμό.
Μην ψάχνεις λοιπόν λογική σε όλους αυτούς που δυστυχώς τον πίνακα των Ορθοδόξων αξιών τον έχουν κρεμάσει ανάποδα!
π. Γεράσιμος Φραγκουλάκης
Σεβαστέ μου π. Γεράσιμε,
φυσικά και δεν ψάχνω λογική "σε όλους αυτούς που δυστυχώς τον πίνακα των Ορθοδόξων αξιών τον έχουν κρεμάσει ανάποδα", όπως πολύ σωστά λέτε. Γράφω απλώς για να αντιδράσω στοιχειωδώς στην μορφή του τέρατος κι έτσι να διαχωρίσω τη θέση μου απ' αυτούς που γράφουν αυτά τα ειδεχθή. Για να δηλώσω ότι αυτοί δεν με εκπροσωπούν.
Καλή δύναμη στον αγώνα σας στην διασπορά.
Με την αγάπη μου
Π.
"ΟΙ ΑΘΕΡΑΠΕΥΤΟΙ"
Το έχω γράψει και άλλη φορά, αγαπητέ Παναγιώτη,...το πρόβλημα δεν εντοπίζεται στον εν λόγω κληρικό(και δεν είναι ο μόνος ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ!!!) αλλά στην ίδια την Εκκλησία και το συνοδικό της σύστημα,
το οποίο, δυστυχώς, καθεύδει και αδρανεί κατ΄εξακολούθηση και μάλιστα για θέματα ουσιώδη, όπως αυτό της χαίνουσας πληγής των "αντιοικουμενιστών τζιχαντιστών"!
Γνωρίζουμε όλοι μας πολύ καλά ότι δεν έχουν αφήσει κανένα θεολόγο "ατσαλάκωτο"!!!
Εάν η Σύνοδος δεν πάρει συγκεκριμένες αποφάσεις για την αναβίωση της ΑΙΡΕΣΗΣ ΤΩΝ ΚΑΘΑΡΩΝ, τότε πολύ φοβάμαι,αγαπητέ Παναγιώτη, ότι το σώμα των θεολόγων θα αδιαφορεί και θα σιωπεί για αρκετό καιρό ακόμα!
ΕΧΟΥΝ ΚΟΥΡΑΣΤΕΙ ΑΠΌ ΤΟΥΣ ΓΡΑΦΙΚΟΥΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ!!!
...Και το σημαντικότερο έχουν κατανοήσει πως η θεραπεία τους είναι μία πολύ
δύσκολη υπόθεση!!!
Διογένης -Ε.Μ.
Αγαπητέ μου Διογένη,
οι "αντιοικουμενιστές τζιχαντιστές", όπως ευστόχως τους ονομάζεις, και οι ομόφρονές τους, είναι αυτοί που δίνουν τον "τόνο" της Εκκλησίας στην Ελλάδα σήμερα, δηλ. διαμορφώνουν την προς τα έξω "εικόνα" της Εκκλησίας.
Αυτό σημαίνει ότι η κοινωνία εξακολουθεί να ταυτίζει την Εκκλησία με ό,τι σκοταδιστικό και αναχρονιστικό. Ενώ στον 21ο αιώνα θα έπρεπε να έχουμε κάνει κάποια βήματα μπροστά...
Είναι κρίμα που οι "γραφικοί υπερασπιστές της Ορθοδοξίας" δεν ...κουράζονται, ενώ οι πιο υγιείς θεολόγοι και πιστοί μοιάζουν να γεννήθηκαν κουρασμένοι...
"Η σιωπή των θεολόγων"
Η αλήθεια έχει όντως τις περισσότερες φορές γεύση πικρή,...είναι όμως ανάγκη επιτακτική να αποκαλύπτεται και μάλιστα από το λόγο των θεολόγων και την εμπειρία της πιστεύουσας κοινότητας!
...Και φυσικά είναι περιττό να τονιστεί, αγαπητέ Παναγιώτη, ότι οι θεολόγοι, πρωτίστως, πρέπει να αγωνίζονται με πάθος και περισσή τόλμη, διαφυλάττοντας αυτήν ως κόρη οφθαλμού.
Τί γίνεται όμως και τις περισσότερες φορές οι θεολόγοι μας σιωπούν?
Φρονώ, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ότι πρωταρχικός ανασταλτικός παράγοντας της ιεραποστολικής τους δραστηριότητας είναι η έντονη απογοήτευση και δυσφορία που αισθάνονται από την καταθλιπτική εκκλησιαστική -θεσμική εξουσιαστικότητα, η οποία δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για την ενεργητική συμμετοχή τους στο εκκλησιαστικό σώμα. Μιλώ, πάντοτε, γι ‘ αυτούς που έχουν διάθεση και γνώση και όχι για τους θεολόγους που για προσωπικούς λόγους έχουν επιλέξει συνειδητά να απέχουν από την ποιμαντική δραστηριότητα του εκκλησιαστικού γίγνεσθαι.
Αυτοί, λοιπόν, πολύ σύντομα θα βρεθούν αντιμέτωποι με τον ξύλινο και (Ε)ξουσιαστικό (Λ)όγο των (Ι)εραρχών, των (Κ)ληρικών και των (Γ)εροντάδων (Γκουρού!), …και φυσικά να μην λησμονήσω και τους «Αφιερωμένους» θεολόγους! Πρέπει, μάλιστα να τονιστεί, εμφατικώς,
ότι ακόμη και όταν η πνευματική συγκρότηση και η θεολογική παιδεία των ανωτέρω «ηγετικών μορφών» πιστοποιηθεί πως «βγάζει μάτια», τα ακροατήριά τους δεν παρουσιάζουν ποσοτική αποδυνάμωση. Είναι και αυτό ένα μικρό δείγμα της σύγχρονης εκκλησιαστικής ποιμαντικής μας έκπτωσης. Που να μείνει, λοιπόν, έστω και ελάχιστος χώρος για τον λαϊκό θεολόγο,
ο οποίος, βεβαίως –βεβαίως(!), δεν διαθέτει και τις ανάλογες θεοπτικές εμπειρίες!!!
Ενώ όλοι οι παραπάνω- τρομάρα τους- βλέπουν καθημερινά Αγγέλους και Αγίους, γιατί όχι και τον ίδιο τον Χριστό! Συνεπώς, τα συμπεράσματα είναι ξεκάθαρα: η κοινότητα των πιστών είναι μάλλον ένα απελπιστικά παθητικό και βαλσαμωμένο ακροατήριο, εθισμένο στη μη κριτική σκέψη και στις ΕΥΣΕΒΙΣΤΙΚΕΣ ΗΘΙΚΙΣΤΙΚΕΣ ΠΟΜΦΟΛΥΓΕΣ, δηλαδή για να το πούμε και πιο πεζά: ΜΠΟΥΡΔΕΣ!!! Έτσι, θεολόγοι με σκέψη δομημένη, και σεβαστή θεολογική παιδεία, τοποθετούνται με τρόπο συστηματικό, ύπουλο και άκομψο στο περιθώριο της ποιμαντικής ιεραποστολικής πρακτικής, γιατί απλούστατα δεν είναι διατεθειμένοι σε καμία περίπτωση να ακολουθήσουν τον κατήφορο της αμάθειας, της αδιαλλαξίας και της κραυγαλέας θρησκευτικής ψυχοπαθολογίας!
ΔΙΟΓΕΝΗΣ(Ε.Μ.)
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
"Η σιωπή των θεολόγων"
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ...
Δηλαδή, θέλω να πω ότι και να θέλει ο υποψιασμένος θεολόγος να αρθρώσει λόγο θεολογικό(μιλώ πάντα μέσα από προσωπικές εμπειρίες , οι οποίες έχουν διαμορφώσει πλέον και μία συγκεκριμένη στάση πάνω σε θέματα ιεραποστολικής προσφοράς), ανακόπτεται η φόρα του απότομα από τους Ψυχωτικούς, τους "Αγίους" και το πλήθος των Αμαθών και μάλιστα με πολύ άκομψο τρόπο. Ο παρακάτω διάλογος, μάλιστα, είναι ενδεικτικός της εκκλησιαστικής μας παθογένειας και σε καμία περίπτωση δεν είναι φανταστικός: «καλά τι κουλτουριάρικες θεολογίες είναι αυτές» ( ένα κουλτουριάρικο θεολογικό θέμα είναι π.χ. οι σχέσεις Χριστιανισμού και Φιλοσοφίας ή θέματα Τριαδολογίας!),…« έχει ανάλογες εμπειρίες και τα λέει αυτά »(?)...«δεν χρειάζονται αυτές οι υψιπετείς θεολογίες και φιλοσοφίες!».
Οι ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΜΕΝΤΟΡΕΣ αποφαίνονται εξουσιαστικά (μπροστά τους ο Πάπας ισοδυναμεί μάλλον με το απόλυτο μηδέν!) και τελεσίδικα. Και εκσφενδονίζονται και οι σχετικοί χαρακτηρισμοί: με τέτοια θέματα ασχολούνται μονάχα οι ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ, Ζηζιούλας και Γιανναράς!
Και το πανηγύρι αρχίζει… και πρέπει οπωσδήποτε να χορέψεις κι εσύ τον ψυχεδελικό χορό της απύθμενης παράνοιας και αγραμματοσύνης! Το λοιπόν απογοητεύεσαι, αγαπητέ Παναγιώτη, και αποσύρεσαι και αφήνεις τους ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΝΑ ΕΚΤΟΝΩΣΟΥΝ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΨΥΧΟΠΑΘΟΛΟΓΙΕΣ ΤΟΥΣ στο εκκλησιαστικό σώμα. Ελπίζεις, βέβαια, ότι η Χάρη του Κυρίου μας θα φωτίσει κάποια στιγμή τους καλοπροαίρετους πιστούς, ώστε αυτοί σύντομα να απομακρυνθούν από τέτοιες αρρωστημένες μορφές θρησκευτικής ζωής!
Επιπροσθέτως, θα ήθελα για το τέλος να πω ότι ένας ακόμη λόγος ατολμίας των σύγχρονων θεολόγων είναι ίσως και το περιορισμένο γνωσιακό τους υπόστρωμα, αφού η θεολογία είναι πολύ μεγάλη και δύσκολη υπόθεση, γιατί πρέπει να διαλέγεται και με άλλες επιστήμες, καθώς επίσης και με σύγχρονα θεολογικά και φιλοσοφικά ρεύματα, με μοναδικό, πάντοτε, σκοπό να βοηθήσει τον βυθισμένο στην απόγνωση μεταμοντέρνο άνθρωπο!
Κάτι τέτοιο, όμως, χρειάζεται κόπο και συστηματική σπουδή και δεν γνωρίζω πόσοι θεολόγοι σήμερα (έχοντας υπόψιν και το πρόβλημα της ανεργίας που πλήττει τον κλάδο!), έχουν την διάθεση να το πραγματώσουν! Ίσως, βέβαια, το πλεόνασμα της αγάπης- όταν αυτό υφίσταται- πολλές φορές να μετριάζει το γνωστικό έλλειμμα. Όταν, όμως ύπάρχει καλή προαίρεση και παρουσία της μέγιστης αρετής της ταπεινοφροσύνης, τότε μπορούμε να ελπίζουμε στην υπαρξιακή μεταμόρφωση. Κάτι, που μάλλον απουσιάζει από πολλούς σύγχρονους «Πνευματικούς Πατέρες», λαϊκούς και κληρικούς.
Πάντως, σε κάθε περίπτωση θα συμφωνήσω μαζί σου, αγαπητέ Παναγιώτη, ότι ο θεολόγος πρέπει να βρίσκεται στις επάλξεις του αγώνα, για να χρησιμοποιήσω και μία φράση της κατηχητικής παιδείας μας, ώστε να διασώζεται το μήνυμα του ευαγγελίου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο!
Καλή Παναγιά να έχουμε!
ΔΙΟΓΕΝΗΣ(Ε.Μ.)
Δημοσίευση σχολίου