ΤΟ "ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ" ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΚΑΙ Ο "ΘΕΟΠΑΣΧΙΤΗΣ" ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

Το "Γραφείο επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών" της Ι. Μητροπόλεως Πειραιώς, ειδικεύεται στον εντοπισμό "αιρέσεων" και "κακοδοξιών" από Ορθοδόξους. Έτσι έχει ...περιλάβει κατά καιρούς Πατριάρχες, καθηγητές Θεολογικών Σχολών και τώρα, σε πρόσφατη ...πανταχούσα, καταπιάνεται με τον "θεοπασχίτη" (εδώ γελάνε!) θεολόγο Αθανάσιο Παπαθανασίου, με αφορμή κείμενό του στο περιοδικό «ΣΥΝΑΞΗ» (τεύχ. 129, Ιανουάριος – Μάρτιος 2014), υπό τον τίτλο: «Ο πάσχων Θεός, ο σύντροφος Θεός».

Το ενδιαφέρον είναι ότι οι γραφικοί συντάκτες του άρθρου δηλώνουν ξεκάθαρα:

"...προσπερνούμε την ακατανόητη για μας αφετηρία του αρθρογράφου με την αναφορά του στο ολοκαύτωμα των Εβραίων στα κρεμαντόρια του Άουσβιτς και του Μπούχενβαλτ και την μηδενιστική ερώτηση του Ελιέζερ Βίζελ «Πού είναι ο φιλεύσπλαχνος Θεός;»...".

Ομολογούν ότι δεν καταλαβαίνουν το πνεύμα του άρθρου του Θ. Παπαθανασίου, αλλά δεν διστάζουν να κατακεραυνώσουν "την θεολογική πλευρά του άρθρου".

Για να μνησθώ του ρήματος του Αγίου Καλαβρύτων (για τον Ν. Δήμου): τα ευσεβέστατα "ανθρωπάκια".

Φυσικά αυτό δεν ακυρώνει την ολάκερη ευθύνη του Μητροπολίτου Πειραιώς Σεραφείμ γι' αυτές τις γελοιότητες.

Παραθέτω ένα απόσπασμα "θεοπασχητισμού" του μακαριστού Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου για να τον κατακεραυνώσει κι αυτόν - μετά θάνατον - το "Γραφείο Αιρέσεων" της Μητροπόλεως Πειραιώς:

«Ἐγένετο», λέει τό Εὐαγγέλιο, ὁ ἱδρώς τοῦ Κυρίου «ὡσεί θρόμβοι αἵματος». Ὅταν λέγει θρόμβοι αἵματος, τό λέει τό ἅγιο Εὐαγγέλιο, γιατί ὁ ἱδρώς βγαίνει καί ἔ... τό πολύ-πολύ εἶναι σάν δροσιά ἐπάνω στόν ἄνθρωπο, τό πολύ-πολύ νά γίνει σταγόνες. Οἱ θρόμβοι τοῦ αἵματος βγαίνουν ἀπό πηγή καί εἶναι ἐκεῖνο πού πετάγεται ἀπότομα. 

Καί τώρα τό ἐρώτημα: Σ᾿ ἕναν ἄνθρωπο, νά γίνει καί ὁ ἱδρώς αὐτοῦ ὡσεί θρόμβοι αἵματος, ἀκριβῶς ἐπειδή εἶναι ἄνθρωπος καί δέν ἔχει δύναμη καί εὑρέθηκε κάτι μπροστά του πού τόν ἔκανε νά λυπηθεῖ, νά ὑποστεῖ ἀγωνία, νά τά χάση νά ταραχθῆ, εἶναι λογικό. Ἀλλά ὁ Κύριος, τό εἴπαμε καί τό ξανατονίζουμε, εἶναι ὁ παντοδύναμος Θεός. 

Γιά φαντασθεῖτε, νά ἔρχεται σέ ἕνα ἰσοζύγιο ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ μέ τήν ἀσθένεια τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως. Νά κρατάει ὁ Θεός ὁ ἴδιος. Καί πάλι νά μή κρατιέται. Φαντασθεῖτε πόσο μεγάλος πρέπει νά ἦταν ὁ πόνος καί ἡ ἀγωνία πού ἔκανε τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό νά φτάσει στήν κατάσταση νά γίνει «ὁ ἱδρώς αὐτοῦ ὡσεί θρόμβοι αἵματος». Καί σ᾿ αὐτή τήν κατάσταση, «ὤφθη αὐτῷ ἄγγελος Κυρίου ἐνισχύων αὐτόν». Ἦρθε νά ἀναπληρώσει τίς ἐλλείψεις τῶν ἀνθρώπων ὁ ἄγγελος καί νά τόν ἐνισχύσει ψυχικά σάν ἄνθρωπο. Νά τόν ἐνισχύσει νά αἰσθανθεῖ τήν παρηγοριά κάποιου ἀπό τά πλάσματά Του τήν ὁποία ζητοῦσε. 

Ὅταν κανείς σκεφθεῖ ποιός ἦταν ὁ Χριστός καί ἀπό ποῦ ἔπαιρνε ἐνίσχυση, κυριολεκτικά τά χάνει. Γιατί ὁ Θεός, ὁ Χριστός, παρηγορεῖται ἀπό τόν ἄγγελο. Συνέβη δηλαδή ἁπλούστατα ἐκεῖνο πού συμβαίνει καί σ᾿ ἐμᾶς: Ἕνας μεγάλος ἄνθρωπος πεπειραμένος, δυνατός μέ γνώσεις, σοφία, σέ μία δύσκολη στιγμή του, πού εἶναι πικραμένος, ἀπό ποιόν ἐνισχύεται; Ἀπό ἕνα μωρό παιδάκι πού πηγαίνει δίπλα του καί τόν χαϊδεύει καί τοῦ λέει: «Μπαμπά τί ἔχεις; Ἐγώ σέ ἀγαπάω». 

Τί μᾶς δείχνει καί αὐτό; Μᾶς δείχνει πρῶτα ἀπ᾿ ὅλα, πόσο τέλεια ἦταν ἡ ἀνθρωπίνη φύση τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἀκόμα μᾶς δείχνει πόσο ἀπαραίτητη εἶναι γιά τόν ἄνθρωπο ἡ στοργή καί ἡ ἀγάπη. Καί πόσο ἀπαραίτητη εἶναι καί γιά τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό -ἦταν καί εἶναι- ἡ στοργή καί ἡ ἀγάπη. Γιατί λέμε ἦταν καί εἶναι; Γιατί ὁ Χριστός δέν ἔπαυσε νά εἶναι καί ἄνθρωπος. Ὅπως εἶχε τότε ψυχή ἔτσι ἔχει καί τώρα. Καί τό μόνο πού ἔχει ἀλλάξει στήν ψυχή τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἶναι τό ὅτι δέν εἶναι πιά δεσμευμένη, ὅπως ὅλες οἱ ψυχές τῶν ἁγίων καί σέ τελειότερο βαθμό τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀπό τά ἐπίγεια, ὅπως ἦταν τότε.

Απόσπασμα απομαγνητοφωνημένης ομιλίας στα Άχραντα Πάθη του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού (Φιλιππιάδα 13-4-1981).