Γέροντος Χαλκηδόνος Αθανασίου: ΧΑΙΡΕΤΕ ΛΑΟΙ ΕΝ "ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΕΙ"

ὑπὸ Γέροντος Χαλκηδόνος Ἀθανασίου

"Τὰ πάντα ρεῖ, μηδέποτε κατ’ αὐτὸ μένειν".

Ἡράκλειτος

Γνωστόν, ὅτι στὴν ἐφιαλτικὰ ταχύρρυθμη ἐποχή μας τὰ πάντα ἀλλάσσουν μὲ ἰλιγγιώδη καὶ καταστρεπτικὴ συχνὰ γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸ περιβάλλον ταχύτητα (T. Bastian). Πρὶν τελειώσει τι, ἀνήκει στὸ παρελθόν. Καὶ ἡ ἀλλαγὴ αὐτὴ εἶναι γνωστὴ ἀρχαιόθεν, διαφέρουσα κυρίως στὸ ρυθμό.

Μπορεῖ δὲ νἆναι φυσικὴ ἢ τεχνητή, διακριτικὴ ἢ ἐκθαμβωτική, ἐπιθυμητὴ ἢ οὔ, ἀναγκαία ἢ οὔ, ἀλλαγὴ δηλαδὴ γιὰ τὴν ἀλλαγή, αἰφνίδια ἢ οὒ κ.ἄ.

Γιατί ὅμως; Μήπως εἶναι συμφυὴς μὲ τὸ ἀνθρώπινο πνεῦμα ἢ ἀπότοκος τῆς ἀνίας καὶ τῆς φθορᾶς τῶν ἀξιῶν ποὺ ἐπέφερε ἡ παγκοσμιοποίηση, ὁδηγοῦσα στὸ ἀνικανοποίητο ἔρεβος, στὴ φυγὴ ἀπὸ τὸν ἑαυτόν μας;

Μέσα δὲ σὲ τούτη τὴν ἀλλαγὴ τῶν πάντων ἰδιαίτερη σημασία ἔχει καὶ τὸ ἔνδυμα, τὸ ὁποῖο δὲν εἶναι ἀπλὰ ἕνα περίβλημα, προφύλαξη καὶ προστασία φυσικὴ ἢ ψυχολογική, διακόσμος, ἐξωτερικὸ χαρακτηριστικό, ἐντυπωσιακὸ παραστοιχεῖο, ποὺ προσδίδει στὸν φορέα του κάτι βασικὰ θεμελιωμένο καὶ χωρικὰ αὐθύπαρκτο, ἀλλὰ παριστᾶ περισσότερο ἀπὸ τὸ εὐρύτερο ἀνθρώπινο περιβάλλον ὅπως τὸ σπίτι, τὰ ἔπιπλα, τὰ σκεύη, ἕνα ἄμεσο σύμβολο τῆς προσωπικῆς του ὑπάρξεως, ὁρισμένων ὁμάδων, ἑνὸς ὁλοκλήρου ἔθνους καὶ μιᾶς ἐποχῆς. Εἶναι μιὰ ἐπέκταση τοῦ σώματος, ἕνας ὑπογραμμισμὸς καὶ τονισμός του, καὶ ὡς τοιαύτη ἀποκάλυψη καὶ "ἀπογύμνωση" ψυχολογικὴ καὶ μορφολογική, ὅπως π.χ. ἀπαντᾶται στὰ κρινολίνα τοῦ Rococo καὶ τὰ σύγχρονα jeans καὶ mini. Ἀλλὰ καὶ παραμόρφωση! Ἔτσι τὰ ἐνδύματα παρὰ τὰ σκόπιμα, ἔχουν καὶ ἐκφραστικὰ στοιχεῖα. Γι’ αὐτὸ καὶ τὰ γνωστὰ "ἱμάτιον ἀνὴρ" καὶ "τὰ ράσα δὲν κάνουν τὸν παπά".

Τὴν ἀλλαγὴ λοιπὸν αὐτὴ σ’ ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς πολιτικῆς (πρβλ. τὶς "θεαματικὲς παρόλες-ἀλλαγὲς" τῆς γείτονος!), τῆς οἰκονομίας, ἐπιστήμης, τέχνης, τοῦ πολιτισμοῦ, τῆς φύσεως, τῆς χλωρίδος καὶ πανίδος κ.ο.κ., παρατηροῦμεν ἐμφαντικὰ στὴν γυναικεία κυρίως μόδα. Οἱ θεὲς τῆς ὀμορφιᾶς διαχρονικά, ἀγωνίζονται μανιωδῶς νὰ ἐμφανίζονται "ἀλλαγμένες" πιὸ ἑλκυστικές, νέες καὶ προκλητικές. Καὶ τὸ ἐπιτυγχάνουν μὲ μιὰ ἁπλὴ ἀκόμη ἀλλαγὴ τῆς κόμμωσης, ἑνὸς make-up, ἐκτὸς ἀπὸ τὶς σύγχρονες ἐπεμβάσεις τῆς πλαστικῆς χειρουργικῆς. Ἀρκεῖ νὰ μὴν παραμορφώνονται καὶ γελοιοποιοῦνται, ἐνδυόμεναι "πορφύρας καὶ βύσσους" (Λουκ. 16, 19) ἀντὶ -ὄχι ἀκριβῶν καὶ μὲ γοῦστο- ἐνδυμάτων. Καὶ τοῦτο ἀπὸ ποικίλους λόγους, θετικοὺς ἀλλὰ καὶ κάπως ἀρνητικούς, ὅπως: ἐρωτοερεθιστικούς, ἀβουλητικῆς ἐπιπολαιότητος, πιθηκιστικῆς ἀπομιμητικῆς, ζηλοτυπικῆς ὑστερίας κ.ἄ.

Μέσα λοιπὸν σ’ αὐτὸ τὸ πλαίσιο τοποθετεῖται καὶ τὸ καρναβάλι τοῦ κάθε Μοδιοῦ, τοὐλάχιστον ἀπὸ ἐνδυμασιολογικὴ ἄποψη, ἡ ὁποία ἀναφέρεται στὶς μορφές, τὸν διάκοσμο, τὰ ἀξεσουάρ, τὰ χρώματα, τὸ σύνολο τῆς ἐνδυμασίας, τὸν τόπο καὶ χρόνο χρήσεώς της, τὴν προσοχὴ πρὸς τὰ σωστὰ ἀλλὰ καὶ ἐπικίνδυνα "ταμποὺ" κ.ἄ.

Ἔτσι εἴδαμε πάλι νὰ χορεύουν ξέφρενα ὑπὸ τοὺς ἤχους τῶν συγκροτημάτων τῶν γλυκῶν καὶ μπριόζων Κλημεντάκη καὶ Κορδομενίδη, ὅπως καὶ ἄπειροι ἄλλοι, παρὰ τὴν Κρίση –εὐτυχῶς!

Μεταξύ τους ὑπῆρχαν κληρικοί, Ἄρχοντες, καθηγηταὶ Πανεπιστημίου καὶ δευτεροβάθμιας ἐκπαίδευσης, ἐπιστήμονες, καλλιτέχνες, ἐπιχειρηματίες, κοινοτικοὶ παράγοντες κ.ἄ., οἱ ὁποῖοι ἦταν πλούσια μετεμφιεσμένοι σὲ Καρδιναλίους, Βενεδικτίνους ποὺ παρίσταντο γιὰ νὰ τεκμηριώσουν τὴν συνέχεια τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου Ὀρθοδόξων καὶ Ρωμαιοκαθολικῶν, εἰς πεῖσμα τῶν "ὀρθοδόξων φονταμενταλιστῶν"!, Βασιλιάδες, Βασίλισσες, ἀπὸ τὶς ὁποῖες δὲν ἔλειπαν ἡ γοητευτικὴ Hürrem Sultan καὶ ἡ μεγαλοπρεπὴς Μαρία Ἀντουανέττα, ἀοιδοί, ὅπως ὁ extravagant Χαλκηδόνιος Bariş Manço ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν, τραγουδίστριες μισότρελλες, λεπτὲς βενετσιάνες, κυρίες καὶ κύριοι ἀπὸ τὸν σκοτεινὸ Μεσαίωνα, τὴν Ἀναγέννηση, τὴ συμπαθῆ Art Deco, Γκέϊσες, μάγισσες, γλυκοπληθωρικὲς Σπανιόλες γύφτισες, καουμπόϊδες καὶ κιουλχάνμπεϊδες, κλόουν, ἐντυπωσιακὲς πειρατίνες, φανατικοὶ φίλαθλοι τοῦ Χαλκηδόνιου Fenerbahçe καὶ τοῦ θρυλικοῦ Λευτέρη, σὲφ μαγείρισσες, ὑπηρέτριες, μαθήτριες κ.ἄ.

Τούτων οὕτως ἐχόντων, ἐξάγεται, ὅτι ἡ παραμόρφωση καὶ ἀσφαλῶς ὄχι μεταμόρφωση, ποὺ δὲν ἔχει καμμιὰ σχέση μὲ τὴν "θαβώρεια" τοιαύτη, ἂν καὶ σὲ ὄχι λίγες περιπτώσεις μπορεῖ νὰ ἐκπέμπει μιὰ ἔκπαγλη κοσμικὴ καὶ αἰσθητικὴ λάμψη καὶ γοητεία, ἀπὸ τὴν ὁποία ἐνεπνεύσθησαν πλεῖστοι καλλιτέχναι διαχρονικά, βρίσκεται μακρυὰ ἀπὸ τὸ ἐννοιολογικὸ περιεχόμενο τοῦ "ἱμάτιον ἀνήρ", πλησιάζουσα μᾶλλον πρὸς τὸ τοῦ "τὰ ράσα δὲν κάνουν τὸν παπά".

Πολλὲς εὐχαριστίες στὰ ΔΣ τοῦ Μορφωτικοῦ Συνδέσμου καὶ τῆς Φιλοπτώχου, γιὰ τὴν ἐκδήλωση. Καὶ τοῦ χρόνου μὲ εὐχὲς γιὰ λυτρωτικὴ ἐπιτέλους μεταμόρφωση τῶν σατανικῶς ἐκβιαζόντων τοὺς πάντας.