ΧΟΡΟΣ ΣΤΟ ΜΕΓΑΡΟ

Απόψε στο Μέγαρο Μουσικής στην Αθήνα παρακολούθησα μια από τις παραστάσεις της διοργάνωσης 3η Πλατφόρμα Σύγχρονου Ελληνικού Χορού, η οποία φέτος είναι ενταγμένη στο πλαίσιο της σειράς Γέφυρες: Αθήνα-Βερολίνο "Διαδρομές ήχου και κίνησης" και επιχειρεί να φέρει σε επαφή τις ελληνικές ομάδες χορού με την καλλιτεχνική σκηνή του Βερολίνου.

Την βραδιά στην αίθουσα Νίκος Σκαλκώτας άνοιξαν μουσικοί του περίφημου γερμανικού συνόλου σύγχρονης μουσικής Ensemble Modern, οι οποίοι παρουσίασαν με περισσή δεξιοτεχνία δύο πραγματικά ιδιαίτερα έργα του σύγχρονου ρεπερτορίου: Musique de tables (1987) του Thierry De Mey, για τρεις μουσικούς σε τραπέζια με μικρόφωνα επαφής, ένα ρεσιτάλ για κρουστά που ο συνθέτης τα θέλει τάβλες και Morceau de concours (1972) του Mauricio Kagel, για δύο τρομπέτες.

Στη συνέχεια το Κινητήρας Χοροθέαμα παρουσίασε την Κλυταιμνήστρα αόρατη, σε σκηνοθεσία της Αντιγόνης Γύρα. Ενδιαφέρον στοιχείο της παράστασης η μουσική σύνθεση της Μάρως Θεοδωράκη, η οποία παρενέβαλε νανουρίσματα, δημοτικά τραγούδια και άλλα παραδοσιακά στοιχεία, που έδεναν αρμονικά με τη σύγχρονη, δραματική πολλές φορές, χορογραφία. Νομίζω μια ενδιαφέρουσα πρόταση για την δυναμική αξιοποίηση της παράδοσης.

Κάτι ανάλογο έγινε και στο επόμενο έργο Κόμποι που παρουσίασε η Ομάδα Σύγχρονου Χορού Εννιάμορφο. Δύο άνδρες επί σκηνής να χορεύουν τους κόμπους της ύπαρξής μας και ο Κωστής Παπαδόπουλος να παίζει live εξωτικά έγχορδα και κρουστά, προσπαθώντας να λύσει τους κόμπους...

Τέλος, η Ομάδα Χορού ΕΛΔΩΡ παρουσίασε το In l' istesso tempo, εμπνευσμένο από τη μουσική σύνθεση του γεωργιανού συνθέτη Giya Kancheli και από το έργο του J.M.Koltes Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι. Την χορογραφία της Λίλας Ζαφειροπούλου ανέδειξαν οι χορευτές Danilo Palmieri και Ιωάννα Παρασκευοπούλου, ενώ τη μουσική έπαιξαν υποδειγματικά, με χορευτική ευαισθησία θα έλεγε κανείς, ο γνωστός βιολιστής Γιώργος Δεμερτζής και η Ρένα Ζαφειροπούλου στο πιάνο.