ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΚΟΡΟΜΗΛΑ

Mια γυναίκα της "άλλης Ελλάδας". Μια πρέσβειρα του Οικουμενικού Ελληνισμού. Μια ιστορικός που δεν καταγράφει απλώς, αλλά βιώνει μέχρι το μεδούλι την ιστορία. Η Μαριάννα Κορομηλά. «Συνήθισα» είπε σε μια συνέντευξή της στο ΒΗΜΑ (30-3-08) «να πετιέμαι από τον ένα χώρο στον άλλο, να κάνω συνδυασμούς και συσχετισμούς, να παρασύρομαι από συνειρμούς, να κινούμαι από τον παρελθόντα χρόνο στον παρόντα. Συντροφιά πάντα με τους απόντες, τα τάγματα των αγγέλων και των δαιμόνων που φτερουγίζουν γύρω μου και μου δείχνουν τα ίχνη που άφησαν. Αυτοί είναι οι δικοί μου άνθρωποι. Ολοι τους υπέροχοι».

Είναι και πάλι στην επικαιρότητα λόγω του καινούριου της βιβλίου Η Μαρία των Μογγόλων (εκδ. Πατάκη). Μας φέρνει στο προσκήνιο μια λησμονημένη εν πολλοίς γυναικεία μορφή του Βυζαντίου, ίσως και μυστηριώδη, την Μαρία Κομνηνή Παλαιολογίνα Διπλοβατάτζινα, κόρη του στρατηγού και μετέπειτα αυτοκράτορα Μιχαήλ Η´ Παλαιολόγου, που γεννήθηκε στη Νίκαια της Μικράς Ασίας στα 1252 ή 1253. Που οκτώ χρόνων αντίκρισε τη Βασιλεύουσα και Δεκαπενταύγουστο του 1261 μπήκε θριαμβευτικά με τον αυτοκράτορα πατέρα της στο Κάστρο, από την Πύλη τη Χρυσή, όπως του το 'χε προφητέψει η μεγάλη του αδερφή σαν τον κανάκευε μωρό στα γόνατά της. Και μετά προοριζόταν για το κρεβάτι ενός Μογγόλου...

Μια ιστορία σαν παραμύθι...

Με αφορμή, λοιπόν, το καινούριο της βιβλίο η Μαριάννα Κορομηλά δίνει σήμερα μια ουσιαστική συνέντευξη στην Μάνια Στάικου (culture, Ο Κόσμος του Επενδυτή), την οποία αξίζει, αγαπητοί φίλοι, να διαβάσετε ολόκληρη. Παραθέτω ενδεικτικά αποσπάσματα για να πάρετε μια... αρωματική γεύση Έλληνος λόγου.

"Δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί ως ιστορικός νιώθω έλξη για το Βυζάντιο. Η βυζαντινή περίοδος είναι η πιο συκοφαντημένη και παραμένει άγνωστη ακόμη και σήμερα. Ίσως να έπαιξε κάποιο ρόλο η νεανική αντίδρασή μου σε όλη αυτή τη στείρα αρχαιολατρία, που δυστυχώς δεν έχει αλλάξει στο ελάχιστο. Στο σχολείο δεν διδάσκεται το εύρος της αρχαιότητας.

Η Ορθοδοξία είναι σύμφυτη με το Βυζάντιο και την ιστορία του Ελληνισμού. Ο Ταρίκ Άλι λέει: Είμαι μουσουλμάνος μη μουσουλμάνος. Έτσι πρέπει να βλέπουμε κι εμείς τη θρησκεία μας. Η Ορθοδοξία είτε πιστεύουμε είτε δεν πιστεύουμε, είναι κομμάτι του εαυτού μας και υπάρχουν παντού σημάδια της: από το ξωκλήσι που συναντά ένας ορειβάτης μέχρι το αεράκι του Επιταφίου που έλεγε ο Χατζιδάκις. Ολόκληρη η ελληνική φύση σε οδηγεί προς το Πάσχα, ανεξάρτητα από τις αντιλήψεις σου. Αν ζούσε κάποιος στην Ταϊλάνδη, δεν θα ένιωθε το ίδιο γιατί η φύση του τόπου του τον ωθεί σε άλλες γιορτές ή μυθολογίες. Δεν μπορώ να νιώσω κανενός είδους θρησκευτικό συναίσθημα βλέποντας έναν γυμνό αρχαίο θεό, με συγκινεί απλώς αισθητικά. Βλέποντας μια βυζαντινή εικόνα, μπορεί να νιώσω κάτι πιο οικείο.

Υπάρχει και ο ορθόδοξος, ελλαδικός φονταμενταλισμός, παρ' ότι έχουμε προσωπικότητες όπως ο Αναστάσιος των Τιράνων. Ανήκω σε μια γενιά που, επειδή έζησε το Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών, θα μπορούσε να αναπτύξει έναν αρνητισμό για το Βυζάντιο. Όμως, ανακάλυψα σε αυτή την εποχή άλλα πράγματα και επέστρεψα σε μια άλλη ορθοδοξία, οικουμενική, ευρύτερη, με μεγαλύτερη πνευματικότητα".