ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΙΔΙΟΙ, ήτοι φανατικοί

Τμήμα του Λίθου VI της Ανατολικής Ζωφόρου Παρθενώνα. Θεοί: Ποσειδώνας, Απόλλωνας, Άρτεμις και Αφροδίτη - Credit Νίκος Δανιηλίδης
Aπό το φωτορεπορτάζ της εφημερίδας ΤΟ ΒΗΜΑ


Στη σημερινή Ελευθεροτυπία, με αφορμή την λογοκρισία του φιλμ του Κ. Γαβρά για τον Παρθενώνα, υπάρχει ένα διάλογος γύρω από το Ποιοί βανδάλισαν τον Παρθενώνα.

Ο καθηγητής αρχαιολογίας και διευθυντής του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης Νίκος Σταμπολίδης μας δίνει μια νηφάλια επιστημονική ερμηνεία για τον ρόλο των χριστιανών στην υπόθεση Παρθενών:

«Δεν μπορεί να πει ποτέ κανείς ποιοι ήταν ακριβώς, διότι τέτοιου είδους πράξεις γίνονται συνήθως από φανατισμένα πλήθη ή ομάδες συχνά υποκινούμενες. Η Ιστορία στον ρου της έχει πολλά τέτοια παραδείγματα. Για το κάψιμο π.χ. της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας δεν μπορεί κανείς να προδιορίσει τον τύπο των ανθρώπων που προέβησαν σε αυτή την ενέργεια. Γιατί σε έναν ομαδικό βανδαλισμό ποτέ δεν ξέρεις αν έχουν παρεισφρύσει στοιχεία που ανήκουν στην "ομάδα πρωτοβουλίας" ή όχι. Πρέπει να είναι κανείς πολύ επιφυλακτικός, γιατί μπορεί ο βανδαλισμός να έχει γίνει από ένα χέρι και η σφραγίδα της ταυτότητας να έχει χαραχθεί από άλλο χέρι μεταγενέστερα. Πάντως, οι βανδαλισμοί τέτοιου είδους γίνονται πάντα σε εποχές που υπάρχει κρίση. Σε μια περίοδο που δεν υπάρχει ένα απόλυτο status quo και ομάδες πολιτικές, θρησκευτικές και άλλες συγκρούονται για να υπερισχύσουν και ξεσπούν στα μνημεία. Είμαι βέβαιος ότι αυτό ακριβώς συνέβη και στην περίπτωση του Παρθενώνα.

Η επικράτηση του Χριστιανισμού με το διάταγμα των Μεδιολάνων (312-313) του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ένα διάταγμα ανεξιθρησκίας, η μετέπειτα αναβίωση των ειδώλων με τον Ιουλιανό τον Παραβάτη (361-363) και στη συνέχεια με τον Μέγα Θεοδόσιο, που ανακηρύσσει τη χριστιανική θρησκεία ως επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας (380), ήταν μια εποχή που χαρακτηρίζεται από ένα συνεχές πισωγύρισμα. Ολα αυτά στον 4ο αιώνα. Δεν μπορεί οι εναλλαγές αυτές να μη δημιούργησαν αντιπαλότητες και αντεκδικήσεις.

Θεωρώ επίσης βέβαιο ότι, όπως υπήρχαν κρυπτοχριστιανοί πριν από τον Μ. Κωνσταντίνο, έτσι θα υπήρχαν και κρυπτοειδωλολάτρες μετά τον Θεοδόσιο. Γι' αυτό πολύ συχνά βλέπουμε οι Χριστιανοί να χρησιμοποιούν τους αρχαίους ναούς. Τους μετατρέπουν σε εκκλησίες με αποτέλεσμα να τους προστατεύουν. Αν ήταν φανατισμένοι, θα τους γκρέμιζαν συθέμελα και σήμερα δεν θα είχαμε καν Παρθενώνα.

Στις Συρακούσες βλέπεις σήμερα την Αρχιεπισκοπή τους να είναι κτισμένη πάνω στον ναό της Αθηνάς. Τους δε μεγάλους λίθινους λέβητες να τους χρησιμοποιούν για το αγίασμα. Εξαρτάται λοιπόν για ποια ποιότητα χριστιανών μιλάμε. Γιατί όλοι οι χριστιανοί δεν ήταν ίδιοι».

Νομίζω πως έτσι είναι τα πράγματα. Δυστυχώς και σήμερα υπάρχουν φανατικοί "χριστιανοί", οι οποίοι με το πρόσχημα της "ακραιφνούς" ορθοδοξότητάς τους, κατακρίνουν, σπιλώνουν, συκοφαντούν, θα 'θελαν να δολοφονήσουν - ει δυνατόν - όσους εκφράζουν άλλη άποψη από την δική τους. Εννοείται πως θεωρούν εαυτούς αλαθήτους, πάντα εν ονόματι της πίστεως! Ο φανατισμός σήμερα δεν στρέφεται εναντίον μαρμάρων, αλλά εναντίον προσώπων. Αυτός όμως ο χριστιανοφασισμός δεν περνάει στις μέρες μας. Ακόμα κι αν υπάρχουν - ακόμα δυστυχώς - εξουσίες που υπολογίζουν τον φανατισμό και την μισαλλοδοξία τοιούτων χριστιανών.