... Ο διευθυντής µιας ορχήστρας είναι ο µόνος πνευµατικός ηγέτης που συγχρόνως επιβάλλει τη θέλησή του τη στιγµή της δηµιουργίας. Αυτό ασφαλώς του δίνει την εντύπωση πως είναι Θεός και αυτός είναι ο λόγος που πολλοί µαέστροι διέπραξαν το αµάρτηµα να επιτρέψουν στον εαυτό τους την τροµερή αυτή ιδέα. Και το τραγικό µέρος αυτής της απόλαυσης είναι ότι η δικτατορία τους είναι εφήµερη και πολύ λίγο αποµένει µετά τον θάνατό τους.
(Από επιστολή του Δηµήτρη Μητρόπουλου προς την Καίτη Κατσογιάννη µε την υπόδειξη: Νέα Υόρκη, 24/3/1953).
Διαβάστε σήμερα, αγαπητοί συνοδίτες, στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ το κείμενο του Χρήστου Χρυσόπουλου για τις τελευταίες στιγμές του μεγάλου μαέστρου Δημήτρη Μητρόπουλου, σε πρόβα στη Σκάλα του Μιλάνου στις 2 Νοεμβρίου 1960. Φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια...
Το κείμενο του Χρυσόπουλου είναι τόσο αληθινό μέσα στην φανταστικότητά του! Και με αγάπη γραμμένο. Και με απόδοση της τραγικότητας που χαρακτήριζε όλη τη ζωή του μαέστρου. Ο Χρήστος Χρυσόπουλος φωτίζει τις τελευταίες στιγµές του µέσα από τα µάτια ενός τροµπονίστα, που συµµετέχει στις πρόβες στη Σκάλα του Μιλάνου και αναστοχάζεται τα πιστεύω και το απαράµιλλο στυλ αυτού του εµπνευσµένου µουσικού.
Με την ευκαιρία: Είναι πραγματικά αξιέπαινη η πρωτοβουλία του γνωστού μουσικολόγου Απόστολου Κώστιου, βιογράφου του Δ. Μητρόπουλου, να στήσει μια ιστοσελίδα αφιερωμένη στον μαέστρο, με αφορμή τα πενηντάχρονα από το θάνατό του. Δείτε εδώ το πολύ ενδιαφέρον περιεχόμενό της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου