ΙΗΣΟΥΝ Ή ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΝ;

 

Andy Warhol, details of the last supper (1986) double Jesus

Tου Πάσχου Μανδραβέλη
Καθημερινή

«Τω καιρώ εκείνω» και ο Ιησούς βρέθηκε στη δύσκολη θέση του Μητροπολίτη Μεσογαίας Νικολάου. Και στον δικό του δρόμο βρέθηκαν κάποιοι που τον ρωτούσαν τι πρέπει να κάνουν με τους φόρους.

Βεβαίως, ο ιδρυτής της Χριστιανοσύνης δεν δέχθηκε «σωρεία τηλεφωνημάτων και μηνυμάτων πολιτών της περιοχής», όπως διηγείται στην εγκύκλιο που απέστειλε προς τους πιστούς ο δεσπότης Μεσογείων και με την οποία τους καλεί να μην πληρώσουν το τέλος για την ακίνητη περιουσία. Απλώς το ερώτημα ήταν ίδιο.

Οπως αφηγείται ο ευαγγελιστής Ματθαίος «τότε πήγαν οι Φαρισαίοι κι έκαναν σύσκεψη πώς να τον παγιδεύσουν με ερωτήσεις. Εστειλαν τους μαθητές τους μαζί με τους Ηρωδιανούς και του είπαν: “Διδάσκαλε, ξέρουμε πως λες την αλήθεια και διδάσκεις αληθινά το θέλημα του Θεού και δεν φοβάσαι κανέναν, γιατί δεν υπολογίζεις σε πρόσωπα. Πες μας, λοιπόν, τι γνώμη έχεις; Επιτρέπεται να πληρώνουμε φόρο στον αυτοκράτορα ή όχι;”.

Ο Ιησούς κατάλαβε την πονηριά τους και τους είπε: “Γιατί προσπαθείτε να με παγιδεύσετε, υποκριτές; Δείξτε μου το νόμισμα που πληρώνουμε για φόρο”. Εκείνοι του έφεραν ένα δηνάριο. “Ποιανού είναι αυτή η εικόνα και η επιγραφή;” τους ρωτάει. “Του αυτοκράτορα”, του απαντούν. “Δώστε, λοιπόν”, τους λέει, “στον αυτοκράτορα ό, τι ανήκει στον αυτοκράτορα και στον Θεό ό, τι ανήκει στον Θεό”. Οταν το άκουσαν αυτό (σ. σ.: οι απεσταλμένοι των Φαρισαίων) έμειναν κατάπληκτοι και τον άφησαν κι έφυγαν» (Κατά Ματθαίον κεφ. 22, 15-22).

Είναι σίγουρο ότι οι φόροι των Ρωμαίων αυτοκρατόρων ήταν υψηλότεροι των σημερινών και η ανέχεια των υπόδουλων Εβραίων μεγαλύτερη από εκείνη που βιώνουν οι Ελληνες πολίτες, ειδικά όσοι ζουν σε μια πλούσια περιοχή σαν αυτή που κανοναρχεί ο εν λόγω δεσπότης. Ο Ιησούς, όμως, δεν θέλησε να μεταμορφωθεί σε θρησκευτικό Αλέξη Τσίπρα της εποχής. Δεν έβγαλε πολιτικούς λόγους όπως: «Οι μισθοί και οι συντάξεις περικόπηκαν... Αρκετοί απολύθηκαν, οι άνεργοι πληθύνονται, πολλοί στέγνωσαν οικονομικά... Και ξαφνικά μας ζητείται απειλητικά και εκβιαστικά να πληρώσουμε, επιπλέον φόρο για το σπίτι που μένουμε σαν να είναι το κράτος πλέον φτωχότερο από τους φτωχούς. Φτάσαμε, αντί τα έξοδά μας να γίνονται για το φαγητό, το σπίτι και τις ανάγκες μας, ό, τι ξοδεύουμε να πηγαίνει σε δύο φοβερές λέξεις: σε φόρους και σε χρέη».

Ο Ιησούς δεν θέλησε να γίνει πολιτικός αγκιτάτορας σε μια εποχή που τα πολιτικά προβλήματα ήταν οξύτερα των σημερινών. Ζήτησε από τους πλούσιους να συνδράμουν τους φτωχούς, ενώ ο Μεσογαίας Νικόλαος δεν διέκρινε διαφορές. Ζήτησε απ’ όλους -κατέχοντες και μη έχοντες- να δηλώσουν «Δεν Πληρώνω».

Το κερασάκι της εγκυκλίου είναι η συμβολική διαμαρτυρία. Σύμφωνα με τον Μεσογαίας «ό, τι και να συμβεί, αδελφοί μου, θα ήθελα να ξέρετε ότι η τοπική Εκκλησία μας θα δώσει τα πάντα για να σταθεί στο πλευρό σας». Δεν είπε, βέβαια, ότι θα συνδράμει τους φτωχούς βάζοντας το χέρι στην τσέπη· δήλωσε ότι θα... σβήσει τους πολυέλαιους στους ναούς. Βεβαίως, ο Ιησούς δεν είχε λαμπρούς πολυέλαιους να σβήσει, ούτε χρυσοποίκιλτα άμφια για να δώσει στους φτωχούς. Τον λόγο του είχε κι αυτός -όπως δείχνουν οι εκκλησιαστικοί εγκύκλιοι- ξεχάστηκε.