Μ’ αὐτὰ καὶ μ’ αὐτὰ φτάνουμε στὸ σήμερα. Σήμερα ὅλα ἔχουν, φυσικά, ἀλλάξει: τὰ πρόσωπα, οἱ σχέσεις, οἱ ἀξίες, οἱ τρόποι, τὰ ἤθη… Κι ὅμως, μιὰ ἀνεξήγητη μυστικὴ συνάφεια κρατᾶ ἀκόμα συνδεδεμένη τὴν πατρινὴ Οἰνο-ποιία μὲ τὴν ἐκ Πατρῶν ἠθο-ποιία. Μήπως ἐπειδὴ τὸ δεύτερο συνθετικὸ ἀμφοτέρων ἀφορᾶ στὴν ποίηση; Μήπως ἐπειδὴ τὸ εὖ ζῆν -ἀναγκαία καὶ ἱκανὴ συνθήκη τοῦ ζῆν- προϋποθέτει λίγο κρασὶ καὶ λίγο θέατρο; Ἄλλ’ ἄς ἀφήσουμε τὶς ἀπορίες αἰωρούμενες κι ἄς καταστοῦμε σαφεῖς:
Ὅταν, ἕνα αὐγουστιάτικο πρωὶ τοῦ 2007, ὁ ἀπὸ Προέδρων τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας κ. Κωστῆς Στεφανόπουλος θέλησε νὰ ξεναγήσει μία ὁμάδα παλαιῶν Θεσσαλονικέων φίλων καὶ συνεργατῶν του στὴν ΑΧΑΪΑ CLAUSS, ἡ Διοίκηση τῆς Οἰνοποιίας ἑτοίμασε ἕνα πρόγραμμα ξεναγήσεως εἰδικὰ γιὰ τὴν περίσταση. Μέρος αὐτοῦ τοῦ προγράμματος ἀποτελοῦσε καὶ ἡ δραματοποιημένη ἀφήγηση τῆς ἱστορίας τοῦ χώρου, διανθισμένη ἀπὸ μουσικὴ καὶ τραγούδια ἐποχῆς.
Ζητήσαμε τότε ἀπὸ τὸν ρέκτη καὶ πολυτάλαντο φίλο Παναγιώτη Ἀνδριόπουλο – ἱδρυτῆ καὶ πρωτεργάτη τοῦ καλλιτεχνικοῦ συνόλου «Πολύτροπον» - νὰ μᾶς συστήσει δύο καλλιτέχνιδες ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ ἀρθοῦν στὸ ὕψος τῆς περιστάσεως. Καὶ ὁ καλός μας φίλος μᾶς πρότεινε τὴ Ρωσίδα πιανίστα Λουντμίλα Ἰβάνοβα -ἀπὸ τὴν ὁμάδα τῶν Ρώσων μουσικῶν ποὺ συγκροτοῦσαν τὴν Ὀρχήστρα Κλασσικῆς Μουσικῆς τοῦ Δήμου Πατρέων- καὶ τὴν νεαρὴ Λίλα Μπακλέση, ποὺ τότε ἔκανε τὰ πρῶτα της βήματα στὸ χῶρο τοῦ θεάτρου. Ἡ ἐκδήλωση ἐξελίχθηκε ὄμορφα, οἱ δύο νεαρὲς καλλιτέχνιδες ἀπέδωσαν ἐξαιρετικὰ τὶς μελωδίες, καὶ ἡ ζωὴ συνεχίστηκε…
Ἀργότερα, ὅταν στὶς 27 Σεπτεμβρίου 2011 ἔγινε, στὸ πατάρι τοῦ βιβλιοπωλείου ΙΑΝΟΣ, στὸ κέντρο της Ἀθήνας, ἡ παρουσίαση τοῦ βιβλίου «Η ΟΙΝΟΠΟΙΟΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑ “ΑΧΑΪΑ” ΚΑΙ ΤΑ ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΑ ΒΑΡΕΛΙΑ ΤΗΣ» τῆς κ. Ροδούλας Σταθάκη, πάλι ἐπιστρατεύθηκαν καλλιτέχνες γιὰ νὰ συμπράξουν στὸ ἐγχείρημα.
Ὅπως μᾶς ἐνημέρωνε χαρακτηριστικὰ τὸ σχετικὸ δελτίο τύπου « Ὅσοι τὸ βράδι» ἐκείνης «τῆς Τρίτης θέλησαν νὰ φτάσουν στὴν ὁδὸ Σταδίου, στὸ βιβλιοπωλεῖο ΙΑΝΟΣ, εἶδαν… τοὺς ἠθοποιοὺς Δημήτρη Γεωργαλᾶ, Μαργαρίτα Βαρλάμου καὶ Ἔφφη Ἀλεξάνδρου, τὴ σοπράνο Δάφνη Πανουργιᾶ καὶ τὸν πιανίστα Τάσο Σπηλιωτόπουλο, νὰ ἀποκαλύπτουν τὶς παραμέτρους ἑνός παράδοξου εἰδυλλίου ποὺ πλέχτηκε ἀνάμεσα στὸν Βαυαρὸ Gustav Clauss καὶ τὴν «Ἑλληνίδα» Ἀχαΐα, στὰ μέσα τοῦ 19ου αἰώνα. Ἑνὸς εἰδυλλίου ποὺ κατοχυρώθηκε στὴν κοινὴ συνείδηση ὡς ΑΧΑΪΑ CLAUSS»…
Πρέπει νὰ σημειωθεῖ ὅτι ἡ συμμετοχὴ τῶν καλλιτεχνῶν αὐτῶν ἦταν «φιλική», ὄχι μόνο γιατὶ ὑπῆρξε ἀφιλοκερδής, ἀλλὰ κυρίως γιατὶ οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ εἶναι φίλοι τῆς Οἰνοποιίας, εἴτε ὡς Πατρινοὶ -οἱ Δημήτρης Γεωργαλᾶς, Ἔφφη Ἀλεξάνδρου, καὶ Τάσος Σπηλιωτόπουλος- εἴτε ὡς ἐκτιμῶντες τὴν ἰδιοπροσωπία τῆς ΑΧΑΪΑ CLAUSS. Φιλική, ἐπίσης, ἦταν καὶ ἡ πρόθεση τῶν κ.κ. Ἀλέξανδρου Ἀντωνόπουλου καὶ Ἀλέξη Κωστάλα, οἱ ὁποίοι θὰ συμμετεῖχαν –καὶ αὐτοὶ ἀφιλοκερδῶς- στὴν παρουσίαση, ἀλλὰ δὲν τοὺς τὸ ἐπέτρεπε τὸ βαρὺ πρόγραμμα τῶν ὑποχρεώσεών τους.
Τῶν πραγμάτων οὕτως ἐχόντων, ἡ ΑΧΑΪΑ CLAUSS μπορεῖ, σήμερα, νὰ αἰσθάνεται χαρὰ -ἴσως καὶ μιὰ κρυφὴ περηφάνεια- ἀφοῦ κατὰ τὴν τρέχουσα θεατρικὴ περίοδο, ὁ μὲν Ἀλέξανδρος Ἀντωνόπουλος -γιὰ τὸν ὁποῖο θὰ γίνει εἰδικὴ ἀναφορὰ στὴν ἑπόμενη ἀνάρτησή μας-πρωταγωνιστεῖ στὴν παράσταση ΜΑΝΤΕΨΕ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΑΠΟΨΕ, τοῦ Ρομπὲρ Τομά, ποὺ ἀνεβαίνει στὸ θέατρο «Κάτια Δανδουλάκη», σὲ διασκευὴ καὶ σκηνοθεσία τῶν Θανάση Παπαθανασίου καὶ Μιχάλη Ρέππα, οἱ δὲ Δημήτρης Γεωργαλᾶς καὶ Λίλα Μπακλέση συναντῶνται γιὰ πρώτη φορὰ ἐπὶ τῆς σκηνῆς τοῦ θεάτρου ΑΠΟΘΗΚΗ, στὴν καλλιτεχνικὴ γειτονιὰ τῆς συνοικίας «Ψυρρῆ» τῶν Ἀθηνῶν, στὴν παράσταση ΜΑΤΩΜΕΝΟΣ ΓΑΜΟΣ, τοῦ Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, σὲ σκηνοθεσία τοῦ Γιάννη Κακλέα.
Πέρα ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι τὸ ἔργο ἐντάσσεται στὰ ἀριστουργήματα τῆς παγκόσμιας λογοτεχνικῆς δημιουργίας, γι’ αὐτὸ καὶ ἀναμετρήθηκαν μαζί του οἱ μεγαλύτεροι Ἕλληνες καλλιτέχνες -ἀναφέρουμε ἐνδεικτικὰ τὸν Μάνο Χατζιδάκι, ποὺ ἔχει μελοποιήσει μοναδικὰ τὰ τραγούδια ποὺ συνοδεὐουν τὸ κείμενο- ἡ συγκυρία τὸ ἔφερε ἔτσι καί, μεταξὺ τῶν θιάσων ποὺ ἔχουν στὸ παρελθὸν ἀνεβάσει τὸν ΜΑΤΩΜΕΝΟ ΓΑΜΟ, ἦταν καὶ αὐτὸς τῶν Ἀλέξη Μινωτῆ- Κατίνας Παξινοῦ, μὲ τὴν μεγάλη Κυρία στὸν πρωταγωνιστικὸ ρόλο τῆς Μάνας! Καὶ νὰ πού, κατὰ τὴ φετεινὴ σαιζόν, οἱ σύγχρονοι ἠθοποιοὶ – Φίλοι μας παίζουν τὸ ἴδιο ἔργο μὲ τοὺς προαπελθόντες πρώτους ἠθοποιοὺς-Φίλους μας. Παιχνίδια τῆς μοίρας…
Ὡστόσο, ὅπως εἶναι φυσικό, ἡ σύγχρονη παράσταση εἶναι, θὰ μποροῦσε νὰ πεῖ κανείς, περισσότερο ἀφαιρετικὴ καὶ λιγότερο περιγραφική. Προσαρμοσμένη στὴν ἐποχὴ βάζει τὸν θεατῆ στὸ δράμα τῆς πλοκῆς μὲ τρόπο ὑπαινικτικὸ καὶ λιγόλογο, μὲ τὴ βοήθεια, μάλιστα, τῆς κίνησης, ποὺ ἔχει πολὺ μεγάλο ρόλο στὴν παράσταση, ἐκτεινόμενη σὲ ὅλο τὸ εὐρὺ φάσμα ποὺ ὁρίζεται ἀπὸ τὴν τρυφερότητα, τὴ βία καὶ τὸν θάνατο. Ἔξ οὗ καὶ ὁ Δημήτρης Γεωργαλᾶς, στὴν πρώτη αὐτὴ θεατρικὴ συνάντησή του μὲ τὴν συμπολίτισσα συνάδελφό του Λίλα Μπακλέση, τῆς ἀστράφτει – σύμφωνα μὲ τὴν πλοκὴ τοῦ ἔργου καὶ τὴ σκηνοθετικὴ ὁδηγία τοῦ Γιάννη Κακλέα- ἕνα μεγαλοπρεπὲς χαστούκι…
Λοιπόν, ἡ ἀλληλοπεριχώρηση τῆς πατρινῆς Οἰνοποιίας καὶ θεάτρου, καλὰ κρατεῖ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου