ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ (Χρυσικόπουλος) ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΠΑΡΟΚ

Ο φίλος μου Μάρκελλος Χρυσικόπουλος, γιός του Στάθη Χρυσικόπουλου και της Έρσης Σωτηροπούλου, είναι από τα νέα πρόσωπα της μυθολογίας μου.
Δεινός τσεμπαλίστας – χωρίς υπερβολή – έχει συμβάλλει καθοριστικά τα τελευταία χρόνια στην ανάδειξη της μουσικής μπαρόκ στην Ελλάδα. Είτε με το σύνολό του Latinitas Νostra, είτε με τις σπουδαίες συνεργασίες του με τον μαέστρο Γιώργο Πέτρου και την Ορχήστρα Πατρών, είτε με πολλές άλλες ευκαιρίες που δεν είναι δυνατόν να απαριθμήσω εδώ.Είναι και δάσκαλος. Διδάσκει στο Δημοτικό Ωδείο Πατρών και σε διάφορα σεμινάρια για την μπαρόκ μουσική ανά την Ελλάδα. Και μ’ αρέσει γιατί είναι αυστηρός δάσκαλος, παρ’ ότι νέος στην ηλικία. Ζητάει απ’ τους μαθητές του το μέγιστο, χωρίς να τους χαρίζεται στο παραμικρό.

Έχω συμμετάσχει, ως ακροατής, σε πολλές συναυλίες του. Μια φορά στη Ρόδο, πριν τρία χρόνια, συμπράξαμε κιόλας σε μια …εναλλακτική συναυλία. Εκείνος με το σύνολό του κι εγώ με τον Λυκούργο Αγγελόπουλο.
Πάντα και παντού με το ίδιο πάθος. Μουσικός ως το μεδούλι, στάζει μουσική από παντού. Πάντα βάζει στόχους υψηλότατους. Και οι απαιτήσεις από τον εαυτό του… παράλογες! Επ’ ουδενί θέλει να προδώσει την ερωμένη του. Θα ήταν σα να απατούσε τον εαυτό του.

Αλλά, πέρα από αληθινός μουσικός είναι κι ένας απίθανος τύπος! Ουσιαστικά ανατρεπτικός, αρέσκεται στο περιθώριο – εξ’ ου και με πήγε προ καιρού σ’ ένα αραβικό καφενείο στο Βοτανικό για τάβλι! – στα όμορφα κορίτσια, στην ταχύτητα της μηχανής του, στα βιβλία περί μυστικισμού. Είναι συλλέκτης σπάνιων βιβλίων, φωτό και κάθε τι που ενέχει ανατρεπτικότητα.

Όταν κάποτε διάβασε στην Ιδιωτική Οδό σχόλια αναγνωστών εναντίον μου, μού είπε ότι με ζηλεύει και θα ήθελε να μου μοιάσει!!
Έλα όμως που κι εγώ το ίδιο λέω για κείνον! Να μπορούσα να παίξω ένα lamento του Μοντεβέρντι ή έναν από τους …τζαζ μπαρόκ αυτοσχεδιασμούς του.

Αρκούμαι στο να του ευχηθώ τα κάλλιστα – γιόρταζε προχθές! – που του πρέπουν, φυσικά, και να υπολογίζω σε ωραίες αθηναϊκές εξόδους μαζί του προσεχώς.