Του Γιάννη Κτιστάκι*
Στην Κωνσταντινούπολη ελήφθη την προηγούμενη βδομάδα μία σημαντική απόφαση για την ανασυγκρότηση της μειονότητας των Ρωμιών. Αιρετοί εκπρόσωποι πενήντα μειονοτικών ευαγών ιδρυμάτων (βακουφίων) αποφάσισαν τη σύσταση ενός συνδέσμου για τον συντονισμό όλων των προσπαθειών τους. Ο σύνδεσμος θα έχει συμβουλευτικό χαρακτήρα και θα προσπαθήσει να αξιοποιήσει όλες τις ευκαιρίες που παρέχει ο πρόσφατος βακουφικός νόμος, κυρίως στον τομέα της οικονομικής συνεργασίας των ιδρυμάτων, και –γιατί όχι– να διεκδικήσει νέες ευκαιρίες από τον νομοθέτη. Αρχικά ο σύνδεσμος δεν θα έχει ελεγκτικές αρμοδιότητες. Αυτές τις αρμοδιότητες, πάντως, δεν τις στερούνται οι Ρωμιοί, διότι ούτως ή άλλως καλούνται σε τακτά διαστήματα να ανανεώσουν τις εφορείες των ιδρυμάτων.
Επειδή τελευταίως η μειονότητα στην Πόλη εμφανίζεται ως θέμα προορισμένο να γεμίζει μόνον τις ατζέντες καλλιτεχνών, αξίζει να αναφερθεί τι έχει προηγηθεί της σημερινής σημαντικής προσπάθειας. Η προσπάθεια ανασυγκρότησης της μειονότητας ξεκίνησε το 2006 με το επιτυχημένο συνέδριο «Συνάντηση στην Πόλη». Το συνέδριο τελούσε υπό την αιγίδα του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου και μετείχαν Ρωμιοί της Πόλης, της Ιμβρου, της Τενέδου και του εξωτερικού. Συνεχίστηκε με τις εκλογές της ανανέωσης των εφορειών των μειονοτικών ιδρυμάτων. Ταυτόχρονα, δημιουργήθηκε το Συμβούλιο Φιλοπτώχων Αδελφοτήτων της Πόλης, η Επιτροπή Παιδείας για τα εκπαιδευτικά θέματα που απασχολούν τη μειονότητα και η Ομάδα Εργασίας για την αξιοποίηση των σχολικών κτιρίων.
Από τη συνάντηση της προηγούμενης εβδομάδας για την ίδρυση του συνδέσμου απουσίαζαν οι πρόεδροι τριών μειονοτικών ιδρυμάτων (του Βαλουκλή, του Μπεσίκτας και του Κοντοσκαλίου), οι οποίοι αρνούνται να διεξαγάγουν εκλογές και κατέχουν την προεδρική τους θέση επί δεκαετίες. Οι πρόεδροι αυτοί δικαίως έχουν κηρυχθεί αποσυνάγωγοι από τη μειονότητα. Διότι πώς αλλιώς θα μπορούσε να εξηγηθεί το γεγονός ότι από τη μια μεριά ο Οικουμενικός Πατριάρχης και οι συν αυτώ αιρετοί εφοροεπίτροποι καταφεύγουν στην τουρκική και την ευρωπαϊκή Δικαιοσύνη για να πάρουν πίσω εκκλησίες, νεκροταφεία και προσοδοφόρα ακίνητα (μόλις την περασμένη βδομάδα επεστράφη οριστικά το Ορφανοτροφείο της Πριγκήπου) και από την άλλη τρεις αιωνόβιοι πρόεδροι νέμονται ανεξέλεγκτα σημαντικό τμήμα της περιουσίας της κοινότητας των Ρωμιών; Πώς είναι δυνατόν να φωνάζουμε –ορθώς– για τα είκοσι τέσσερα μειονοτικά ιδρύματα που το τουρκικό κράτος αυθαιρέτως κατέλαβε, εκδιώκοντας τους νόμιμους εφοροεπιτρόπους (τα «κατειλημμένα» ή mazbut βακούφια) και να κλείνουμε τα μάτια μας και τα αυτιά μας για τρία άλλα ιδρύματα που τα έχουν καταλάβει Ρωμιοί που επί δεκαετίες αρνούνται τη στοιχειώδη λογοδοσία; Τόσο οι τουρκικές όσο και οι ελληνικές αρχές οφείλουν, εν ονόματι της νομιμότητας, να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα. Οι μεν πρώτες υποχρεώνοντας τους τρεις αυτούς προέδρους να διεξαγάγουν έντιμες εκλογές, όπως ο βακουφικός νόμος επιβάλλει, οι δε δεύτερες αφαιρώντας την πενταετή (!) βίζα εισόδου στην Ελλάδα (και την Ε.Ε.) που τους έχει αναιτιολόγητα χορηγηθεί, μέχρι να συμμορφωθούν.
Η μειονότητα των Ρωμιών έχει περάσει πολλές δοκιμασίες και έχει αποδεκατιστεί. Σήμερα, όμως, προσπαθεί να ανασυγκροτηθεί με νέους και δυναμικούς ανθρώπους που δεν είναι φοβισμένοι ούτε για τον εαυτό τους ούτε για τη μειονοτική τους ταυτότητα. Ας σταθούμε πλάι τους. Είναι μια πράξη δημοκρατίας.
* Λέκτορα Νομικής Σχολής ΔΠΘ.
φωτό: Ν. Μαγγίνας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου