ΕΝΑ ΔΕΙΛΙΝΟ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ

Την ώρα που αναρτώ αυτές τις φωτό μου από το καινούργιο Μουσείο της Ακρόπολης και την οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτου, έρχεται και η είδηση που διαβάζω στην Καθημερινή για πρόσφατες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας:

Με την υπ΄ αριθμ. 2335/2009 απόφαση (εισηγήτρια η Κατερίνα Σακελλαροπούλου) έκανε δεκτή την αίτηση κατοίκων της περιοχής του Μακρυγιάννη με την οποία ζητούσαν να ακυρωθεί η από 30.8.2007 απόφαση υπουργού Πολιτισμού με την οποία εγκρίθηκε η ολική άρση προστασίας του χαρακτηρισμένου ως μνημείου ακινήτου επί της οδού Διονύσου Αρεοπαγίτου 17 (οικοδομικό τετράγωνο 440). Το ακίνητο έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο από το 1978 με σχετικό Προεδρικό Διάταγμα και ως έργο τέχνης από το 1988. Το κτίριο αυτό γειτνιάζει με το Νέο Μουσείο Ακρόπολις και δημιουργεί, σύμφωνα με την διοίκηση, προβλήματα στην οπτική επαφή με το Νέο Μουσείο Ακροπόλεως.

Το Ε΄ Τμήμα αφού ερμήνευσε την Διεθνή Σύμβαση της Γρανάδας για την προστασία της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς στην Ευρώπη που έχει κυρωθεί από την χώρα μας με το Ν. 2039/1992, το άρθρο 24 και ειδικά τις παραγράφους 1 και 6 του άρθρου αυτού που καθιερώνει την αυξημένη προστασία του πολιτιστικού περιβάλλοντος (μνημείων κλπ.) και την νομοθεσία για την προστασία των αρχαιοτήτων και της εν γένει πολιτιστικής κληρονομιάς, έκρινε ότι η προσβαλλόμενη υπουργική απόφαση «δεν αιτιολογείται νομίμως» και κατά συνέπεια είναι ακυρωτέα.

Στην απόφαση αναφέρεται ότι το επίμαχο κτήριο μαζί με το πλέγμα των κτιρίων που βρίσκονται επί της οδού Δ. Αρεοπαγίτου συνιστούν ένα ενιαίο μέτωπο και ένα αρχιτεκτονικό σύνολο που εμπίπτει στην προστασία του αρχαιολογικού νόμου και της Σύμβασης της Γρανάδας.