Η ενορία του π. Κωνσταντίνου Καλλιανού στο Κλήμα Σκοπέλου |
Σιωπηλὰ ὁ ἱερέας ἀνοίγει τὴν Ὡραία Πύλη σὲ ὥρα ἀπόβραδη κι ἀφήνει μὲ τὸ «Εὐλογητὸς»νὰ περάσουν τὰ λόγια του στὸ νυχτωμένο τὸ ναὸ ποὺ περιμένει. Περιμένει, μαζὶ μὲ τοὺς ὅσους πιστοὺς, σ᾿ αὐτὸ το Κυριακάτικο τ᾿ ἀπόβραδο νὰ εἰσοδεύσει ή Κυρὰ Σαρακοστή, νὰ χαμηλώσει τὰ φῶτα, νὰ μαζέψει τ᾿ Ἀναστασιματάρια καὶ νὰ φιλέψει τὸν καθένα μας Προηγιασμένο Ἅγιο Ἄρτο, Χαιρετισμοὺς Ἀπόδειπνα καὶ θυμιατισμένους μὲ κατάνυξη Ὄρθρους, Ὧρες καὶ Ἑσπερινοὺς.
Τὰ ἐνδύματα φορτωμένα πένθος καὶ χαρμολύπη, ἡ ὁποία κυκλώνει τὸ Θυσιαστήριο, τὰ ὠχρὰ τῶν Ἁγίων Πρόσωπα, ἀλλὰ τὴν ἴδια μας ψυχὴ. Κι ὕστερα εἶναι τὰ ψάλματα, αὐτὰ τὰ θεοτερπῆ μελωδήματα, ποὺ ψηλαφοῦν τὸ χρόνο μας καὶ τὸν ἱεροποιοῦν, καθὼς ἀνοίγουν τὰς πηγὰς τῶν δακρύων καὶ σταλάζουν σ᾿ ὅλα μας τὰ κύταρα γλυκασμὸ καὶ παραμυθία.
Τὰ χέρια τεντώνονται, ὅσο ἀντέχουν περισσότερο, μὲ τὸ «Κατευθυνθήτω», ἐνῶ μοιράζονται τ᾿ ἀντίδωρα τῆς Κυριακῆς μαζὶ μὲ λέξεις ψαλμῶν καὶ σπαράγματα ἡρεμίας. «Εὐλογήσω τὸν Κύριον...». Τὰ κεριὰ λειώνουν στὸ Ἀπόδειπνο, μὲ τὸν Μεγάλο Κανόνα ἤ τὸ Θεοτοκάριο νὰ βυθίζουν τὴν βεβαιωμένη ἀλήθεια καὶ χριστοφόρο μαρτυρία τους στὸ πη-γάδι τοῦ εἶναι μας καὶ ν᾿ ἀνασύρουν τὴν παγωμένη τὴν ψυχὴ, ἀπὸ τὸ σκοτάδι στὸ μισόφωτο τὸ ἰλαρὸ τῆς κανδήλας καὶ τοῦ κεριοῦ ποὺ καῖνε...Ὑπομονετικὰ, σταθερὰ καὶ ἐπίμονα. Ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων ποὺ μεταποιοῦνται σὲ προσευχὴ, σὲ παράκληση, σὲ ἁγιασμὸ. Τὸ θυμιατὸ, ποὺ εὔμολπα κουδουνίζει μὲσα στὴν ἡσυχία, ἐπιμένει νὰ νὰ ἰσοκρατεῖ τὴν ἱεροπρέπεια τῶν στιγμῶν αὐτῶν. Ἑσπέρας, Μέγα Προκείμενον
«Μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τοῦ παιδὸς σου… Ἔδωκας Κληρονομίαν τοῖς φοβουμένοις τὸ Ὄνομά Σου, Κύριε.”
Ἡ Νύχτα ζυγώνει μὲ φωνὲς καὶ ἀλλαλαγμοὺς τῶν εὐωχουμένων. Τοῦ κόσμου δηλαδὴ.
Ζητᾶμε συγχώρεση, μετανοίζουμε στὴν εὐχὴ τοῦ ὁσίου Εὐφραίμ κι ὕστερα, κρατώντας ἀπὸ τὸ χέρι τὴ νηστεία, τὴ σιωπὴ καὶ τὴν εὐλογία πορευόμαστε γιὰ τὰ κελλία/σπίτια μας. Κάποια στιγμὴ παρατηροῦμε, πὼς αὐτὲς οἱ τρεῖς ἀρετὲς μᾶς ἐγκατέλειψαν. Μὰ κάποτε, ὅταν τὸ καταλαβαίνουμε, συνειδητοποιοῦμε πὼς ἐμεῖς τὶς ἐγκαταλείψαμε στὴ μέση τοῦ δρόμου, καθὼς πορευόμαστε πρὸς τὴν Κυριακὴ τῶν Βαῒων, ποὺ κρίνει πολλὰ… Ὅπως πράξαμε κι ἄλλες Σαρακοστὲς, δίχως νὰ σκεφτόμαστε ὅτι τὰ χρόνια περνᾶνε ἀνεπιστρεπτὶ. Καὶ δίχως ἀνάσα. Ὡστόσο ἀπό μακρυὰ συνεχίζεται ν᾿ ἀκούγεται ὁ ἐπίμονος ἰκετευτικὸς λόγος, «Κύριε τῶν δυνάμεων μεθ᾿ ἡμῶν γενοῦ…» μὲ τὸ ἰσοκράτημα τοῦ κατζίου καὶ τὶς ψιχάλες τῶν δακρύων τοῦ Οὐρανοῦ γιὰ τὸν καθαρμὸ μας. Ἀμὴν.
Σκόπελος, Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς 2007, π. Κων. Ν. Καλλιανὸς
Ο Άγιος Ρηγίνος στον Πύργο Σκοπέλου |
Το Σάββατο 25 Φεβρουαρίου πανηγύρισε το πανέμορφο νησί της Σκοπέλου, τον Προστάτη και Πολιούχο του Άγιο Ιερομάρτυρα Ρηγίνο τον θαυματουργό. Των ακολουθιών προέστη ο Μητροπολίτης Χαλκίδος, Ιστιαίας και Βορείων Σποράδων Χρυσόστομος.
Στο τέλος του Εσπερινού (24/2), ο Μητροπολίτης ανακοίνωσε στους χριστιανούς ότι με την πανήγυρη αυτή άρχισαν οι Εκδηλώσεις επετειακού χαρακτήρα, τις οποίες διοργανώνει η Ιερά Μητρόπολις Χαλκίδος σε συνεργασία με τον Δήμο Σκοπέλου και άλλους φορείς, με αφορμή την συμπλήρωση 1650 ετών από το μαρτύριο του Αγίου Ρηγίνου (362 μ.Χ.), 400 ετών από την ίδρυση της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Σκοπέλου (1612 μ.Χ.) και 300 ετών από την ίδρυση της Ιεράς Μονής Ευαγγελιστρίας Σκοπελου (1712 μ.Χ.) από τον λόγιο Καισάριο Δαπόντε, οι οποίες θα περιλαμβάνουν λατρευτικές ευκαιρίες, διοργάνωση εκθέσεων, συνεδρίου και άλλες εκδηλώσεις προβολής και ανάδειξης του εκκλησιαστικού και πνευματικού πολιτισμού της Σκοπέλου.
Από την Λιτανεία για την πανήγυρη του Αγίου Ρηγίνου |
Μετά την Θ. Λειτουργία της 25ης Φεβρουαρίου έλαβε χώρα, κατά την παράδοση, η Ιερά Λιτανεία της Εικόνος και των αγίων Λειψάνων του Αγίου Ρηγίνου από την Μονή του έως τον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό της Γεννήσεως του Χριστού στη Χώρα της Σκοπέλου, κατά την διάρκεια της οποίας εψάλλοντο τα εγκώμια και η Παράκληση του Αγίου Ρηγίνου.
Στο παλαιό Γεφυράκι, τον τόπο του μαρτυρίου του Αγίου Ρηγίνου εψάλη Δέηση υπέρ υγείας πάντων των Σκοπελιτών, των εγγύς και των μακράν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου