Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013

ΔΙΕΘΝΕΣ ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΟ ΜΑΡΙΑ ΧΑΤΖΗΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΓΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ ΣΤΟ ΝΙΚΟ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ


Μία θεολόγος βραβεύτηκε για εργασία της πάνω στον παγκόσμιο συγγραφέα Νίκο Καζαντζάκη. Η Μαρία Χατζηαποστόλου απέσπασε το Διεθνές Βραβείο Επιστημονικής Εργασίας της Διεθνούς Εταιρείας Φίλων Νίκου Καζαντζάκη, για τη μελέτη της «Το πρόσωπο του Χριστού στον Καζαντζάκη». 
Σύμφωνα με σχετικό δελτίο τύπου: 
Η Διεθνής Εταιρεία Φίλων Νίκου Καζαντζάκη (ΔΕΦΝΚ), τιμώντας τη μνήμη του μεγάλου Κρητικού, θέσπισε το 2012 «Διεθνές Βραβείο Νίκου Καζαντζάκη», με σκοπό τη βράβευση ενός ατόμου (ή μιας ομάδας) για πρωτότυπο γραπτό έργο (διδακτορική διατριβή ή μελέτη ή έρευνα ή λογοτεχνικό κείμενο) ή πρωτότυπη καλλιτεχνική δημιουργία, εμπνευσμένα από το έργο ή τη ζωή του συγγραφέα. Η πρώτη προκήρυξη του βραβείου ορίστηκε για το έτος 2013 και για γραπτό έργο. Αυτή η προκήρυξη προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον: 42 υποψήφιοι έστειλαν έργα τους στα αγγλικά, γαλλικά, ελληνικά και ισπανικά. Η Συντονιστική Επιτροπή της ΔΕΦΝΚ, επέλεξε δέκα έργα, τα οποία υπέβαλε στην Επιτροπή Κρίσης. 
Στις 31 Αυγούστου 2013, η Επιτροπή Κρίσης αποφάσισε ομόφωνα να απονείμει: 

Η θεολόγος Μαρία Χατζηαποστόλου
α) Το Διεθνές Βραβείο Επιστημονικής Εργασίας στη Μαρία Χατζηαποστόλου (Ελλάδα) για τη μελέτη της «Το πρόσωπο του Χριστού στον Καζαντζάκη». Η βραβευθείσα είναι θεολόγος και διδάσκει στη Μέση Εκπαίδευση. Το έργο της αναφέρεται στη σχέση του Νίκου Καζαντζάκη με το Θεό και ειδικότερα με το πρόσωπο του Χριστού, αλλά και στην αέναη αναζήτηση της ανυπότακτης ψυχής του.
β) Το Διεθνές Βραβείο Λογοτεχνικού κειμένου στη Marta Silvia Dios Sanz (Αργεντινή) για τη νουβέλα της «La Mirada oblicua» [«Το πλάγιο βλέμμα»]. Η βραβευθείσα είναι υποψήφια διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Η νουβέλα της, εμπνευσμένη απί τη σκέψη του Καζαντζάκη, περιγράφει τη σταδιακή αφύπνιση τεσσάρων νεαρών Ελλήνων που αναζητούν ένα δημιουργικό τρόπο ζωής, βιώνοντας οι ίδιοι εμπειρίες από το έργο του. 
Η Μαρία Χατζηαποστόλου στο άκουσμα αυτής της είδησης δήλωσε: 
Ευχαριστώ από καρδιάς τη «Διεθνή Εταιρεία Φίλων Νίκου Καζαντζάκη» για την ύψιστη τιμή προς το πρόσωπό μου με τη βράβευση της μεταπτυχιακής διατριβής μου «Το πρόσωπο του Χριστού στο Νίκο Καζαντζάκη» με το «Α' Διεθνές Βραβείο Νίκος Καζαντζάκης». Και μόνο που τούτο το κορυφαίο βραβείο φέρει τ' όνομα του μεγάλου Κρητικού στοχαστή με συγκινεί βαθύτατα και με γεμίζει μ' ευθύνη... Αφιερώνω αυτό το βραβείο στους δασκάλους μου της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. και ιδιαίτερα στο δάσκαλό μου κ. Χρυσόστομο Σταμούλη με την υπόσχεση να «φτάνω πάντα όπου δεν μπορώ». 
Η Ιδιωτική Οδός συγχαίρει θερμά την συνάδελφο θεολόγο γι' αυτόν τον διεθνή άθλο της, ο οποίος αποκτά πλέον μιαν άλλη διάσταση: Ο Νίκος Καζαντζάκης χάρη και στη Μαρία βγαίνει από την θεολογική απομόνωση στην οποία είχε περιέλθει λόγω των γνωστών αγκυλώσεων "εκκλησιαστικών κύκλων" και εξετάζεται πια σοβαρά, επιστημονικά, διαθεματικά η σχέση του με τη θρησκεία και δη με το πρόσωπο του Θεανθρώπου Χριστού.

Η Μαρία Χατζηαποστόλου με τον δάσκαλο της Χρυσόστομο Σταμούλη, καθηγητή Α.Π.Θ.

Παραπέμπουμε σ' ένα δείγμα δουλειάς της Μαρίας Χατζηαποστόλου για το θέμα αυτό. Πρόκειται για απόσπασμα από τη βραβευμένη πλέον μεταπτυχιακή της διατριβή, που αποτέλεσε εισήγηση σε σύναξη της Διεθνούς Εταιρείας Φίλων Νίκου Καζαντζάκη του τμήματος Ηρακλείου, στις 2 Απριλίου 2012, στο Ηράκλειο. 
Με την ευκαιρία της βράβευσης της η Μαρία Χατζηαποστόλου, η οποία είναι μαχόμενη θεολόγος στη μέση εκπαίδευση (διδάσκει στο γυμνάσιο και λύκειο του χωριού Μοχού της Κρήτης), παραχώρησε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη σε ηλεκτρονικό περιοδικό, την οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Αφιερώνουμε στη Μαρία με αγάπη ένα τραγούδι: Πού είναι ο Θεός; με την μαγική Φλέρυ Νταντωνάκη σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι. Οι στίχοι είναι του Νίκου Καζαντζάκη από τον θρυλικό «Καπετάν Μιχάλη». 
Π.Α.Α. 
Δείτε εδώ την σχετική με το τραγούδι παλαιότερη ανάρτηση μας.

16 σχόλια:

Μαρία Χατζηαποστόλου είπε...

Παντού είναι ο Θεός...
Αρκεί να τον αναζητήσουμε...
Παναγιώτη μου,
σ' ευχαριστώ από καρδιάς
για τη μεγάλη αγκαλιά σου...
Με συγκίνησες...

Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετική η απόδοση της Φλέρυς Νταντωνάκη, ανυπέρβλητη η μελοποίηση του Χατζηδάκη, που μεταφέρει στη μελωδία το πεσσιμιστικό, κατατονικό, κλίμα απελπισίας, της γραφής του Καζαντζάκη.

Ανώνυμος είπε...

Γειά σου Χρυσόστομε, είσαι ένας πολύ γλυκός άνθρωπος και ευτυχώς που είσαι και καθηγητής θεολογίας, γιατί με σένα καθηγητή, οι φοιτητές είναι σίγουρο ότι θα αγαπήσουν και τη θεολογία, αλλά και το Θεό!!!
Νάσαι πάντοτε καλά!
Μ.Ε.

ΔΙΟΓΕΝΗΣ(Ε.Μ.) είπε...

Μαρία,θερμά συγχαρητήρια για τη μεταπτυχιακή σου εργασία!!!
Θα μπορούσαμε,όμως,να έχουμε πρόσβαση σ' ολόκληρη την εργασία σου και όχι μονάχα σ' ένα μέρος αυτής,γιατί μάς ενδιαφέρει άμεσα!!!

Από Διογένη(Ε.Μ.)

Μαρία Χατζηαποστόλου είπε...

Η μεταπτυχιακή μου εργασία
θα ταξιδέψει σε λίγο καιρό
από τις εκδόσεις Αρμός.
Χαίρομαι για το ενδιαφέρον σας
κι' αισθάνομαι πως θ' αρχίσει
ένας ουσιαστικός διάλογος
με αγάπη για την αλήθεια
πέρα από φανατισμούς
και ακρότητες...

Μαρία Χατζηαποστόλου είπε...

Προσωπικά, δεν πιστεύω
πως είναι απελπισμένος
ένας άνθρωπος που
συνεχώς ρωτά
«Πού είναι ο Θεός;»
ούτε ένας συγγραφέας
που ως σκοπό ζωής
έχει τον αγώνα και τον ανήφορο
και όχι το συμβιβασμό
και τον εφησυχασμό...
Ένας απελπισμένος
δεν θα έγραφε ποτέ πως:
«Μονάχα πέρα
από την απόλυτη απελπισία
βρίσκεται η πόρτα
της απόλυτης ελπίδας».

Ανώνυμος είπε...

Αυτό που γράφουμε δεν είναι πάντα αυτό που είμαστε.
Πολλές φορές, γράφουμε πράγματα, για να ξορκίσουμε το εσωτερικό μας χάος.
Αυτό φαίνεται και από την γενικώτερη θεώρηση του τρόπου ζωής μας, και όχι μόνο από τα αποστάγματα του νου μας.

Μαρία Χατζηαποστόλου είπε...

Στην περίπτωση του Καζαντζάκη
κατά την άποψή μου
και κατά την έρευνα μου
υπήρχε συνέπεια λόγου και πράξης.
Το κάθε έργο δεν είναι αυτόνομο
από τον κάθε δημιουργό.
Πάντα γράφουμε
για να ξορκίσουμε τα σκοτάδια μας...
Κι' αυτή είναι η ομορφιά
της δημιουργίας...

Ανώνυμος είπε...

Στην περίπτωση που αναφέρεστε, έχετε δίκιο. Το περιεχόμενο των έργων είναι ανάλογο με το ήθος και τις απόψεις που αναδίδει ο τρόπος ζωής και η γενικώτερη κοσμοθεωρητική αντίληψη.
Ο εξορκισμός του σκότους παράγει ομορφιά, εφ' όσον είναι επιτυχής, και το σκότος φύγει ....

Μαρία Χατζηαποστόλου είπε...

Εκείνος που αγωνίζεται
και δεν εφησυχάζει ποτέ
έχει πάντα μέσα του τη δύναμη
να διαλύσει κάθε σκοτάδι...
Κι' ο Καζαντζάκης,
πάνω απ' όλα
υπήρξε ένας αγωνιζόμενος άνθρωπος.
Ο ηλιοπότης Ελύτης
μ' εκφράζει απόλυτα:
«“Αλλά κάτεχε
ότι μονάχα κείνος που παλεύει
το σκοτάδι μέσα του
θα ’χει μεθαύριο μερτικό
δικό του στον ήλιο”».

Ανώνυμος είπε...

Πολλοί αγωνίζονται, αλλά δεν στεφανούνται, εάν μη "νομίμως αθλήσουν".
Ο "Ηλιος της Δικαιοσύνης" δίνει μερτικό σε όσους αγωνίζονται προς Αυτόν .....

Μαρία Χατζηαποστόλου είπε...

Kαι πάλι ο Ελύτης
μιλά για τον «Ήλιο της δικαιοσύνης» στο «Άξιον Εστί».
Και ονομάστηκε έτσι ο Χριστός,
επειδή ακριβώς η δικαιοσύνη του είναι η μόνη αληθινή
και όχι γεμάτη αδικία,
όπως η δικαιοσύνη των ανθρώπων
που κρίνουν άκριτα
τον κάθε άνθρωπο,
γιατί απλώς δεν τους μοιάζει,
επειδή ακριβώς φοβούνται
να κάνουν τη δική τους αυτοκριτική.
Οπότε, ας πάψουμε πια
να παίρνουμε τη θέση του Θεού
και να κρίνουμε
σαν τους βέβαιους Φαρισαίους,
ποιος αγωνίζεται αληθινά
και ποιος όχι,
γιατί κάτι τέτοιο
δεν είμαστε καν σε θέση
να το γνωρίζουμε,
ούτε και είμαστε εμείς άξιοι
για να το κρίνουμε.
Μόνο ο Θεός γνωρίζει σε βάθος
τις καρδιές των ανθρώπων
και τις αληθινές τους προθέσεις
και μόνο Εκείνος
στεφανώνει και συγχωρεί.
Ο αγώνας αρκεί από μόνος του.
Ή αγωνίζεται κανείς
ή εφησυχάζει
και νομίζει πως τα έχει όλα
καλώς πεπραγμένα.
Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.
Αν αγαπάμε, λοιπόν,
την αλήθεια των πραγμάτων,
πάντα να μιλάμε με στοιχεία
και έγκυρες πηγές
και όχι με γενικότητες.
Ειδάλλως δεν κάνουμε επιστήμη,
ούτε προάγουμε την αλήθεια,
αλλά το μόνο που κάνουμε
είναι μια ανυπόστατη ιδεολογία.
Δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο.
Πιστεύω πως ο Νίκος Καζαντζάκης
είναι τόσο μεγάλος συγγραφέας
– επειδή ακριβώς υπήρξε
μεγάλος άνθρωπος –
και δεν χρειάζεται καν
τη δική μου υπεράσπιση.
Άλλωστε, ποτέ δεν είχα
μια τέτοια πρόθεση.
Και κυρίως πιστεύω
πως το έργο του,
έχει τη δύναμη να «μιλήσει»
από μόνο του σε κάθε άνθρωπο,
αρκεί βέβαια εκείνος
να φλέγεται
από τον ίδιο καημό
που φλέγεται και ο συγγραφέας,
γιατί αν παραμένει εγκλωβισμένος μέσα σε στείρες βεβαιότητες
δεν πρόκειται ποτέ
να τον καταλάβει,
αλλά ούτε και να ενωθεί
με το συνάνθρωπο.

Ανώνυμος είπε...

Η Κρίση ανήκει στον Ηλιο της Δικαιοσύνης, και η "Κρίσις αυτού δικαία εστί".
Οι άνθρωποι εκφέρουν γνώμη για τα προιόντα του λόγου των λογοτεχνών, τα οποία οι ίδιοι οι λογοτέχνες κυκλοφορούν στο κοινό, και επομένως τα θέτουν υπό την κρίσιν του.
Τα "πιστεύω πως ο Ν....", και "πιστεύω πως το έργο του....", είναι λιγότερο Επιστήμη, και περισσότερο προσωπική γνώμη, απολύτως σεβαστή βέβαια.
Ισως η ένωση με τον συνάνθρωπο να γίνεται και μέσω της λογοτεχνίας, αλλά υπάρχει και πιο στέρεη βάση, (πχ. η Εκκλησία).

Μαρία Χατζηαποστόλου είπε...

Η Εκκλησία είναι η κοινωνία
μέσα στην οποία θα επέλθει
η πολυπόθητη ένωση μ' Εκείνον.
Εκκλησία, λοιπόν,
είναι και όλος ο κόσμος.
Όλος ο κόσμος μεταμορφώνεται
μέσα από τούτη την ένωση.
Η λογοτεχνία και κάθε μορφή τέχνης,
είναι απλώς ακόμη ένας δρόμος
που μπορεί να μας οδηγήσει στο Θεό.
Μπορεί και όχι.
Αυτό εξαρτάται
από την ελεύθερη άσκηση
του δικού μας αυτεξούσιου.
Φυσικά και η λογοτεχνία
δεν αντικαθιστά την Εκκλησία.
Όσον αφορά το ρήμα «πιστεύω»
που χρησιμοποιώ εκφράζει μεν
την προσωπική μου άποψη,
αλλά αυτό το προσωπικό «πιστεύω»
γεννήθηκε έπειτα
από βαθύτατη μελέτη
του έργου του συγγραφέα.
Είναι «πιστεύω» και όχι «νομίζω»,
επειδή ακριβώς
στηρίζεται σ' επιστημονική βάση.
Είναι, λοιπόν,
μια επιστημονική μελέτη,
αλλά ταυτοχρόνως
και η δική μου προσωπική ματιά,
πάνω στο συγγραφέα.
Το ένα δεν αναιρεί το άλλο.
Κάθε επιστήμονας,
έπειτα από μελέτη εξάγει
και τα επακόλουθα συμπεράσματα.
Ο επιστήμονας
είναι ελεύθερο πρόσωπο
και όχι απρόσωπο υποκείμενο.
Ας μην παίζουμε, λοιπόν,
με τις λέξεις
κι' ας αναζητήσουμε την ουσία.
Τώρα, αν κάποιος
συμφωνεί ή διαφωνεί
με τούτη την επιστημονική ματιά,
είναι άκρως σεβαστό
και στις δύο περιπτώσεις,
γιατί το γεγονός αυτό
προάγει και το διάλογο.
Έχω πει ήδη πολλά
και το μόνο που θα πω κλείνοντας,
είναι να μελετήσουμε βαθιά,
με αγάπη και δίχως προκαταλήψεις
το μεγάλο συγγραφέα,
αλλά και τον κάθε συγγραφέα,
που γέννησε ο τόπος μας
και ο κάθε τόπος,
επειδή μια τέτοια μελέτη
θα μας βοηθήσει σε πολλά
και κυρίως στο να γίνουμε
ομορφότεροι άνθρωποι.



Ανώνυμος είπε...

Ο κόπος που καταβάλατε για την μελέτη, είναι αναμφίβολα πολύς, και δείχνει εργατικότητα και αφοσίωση.
Ας ελπίσουμε ότι θα προκύψει ψυχική ωφέλεια για τον αναγνώστη, αν και λόγω θέματος, υπάρχει μία μικρή επιφύλαξη.
Καλή επιτυχία στο γενικώτερο έργο σας.

Μαρία Χατζηαποστόλου είπε...

Ας αφήσουμε, λοιπόν,
ένα ανοιχτό παράθυρο
στην ομορφιά της έκπληξης...
Σας ευχαριστώ για την ευχή
και κυρίως σας ευχαριστώ
για τον δημιουργικό διάλογο.
Καλή δύναμη και σ' εσάς!

Related Posts with Thumbnails