ΣΕΛΙΔΕΣ ΜΕ ΤΑ ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΑ
Για τον συγγραφέα ORHAN TURKER γράφει ο Μητροπολίτης Πέργης ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ
Και μόνον η «μια στιγμή» της Πόλης, είναι ιστορία. Το ίδιο και η «μια στιγμή» της Ρωμηοσύνης. Γι’ αυτό και τα ένδεκα πονήματα του φίλου συμπολίτη ORHAN TURKER (1999-2010) για την Πόλη και την Ρωμηοσύνη, δεν τ' αποκαλώ «παραμύθια», όπως τ' αναφέρει ο ίδιος (HİKAYE).
Είναι βουτήγματα της πέννας του στο εξελισσόμενο μυστήριο της Πόλης. Αγγίγματα είναι τής ολοένα και συμπληρούμενης ιστορίας της. Ιδιαιτέρως φανερά με την εφετεινή εμφάνιση της Πόλης ως Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης.
Μέσα σε μια τέτοια ατμόσφαιρα, ο συγγραφέας ανιχνεύει το χθες και το σήμερα του Ρωμαίηκου, συγκρίνοντας ακροθιγώς τα διατρέξαντα. Και τη σκέψη του, την κρίση του, την προλέγει περιεκτικά και χαρακτηριστικά, πρώτα με τον σχηματισμό των εξωφύλλων του: MEGA REVMA’DAN- ARNAVUTKOY’E, TATAVLA’DAN-KURTULUŞ’A κ.ο.κ.. Τώρα κρατώ το ενδέκατο, που προσωνυμείται: PSOMATİA’DAN-SAMATYA’YA. Θα μπορούσε να λεχθή και: KOCA MUSTAFA PAŞA’YA. Παιδιά των καιρών οι καινούργιες ονομασίες.
Υπάρχει, όμως, και το μη συγκρινόμενο χθες με το σήμερα τής Ρωμαίηκης Κοινότητας. Αυτό που όλοι μας βιώνουμε κάθε μέρα και κατ' ιδίαν, φιλοσοφώντας στις παληές γειτονιές μας, ο ORHAN το εκθέτει και γραπτώς. Το διαβάζουμε τελευταία και στον εντόπιο Τύπο. Πατούμε πάνω στα ίδια χώματα, αιώνες τώρα, μουσουλμάνοι και χριστιανοί.
Αλλά βγαίνει από τον συγγραφέα και μια ψυχική δόνηση, περιγράφοντας το ανικανοποίητο νυν τής Ομογένειας. Έζησε κι’ ο ίδιος στό Μόδι της Χαλκηδόνας τις αδελφικές παρέες τούρκων και ρωμηών μαζί, και τώρα θρηνεί τη στέρηση, τραγουδώντας στίχους απ’ τον παληό τρόπο τής ζωής μας. Είναι σελίδες που στάζουν και γεύση αλησμόνητης αγαλλίασης και χρόνους άχαρους. Ξεδίψασμα άγευστο.
Αυτά όλα μας τα κερνάει ο ORHAN TURKER πάνω στο γνωστό μας δίσκο, με την Επτάλοφο να παραμένει ωσάν Πόλη του μυστηρίου, ζωγραφισμένη με την καρδιά μας, χωρίς, όμως, τ' αστροφεγγίσματα της παληάς γειτονιάς, στολίσματα της αλησμόνητης Πόλης. Με τα βιβλία του, πρώτα αφήνει να πλανάται στο νου μας ένα νοσταλγημένο χθές, με την πληθυσμιακή του κάπως άνεση, μ’ όλα τα χρώματα, τη φαεινότητα, και την αγλαότητά του, κι’ ύστερα μας το δείχνει ξεθωριασμένο. Αμοσχοβόλητο από λιβάνι καί βασιλικό. Στερημένο και τη γνωστή ονοματική ταυτότητά του. Μεγαλωμένος κι’ ο ίδιος με μουσουλμάνους και χριστιανούς μαζί κι’ έχοντας σύντροφο και συμπαραστάτρια την πολίτισσα Κατερίνα Πρόκου, είναι επόμενο να γνωρίζει, όσο λίγοι, τους παλμούς τής Πόλης.
Τα ξανάζησα αυτά και με το τελευταίο κέρασμα του φίλου μας για τα Ψωμαθειά. Μέσα από τις ζωντανές συγκρίσεις στις σελίδες του, τ’ αφουγκράστηκα και σαν «Χρυσή Πύλη», τα διάβασα και σαν «Ύψωμα Θείον», τ’ ακροάστηκα και σαν «Επταπύργιον». Πολλές κι' οι Ακολουθίες που τέλεσα στις επτά εκκλησίες εκατέρωθεν τής «Μέσης Οδού». Και πάντα ακούω ψαλμωδίες από τη Μονή των Ακοιμήτων του Στουδίου.
Την πρώτη μισή ζωή μου τη ράντισε η Μαρμαρινή παραλία, με στέκι το κελλί τής Βλάγκας. Τήν υπόλοιπη τη συντροφεύει η φαντασία και το όνειρο τής παληάς γειτονιάς. Ευχαριστώ και συγχαίρω τον αγαπητό μου φίλο και μνήμονα των αλησμονήτων για το άνοιγμα της καρδιάς του.
† Ο Πέργης Ευάγγελος
Απογευματινή Κωνσταντινουπόλεως 31.8.2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου