Μ' ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΠΑΝΤΑ ΑΝΟΙΓΕΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ

Σαν σήμερα, πριν 19 χρόνια, ο Μέγας Μάνος Χατζιδάκις ξεκίνησε το αστρικό του ταξίδι. Αυτό που τόσο επιθυμούσε. 

Σε μας άφησε τα τραγούδια του και τη σκέψη του για να πορευτούμε. 

Άραγε βλέπει το μαύρο στο Γ΄ Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας που ανέδειξε με λογισμό και μ' όνειρο; 

Εμείς, αθεράπευτα χατζιδακικοί, ξέρουμε πως μ' ένα τραγούδι ανοίγει ο δρόμους για τους ουρανούς, οπότε προτείνουμε "Το τραγούδι του δρόμου" από τους "Αντικατοπτρισμούς", δηλαδή την ελληνική εκδοχή των "Reflections". Και φέτος συμπληρώνονται 20 χρόνια από τότε που "φανερώθηκαν ξανά οι Αντικατοπτρισμοί στην Αθήνα του '93", όπως έγραφε ο Χατζιδάκις στο σημείωμα του δίσκου. Οι θεϊκοί στίχοι του Νίκου Γκάτσου, η ερμηνεία - πρώτη εκτέλεση - ανήκει στην Αλίκη Καγιαλόγλου. 

 

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ 

Όλα τα σπίτια είναι αδειανά, γεμάτοι οι δρόμοι, 

τι ρωτάνε οι τροχονόμοι; Τι συμβαίνει εδώ; 

Κι έτσι τυχαία σύσσωμη η τροχαία μπήκε στο χορό.

Όλοι χορεύουν απόψε, τραγουδάνε όλοι 

στη μεγάλη τούτη πόλη κι είναι Κυριακή. 

Γίνανε φίλοι, αγγέλοι και διαβόλοι με τη μουσική.

Με το φεγγάρι που λάμπει τώρα σα μπαλόνι, 

το παιδί γελά, θυμώνει και κοιτά ψηλά. 

Και κάθε νύχτα απ' το παλιό μπαλκόνι το πετροβολά.

Με τη βεντάλια στο 'να της χέρι για σημαία 

κάποια γριά ρωτά παρέα μ' άλλες έξι-εφτά, 

ποιος έχει βγάλει πάλι απ' τα λαθραία σίγουρα, λεφτά.

Τόσος κόσμος πού πηγαίνει; Τι συμβαίνει, τι συμβαίνει, τι; 

Μάχη; Πόλεμος; Ειρήνη; Τι θα γίνει, τι θα γίνει, τι; 

Όλοι κι όλα μοιάζουν ένα, σαν εσένα σαν εμένα 

στης ζωής την πιο τρελή γιορτή.

Αεροπλάνα πετάνε χαμηλά με χάρη 

και μ' ανεμελιά σα γλάροι στην ακρογιαλιά. 

Ψάχνει το ταίρι της να βρει, μακάρι, κάθε κοπελιά.

Το πανηγύρι ετούτο θα τελειώσει. 

Όμως μαγεμένος θα 'ναι ο κόσμος, η καρδιά κι ο νους. 

Μ' ένα τραγούδι πάντα ανοίγει ο δρόμος για τους ουρανούς.